Mijn man is vergeten te controleren wanneer de jongste naar het cb moest. Bleek vanochtend te zijn. Dus kreeg ik een telefoontje. Laatst belde school omdat ze vermoedden dat oudste een blaasontsteking had. De creche belde omdat mijn zoon grote rode vlekken had. Enz, enz. Nou is het punt dat ik werk en mijn man momenteel thuis is. Dat weet school, daar hebben we het huisnummer en mijn mans nummer ook als eerste nummer opgegeven. Hetzelfde voor het cb, eerst het nummer van mijn man, daarna van mij. De creche (was meer dan een jaar geleden) wist dat mijn man net ontslagen was, uitgebreid besproken omdat er op de creche ook zoveel ontslagen vielen. Ook zij wisten dat mijn man de primaire zorgtaken doet. En toch wordt ik altijd gebeld. Waarna ik dus mijn man moet bellen zodat hij verder de dingen kan regelen. Beetje mijl op zeven. Dus... waarom worden vaders niet gebeld? Of ligt het gewoon aan ons en hebben jullie andere ervaringen?
Ligt aan jullie denk ik Mijn man is ook de 1e contactpersoon, omdat hij dichtbij school en het kdv werkt. Is tot nu toe altijd goed gegaan.
Ik werk zelf op een Kdv en bel meestal inderdaad eerst de moeder. Maar dat komt omdat die in het algemeen het beste bereikbaar zijn bij onze kindjes. Als ik weet dat de vader thuis is, of als vader als eerste gebeld dient te worden doe ik dit wel altijd.
Ik zeg altijd, sorry bel mijn man even. Die kan het regelen/oplossing ect. Gebeurt twee keer per installatie daarna weten ze het
Ik werk zelf op het kinderdagverblijf en bij de intake vragen we de gegevens van "ouder 1" en "ouder 2".(Word niet zo gevraagd natuurlijk) Ouder 1(toch meestal de moeder hihi) wordt vaak eerst gebeld en dergelijke. Nu is dit meer voor invalskrachten, de vaste leiding kent de ouders wat beter en die kent de thuis situatie wel..en mocht ik weten dat moeder bijv eenmalig in belgie is voor werk en vader in de buurt, no way dat ik moeder bel. Maar goed CB, School.. hele andere verhalen. CB belde mij ook trouwens, daarna mijn man
Hier de omgekeerde wereld; ik ging als een bezorgde moeder met onze knul naar de huisarts en er moest nog iets overlegd worden qua medicatie incl. bellen-hoe-het-gaat en ze belden mijn partner. Ik denk vanwege de achternaam. Ik belde namelijk op met "mevrouw van E.", werd door de assistente teruggebeld en mevrouw *achternaam baby* waarbij ik de boodschap op zich belangrijker vond dan het corrigeren... En de arts belde mijn partner (zelfde achternaam baby).
Wij moeders zijn onmisbaar. Doe alles eigenlijk altijd alleen regelen en school het zelfde. Lat zou gebeld kunnen woorden maar die werkt op de weg en zou nooit zo maar weg kunnen ik wel. Maar ja weetje ik als moeder wil ook eigenlijk als eerste gebeld woorden ik weet het meeste van de kinderen. Daar in ben ik denk erg ouderwets en heb zeker taken proberen over te dragen maar dat lukt toch nooit nou ja dan alleen mama maar. In nood heb ik eerder mijn ouders op de lijsten staan voor echt noodgevallen. Maar ja misschien is het hier sowieso anders omdat ik ( een alleenstaande moeder ben met een lat relatie). Lat is wel de vader. Dus is het denk wel anders.? Toch?
Raar mijn kinderen hebben ook mijn achternaam niet maar nooit last van eigenlijk. Maar mijn lat staat niet bij hun in de computer en zeker niet bij de ha die heeft zijn ha in Den haag. En ik woon in Delft. Maar geen last van. Wel kans dat mensen vragen of ze mijn kinderen zijn( nou ja als ze mijn zoon zien zien ze het wel meteen) of ik hun moeder wel ben maar dat heeft met de andere kleur van de kinderen te maken. Ze tonen nou niet echt Hollands welvaren Maar het zijn echte kaaskoppies hoor haha.
