Het ging zo goed met me, was erg rustig en stabiel maar dat is ineens omgeslagen en sinds een week voel ik me vreselijk en hou ik het niet langer meer uit. Heel naar maar elke avond huilbuien, continu opgejaagd stress gevoel en hartkloppingen en alles wat me te veel is; het gaat niet meer. Psychiater gebeld en heeft meteen medicatie voorgeschreven (liep er ook bij eerste zwangerschap wel zonder medicatie gelukt) maar als ik nu de bijwerkingen lees van het medicijn word ik ook gek... Aan de telefoon zei hij al dat het geen kwaad kon voor de kindjes. Wel in het eerste semester zou er een risico zijn. Maar nu niet meer. Wel wordt de kinderarts ingeschakeld die ze de eerste 24u in de gaten moet houden als ze geboren zijn. Maar ik lees meer. Baby's die er afhankelijk en suf van kunnen worden... Ook is het aanwezig in de moedermelk en ik hoop wel bv te kunnen geven. Ik zal morgen maar weer proberen te bellen. Vind dit heel lastig nu wat het juiste is... Wil geen verslaafde baby's maar zo doorgaan is ook niet goed voor ze... Iemand ervaring?
Ik weet niets over de combinatie zwanger zijn en AD, wel depressief zijn. Bij mij werd het met momenten in de zwangerschap ook weer veel heftiger en erger (terwijl ik daarvoor ook geen medicatie gebruikte en zelfs geen therapie meer had etc). Wisselende hormonen zijn voor mij geen goede combinatie met de vatbaarheid voor depressies (de pil neem ik daarom ook echt niet meer bijv.). Bij mij hielp het al heel erg het gevoel te erkennen, ik wist wat het was, ik wist hoe ik me voelde en van de handvatten van therapie van vroeger kon ik een heel eind komen. Praten en van me afschrijven. Soms gewoon terugtrekken in mijn coconnetje. Ik weet niet of je het mogelijk acht iets aan het opgejaagde gevoel te kunnen doen door misschien handvatten vanuit therapie etc? Voor mij was het handelbaar doordat het ook niet aldoor aanwezig was (wel vaak, maar ook met momenten echt niet) en ik het dus redelijk los kon laten door mijn rust te pakken in combinatie met het praten etc. Sterkte meis! Is heel naar als je je zo voelt. Hopelijk kom je snel weer lekkerder in je vel te zitten.
Hier ook een antidepressiva slikker.. Ben nu 9 weken zwanger, en ook zo depressief als een deur momenteel. Ben een groot gedeelte afgebouwd door de zwangerschap, en verder ga ik gewoon niet. Ik hoop van ganse harte dat het kindje het goed maakt, maar de vk zegt dat het zeeeeeeeeeeelllden fout gaat. Ik ga daar nu maar van uit..
Toch kan ik me niet voorstellen dat het geen kwaad kan... Ik heb toevallig gister de ha gesproken over mijn migraine (iets anders,maar toch....) en hij wilde zelfs geen ibuprofen voorschrijven. Hij zei ook dat het eerste trimester gevaarlijk is, en eind van de zwangerschap omdat het je weeën kan beïnvloeden en dus je bevalling. Verder weten ze het ook eigenlijk niet... Ik heb geen ervaring met AD, maar zie wel in mijn omgeving wat het met iemand doet, en daar schrik ik best van. Zoiets kan toch nooit goed zijn voor de baby? Sterkte iig!
Lieve Krullie, het ligt er aan welk AD je voorgeschreven hebt gekregen. De wat oudere middelen zoals bv paroxetine worden wel vaker gebruikt tijdens zwangerschap. Depressief zijn is ook niet goed voor je kindje! Onlangs is een vriendin van mij bevallen van een kerngezond meisje, zij gebruikte de hele zwangerschap venlafaxine. Ze moesten 24 uur te observatie in het zhs blijven, verder niets aan de hand. Ik ben hier zo zeker van omdat het mn werk is. Als je vragen hebt over de veiligheid van geneesmiddelen kun je dat het beste bij de apotheek vragen, niet op internet zoeken! Niet alles is even betrouwbaar! Als je nog vragen hebt mag je ook altijd een pb sturen. Veel liefs, Willie
Medicatie is nooit goed, ik weet er alles van want slik gewoon morfine door in overleg met verschillende artsen! Wel stop ik de laatste paar weken voor de bevalling / keizersnede want dan kan het kindje afkicken in mijn buik, als ik doorslik dan moet de kleine daarna afkicken en zal in het begin een ademhalingsdepressie hebben en dat wil ik niet. Na de bevalling slik ik weer morfine maar geef dan dus geen borstvoeding want dan krijgt de baby het binnen en kan suf worden en ademhalingsproblemen krijgen.
