Weet je wat ik niet zo goed begrijp? Dat je in meerdere posts schrijft dat je spijt hebt dat je het meteen tegen je man verteld hebt toen je verliefd werd. Ik denk namelijk - zonder natuurlijk alle feiten te kennen - dat het heel goed mogelijk is dat dat juist de redding geweest is van jullie relatie. Als je het niet verteld had, was je dan waarschijnlijk niet in een affaire gerold met die ander? Natuurlijk vond je man dit niet leuk om te horen en is het daarna eerst bergafwaarts gegaan, maar ik heb juist bewondering voor je dat je het in zo'n vroeg stadium verteld hebt, waardoor je dit soort scenario's als waar ts zich nu in bevindt hebt voorkomen. Ik hoop dat ik, als ik mij ooit in de situatie bevind dat ik gevoelens heb voor een ander, de moed heb om hetzelfde te doen.
Nee, ik zou haar niet in hetzelfde rijtje zetten. Maar ik zeg alleen dat ik het niet onder de noemer "verkeerde keuze" wil plaatsen. Een verkeerde keuze zou zijn als ze bijvoorbeeld een avondje zou afspreken met hem zogenaamd als vrienden en dan intieme onderwerpen bespreekt (zoals ze zegt dat ze heeft gedaan), terwijl ze al gevoelens voor hem had. Dan weet je dat je iets doet waar je waarschijnlijk spijt van gaat krijgen, maar kun je het nog afdoen als "we zaten er als vrienden". Met iemand naar bed gaan en het keer op keer blijven doen is geen verkeerde keuze meer. Dan is óf een heeeeele reeks van slechte keuzes, of gewoon je kop in het zand steken voor de gevoelens die je vriend daarbij kan hebben. Ik heb zin in een ander en boeiend wat mijn partner ervan mag denken, want de vorige keer was het ook fijn. Biecht het gewoon op, toon berouw, heb spijt en misschien kan haar vriend ermee leven. Misschien niet, maar dat zij die keus voor hem wil maken door het te verzwijgen is gewoon fout. Je kan toch niet aankomen met "sorry schat, ik heb een verkeerde keuze gemaakt, maandenlang". Wees eerlijk in je excuus, dat zal haar vriend vast meer waarderen
Ik vind het echt verbazingwekkend om te lezen dat er zo veel mensen begrip hebben voor TS! Hoe zou het geweest zijn als TS hier had geschreven dat ze dacht dat haar vriend al maandenlang vreemdging met de ex vriendin van zijn vriend???!! Ik zal nooit beweren dat ik miss perfect ben, maar denk mezelf toch echt wel zo te kennen dat ik niet aan een nieuwe relatie zou beginnen, zonder eerst alles op alles te hebben gezet voor mijn huidige relatie en als het écht niet meer zou gaan (daar kom je btw ook alleen maar achter als je écht met je minnaar breekt ), de relatie eerst te beëindigen. Ik heb een vriendin die nu in relatie nr. 3 zit, omdat ze ook tijdens haar relatie tot over haar oren verliefd werd op een ander (nee, dit is écht de ware! het voelt zó goed!) en ik kan je vertellen: hier vindt ze iets en daar laat ze iets. Is ze inmiddels gelukkiger? Nee, juist niet en ze heeft haar kinderen (die TS gelukkig nog niet heeft) een bak ellende bezorgd!
Precies! Ik vind het ook véééél te soft om dit "een verkeerde keus"te noemen. Dit is willens en wetens iemand maandenlang bedonderen. En niet zomaar iemand; nee, de man die denkt de vader van jouw kinderen te worden!
??? Waar lees jij dat ik hier spijt van heb? Ik heb er juist helemaal geen spijt van dat ik eerlijk ben geweest!?
O, dan heb ik je verkeerd begrepen. Je schreef dat het niet heeft geholpen dat je direct na de ontmoeting met die ander het gesprek met je vriend aan bent gegaan. Vervolgens schreef je ook nog dat je spijt hebt van je keuzes. Ik heb geïnterpreteerd dat deze keuze daar ook onder valt, maar dat klopt dus niet. Hoe dan ook, ik vind dat je het goed heb aangepakt en ben blij voor jullie dat jullie hier uit hebben kunnen komen.
