Ja ik. Al was het niet om medische redenen bij mijn kind. Ik ging na ruim een jaar weer aan het werk op mijn oude klus (zzp'er). Ging 24-32 uur werken. Echter werd er van mij verwacht dat ik gewoon mijn oude uren maakte (60 uur +). Als ik thuis was bij mijn kind was ik altijd aan het werk. Als ik in de supermarkt stond met boodschappen werd eer gezegd dat ik snel naar huis moest etc. om achter mn pc te kruipen (al was het m'n vrije dag), dat weigerde ik uiteraard. Ik was hier na 10 maanden zo vreselijk klaar mee dat ik ben gestopt. Ze konden niet accepteren dat ik moeder was geworden en hun verwachtingen werden niet bijgesteld. Er is mij letterlijk door mijn toenmalige collega (manager) verteld dat moeders niet horen te werken. Dat was onmogelijk dat zag ik zelf toch ook wel... Nou ik vond het niet onmogelijk. Maar toen mijn kind daar aan onderdoor ging omdat ik alleen nog maar werkte om die klus te behouden.. dacht ik echt.. waar ben ik mee bezig! Ik zette mijn kind achter de Ipad om te kunnen werken op mijn vrije dag. Toen heb ik gebeld en gezegd dat ik er nog een maand zou werken zodat ze op zoek konden naar vervanging. Uiteindelijk ben ik veel eerder weg gegaan want de arbeidsrelatie was ontzettend verstoord. Ze hebben me het op het einde nog even heel zuur willen maken. Wat niet gelukt is. Heb er geen nacht van wakker gelegen.
Toen onze zoon 4 maanden oud was is hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Mijn zwangerschapsverlof + vakantiedagen waren net op en ik zou de volgende dag beginnen met werken (receptie/administratie in een verzorgingshuis). toen ik de leidinggevende belde met de mededeling dat mijn zoon dus opgenomen was, kreeg ik meteen te horen dat ik niet aan het werk moest denken en lekker voor mijn zoon moest zorgen. De dag na ontslag (4 dagen later) ben ik weer gaan werken terwijl mijn ouders voor onze zoon zorgden (misschien toch een klein voordeel van oudere ouders, dat ze al met pensioen zijn en dus op elk gewenst moment in konden helpen) Ondertussen ben ik afgekeurd (MS) en speelt dit probleem dus totaal niet meer. Al kunnen mijn ouders/schoonmoeder ten alle tijden helpen als ik eens niet zou kunnen vanwege de MS
Ik heb mijn vorige baan opgezegd omdat ik het niet meer kon combineren met mn kinderen. Mijn werkgever verwachtte dat ik 6dagen in de week beschikbaar was en gaf dit meestal een week van te voren aan. Na meerdere gesprekken hierover omdat het bijna niet te doen is om op die manier opvang te regelen heb ik besloten om gastouder te worden en lekker vanuit huis te gaan werken. er speelden nog wat andere dingen, maar dit was voor mij wel de hoofdreden om weg te gaan. Voor een griepje oid heb ik altijd een oplossing kunnen vinden.