Dit.. Mijn psychologe zei; 'Als de stress schadelijker is dan de pammetjes, schrijven we die met alle liefde voor..' Maar.. Ik kan jouw gevoel ook heel goed begrijpen. Hoe erg ik ook in de shit zat, ik zou absoluut geweigerd hebben om welke pillen dan ook in te nemen.. Het is echt heel dubbel, vind ik. Misschien stelt het je gerust om om een second opinion te vragen bij een andere psycholoog of bij een gynaecoloog? Knuffel!
Je hebt speciale klinieken hiervoor. Pop poli's dacht ik. Misschien kun je bij hun informatie inwinnen. Zij zijn er speciaal voor zwangeren of mensen die zwanger willen worden die psychische klachten hebben of aan de ad zitten. POP-poli | POP-poli
@Tika: Ik loop ook bij de pop-poli Daar ben ik tijdens mijn eerste zwangerschap beland en nu bij de tweede keer meteen weer doorverwezen. Dus mijn vk en gyn zijn ook op de hoogte. Elke maand hebben ze een gesprek met de psychologen en psychiaters over de zwangeren die onder behandeling staan. @Shaddixx: dank je Als ik de bijwerkingen lees krijg ik ook sterk de neiging om het niet te slikken... Ik moest idd de afweging maken wat erger is: die nare gevoelens en gestress en of die medicatie. In het eerste trimester kan het de aanleg van de longen en het hart beïnvloeden dus dan willen ze het liever echt niet geven. Maar nu zou het wel kunnen. Maar verslaafde baby's enzo...poeh Dat is kiezen tussen twee kwaden zo ongeveer... @Drieka: Dat is op zich wel een optie om nog even te bespreken met mijn psych: om aantal weken voor de bevalling te stoppen met de medicatie. Maar daar zijn ze bij ad niet zo happig op denk ik omdat dan de klachten drie keer zo erg kunnen terug komen. Wel heftig voor jou ook dat je morfine nodig hebt! @Willie: dank je voor je antwoord! Ik ben verder helemaal niet bekend met ad medicatie. Ik heb wel na mn eerste zwangerschap alprazolam voorgeschreven gekregen omdat ik nog af en toe last had van stress en paniekaanvallen. Meer medicatie ken ik niet. Ik heb nu fluoxetine voorgeschreven gekregen. Ga het morgen ophalen en kan ik het ook bij de apotheek nog even navragen idd, maar wat ik al lees op de digitale bijsluiter van het medicijn, daar word ik niet echt gerust van. @Ninosz: oh sterkte zeg, jij bent het dus nu al aan het gebruiken. Wat naar. Het gaat ook zelden fout, er is een kans idd...maar ja hoe groot? Soms is het kiezen tussen twee kwaden...maar je wordt vast wel extra goed in de gaten gehouden hierdoor? @Abri: dank je voor je berichtje. Knap dat je het zonder medicatie hebt gekund hoor. Ik vorige keer ook maar nu vrees ik dat het me niet gaat lukken. Therapie is in principe afgerond. Ik weet precies wat ik wel/niet moet doen, maar als ik zo een bui heb is dat heeeeel lastig om die handvatten toe te passen... Echt rust kan ik niet vinden op het moment. Dan moet ik alleen weg en op een rustig vakantiepark gaan zitten ofzo... in mijn eentje. Wij hebben ook een heel gehorig huis en nieuwe buren op t moment aan het verbouwen 's avonds. Dat draagt niet echt bij aan een positief gevoel aangezien ik zeer weinig prikkels kan hebben. Ik heb er aan gedacht om alleen even weg te gaan naar een chaletje... maar dat is ook nogal een stap.