Ik heb geen idee meer waar ik het heb gelezen, maar afgelopen week las ik dus een artikel over het feit dat de meeste moeders na vijf maanden een soort van terugval krijgen. In veel gevallen valt de (extra) hulp van de partner weg, de meeste kraamvisite is nu toch wel echt geweest en het leven is weer "normaal". Ik was wel blij met het artikel, want ik herkende toch wel een aantal dingen wat betreft mijn eigen gevoelens en dat kan ik nu beter plaatsen. Wie van jullie herkent dit ook? Waar lopen jullie tegenaan? Ik heb enorme opstart problemen 's morgens en gedurende de dag heb ik ook wel moeite om mijn ritme te hervinden. Dat het zo donker is, helpt niet echt mee natuurlijk. Soms is het 's morgens om elf uur nog zo donker, dat het ook half acht zou kunnen zijn! Ik ben fulltime moeder en mijn mama-vriendinnen zijn dit bijvoorbeeld niet. Daardoor heb ik toch minder loopjes op een dag dan dat ik zou willen. En hoewel ik me prima in mijn eentje (en nu saampjes..hihi) kan vermaken, moet ik ook eerlijk bekennen dat ik het zwaar vind om de hele dag alleen maar met baby dingen bezig te zijn. Aan het einde van de dag ben ik soms echt helemaal kapot en kan ik geen geluidje meer horen. Er is al gekeken of het een depressie is, maar dat is het gelukkig niet. Toch voel ik me verre van super fijn en heb zelfs wel eens zoiets van; is dit het nu? En verder? Terwijl ik vreselijk geniet van ons kleintje. Mijn lichaam is nog niet van mij zeg maar. Het ontzwangeren valt me zwaar, af en toe komen er toch nog gekke kwaaltjes naar boven drijven. Kortom; het voelt als zo'n tussen fase. Zo'n net wel-net niet toestand. Enerzijds veel willen, anderzijds nog niet zo heel veel kunnen (ben overigens bevallen met KS, misschien speelt dat een rol?). Ervaringen, tips en tricks van harte welkom!
ik was opzoek naar een onderwerp als zit, hoef ik er niet een aan te maken. ik voel me zo ontzetten ongemotiveerd en moe. terwijl ik prima slaap hoor! zoontje slaapt 6 van de 10x door. ik kom mijn bed uit, geef zoontje bv. dan begint mijn dag maar heb dan echt geen energie en geen zin om me aan te kleden. tot het hoogtepunt dat ik vorige week de hele in mijn badjas geleefd heb en niet naar buiten geweest ben. vind het heerlijk om voor mijn zoontje te zorgen en mijn huis netjes te houden e.d. maar verder heb ik echt nergens zin in. en ik las idd ook over zo'n dip... dat zal het zijn denk ik
Ik ben gisteren zelfs naar de dokter geweest... Mijn dochtertje is morgen 5 maanden en 1 week oud en dat gat super! Ze slaapt door en groeit prima, ze leert veel, vandaag rolde ze van haar buik naar haar rug. Wat spannend allemaal...maar ik heb veel "kleine" klachten, alleen maar lichamelijk, dat wel; Haar breekt af en valt uit (en-en) Ben al bijna 3 weken ongesteld Ben heel moe en enorm snel buiten adem Snel geirriteerd Transpireer veel/snel, had ik al maar lijkt erger te worden Val af (naast de kilo's die ik na de zwangerschap verloor, zit nu twee kilo onder gewicht van voor zwangerschap) en zo nog wat klachtjes die, als je ze bij elkaar optelt, lijkt op een schildklierafwijking (erfelijk en komt in mijn familie voor) Ik dus gisteren naar de dokter, en die begon over -inderdaad- ontzwangeren, ik was er al bang voor, maar toch ook een uitgebreide bloedtest ondergaan, morgen krijg ik de uitslag. Wilde vandaag toch even op internet kijken naar het fenomeen "ontzwangeren" en vond dus deze topic. Zal het echt "ontzwangeren" zijn? Ik verder bijzonder gelukkig met onze mooie meid, ik werk halve dagen en heb dus wel de afwisseling van werk en baby. Echter gaat mijn wekker 's ochtends al om 6 uur om voor haar aan wakker te zijn en lekker te kunnen eten en douchen alvorens Léonie aan de beurt is. Als zij de fles heeft gehad gaat ze weer naar bed en slaapt ze verder tot ongeveer 10 uur. Mijn man is arbeidsongeschikt en is alle ochtenden thuis als ik werk. Hij kan dan 's middags van alles doen en ben ik er voor onze meid. Geen gelukkige (voor mijn man met zijn ziekte) situatie, maar wel een handige... Hoop meer reacties te lezen over ontzwangeren!