Ik heb niet zelf mijn ontslag ingediend maar toen mijn contract was verlopen heb ik wel zelf aangegeven niet door te willen gaan bij dat bedrijf. Puur omdat ik anders geen recht op ww had. Dit omdat er van mij teveel werd verwacht. Toen ik aan werd genomen heb ik mijn werkgever uitgelegd dat ik 2 kleine kinderen had, alleenstaand was en geen familie heb om ze verder op te vangen. Dat ze vooralsnog beiden naar de gastouder gingen, dus ik flexibel was, maar dat mijn oudste in september naar school zou gaan. Dit was in mei. Was allemaal geen probleem, en dat kon onderling geregeld worden, en dat zouden we dan wel zien. De eerste maanden dat ik er was werd ik vaak al scheel aangekeken als ik een kwartier na sluitingstijd de deur uit liep. Daar had ik al een naar gevoel bij, want als het nodig was (kassa die niet klopte bijv) of er werd een vergadering (onbetaald) gehouden die uitiep tot laat, dan was ik er altijd bij. Ook toen ze voor een andere functie een persoon misten, en niemand dat wilde doen, was ik de enige die zich vrijwillig stelde. Na 3 maanden van 5u 's ochtends tot 9u 's avonds werken, 7 dagen per week inclusief feestdagen en zondagen ed, kreeg ik enorm op mijn kop omdat ik blijkbaar teveel kilometers had gemaakt met de bedrijfsauto (terwijl dat werk op een uur rijden zat en ik sowieso 2x per dag heen en weer moest). Ik heb, om mijn werkgever toen uit de brand te helpen die paar maanden, mijn meiden een aantal keer 2 hele weken bij hun vader of bij schoonmoeder moeten laten (die ik heb moeten laten overvliegen omdat ze hier niet woont), en heb ze in die periode dus nauwelijks gezien. Toen was het september en moest mijn contract verlengd worden, en toen ik dus vertelde dat mijn situatie veranderde omdat mijn dochter pas half 8 bij de bso terecht kan (en ik half 8 moest beginnen), was dat kwartiertje later beginnen (3 dagen per week ex schoolvakanties) absoluut onmogelijk en moest ik het zelf maar uitzoeken. Toen heb ik dus naast de 50u gastouder per week voor mijn ene dochter nog een extra gastouder moeten zoeken voor dat halfuurtje in de ochtend, die mijn oudste naar school kon brengen. En elke ochtend liet ik mijn dochter huilend achter want die begreep niet waarom mama haar niet naar school kon brengen. Ze zat net een week op school en ik moest haar ook nog bij een onbekende achterlaten. Plus dat ik inmiddels meer kosten had aan opvang dan salaris. Vanaf toen ben ik tegengas gaan geven want ik was er klaar mee als een voetveeg behandeld te worden. Ik heb toen met mijn directe leidinggevende overlegd en kreeg die 10 minuten 's ochtends toegekend, waardoor ik mijn dochter stipt half 8 bij de bso kon droppen en vervolgens moest scheuren om 7.40 op werk te zijn. Uiteindelijk heb ik het nog voor elkaar gekregen dat ik de overuren die ik wekelijks maakte, in plaats van het uurtje tussen de middag dat mij opgelegd werd en waar ik helemaal niks aan had omdat dat niet van de uren kinderopvang af ging, dan 1 woensdagmiddag per 3 weken een vrije middag had. Maar toen was ik voor mijn werkgever al niet flexibel genoeg meer. Ik had hem zogenaamd in de val gelokt. En als hij had geweten dat ik per september minder beschikbaar zou zijn hadden ze me nooit aangenomen blabla... Maar toen had ik voor mezelf al besloten dat ik daar weg zou gaan. Ik zag mijn dochters ongelukkig omdat ze 6 dagen per week ergens anders zaten en we elkaar alleen ochtends vroeg en avonds laat zagen, en dat vaak gestress was omdat alles met een strakke planning moest. Nu zit ik (voorlopig) in de ww en dat is financieel zeker wat krapper, maar ik ben dolblij dat ik elke dag mijn eigen dochter kan halen en brengen naar school, en dat ik geen fortuin meer kwijt ben aan kinderopvang. En dat blije koppie daar kan niets tegenop. Ik weet in ieder geval dat ik niet weer zomaar bij wie dan ook ga werken. Ik ben iemand die veel klaar staat voor de werkgever als hij eens iets extra nodig heeft, maar dan moet daar ook begrip en flexibiliteit van zijn kant tegenover staan.
