Hij eist inderdaad veel. Maar eerst wil ik zeggen dat ik het al onwijs knap vind dat je je rechtendiploma gehaald hebt met toen 1 kind?. Je doet je best, 's avonds werken is best zwaar, hij had moeten zeggen gisteravond, hoe ging het? en goed van je!. Ik weet hoe zwaar het is als je ook nog een zorgenkind hebt, daarnaast werk ik maar 2 avonden in de week, met 3 kinderen, maar al met al ben ik ook gesloopt op het moment. Ben 1 kind aan het zindelijk maken, de ander is ziek thuis. Ik begrijp dat je er doorheen zit!
Zo, wat een hork zeg. Denk dat het meeste er al wel over gezegd is, maar ik vind het heel erg voor je dat hij zo tegen je doet. Vind het knap van je dat je toch voor een baantje hebt gekozen want ik zou ook van dat soort opmerkingen knettergek worden. Maar dat hij totaal geen interesse toonde hoe je dag was, maar doodleuk vraagt of je even kan regelen om meer geld te verdienen!! Volgens mij begrijpt hij dan niet helemaal dat dat zo dus niet werkt.... Sterkte hier mee!!
Ik vind alleen het idee van uit elkaar gaan zoooo eng. Ik moet me eerst daar proberen overheen te zetten en ik hoop dat de maatschappelijke werker mij daarbij helpt. Ons toch zo vertrouwd leventje zit straks helemaal ondersteboven en het zal wel een hele lange tijd duren om weer een vertrouwd leven op te bouwen.
Ik denk dat je beter een manier kan vinden om je relatie een oppepper te geven en er samen uit te komen. Relatietherapie misschien? Als je gaat scheiden, zal je moeten werken. Alle redenen om nu niet te werken, heb je straks helemaal niks meer aan. Dan moet je gewoon. Dan zal je erg krap bij kas zitten (een callcenter is echt niet genoeg ) en je kinderen minder vaak zien.
Ik kan mij dat heel goed voorstellen, daarom ook goed nadenken, maar ook over het feit dat ik denk dat jij deze druk straks niet meer aankan en instort ofzo en dan zijn jij en je kindjes nog verder van huis.
Idd, als je wilt scheiden zou ik juist nu alles op alles zetten een goede baan te vinden waarmee je jezelf en je kinderen straks kunt onderhouden! Enne, TS, ik ben ook alleen en ja het is soms zwaar, maar ik kan je vertellen dat dit 1000 x beter is dan in een ongezonde, ongelukkige relatie zitten. Dat is nog vele malen zwaarder.
Voordat je aan scheiden denkt moet je jezelf een paar belangrijke vragen stellen en ook je man... Wat verwacht jij van het huwelijk en wat hij? Hoe en waar wil jij over 1,3 en 5 jaar staan? Hoe ziet hij de toekomst? Waarom is gaan werken voor jouw belangrijk? Waarom is het voor hem belangrijk dat jij gaat werken? Wat voor werk geeft jouw voldoening? Je zou namelijk aan werk vrijwilligersbasis kunnen denken of aan thuis werken. Ben je sociaal toch overal bij betrokken en de meeste instanties kennen een vrijwilligersvergoeding. Als jullie samen deze vragen (en wellicht voor jezelf meer vragen) kunnen bedenken en beantwoorden creëeren jullie een gesprek en zet jullie aan het nadenken. Misschien komt er wel uit dat jullie mijlen ver uit elkaar liggen qua ideeën dan kan je je afvragen of jullie willen investeren om deze afstand te dichten of dat jullie allebei je eigen weg willen inslaan. Maar intimidatie en kleineren is nooit een goede fundatie van een huwelijk! Sterkte en succes!
Maak je overigens niet druk over het scheiden (baan vinden ed). Misschien kan je dan intrekken tijdelijk bij ouders of vrienden. Je hebt een uitkering en de man is verplicht allemitatie te betalen. Dat gaat niet over een dag eis. Werk zoeken omdat je gaat scheiden is het laatste waar je nu aan moet denken.
Vind dit een beetje ongelukkig verwoord... Ze moet haar relatie een oppepper geven zodat ze bij haar kinderen thuis kan blijven zodat ze niet moet gaan voltijds werken??? Nee, ze moet haar afvragen of buiten deze opmerkingen, haar relatie nog waarde genoeg heeft om ervoor te vechten. Ik kan me best wel voorstellen als het in de relatie op dit thema aan komt, dat ze ongelukkig wordt/is door de opmerkingen. Dit wil niet zeggen dat ze misschien daarom niet meer van haar man houdt... Er zullen toch nog andere momenten aanwezig zijn waarin ze toch nog een fijne familie zijn. Indien dit dan toch niet het geval is... tja...
