Hoi meiden Afgelopen maandag ben ik bevallen van een wolk van een dochter! Ben zoo verliefd op haar. Alleen sinds enkele dagen leef ik constant in angst en ben ik zo verschrikkelijk bang dat mijn kindjes wat overkomt!!! Bang voor wiegendood en hersenvliesontsteking Waar die angst vandaan komt is een godsraadsel Wie had dit ook en hoe gingen jullie hier mee om?
Ik heb het nog steeds. Bang voor wiegendood bijvoorbeeld. Als hij te stil is en ik hoor niks op de babyfoon moet ik altijd checken.In het prille begin kon ik uren boven zijn bedje staan en luisteren naar zijn ademhaling. Het is wel minder geworden gelukkig, maar nog niet helemaal over. Als hij ziek is ben ik altijd bang dat hij nóg zieker wordt. Allerlei doemscenario's gaan door mijn hoofd. Ik weet dat de kans klein is dat mijn kind iets overkomt. En als het toch gebeurt ik er niks aan kan doen, zoals wiegendood bijvoorbeeld. Maar dát maakt mij juist angstig, dat ik er geen controle over heb. Dat stukje controle heb ik al jaren, maar dat komt door iets anders uit mijn jeugd. Ik denk dat het daarmee te maken heeft. Ik kan dingen lastig loslaten of anderen laten doen. Als ik het doe weet ik dat het goed gaat, snap je. Soms, als hij bijvoorbeeld met een knuffeltje slaapt wil ik zeker weten dat het knuffeltje niet tegen zijn mond aandrukt. Of als zijn nieuwe slaapzak iets te groot is moet ik echt goed checken of hij er niet met zijn hoofdje in kan glijden. Dat controleer ik zelfs als hij slaapt, of hij dan wel goed ligt. Heel panisch. Ik heb geen tips helaas, maar leef wel met je mee
Heb het ook in het begin extreem gehad. Zelfs paar weken medicatie gehad. Daarna nog maanden angst als hij ziek was. Na ruim een jaar zwakte dat af.
Allereerst gefeliciteerd met je dochter! Die angst herken ik wel een beetje vanuit m'n kraamtijd. Ik was een havik op m'n kind en wilde niet eens naar beneden om wat te eten. Gelukkig is het hier overgegaan. Bespreek het eens met je kraamverzorgster, misschien kan zij je angsten relativeren.
K had die angst ook heel erg daarna sloeg de angst ineens om want wat als ik er niet meer zou zijn het is heel erg normaal zei me huisarts als het maar niet uit de hand loopt
Ik heb dat ook. Om buiten te komen moet ik een trap af. Ik heb minstens honderd nachtmerries gehad over hoe glad die trap in de winter zal zijn. Ben er 2jr geleden vanaf gegleden toen er platgetrapte sneeuw op lag... Vriend die de baby meeneemt onder de douche op de tegelvloer ook zoiets. Het is dat ons zoontje enorm geniet van die douche...komt bij dat ik zelf een medisch beroep heb, en dus veel nare dingen zie en hoor. Mijn vriend wordt soms kwaad omdat mijn bezorgdheid soms overkomt als wantrouwen naar hem toe
Chipje. Wat herkenbaar dat had ik vorig jaar ook zo erg. Na mate het allemaal een beetje loopt en je het onder controle hebt allemaal gaat dat wel weer minder worden. Veel sterkte! Ik moet zeggen dat ik soms nog angst heb om sommige dingen die nog niet weg zijn. Maar dat is vast gewoon omdat ik snel een overbezorgd moeder ben gauw?
Het zijn ook voor een groot deel hormonen. Ik heb het juist veel meer tijdens zwangerschappen zelf. Ben het eerste trimester dit keer ook elke keer angstig geweest over mijn dochter, wat haar allemaal wel niet zou kunnen overkomen, terwijl ik dat in de tijd daarvoor helemaal niet had. Bij mij helpt het altijd erg om het te herkennen als een hormonaal ingegeven angst, dat kan ik het beter relativeren. Maar wat anderen zeggen; wordt het te gek, trek dan zeker even aan de bel bij een arts!