Ik ben er nu al klaar mee

Sterkte! Ik herken het en werd ook heel somber daardoor in m'n eerste zwangerschap. Ik ben toen ingeleid met 38 weken, wat was dat een opluchting! Die twee weken maakten voor mij een wereld van verschil. Gelukkig goede bevalling gehad, groot kind en hij deed het super. Somberheid was meteen weg zodra m'n zoon in m'n armen lag. Zou het zo weer willen

 

Je bent niet de enige...ik ben er ook wel klaar mee met 33wk! Mis mijn mobiliteit en ben de klachten van maagzuur/brand/steken, pijn middenrif erg zat (vooral 's nachts)! Mijn humeur gaat achteruit merk ik. Maar ik hoop dat de kindjes nog even een paar weken blijven zitten voor hun welzijn. Het liefste zou ik een slaapje houden tot aan de bevalling.
Sterkte aankomende tijd!

 

Hier ook dezelfde klachten! Echter, voor mij werkt het echt om de boel positief te benaderen. Wat kan allemaal nog wel. Ik ben laatst de kroeg nog in geweest, geparkeerd op een kruk in een hoekje, maar was er wel en super leuke avond gehad!

This lastig hoor om het te door breken, maar de tijd gaat echt sneller wanneer je er positief in staat. Hoe je het went of keert, je moet toch echt nog eventjes, probeer de laatste paar weekjes om te denken en zo positief mogelijk alles te benaderen. Je kunt heel makkelijk zeggen namelijk; dat kan niet, ik voel me niet lekker, ik heb pijn. Wanneer je echter zegt; ik kaj het niet op deze manier, maar wellicht wel op een andere manier. En ja ik heb pijn, maar dat is er sowieso en als ik wat leuks doe dan gaat de tijd sneller en is er echt makkelijk mee te dealen.

Succes met de laatste loodjes! Komt goed.

Liefs

 

Ik herken het. Hier net als jou bi met forse beperkingen heel veel harde buiken en 2 kids rondlopen van 9 en 2. Man doet wat ie kan maar is door de week van huis. Om de dag heb ik controle in het ziekenhuis ( lig nu aan de ctg)voor zware zwangerschapsdiabetes en slapen is ook een drama. Kan niet wachten tot ik ingeleid wordt. Door de diabetes zal dat uiterlijk 38+0 zijn

 

Zo herkenbaar!
Ik ben nog iets korter dan jij, 30 weken nu.

Ik heb nu voor de tweede keer (2-de zwangerschap) ervaren dat ik de eerste 12 weken aan het optellen was en vanaf 20 was het echt "al "aftellen. Ik vind het zwanger zijn gewoon niet zo leuk, het is dat het nodig is wil je zelf een kind op de wereld zetten.. Ik klaag nu wel, maar heb ook echt wel even genietmomenten, bijvoorbeeld tijdens het zwemmen als ik dan op mijn rug lig, gaat mijn buik helemaal op en neer en in een punt. En lekker over mijn buik wrijven. Maar over het algemeen genomen is het niet iets dat ik leuk vind.
Nu hoop ik ook echt dat de komende weken heel snel gaan!
Jij heel veel sterkte en succes met de laatste loodjes!

 

Herkenbaar hoor, vooral die laatste weken lijken altijd wel voorbij te kruipen..
( ik heb het natuurlijk over voorgaande zwangerschappen )

Schrijf lekker van je af..

 

Hier ook.......ben er klaar mee.
Eerst weken misselijk en overgegeven en daarna bi.
Zit bijna alleen maar thuis....vandaag ging het ff goed en mooie weer hielp ook wel mee ff naar het strand geweest heerlijk in de zon gelegen en dochter van 5 met mijn man zandkastelen maken en schelpen zoeken.

Gister datum van keizersnede gehoord dus nu aftellen tot die datum......schiet gelukkig op nu.

 

Ik ben er momenteel ook helemaal klaar mee. Het enige wat mij nog op de been houdt is dat mijn vriend en ik morgen voor geregistreerd partnerschap gaan. Heel de zwangerschap had ik het gevoel dat ze te vroeg geboren zou worden en ik heel erg blij zou zijn als 9 mei voorbij is. Maar na morgen.... Tsja, we hebben niks meer op de agenda, het weer wordt weer (sorry voor de woordkeuze) kut. Ik kan momenteel niet veel meer dan zitten, liggen en naar de wc lopen, slaap slecht e.d.

En aangezien het gewoon goed gaat (geen harde buiken e.d.) verwacht ik dat ik nog een tijdje te gaan heb helaas.