Jeetje, krijg bijna het gevoel dat hij met je is getrouwd vanwege het uitzicht op dikke auto's en vakanties, in plaats van echt met jou.. Dan zou ik me echt een machine voelen, geen vrouw meer.. Ik ben overigens ook van de oude 'denkwijze': Man werkt, vrouw doet huishouden en blijft bij de kinderen (uiteraard wanneer dit financieel haalbaar is, en ik weet dat wij wat dat betreft niets te klagen hebben omdat het hier met de banen nog lang niet zo slecht gesteld is als in Nederland). Ik wil wel graag iets zoeken voor overdag thuis, of 's avonds en in de weekenden buitenshuis zodat m'n vriend dan bij ons kindje is, totdat ze naar school gaat, dan inderdaad weer een stuk meer uren oppakken.. Maar zie bij m'n vriend wel dat hij het echt lastig vindt dat hij de enige is die verdient, wanneer we iets niet kunnen kopen en even verder moeten sparen, voelt hij zich gelijk schuldig en vindt dat hij niet genoeg werkt, me niet genoeg kan bieden, enz. En dat vind ik ook weer zo onwijs verdrietig om te zien Kinderen gaan hier met 6 jaar naar school, maar vanaf twee jaar kunnen ze gratis naar de Kindergarten, dus zit wel te tobben of ik wacht tot de echte school, of 'maar' tot de kindergarten.. Maar daar hebben we het tegen die tijd nog wel over..
Zo.. Niet normaal vind ik dit.. Toch vind ik het wel lastig zeggen of je wel of niet moet scheiden. Wel vind ik dit echt not done.. Hij kan ook zelf meer en beter betaald werken gaan zoeken..
Nee, zo bedoel ik het niet. Zij zegt dat hij een goede en leuke vader is. Hij heeft alleen een ander beeld van de toekomst dan zij. Hij wil meer luxe, zij neemt genoegen met een minder luxe levensstijl. Is dat een reden om te gaan scheiden dan? De manier waarop hij het verwoord is beroerd, maar het lijkt mij dat een therapeut daar wel raad mee weet. Met scheiden alleen ben je er nog niet. Je kan je wel bevrijd voelen, maar je zal 10x zo hard moeten werken om rond te komen en je kinderen vaak te zien. Dat wil ze juist niet. Misschien kan een therapeut zorgen dat je je binnen je relatie ook bevrijd voelt. Bovendien, hij kan harder gaan werken als hij luxe wil.
Ik denk niet dat ze wil scheiden omdat ze moet werken , maar omdat ze zich niet goed voelt in de relatie zoals hij nu is.,... continu onder druk te worden gezet, neerbuigende opmerkingen moeten verdragen, actie ondernemen en geen greintje waardering oogsten, alleen nog meer kritiek.... dat zet het houden van en wederzijds respect onder druk. dit is niet een voorval om te scheiden, het is meer de wijze zoals hij haar ziet.... is dat houden van??? tuurlijk kun je van mening verschillen, mar bespreek je dat respectvol.... als je van elkaar houdt, brand je elkaar toch niet af? In mijn ogen bepaald dit dus hun hele relatie
Vraag me af wat hij dan met jou zou doen als je niet zou mógen werken. Als je afgekeurd zou worden wegens deze psychische druk. Deze man heeft een betonnen plaat voor z'n kop in ieder geval. Misschien is hij in paniek wegens financiën, ik weet het ook niet. Geld en status heeft mijn inziens helemaal niets te maken met een goed huwelijk en geluk. Je bent niet afhankelijk van hem, hij is afhankelijk van jou. Hij heeft een droom, en jij moet daar maar even aan meewerken ten koste van jezelf ? Wat is jouw droom ? Luister naar je gevoel, en zorg dat je gelukkig wordt. Als je wilt werken, helemaal goed, maar je moet er wel zelf achter staan, en het niet doen omdat hij dan tevreden is. Mensen die zo denken zijn altijd ontevreden, ze willen altijd meer of beter of anders. Niet dat ik hem ken, maar als jij al s'avonds gaat werken en het is nog niet goed..... hij had je mogen motiveren en complimenteren, het vergt zo te lezen al genoeg van je. Waar is zijn dankbaarheid en waardering ? Datgene wat JIJ nodig hebt en VERDIENT als moeder van 2 kids. Als hij niet heel snel wakker wordt (misschien in een gesprek?) luister dan naar jezelf, voor jezelf en ook voor je kids.
