Hoi mama's, Ik weet even niet meer wat ik moet doen... Mijn dochter is nu bijna 1,5 jaar. Als ze haar zin niet krijgt, dramt en dreint ze tot ze haar zin krijgt. Die krijgt ze niet, dus dramt soms wel een uur door. Nou heb ik via een vriendin gehoord dat je je kindje dan op een 'strafstoel' moet zetten een minuut zodat ze rustig wordt. Echter: mijn dochter is elke vrijdag bij oma, en oma wil de strafstoel niet doorvoeren in huis. Want die vindt dat ze hier te jong voor is en denkt dat ze het nog niet snapt. Wat kan ik nou het beste doen en wat is jullie aanpak als jullie kleine doordramt of niet luistert?
Ieder zijn eigen mening natuurlijk, maar ik ben het wel een beetje met oma eens dat ze wel erg jong is voor een strafstoel. Afgezien van het wel of niet geschikt zijn voor haar leeftijd, denk ik dat je een strafstoel op deze leeftijd nog helemaal niet nodig hebt. Als zij haar zinnetje wil doordrijven en jij wil het niet dan is het toch heel simpel: het gebeurt niet. Ik zou haar lekker laten drammen af en toe een liefkozend aaitje over haar koppie geven, maar 100% nooit toegeven en verder gewoon mn eigen gang gaan. De eerste paar keer zal het misschien ontaarden in een mega drama, compleet met spartelende ledemaatjes en al, maar al heel snel zal ze leren dat mama's wil wet is en dat drammen geen enkele zin heeft. Succes!
Ik hoop het maar dan. Vind het soms best sneu als ze zo huilt (dramt). Ben dan geneigd om haar dr zin te geven, maar doe het niet. Maar dat gekrijs is soms ook niet aan te horen, zo hard en schel.
Consequent blijven is het belangrijkste. Dus als jij het niet wilt, gebeurt het niet. Zelfs al blijft ze drammen. Anderhalf vind ik inderdaad nogal jong. Sinds ze ruim twee jaar is zetten wij dochter wel af en toe in de hoek, als ze niet luistert. Overigens hoeft het geen probleem te zijn om iets in te voeren in jouw huis, dat dan bij oma niet geldt. Kinderen zijn slim genoeg om te leren dat bepaalde dingen anders werken op een andere plek. Jij zal ook anders corrigeren dan een juf later, bijvoorbeeld, en dat is ok.
Haha, ja krijsen kunnen de meeste dreumessen en peuters wel . Maar als je niet toegeeft en er weinig aandacht aan schenkt, zul je merken dat ze het steeds minder vaak zal doen. Uiteindelijk is het voor haar alleen maar prettiger als ze weet waaraan ze toe is en dat nee ook echt nee betekent.
Drammen, dreinen en huilen om niets: gewoon negeren. En ik zeg gewoon, maar oh wat is dat soms moeilijk. Toch werkt het erg goed. Zeker in het begin is het lastig, maar na een tijdje krijgen ze door dat het niet werkt en gaan ze iets anders proberen om hun zin te krijgen. Lief vragen bijvoorbeeld
Welnee, mijn dochter zette haar liefste gezichtje op wees naar iets door haar hand open en dicht te doen en bedoelde daarmee: "lieve mama, mag ik dat alsjeblieft hebben" Ok misschien niet helemaal , maar ze gebruikte wel gebaren voordat ze kon praten. En die lieve glimlach wist ze ook prima in te zetten.
Maar ik geef toe een hoop van die buien zijn volgens mij te wijten aan het feit dat ze al wel iets willen maar het niet duidelijk kunnen maken. Mijn zoontje kon veel eerder praten en toen dachten wij : o, als hij dat bedoeld dan heeft onze dochter dat destijds misschien ook wel gewilt. Soms helpt het wel als je het voor hen verwoord. Zoals: ik snap dat je graag de trap op wil, maar we blijven beneden. En ze daarna wat afleiden
Mijn dochter wijst ook vaak naar iets (bekers, glazen,) wat ze niet mag... dan is het "die die die die die" en als je dan een speeltje pakt wat ze niet bedoelt zet ze een keel op
Oma heeft gelijk dus luister daar na 1,5 is erg erg jong. Probeer uitvinden waarom ze iets wil, wat ze wil etc en probeer dat aanpakken dus het probleem/oorzaak zelf! Bied haar genoeg keuzes, uitdagingen en eigen waarde beslissingen, ga niet strijd in voor iets wat dat niet waard is. Ik vind eingelijk enige wat niet mag is slaan, bijten, afpakken etc.. Dus gedrag tegen andere gerelateerde dingen, de rest.. Mag gewoon ik laat haar zelf uitzoeken en grenzen opstellen. Toen ze 12mnd was wilde ze per se zelf op stokke met inzet inklimmen, ok prima doe dat maar ik kijk toe, hulp? Roep maar... Wil ze naar de bakker elke keer na speeltuin dan mag dat ikpas zo aan dat we wel iets moeten halen of lopen langs even kijken alleen etc.