Ik ga na mijn verlof 4uur ouderschapsverlof opnemen omdat ik mijn uren niet meet kon combineren met drie kinderen, waarvan er twee naar school gaan. Het zou me teveel gaan kosten aan kinderopvang. Er was me nl (helaas mondeling) toegezegd dat ik mijn oude werkdagen aan zou kunnen houden, maar nu is de maandagochtend weggevallen en willen ze dat ik de woensdagochtend kom werken, maar dat krijg ik met de schooltijden van de kinderen niet geregeld, tenzij ik er voor hun nog een middag bso aan vast plak en voor de jongste verlengde opvang zou aanvragen en dat kostte me meer dan mijn contract verminderen door elke week 4 uur ouderschapsverlof op te nemen, dus heb ik voor deze oplossing gekozen. En trouwens ik begreep niet uit de openingspost en poll dat het alleen om ziekte van kinderen ging, dat was toch slechts een voorbeeld? Maar geloof ook wel dat er regelmatig moeders zijn die voor een scheet thuis blijven voor hun kinderen. Ik mag niet klagen, want ik heb een redelijk achtervangregeling van moeder en schoonouders, maar ik ben ook wel van eerst proberen en als het echt niet gaat dan pas thuisblijven of school laten bellen. En op mijn werk doen ze niet moeilijk over calamiteiten verlof en anders mogen we altijd onderling ruilen of compensatie uren opnemen.
In de cao van ons staat dat je recht hebt op calamiteit uren als je kind ziek wordt. Even na googlen voor de mate van ziekte. 1 keer onbegrip gehad van collega. 2de keer zat ik bij huisartsenpost ivm kroep en gaf werkgever aan dat ze er calamiteitsuren van maakte.
Ja mijn ontslag ingediend. Ik was bevallen van onze middelste dochter en werkte in een kleinschalig team. Mijn collega beviel 2 weken later en daar werd een groot Kraamfeest en cadeau voor geregeld. Ontzettend attent, alleen jammer dat ze bij mij nooit langs zijn geweest. Van sommige zelfs niet eens een kaart. Hierdoor veranderden de verhoudingen binnen het team en ben ik vertrokken. Ik voelde mij niet langer meer welkom.
Eens ik heb hetzelfde idee. En ik schrik daar best van. Tuurlijk heeft je kind prioriteit maar er zijn toch meerdere wegen naar Rome dan ''my way or the high way?''
Bij mij iets vergelijkbaars, maar meer mbt het krijgen van kinderen. Bij mijn eerste ivf/pgd-poging was mijn werkgever één en al begrip. Ze vond het erg dat we op deze manier kinderen moesten krijgen maar vond het mooi dat de mogelijkheid er was. Ik wilde twee weken vrij voor het meest intensieve gedeelte van de behandeling en ik stelde voor om een week vakantie te nemen en een week in de ziektewet te gaan omdat ik toch in die twee weken om de dag naar het ziekenhuis moest. Dit vond mijn werkgever prima. Helaas liep deze poging uit op een miskraam dus een paar maanden later begon het hele circus opnieuw. Alleen wilde mijn werkgever dit keer niet meer meewerken. Ik moest alletwee de weken maar vrijnemen. Dit wilde ik niet want dan kon ik de rest van het jaar geen vakantie meer nemen. Dan moest het van haar onbetaald verlof worden. Het was tenslotte mijn eigen keuze, ik wilde moeder worden. Ik was echt heel boos. Ik was liever op de natuurlijke manier zwanger geraakt. Ik ben nooit ziek dus wat maakten die paar dagen ziektewet nou uit? Als ik griep had gekregen was het resultaat hetzelfde geweest. Later bleek dat ze helemaal niet verzekerd was voor zieke werknemers en dat er nog een collega regelmatig vrij wilde ivm vruchtbaarheidsbehandelingen. Het kostte haar dus teveel geld dus moest ik het zelf maar oplossen. Uiteindelijk heb ik voor onbetaald verlof gekozen om ook nog een paar weken vakantie te kunnen hebben. Ik heb voor de eicelpunctie en terugplaatsing nog wel ziekteverlof gekregen omdat dit medische handelingen zijn maar daar heb ik ook echt moeite voor moeten doen. Ik heb het er niet meer over gehad met mijn werkgever maar ik denk dat dit conflict er wel aan heeft bijgedragen dat mijn contract in november niet verlengd werd. Ik kwam voor mezelf op en dat vond ze lastig. Er waren ook wel organisatorische redenen, maar toch. Uiteindelijk is het beter zo. Ik paste gewoon niet bij dat bedrijf.
