Help! Onze dochter van 2 jaar en 4 maanden wil ineens van de een op de andere dag 's avonds niet meer slapen. Ze is altijd een makkelijke slaper geweest, maar nu wordt ze helemaal hysterisch als je haar alleen wil laten. In bed doen gaat nog goed, maar zodra je weg gaat gaat ze heel hard huilen, komt ze haar bed uit en wil naar mama en papa toe. Er is echt geen land meer mee te bezeilen dan. Maar het gekke is dat ze wel bang lijkt. Zodra je opstaat als je bij haar zit of ligt (ja zover is het al, we liggen bij haar in bed....zucht) gaat haar hartje meteen als een razende tekeer. Ze heeft ook een soort paniekerige manier van praten dan. Ik kom er ook niet achter waarom ze ineens niet meer wil slapen, daar kan ze nog net niet goed genoeg voor praten om dat onder woorden te brengen. Wie herkent dit en vooral hoe hebben jullie het opgelost?
Oh dat lijkt me erg lastig... Louise is ook altijd een makkelijke slaper dus ik hoop dat het zo blijft. Hebben jullie een nachtlampje? Of de deur op een kiertje (evt. met lamp op de gang aan). Zegt ze ook dat ze bang is? Wat zegt ze als je haar vraagt waarom?
Wij hebben een lampje aan in haar kamer. Op een gegeven moment werd ze ook wat bangig en toen hebben we dus een lampje aan gelaten. Dan kan ze nog even lezen in bed. Ik was ook een bang kind in bed. Mijn vader ( of moeder) ging dan naast me zitten bij het bed tot ik sliep. Mijn moeder ging meestal op de gang zitten ( breien, maar wie doet dat nog, ha ha) Misschien kun je afspreken met haar dat je boven blijft tot ze slaapt of dat je bij haar blijft zitten tot ze slaapt. Maar dan moet ze wel gaan liggen en moet je niet met haar praten. Gewoon er zijn en wachten tot ze slaapt.
HIer heeft een nachtlampje wonderen gedaan. We hebben een q10 lampje gehaald, deze "vreten" maar 1 watt maar wat voor ons nog belangrijker is het wordt niet warm dus meneertje kan zich er niet aan branden. Bij ons is de regel dat hij de controle heeft over het lampje, dus hij doet het aan en hij doet het uit. En dit helpt hier enorm want Kylian heeft nu echt het gevoel de controle over licht en donker te hebben en slaapt sindsdien weer als een roosje. Groetjes anita
Quinn heeft het ook een tijdje gehad. Soms nog wel eens. Hier ook een nachtlampje gedaan en dat werkt een klein beetje. Maar hij wil vooral het idee hebben dat hij niet alleen boven is. Hij vraagt me of ik ook ga slapen en ik zeg ja. Als ik zn deur achter me dicht doe ga ik luid gapen en zeg ik.. poeh mamma is moe en gaat lekker slapen. Op de een of andere manier geeft hem dat het vertrouwen of gevoel van veiligheid dat hij nodig heeft om goed de nacht in te gaan. Mocht hij alsnog gaan huilen ga ik slechts één keer naar boven. Ik zing dan een paar liedjes met hem en stop hem weer in. Hij weet ook dat ik dan niet meer terugkom en gaat dan slapen.
Hier ook een knulletje van 2 jaar en 3 maanden dat het niet meer fijn vindt om te gaan slapen. Wordt ook vaak midden in de nacht huilend wakker en roept dan heel hard om papa of mama. Het hoort bij de leeftijd, heb ik me laten vertellen, en heeft te maken met verlatingsangst omdat hij leert dat papa en mama ook wel eens weg kunnen zijn. Het enige dat helpt is telkens te laten zien dat je weer terugkomt, dat je je peuter niet in de steek laat en telkens maar weer te troosten. Hoe zwaar dat ook is, en hoe verdrietig en moe je zelf ook wordt van het kinderleed. Veel sterkte en geduld gewenst! Groetjes, Wendy
Hallo allemaal, bedankt voor de reacties! Beetje asociaal dat ik niets meer liet horen, maar jullie kennen het vast wel... druk druk druk (en dat met slaapgebrek is niet een goede combi voor mij...) Maar hoe snel het slaapdrama ineens op kwam zetten, hoe plotseling het ook weer is verdwenen. We hebben Dianthe voor twee nachtjes bij oma uit logeren gedaan. Ze is daar heel graag en ook heel vertrouwd. Daar ging ze wel gewoon goed slapen. Blijkbaar heeft het geholpen dat we het patroon hebben doorbroken ofzo, want gisteren is ze gewoon in slaap gevallen in haar eigen bedje, zonder drama's.. Ik hoop heel hard dat het zo blijft, maar ze was weer zo relaxed, dat ik er goede hoop voor heb! Bedankt voor de tips en het meeleven
Soms wil dat inderdaad net even helpen. Fijn dat het drama over is. Hopen dat het zo blijft! Hugo heeft het een paar weken geleden ook gehad. Hij was opeens bang in het donker terwijl het niet eens donker is op zijn kamer. Wij hebben het vreselijk pedagogisch onverantwoord aangepakt. Als hij lekker rustig zou gaan slapen, zou hij de volgende ochtend een schuimpje krijgen. M'n moeder had dit idee gelanceerd (en toegepast bij hun thuis) en het werkte meteen. Ben er geen voorstander van om te belonen met snoep, maar goed, het werkte super! Vorige week is hij erg ziek geweest en toen kon zijn maag geen snoep verdragen. En nu is het ie het min of meer vergeten. Hij begon er vanmiddag over en toen heb ik gezegd dat ze op zijn