Oh geeft niks, maar nee idd ik bedoelde die keuze niet. Want ben er wel blij mee dat ik dat meteen opgebiecht heb. Bedankt! Ben er zelf ook heel blij mee.
Dit dus. Het vreemdgaan is erg maar het maandenlang iemand voor de gek houden,liegen en bedriegen is gewoon fout,en TS geeft haar partner geen kans om zelf een keuze te maken wat hij hier mee wil.Dat is gewoon zo oneerlijk en respectloos. Uit eigen ervaring weet ik wat dat met een mens kan doen, mijn ex-man deed hetzelfde wat ts nu aan het doen is,natuurlijk kwam ik er uiteindelijk na maanden achter wat er nu daadwerkelijk aan de hand was( ik voelde al vanalles hoor maar omdat er ontkent werd kon ik er niet bij,ik was ondertussen dus wel zwanger en hij gooide het op mijn hormonen en ik dacht toen zelf ook dat zal het dan wel zijn).Het heeft zo veel met mij gedaan,mijn zoon is nu bijna 3,5 en nog ben ik er vaak mee bezig,en een andere man vertrouwen lukt me echt niet goed. Nee waar TS mee bezig is is echt niet goed te praten.Hopelijk komt ze heel snel zelf tot dit inzicht!
jeetje mineetje de peetje . Wat zijn jullie allllllemaaaalllll kippen Zeg Kakelen in een stuk door hier en hoe ts zich voelt of haar mening doet er helemaal niet meer toe . lijkt wel of jullie elkaar allemaal opjagen hier ... Relaxxxxx take it eassssssyyyyyy Zo dit dus ...... ts lijkt wel een zwaar bewaakte terrorist als ik sommige reacties lees .
Jeetje, wat zijn jullie weer lekker bezig meiden. Poehpoeh... nounou! TS, heb je zin in een volwassen gesprek dan kan je mij altijd pb 'en. Ik heb geen ervaring met affaires maar ik sta open voor je verhaal. Misschien dat ik ergens mee kan helpen.
Hoi dames, Ik heb even het eea gelezen en vindt jullie wel heel ver gaan in jullie meningen. Natuurlijk mag je een mening hebben en die geven, maar doe het wel met respect naar elkaar toe. Dus graag aan een ieder het verzoek het hier netjes te houden en elkaar met respect te behandelen. Alvast bedankt.
Ik had ook zoiets. Heb mijn vriend gedumpt... het beste wat ik ooit gedaan heb!!! Als er zoiets gebeurd... dan zit er al iets niet goed in je relatie
Ik wil je ook mijn persoonlijke verhaal vertellen: In 2007 trouwde ik, na anderhalf jaar verkering. We hadden inmiddels een starterswoning gekocht voor weinig. Kort na de bruiloft begon mijn schoonfamilie,zich anders te gedragen. Ik was ineens niet goed genoeg, mijn ouders kochten mij om met geld, ik kwam uit een ander milieu, ik droeg geen rokken (erg streng gelovig) en moest van alles aanpassen. Als ik daarover mijn eigen mening had was ik brutaal en had ik geen respect voor de generatie voor mij. Ik liep bij Maatschappelijk Werk omdat ze mij hadden aangepraat dat mijn ouders niet goed hadden verzorgd. Mijn ouders lopen bij een psycholoog, al meer dan 25 jaar, en heeft mijn zus een tijdje bij oma gelogeerd zodat mijn moeder fulltime behandeld kon worden. In 2010 met kerst zei ik dat ik nog niet klaar was voor kinderen omdat ik mij geestelijk nog niet in orde voelde. Nouuuu egoistisch dat ik was!!! Mijn man was nl wel klaar voor kinderen, en ik moest mij er maar overheen zetten. Het duurde toen nog ruim een jaar voordat ik de stap zette om weg te gaan. Ik was intussen een hoer ook nog, hadden zijn vrienden geen respect voor mij en doordat ik een verjaardag miste was ik een egoist. Ik werkte 32 uur, had een opleiding, en deed het huishouden. Man deed niks want dat was voor een vrouw (huishouden). Hij ging 's avonds vaak weg en ik verveelde mij kapot. We deden nooit iets leuks en alles wat ik voorstelde was niet leuk of tegen het zere been van ouders. Ik leerde een half jaar voor vertrek een oudere man kennen. Ook ik sprak wel eens stiekem af en dan was het zoooo fijn! Na 6 mnd besloot ik om er een punt achter te zetten. Ik koos voor mijn "minnaar". Het is nu bijna 2 jaar geleden. Ik raakte snel zwanger. We hebben toen open en bloot alles besproken,van financiën tot de familie. Ik heb het erg zwaar gehad want mijn familie was het er totaal niet mee eens en heeft mij bijna verstoten wegens het leeftijdsverschil. Nu 2 jaar later...... ach we hebben wel eens onenigheid hoor! Maar trots op mijn keuze. De woning met ex is verkocht en ik ga de restschuld gedeeltelijk aflossen. Financieel is het nog niet gunstig maar we komen er wel. Je bent niet alleen!! Sterkte met je keuze!! (heb niet alles gelezen!)
