Hallo dames! Ik ben even benieuwd of dit herkenbaar is. Ik ben normaal gesproken ook altijd al een denker, en maak me al gauw zorgen. Maar nu ik zwanger ben, is het echt extreem. Maak me contstant zorgen over alles, en ben steeds aan het denken over hoe alles zal gaan. Hoe gaat het in de kraamtijd, hoe zorgen we ervoor dat de visite ook komt wanneer wij dat willen, hoe zal het gaan bij de oppasoma's, de KDV, etc. etc.. Ik word echt gek van mijzelf, ben bijna de hele dag door aan het denken over de kleine en alles erom heen. Ook heb ik uiteraard ook wel enorme pieken van blijdschap, en maak ik me nergens zorgen over, maar het is gewoon geen enkele keer normaal /stabiel zeg maar. Óf ik ben superzeker en kan ik heel de wereld aan, óf ik ben aan het huilen van onzekerheid en aan het denken.. Is dit herkenbaar? En wat doen jullie eraan om het leuk te houden voor jezelf, dat het binnen de perken blijft het denken?.. Alvast bedankt, Liefs, Danielle
Hier ook zo'n tobber! Mijn vriend wordt soms stapelgek van me...Ik krijg dan weer op mijn kop van hem dat stress niet goed is voor de baby en dat ik rustig aan moet doen. Misschien komt het wel omdat ik bij mijn vorige 2 zwangerschappen en bevallingen vanalles heb meegemaakt dat ik extra tob. Ik weet het niet... Ik probeer maar voor zoveel mogelijk afleiding te zorgen voor mezelf. En die extreme stemmingen hebben ook wel wat met je hormonen te maken hoor!
Ik denk dat het aan je hormonen ligt, ik neem aan dat je goed over een kindje na hebt gedacht voordat je zwanger werd? Waarschijnlijk gooien je hormonen alles een beetje door elkaar. Het kindje komt echt, daar verander je niks meer aan, en hoe het dan allemaal gaat, zie je dan wel toch? Het komt allemaal goed!
Jazeker, we hebben heel goed nagedacht over de komst van ons kindje. Alles is ook al geregeld en gekocht/besteld. Dus wat dat betreft heb ik eigenlijk geen zorgen. Maar verbaas me er gewoon over dat ik me over de kleinste dingen druk kan maken. Mijn vriend wil ook dat ik eens rustig doe, maar het lukt gewoon niet. Word er echt gek van! Maar vind het vooral raar dat ik de ene keer heel de wereld aankan, en de andere keer echt moet huilen om alles...
Ja dat klinkt echt als hormonen Dat wordt vanzelf beter. Ik heb me weken lang vreselijk druk gemaakt over mn kraamtijd en de vriendin van mijn schoonvader, en nu denk ik tja, ik zie het wel, en mijn man en ik bepalen zelf wel wat er gebeurd
Dat zijn de hormonen meid! Kwa zwangerschap maak ik me ook wel zorgen, maar op de een of andere manier zijn andere dingen onbelangrijk geworden. Als je je zorgen maakt kun je altijd bij je vk terecht.
Over mijn zwangerschap maak ik me eigenlijk helemaal geen zorgen. Ik heb er een heel goed gevoel over, en wil daar ook op vertrouwen. Het is idd dat ik me zorgen maak over de kraamtijd, dat alles wel zo gaat hoe wij (ik) dat wil(len). En uiteraard ook over de periode erna. Hoop dat mijn hormonen dan gauw weer eens wat stabiliseren. :rol: Ging een heel tijd goed, had niet zo'n last van mijn hormonen. Nu dus des te meer