Deze snap ik niet. Waarom mag ze dat niet? Als dat in bereik staat en jij mag dat waarom mag ze dan niet?? Hier dus mag ze alles pakken waar ze bij kan of ziet mag ze vragen. Wat ik niet wil berg ik op. Is logisch ze heeftleeftijf om allees willen kijken voelen en tasten en tja hier zelfs iets wat breekbaar is en dierbaar ismag ze wel onder toezicht kijken en tasten als ze wil ik leg uit dan waarom dar niet zo maar mag, dat ze voorzichtig moet etc. Dat soort dingen verbieden en straffen dat het niet mag willen grootste onzin naar mijn mening Hier bij opa/oma thuis ligt van alles op grond etc ik bleef gewoon continu bij haar en als ze zelfs medecijnen wil kijken die opa slingert overaal mag dat ook ikleg uit etc. Ze luisterde dat altijd goed en nu resultaat dat ze alles liet staan wat niet van haar is: er is geen interesse meer voor ze weet dat koffir kopje is niet boeiend op salontafel om te pakken. Opa reageerde altijd: mag niet!!! Terug zetten jij nu! Waardoor ze alleen schrikte en juist gedrag liet zien niet gewenst. We komtn daar zeer weinig gelukkig haha
Ha herkenbaar klopt als een bus mama asjeblieeeeeeeeft, met haar allerliefste stemmetje en puppieogen😁
Ze mag geen glazen en bekers omdat ze die op de grond gooit en heb het over glazen die in de kast staan die ze ziet als we langs de keuken lopen.(spelletje). Ze mag wel haar eigen plastic beker hebben.
Hier stond ze met die leeftijd wel eens in de hoek hoor. Geen minuut maar wel een seconde of 10/20. Ze begreep heel erg veel en wist heel goed wat wel en niet mocht. Ik liet haar ook zeker wel uitrazen maar op een gegeven moment is het genoeg. Als je dan niet luisteren wil ga je maar even daar zitten. Daarna ging ik altijd naar haar toe en legde uit waarom ik haar daar had neer gezet, en ging dan iets anders met haar doen of aan haar geven wat ze wel mocht. Hier volgt oma wel onze wensen op ook al is ze het er niet altijd mee eens. Vind dat wel belangrijk. Ze mag bij oma wel "meer" dan bij ons, maar goed daar is het een oma voor natuurlijk.
En dan pas jij je dus aan, terwijl je een kind ook wil leren dat zij zich soms aan moeten passen. En dat dingen niet altijd mogen, ook al willen ze dat wel. Alles weghalen vind ik in elk geval niet de oplossing.
Ooh ja, hier ook. Dan zegt ze: ik vind mama lief en krijg ik een kus. Gevolgd door alsjeblieeeeeeeft!! En vervolgens probeert ze het ook bij papa. Bijdehandje, kind is 2 hahaha.
Hier ook soms plat op de grond liggen, maar dat kan ik heel goed negeren. En ook gaan huilen en zo. We hebben heel lang de box laten staan en zetten hem daar af en toe in als hij doorging. Onze zoon is nu bijna 2 en we zetten hem nu toch al soms in de gang, maar dat begrijpen ze snel genoeg, ook al zijn ze nog jong. Natuurlijk geen kwartier laten zitten.....
Herkenbaar. En dan is de mijne pas bijna 1. Hij zet het nu al op een krijsen als iets niet lukt of als hij zijn zin niet krijgt. Omdat hij het eerste half jaar heel veel heeft gehuild door medische redenen ben ik zeer snel gestresst als hij huilt en spring ik gelijk weer in de ''ik moet het huilen stoppen'' mechanisme. Ik vind het zelf dan ook moeilijk om consequent te zijn. Ik ben in elk geval begonnen aan pick your battles: aan dingen als stopcontacten, snoeren, laptops, tv , het wijnrek, dingen op tafel of gevaarlijke dingen mag hij niet zitten. En als ik iets moet doen en hij wil het niet is het jammer dan. Maar mijn sleutelbos of telefoon krijgt hij soms wel even en als hij volledig over de zeik gaat tijdens het eten stop ik even met geven om het later weer te proberen. Ik doe mijn best dus maar ik herken je dilemma! Ik heb hoop dat het beter gaat als hij ook kan praten want het is ook gewoon moeilijk om de wereld duidelijk te maken wat je wilt als je niet kunt praten