Dit ja. Alleen probeer ik er tegenwoordig toch tegen m'n gevoel in niet meer voor weg te duiken. Ik merk namelijk dat mijn angst voor afwijzing belangrijke zaken in de weg staan, zoals mijn positie op het werk, of de relatie met m'n moeder. Dus beetje bij beetje probeer ik steeds vaker mij uit te spreken terwijl ik weet dat ik daarmee een ander tegen de borst kan stuiten. En achteraf ben ik als de dood dat diegene dan boos op me is
Ik probeerze te ontlopen maar alsik er niet aan ontkom klap ik of dicht of ik ga schreeuwen allebei nou niet echt de oplossing haha.. kwa familie klap ik helemaal snel dicht..
meestal loop ik er voor weg, heb gemerkt dat het zichzelf dan vaak al oplost, of dat er dan later rustig over gepraat kan worden. Maar vanmiddag een mevr in de winkel die voordrong bij de kassa (was mijn beurt) en toen ik zei dat ik aan de beurt was en ze nog eerst wilde gaan, ben ik er voor gaan staan en heb me verbaal redelijk sterk (wel netjes!) gemaakt en ben voor haar gaan staan en heb afgerekend. En ze bleef maar doorgaan, dus toen ik wegliep nog wel ff gezegd dat ook oudere mensen weleens wat respectvoller mogen zijn... En dit doe ik normaal nooit, dus voel me nou echt zo k*t over het voorval.... it's so not me... Maar ik moet wat assertiever worden. Maar ik ga eigenlijk conflicten altijd zoveel mogelijk uit de weg, ook al gaat het ten koste van mezelf. Per brief of email ben sta ik wel steviger in mijn schoenen, maar dat is omdat ik dan eerst alles 10x doorlees, voordat ik het verstuur
Ik ben verbaal heel sterk maar op het moment zelf kan ik uit boosheid niet altijd de juiste argumentenbedenken. Die komen pas later in me op als ik rustig ben. Een paar uur later maar dan is het al te laat.
Hier dus ook altijd veel gezeik in de familie. Ik heb tot voor kort altijd mijn mond maar gehouden, maar het heeft tijdens het laatste conflict zo opgelucht om mijn mond open te doen. Welliswaar op een nogal hysterische manier. Maar het heeft wel zijn vruchten af geworpen.
Hier precies zo! Zelfs tegenover mijn man heb ik soms moeite me verbaal te uiten. Het probleem is dat ik alles opkrop en het er dan opeens uitkomt, veel groter dan het eigenlijk was. Ik haal er dan ook allemaal andere dingen bij in mijn hoofd, waardoor ik van boos intens verdrietig word. En dat huilen ja, dat krijg ik ook niet onder controle
nope, absoluut een ramp, moet eens assertiever worden. Nu bij zaken waar ik genoeg kennis van heb, gaan ze mij niet beduvelen (denk aan een korting die je niet krijgt in de winkel of een factuur die te laat betaald is). Puur omdat ik daar de bagage en kennis van heb (ik ken de wet hierover en ook hoeveel iets mag kosten enzo). Maar bij zaken waar ik niets van af weet (auto's, aannemers) en prive-zaken klap ik volkomen dicht