Ik zie geen poll. Maar wil wel reageren. In 2013 heb ik de keus moeten maken mijn werk of mijn zoon. Dat was voor mij een makkelijke keuze. Mijn zoon is autistisch en kan niet alleen blijven. Ik zat met de vrijdagmiddag, op zijn school is er geen opvang en hij kan niet zomaar naar een bso. Dus heb ik mijn ontslag ingediend. Ik vond het wel erg want had het na me zin. Gelukkig had ik binnen een maand een nieuwe baan, werk er ook bijna 2 jr met plezier en ik kan mijn dagen zo inplannen dat ik thuis ben als mijn zoon thuis is
ik kan mij ook niet zomaar ziek melden omdat ik thuis een ziek kind heb of eerder naar huis kan gaan gewoon in een volwassen overleg kan je er wel uit komen al blijft het natuurlijk jou probleem en niet die van je leidinggevende ik zou wel kijken en overleggen of het lukt om eerder naar huis te kunnen. behalve als het echt heel ernstig zou zijn dan is er geen haar op mijn hoofd die twijfelt en ben ik bij mijn kind.
Ik heb op "meerdere conflicten" gehad gestemd, maar dat heeft eigenlijk meer met het feit te maken dat mijn manager een l*l is dan met mijn werkgever. Mijn manager denk dat hij de regels mag bedenken, ipv wat er in de CAO staat. Laatst viel mijn dochter een gat in haar voorhoofd op school, ik werd gebeld omdat ze naar de EHBO moest. Mijn manager vond dat ik een halve vakantie dag moest opnemen.... Zoontje lag met een bacterie in het ziekenhuis toen hij bijna 2 was, ik moest wederom maar dagen opnemen omdat ik "toch genoeg dagen had...." Toen de neus -en keelamanderen van zoontje (toen 2,5) verwijderd werden had ik mazzel: ik mocht 2 dagen zorgverlof opnemen en 2 dagen vakantie Ik schakel tegenwoordig gewoon HR in, geen zin om de discussie met die man aan te gaan..... Wanneer het nou constant gebeurt zou het iets anders zijn maar de oudste is 5,5 en de keren dat ik niet kon werken ivm de kinderen zijn echt op 1 hand te tellen. We proberen het juist altijd zelf/samen op te lossen (mbv familie), dus ik vind zijn instelling ronduit belachelijk (hij gaat zo met iedereen om trouwens).
Ontslag genomen. In eerste instantie al gaan twijfelen omdat ik toen 4 dagen moest blijven werken (en ik max 3 wilde), daarna bleken onze kinderen ook extra zorg nodig te hebben. Toen knoop door gehakt en gekozen om te stoppen. Baal er regelmatig van, maar weet dat het luxe is dat ik deze keuze kan maken.
Ah, verdorie! Ik heb gestemd op géén conflict, maar dat is niet waar! Bij mijn vorige werkgever heb ik een conflict gehad. Na mijn bevallingsverlof was ik op zoek naar een opdracht. Mijn teamleider wilde mij op een opdracht aanbieden, waarbij ik bijna anderhalf uur (enkele reis!) reistijd had. Ik protesteerde, maar ben onder druk toch op intake gegaan. Ik stond er in die tijd voor 3 van de 4 werkdagen helemaal alleen voor. Ik moest mijn kinderen wegbrengen naar de opvang én ophalen. Ik was dan ook nog eens gebonden aan de openingstijden van de opvang. Ik kon ze op z´n vroegst om 7.30 uur brengen en ze uiterlijk om 18.00/18.15 uur halen. Ik kon dus niet voor 9 uur op het werk zijn en moest om 16.30 uur weer weg, en dan had ik een kwartier speling voor eventuele extra vertraging op de weg. Als er ergens een groot ongeluk was gebeurd, had ik een groot probleem, dus was het nog spannend ook! Met aftrek van een half uur pauze, blijft er 7 uur over om te werken. Ik kolfde toen óók nog eens. Daar was ik een uur mee bezig. Dus ik denk, ik gebruik dat tweede uur waar ik recht op heb (kolfrecht = 1/4 van je werkdag) om mijn werkdag van 8 uur mee vol te maken, onder de noemer 'naar huis rijden om mijn kind te voeden'. Op het project zelf hadden