Zo zie ik het ook. Constante druk vanuit haar man. Ze heeft werk gevonden en werkt nu, wat haar man graag wilde. Nu moet er weer een master bij. Straks doet ze de master, en dan? Welke eis komt dan? In een relatie geef je en neem je, er is empathie en compromis, dat zie je hier niet terug. Het gaat niet om het al dan niet werken.
Alle mensen ik zou het echt niet fijn vinden als mijn man dat zou doen... Ik ben ook thuis met de kids maar mijn man heeft met zijn zoontje ook een tijdje thuis gezeten en weet hoe zwaar het kan zijn hij ziet dat gewoon als mijn baan....
Ergens snap ik zijn kant wel dat hij het fijn vind als jij ook gaat werken , zodat jullie het financieel iets breder krijgen. Alleen uit hij dat op een verdomd lompe manier. Daarbij neem ik aan dat je niet voor niks eerst jaren in de schoolbanken hebt gezeten om een studie rechten te volgen. Het is jammer dat het moeilijk is om iets in die richting te vinden. Mijn zusje , die ook dezelfde studie volgt , heeft met hetzelfde probleem te maken. Zij kan ook maar geen werken vinden in die richting en is zwanger van haar eerste kindje.
Nee, dat wil je niet. Dus dan moet je dat ook niet zeggen. Je kunt best werken. Er zijn zat mensen die op dit moment WEL een baan krijgen, er is kinderopvang genoeg momenteel en je kinderen zitten op school. Als de nood aan de man komt en er is iets met je zoontje, dan is daar calamiteitenverlof en zorgverlof voor geregeld. In mijn ogen ben je dus allerlei smoezen aan het aandragen. Kun je zeggen dat je wilt werken, maar hoef je dat toch niet waar te maken. Ik begrijp werkelijk waar niet waarom je dan dus in vredesnaam in de avonduren en weekenden op een callcenter gaat zitten, als je ook onder schooltijd kunt werken en als je potverdorie een universitaire opleiding hebt! Denk niet dat een werkgever op jouw niveau erg onder de indruk raakt van callcenter werk op je CV en het lijkt me toch echt dat er zat werk (meer) op je niveau is dat je wel kunt doen. Ik heb dus de indruk dat je nogal in de slachtofferrol gaat zitten. Jij hebt het verschrikkelijk slecht, want kijk eens wat een nare man jij hebt, die jou dwingt om werk te doen wat je niet leuk vindt en wat heel zwaar is omdat je het moet doen naast huishouden en kinderen. Maar je kinderen zitten op school, en je man heeft niet gezegd dat je werk moet gaan doen in de avonduren en de weekenden, (is dit niet stiekem een manier om zoveel mogelijk bij hem weg te zijn?). Ik zeg beslist niet dat het OK is wat je man doet, maar ik denk wel dat het een samenspel is. JIj bent nogal dubbel in je boodschappen en als jullie elke maand nauwelijks rondkomen en de kinderen nu ook nog eens op school zitten EN je een universitaire opleiding gedaan hebt, snap ik wel dat hij wil dat je werkt. De manier waarop hij dat communiceert is niet OK, maar de wens erachter denk ik wel. Je zult hier samen uit moeten komen en omdat ik uit je bericht lees dat zowel jij als hij erg slecht communiceren, zou ik dat samen met een professional doen. Relatietherapeut of maatschappelijk werk. Want voor je besluit om te scheiden, ben je aan je kinderen wel verplicht om er alles aan te doen. Bovendien: als je gaat scheiden, zul je sowieso moeten gaan werken, want in de bijstand ga je met schoolgaande kinderen gewoon sollicitatieplicht krijgen. Ik zou wel weten wat de beste keuze is....
Ik ben het hier alleen niet mee eens hoor, wat je kan is voor iedereen anders, en dat aan te vallen is niet echt oké. Ik zou nu niet full time kunnen werken op dit moment en dan ook nog puf hebben voor een relatie en het huishouden - part time zou nog net lukken. Willen en kunnen zit een verschil in.