Ja maar jou verhaal is dan ook wel heel anders als dat van ts. En ik kan oprecht zeggen, dat wat ts heeft gedaan zou ik NOOIT doen! En nee dan ben ik geen heilig boontje hoor. Maar zoiets doe je je partner gewoon niet aan. En zo te lezen heb jij dat ook nooit gedaan. Jij bent gewoon eerlijk geweest. Ze heeft een hele verkeerde keuze gemaakt en tsja dan moet je achteraf op de blaren zitten. Eigen schuld dikke bult. Dan had ze maar een andere keuze moeten maken toen ze verliefd werd op iemand anders. Fijn voor jullie dat het nu helemaal is goed gekomen tussen jou en je man.
Ik durf dus met zekerheid te zeggen dat ik NOOIT zal vreemdgaan. Mijn moeder heeft mijn vader bedonderd en ik kan je vertellen hoe ik me als kind heb gevoeld. Ik haatte me moeder, wilde haar nooit meer zien ( nu nog steeds niet maar dat terzijde ) mijn vader was gebroken van verdriet wilde zelfmoord plegen etc etc. Een proces wat jaren heeft geduurd. Ik zal jullie verdere details besparen. Ik zal never of te nooit mijn kindje dat gevoel geven net als mijn partner. Omdat ik het zo traumatisch heb ervaren en het heel dichtbij heb meegemaakt, durf ik dit dus met zekerheid te zeggen. Verliefdheid kan iedereen overkomen maar de keuze wat je ermee doet is geheel aan jezelf.
Ik snap nooit zo wat dat ermee te maken heeft. Als het m'n vriendin was, was ze dat niet meer na zo'n verhaal. Mijn vader heeft m'n moeder belazerd. Met hem hebben we geen contact meer. Mijn schoonvader heeft m'n schoonmoeder (jarenlang!) belazerd en is nu getrouwd met het mens waar hij jarenlang een affaire mee had. Met hen hebben we geen contact meer. Ik vind dit soort streken zo laag. Als je iemand zo diep durft te kwetsen, als je het over je hart kunt verkrijgen om iemand die jou niets misdaan heeft, behalve dan dat diegene 'saai' is, zoveel pijn kunt doen, kan ik geen respect meer voor je hebben. Of je nu m'n vriendin, een familielid, of een onbekende bent. Ik vind het ook zo belachelijk dat hier geroepen wordt dat niemand kan zeggen dat zij nooit vreemd zou gaan. Ik vind dat niet naïef, ik vind dat je dan met beide benen op de grond staat. Wat ik eerder al schreef; wanneer je gevoelens krijgt voor een ander, verander je niet ineens in een imbeciel die niet na kan denken. Ik heb meerdere malen in een relatie gezeten waarin hij vreemdging. Waarin ik werd geslagen, de grond in werd getrapt en waarin ik werd vernederd. Van liefde was geen sprake meer en toen er iemand voor me was die lief was, me een knuffel gaf en me het gevoel gaf dat ik wél wat waard was, zijn daar echt hele heftige gevoelens bij komen kijken. Ik heb daar alleen pas iets mee gedaan nádat m'n huidige relatie beëindigd was. Inderdaad omdat vreemdgaan tegen m'n normen en waarden ingaat en ik in geen geval wil worden zoals degenen die mij dat aan hebben gedaan. Nóóit.
Helemaal mee eens! Als je verliefd wordt, hoef je niet te veranderen in een puber! Zelfs mijn dochters van 16 en 14 hebben meer verstand!