 

Herkenbaar idd! Tweelingzwangerschap en nu 31 weken. Vooral de nachten zijn zwaar. Het veel uit bed komen en plassen en de zwaarte van m'n buik. Ik wil er vaak niet over klagen, want het is natuurlijk fantastisch en mooi en niet vanzelf sprekend allemaal, maar af en toe is het zwangerzijn ansich zo onprettig. Kan niet wachten totdat ik m'n baby's in m'n armen heb. En dan klagen we vast weer over het slaap te kort, of het huilen etc... 😄

 

Ohh meid het klinkt zo herkenbaar. Bij mijn vorige zwangerschap hetzelfde sliep niet door onrustige benen en harde buiken. En overdag kon ik toen ook noet veel hoog zomer mega warm toen iemand zei ohhh jou voeten zijn dik begon ik echt kei hard te huilen haha achteraf best grappig maar mennn wat kun je je ellendig voelen.
Mijn harde buiken werden trouwens deels veroorzaakt door een blaasontsteking dus mss dat je het ff moet laten testen? Kwam er wel pas na een kweek uit maar na kuur leek het iets beter te gaan haha paar dagen voor bevalling had ik de griep koorts etc voelde me heel erg ellendig en verloskundige zei toen ja nu zul je nog niet gaan bevallen daar is je lichaam te zwak voor GRRrrrr!!
Maar het klopte wel toen ik wat beter was begon het ik was toen een week over tijd en iedereen zei het zal bij jou wel eerder komen je hebt zo'n flinke buik of ik voel het bij jou komt t eerder en heel stom dan t je daar ook vanuit haha iets waar ik echt van heb geleerd! En om me heen allemaal mensen bevallen die zelf nog na mij waren uitgerekend!
Maar wat iedereen zegt probeer er nog van te genieten en je leuke dingen blijft doen gaat de tijd sneller en wat jezelf al zegt van je af 'praten' helpt ook (en een potje janken ook hoor )
Succes nog met de laatste loodjes!!

 

Hoi,

Ik was er ook helemaal klaar mee met 37 weken. Met 37.6 ingeleid ivm groeivertraging.
Toen was ik er blij mee maar achteraf... Als het niet nodig is zal ik het nooit meer eerder laten inleiden! Wat een opstartproblemen met ons kleintje! Als hij 2 weken over tijd geboren was was het veel beter geweest. De laatste zwangerschapsweken waren geen pretje maar de eerste weken mét baby nog veel zwaarder! Bijna geen slaap gehad.

Dus ik zou zeggen: hou nog vol zolang het met je kleintje goes gaat

 

Ik herken wel wat je zegt, hier ook last van bi. Af en toe het even van je af praten of janken helpt wel.

Ik merk wel dat positieve benadering inderdaad wel wat scheelt. Ik zit nu op 30 weken en moet er nog 6 werken. Ik werk een uur reizen van waar ik woon en ga met het ov, wat vaak net niet aansluit en daardoor maak ik erg lange dagen, en dat 4 dagen in de week. Zag er vorige week onwijs tegenop dat ik nog zoveel weken moest. Ik was er helemaal klaar mee en zag het even niet meer zitten om nog 6 weken door te ploeteren op deze manier, omdat de bi echt beperkt. Ik was er van overtuigd dat ik dit niet vol zou houden en in verzuim terecht zou gaan komen.

Maar ik heb er van het weekend over nagedacht en nu denk ik: misschien kan ik met mijn baas afspraken maken over (deels) thuis werken, bijv om en om, dus 2 dagen op kantoor en 2 thuis. Ik weet nog steeds niet of ik het dan tot aan de 36 weken ga halen, maar ik denk dat ik het dan wel langer volhoud dan wanneer ik door blijf gaan zoals ik nu doe. En de wetenschap dat ik het in ieder geval aan kan kaarten neemt al een hoop onrust weg.

 

Heel herkenbaar! Ik lag vanaf 20 weken plat met bi kon helemaal niks meer.
Uiteindelijk ingeleid vanwege zwangerschapsvergiftiging maar inderdaad ik wilde graag ingeleid worden vanwegen mijn bekken.
Maar achteraf baalde ik van de inleiding.

Hopelijk komt jouw kleine iets eerder voor je op de natuurlijke manier als jouw lijf en de baby er zelf klaar voor zijn.
Het is erg vervelend.
Probeer je te focussen op de kleine positieve dingen, hoe moeilijk ook soms.

Sterkte

Zat trouwens al met 12 weken in de ziektewet vanwege bi

 

Och meiden! Ben blij dat ik niet zo somber ben maar dat komt denk ik ook echt door die klachten van jullie hoor. Ik heb gelukkig nog geen bekkeninstabiliteit. Ben wel bang voor de GIT volgende week, dat zou het echt een stuk minder zorgeloos maken.