Enigszins herkenbaar Ik heb hier een pracht van een mannetje wat helemaal super gaat, hij is zo makkelijk, slaapt lekker door, is altijd vrolijk, huilt amper...weinig te klagen dus Ik geef borstvoeding en ik hoorde laatst dat bv dus 40% van je energie kost, dus het is niet zo gek dat we moe zijn meiden Vorige week was het helemaal erg bij mij, om de haverklap janken en als je dan vraagt waarom? Geen flauw idee Vriendlief werd er helemaal simpel van en ik maar roepen: "Het zijn mijn hormohonen boehoehoe" Maar verder gaat het goed hoor
Beetje herkenbaar ja. Ben dan nog geen 5 mnd verder, maar scheelt niet veel. Heb er soms ook wel moeite mee dat ik de hele dag met niks anders bezig ben dan luiers, flessen enz. Met sochtends opstaan heb ik op zich niet echt moeite. Ik sta als ik werk om 6u op. Maar als ik vrij ben mag ik van mezelf best tot 9u blijven liggen. Vind niet dat als ik vrij ben ik echt om half8 naast mijn bed hoef te staan. Weet niet zo goed wat je er aan kan doen. Hoop dat het snel overgaat.
Ik herken wel wat in je verhaal. Bij mijn eerste dochtertje had ik ook zoiets van : is dit het nou? Mijn vriend was de hele dag weg en ik was de hele dag alleen maar bezig met verzorgen. Omdat ik toch alleen maar thuis was had ik de neiging te lang in bed te blijven liggen en de hele dag in mijn pyama te blijven. Ik was ook ontzettend moe, maar toen ik stopte met borstvoeding was dit al een stuk beter. Nu met mijn tweede dochtertje gaat het echt een stuk beter. Dit komt denk ik omdat ik een vast dagritme heb. Ik moet er nu 's ochtends uit voor mijn andere dochter, omdat ze naar school moet. Hierdoor ben ik ook gelijk aangekleed en heb ik 's ochtend een frisse neus gehaald door de wandeling naar school. In het weekend verwen ik mezelf wel met 2 uurtjes langer in bed blijven liggen, maar bedenk ik wel weer een doel voor die dag (ook al is het maar een boodschapje). Dit werkt heel goed voor mij. Misschien dat je ook een soort ritme kan crëeren waardoor het wat draaglijker wordt. Ook van de buitenlucht krijg je vaak wat meer energie en maak je je hoofd leeg. Ik hoop dat ik je hier wat mee help, heel veel sterkte!
hoi, ik herken het ook wel hoor. Ben 's ochtends m'n bed niet uit te krijgen wanneer ik naar het werk moet, en het voelt op het moment nogal als moeten. Als ik thuis ben kan ik heerlijk genieten van m'n ventje en met de bv gaat het super, maar ook dan vergeet ik de rest eigenlijk heel gemakkelijk en denk ik vaak: ach dat doe ik morgen wel. pfff, tijd voor de lente!
Bedankt voor jullie reacties! De laatste week heb ik heel wat afgewandeld, dat is echt erg lekker! Alleen 's morgens he... kijk je op je wekker, is het half negen en nog pikke donker. Esmae heeft denk ik ook last van de tandjes, ze gilt de hele dag door, zo moeilijk vind ik dat. Ik wil de huisarts morgen bellen, om ook andere zaken uit te sluiten, maar gut, ik hoor zijn reactie alweer "wat denk je wat ik eraan kan doen????". Nou ja.. sommige dagen zijn dus gewoon erg moeilijk. En inderdaad; tijd voor de lente!
Goh, daar had ik nu nog nooit van gehoord. Zelf ook alle drie keren geen last van gehad. Lijkt me wel supervervelend zeg. Veel sterkte allemaal! Groetjes, Janet
Herkenbaar hoor...ik ben zooooooooooooooooooooooooo MOE. Volgens mij heet het ook niet voor niets MOE-der. Wegens financieële trubbels moet ik 4 x 9 uur werken en ik sta dus elke dag om half 6 op. Op mijn enige vrije dag, sta ik mezelf toe om tot een uurtje of 8 te liggen. Ik geef nog volledige borstvoeding en kolf me het rambam, want het loopt nu ik de kleine zo weinig zie, best terug. Mijn partner is doordeweeks niet hier, dus ik moet alles alleen doen. Huishouden, verzorging kind, noem maar op. Als hij op vrijdag hier aankomt, ben ik dolblij hem te zien, maar ik kak om half 10 al op de bank in slaap.....zo gezellig ben ik dan ... Hij doet zijn best om me bij te staan in het weekend, maar hij heeft een fysiek zware baan en we zijn beiden niet meer zo jong ( 38 en 420 dus tja...de motivatie om in het weekend eens "lekker" te gaan poetsen en boenen ontbreekt. Ik zie mijn meisje op spaarzame momenten en wil die tijd dan vooral aan haar besteden. Ondertussen stapelt het HH werk zich op, moet ik mijn huis dringend aanpakken omdat het al 16 maanden te koop staat en bij een nieuwe makelaar in de verkoop gaat (waaaar haal ik de tijd vandaan) en kamp ik met een ernstog slaaptekort, omdat ik nog op 7-8 voedingen per etmaal zit, waarvan er ook nog eens eentje 's nachts. Soms wou ik, dat ik in een tijdperk leefde waarin je als vrouw nog niet hoefde te werken..want ik ga dit geen maandenlang trekken zo... Overigens: ik ben dolblij met mijn lieve meisje hoor...dat is het niet