ze er geen enkele moeite mee. Ik werkte effectief 6 uur per dag op het project en ik schreef dus ook 24 uur per week. Ik schreef dus ook 2 uur per dag op 'kolven', waar ik in de praktijk dus eigenlijk 1 uur kolfde en 1 uur compenseerde voor die reistijd van 3 uur per dag. Dit was vooraf afgestemd met het project, dus geen probleem, dacht ik. Mijn teamleider zag dat anders. Hij vond dat ik gewoon 28 uur op het project moest werken én schrijven. Ik heb gezegd dat ik dat niet kon halen i.v.m. de openingstijden van de opvang. Ik heb óók aangegeven, dat ik onder de voorwaarde van 24 uur per week akkoord ben gegaan met deze opdracht, dat ik het anders echt niet gedaan had. Had hij allemaal geen boodschap aan. Ik heb hem uit proberen te leggen, dat het allemaal al zwaar was voor mij, omdat ik er dus 4 dagen (en nachten, met een niet-doorslapend borstvoedingskind) alleen voor stond. Dan deed hij wel of hij het begreep, maar hij bleef pushen op die 28 uur. Ik heb hem nog gewaarschuwd, dat als het nog langer zo doorging, ik op een gegeven moment helemaal niet meer naar het werk kan komen. Toen werd hij boos en verweet mij dat ik niet flexibel was. Heb nog 3 weken zo doorgewerkt en toen ben ik geknakt. Burnout. Dat heeft zowel mij als hen héél veel gekost (mij persoonlijk, geestelijk en fysiek, hen gewoon veel geld). Toen ik weer hersteld was, ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe baan. Dus ja, ik heb wel een conflict gehad en uiteindelijk heeft het er aan bij gedragen, dat ik daar ben weggegaan. Maar er waren nog veel meer dingen, waardoor ik ontevreden was bij die werkgever, dus het was niet de enige aanleiding om ontslag te nemen.
Nou een ziektedag voor jezelf opnemen bij een ziek kind kan eigenlijk niet. Je bent immers zelf niet ziek... Ik denk dat het geven en nemen is en misschien wel iets om op voorhand te bespreken met je manager.
Mijn kinderen hebben een pappa en die is net zo verantwoordelijk voor mijn kinderen als ik. Dus wij kunnen de zorg delen mocht er iets zijn tijdens werktijd ben ik niet de enige die er voor opdraait.
Helemaal met je eens. Je bent ook vaak een nummertje heb ik het idee. Je mag altijd op koemen draven en hoeveel jij je ook inzet, je kunt er ook zomaar uitvliegen. Gelukkig heb ik wel mazzel wat dat betreft, ik werk samen met nog 2 secretaresses en in principe moet er altijd gewoon 1 iemand aanwezig zijn. Als er eentje ziek is kan ik daardoor zonder teveel moeite vrij nemen. Vaak merkt mijn leidinggevende dat niet eens.
Ik volg een voltijd studie; dit houdt in dat ik 'iets' flexibeler ben wat betreft opvang bij ziekte, maar soms moet ik hemel en aarde bewegen om thuis te komen omdat sommige lessen aanwezigheidsplicht hebben. Afgelopen vrijdag was zo'n dag en ondanks mijn goede vangnet wat ik daarna dacht geregeld te hebben, overkwam het mij maandag gewoon weer :x Op zulk soort momenten heb ik te maken met leraren die elk excuus als 'smoes' zien en dan loop je soms ook tegen een muur van onwil en onbegrip op. Laat staan 3 weken geleden; toen werd hij ziek in de tentamenweek; ongeveer 2 uurtjes voordat ik mijn tentamen had. Oh my gosh... Op het moment dat je de les mist moet je een vervangende opdracht maken én geen enkele andere les van dat vak missen want anders slaag je niet voor dat vak en dan moet je het of over 8 weken nóg een keer volgen (en die tijd heb je niet) of je loopt ernstige studievertraging op en moet het volgend jaar doen. Er komt gewoon ooit een dag dat ik hem niet kan ophalen. En dan? Pfffff. Nou ja, soms zou ik willen dat ik gewoon een verlofdag op kon nemen, no questions asked.