Wij hebben alle drie dezelfde huisarts - dit was overigens een vervanger - en ik denk dat hij mevrouw *achternaam-baby* niet kon vinden. Mijn partner heeft ook dezelfde (tweede) naam, dus dat valt op zich al op. Of de arts wilde niet met mij praten, maar ik probeer optimistisch te zijn
Ach kan. Een ha vraagt niet snel aan de vader welke ziekte.s heb je kind al door gemaakt of welke inentingen heeft het gehad. De meeste vaders zeggen zou het niet weten. Dan hebben ze toch echt de moeder nodig. Wanneer kreeg je kindje zijn eerste tand vraag het aan de vader en die kijkt dan van Wanneer was dat dan ( moeders) tja haha voor jou een vraag voor mij een weet.
Klopt wel, ja. Ik weet elk futteloos detail en stel net zolang kritische vragen totdat ik het naadje vd kous weet. De papa is meer van: weet ik niet, maar het zal wel goed zijn als jij het zegt.
De mijne kijkt mij dan vaak aan mens hou je ( bek) als een kind ziek is zeik niet zo door haha. Hij schaamt zich dan voor mij. Dan heeft hij mooi pech haha.
Ik werk als gastouder en kan wel inschatten welke ouder er het beste bereikbaar is. Of dat nou mama of papa is maakt me echt helemaal niks uit haha. Hoewel ik van sommige kinderen weet dat ik toch echt meer aan de mama heb
Doordat vrijwel altijd de moeder als eerste contactpersoon/aanspreekpunt wordt opgegeven. Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen en dat kan dus zorgen voor vergissing door toch de moeder op te bellen. Als ik niet precies weet wie als eerste contactpersoon genoteerd staat bel ik ook de moeder sneller.
Omdat ze denken dat de moeders of thuisblijfmoeders zijn, of parttime werken, of een dergelijke baan hebben waarbij ze altijd bereikbaar kunnen zijn. Van vaders wordt al gauw gedacht, "die heeft een carrière, die werkt fulltime, heeft een drukke baan, is belangrijk, heeft meetings etc, die storen we niet". Het is helaas het beeld wat we zelf in stand houden dankzij de parttime-cultuur, de makkelijke banen onder schooltijd, de vaders die vinden dat opvang alleen bestaat zodat moeders kunnen werken, moeders die niet willen delegeren wat betreft de kinderen en alles naar zich toetrekken. De emancipatie is nog lang niet klaar, en daar is het vaak standaard bellen naar de moeder in plaats van de vader een voorbeeld van.
Poeh, wel een goed iets trouwens om over na te gaan denken. In principe ben ik 1e contactpersoon zodra ik weer naar school ga. Ik kan het meest makkelijk weg, alleen... ik heb bijna 2 uur reistijd. Mijn man daarentegen nog geen half uur, alleen die kan niet zo bij zijn werk weg. Erg lastig.
Hier juist andersom,l..ik werk op een basisschool en bij ons in het administratief systeem staan de vaders eerst en die komen dan dus naar voren als eerste. Helaas is het in de praktijk zo dat in het overgrote deel van de tijd de moeders het beste gebeld kunnen ( vanwege deeltijd werk/ betere beschikbaarheid/ meer afweten van ziekte, dokter e.d.) en dan moet ik flink graven om dat nummer te achterhalen. Hier dus een pleidooi om de mama's eerst te bellen!
Dit hebben wij ook, maar toch vind ik het prettiger als ik gebeld wordt. Ik kan dan altijd nog mijn man bellen en op pad sturen, hihi. Meestal is hij toch minder besluitvaardig en heeft hij zoiets van 'geen idee' of 'wat vindt jij' of hij onthoudt maar de helft van het gesprek waardoor ik s'avonds nog steeds niet weet wat er aan de hand was. Ik heb dus liever dat ze mij bellen!