Nee maar goed op een cb kom je voor je kindje, wij hadden ook totaal niet verwacht dat we zon gesprek zouden krijgen, ze vroeg wat voor werk hij deed en ja hij had geen werk dus. Tegenwoordig zeg ik ook ja nee en amen en doe het op de manier waar Thirza zich het het beste bij voelt.
Ik vond het cb altijd wel prima, tot de laatste keer met de oudste.. Beide kinderen hadden een onverklaarbare huiduitslag, wel iets besmettelijks want buurmeisje had het twee dagen ervoor, maar ze waren verder niet ziek maar ik denk ik vraag even wat het kan zijn. Gaat ze gewoon googlen! En toen kwam ze op een site waar ik die ochtend ook op had gekeken, ha zei ik die site had ik vanmorgen ook. En toen ging ze beweren dat het de zesde ziekte was, nou echt niet. Maar even het boek er weer bij pakken bij het hoofdstuk kinderziektes.. Lengte meten ging handmatig, oftewel het meet ding was zoek, dochter moest tegen de muur staan, kreeg een boekje op haar hoofd, ik moest boekje vasthouden en toen kwam ze met het meetlintje. Stokjes om in de keel te kijken waren ook zoek, na 5 minuten pakte ze een theelepeltje..... Nou die arts is wel in mijn achting gedaald zeg maar. De verpleegkundige is verder een prima mens al heb ik vaak het idee dat ik eigenlijk net zoveel weet als zij..
Over het algemeen zijn wij heel erg tevreden over het CB. Ze maken zich wel snel zorgen over dingen, maar ach, dan controleren we dat maar weer en weten we weer zeker dat iets goed is. 1 keer hebben we echt een giller meegemaakt, achteraf dan. Mijn man ging met de oudste, toen nog baby, naar het CB. Daar bleek een invalster te zitten. Dit was een erg stevige dame (als ik mijn man moet geloven, 150kg+). Deze dame wist mijn man te vertellen dat mijn zoontje veeeeeel te zwaar was bla bla bla. Ze maakte hier echt een issue van. Mijn man is nogal direct en kon op dat moment alleen maar vragen of ze wel eens naar zichzelf had gekeken. Zoals het hier staat klinkt het nogal lelijk, maar het was vooral de toon en de houding van die CB arts die maakte dat mijn man deze opmerking terug maakte. Ze kraakte ons zoontje echt af.....
Hier hebben ze zo'n vragenlijst over je woonsituatie etc. We wonen in een tweekamerwoning, dus heb eerlijk aangegeven dat het niet ideaal is (we kunnen ook niet tijdelijk gaan huren, want hebben al 2 hypotheken). Vraagt de arts 'kan ik daarmee helpen?' Ehm, ja hoor. Als je ons huis wilt kopen (aan de andere kant van het land, die al eeuwig te koop staat) . Kon ze ons niet mee helpen, haha. Verder adviezen die erg tegen elkaar in gaan. De verpleegster zei dat ik bij 4 maanden over moest gaan op 4 flessen (was mijn dochter nog niet aan toe, dus niet gedaan) en bij de 6 maanden afspraak met de arts was 4 a 5 flessen gewoon goed (dus ook die 5e nog als het nodig was). Ik heb te horen gekregen dat mijn dochter vaker op de buik moest liggen (3 maanden afspraak) omdat ze niet sterk genoeg zou zijn. Dat ze op dat moment een slaapje over had geslagen, hongerig was doordat de afspraak uitliep en daardoor constant aan het huilen was en dus haar spieren niet gebruikte, werd geen rekening mee gehouden. Bij de laatste afspraak (6 maanden) waren ze juist weer erg onder de indruk. Mijn dochter wilde zelf ook een handje van de kinderarts en zei 'ai' (hoi) tegen degene die de receptie, wegingen en metingen doet. Het blijven momentopnames en ik vind persoonlijk dat ze best iets beter naar de ouders mogen luisteren ipv van de cijfers in het boekje te volgen.
Omdat 't bij ons echt "consternatie" werd, hebben we vriendelijk bedankt. We gaan niet meer en dat voelt prima. Vond het toch al zonde van mijn tijd. Het CB is vast prima, maar werkt gewoon niet voor ons. Onze levensstijl staat nogal haaks op de leefregels van 't CB en de triple P opvoeding die ze promoten.
Het cb in de oude woonplaats was fantastisch! Veel hulp gekregen, wat we ook wel nodig hadden. Nu echter.... bloed kookt nog steeds bij mijn man. De wvp heeft hem nu 2x 20 minuten gezien en heeft besloten dat hij autistisch is.... Ons zoontje heeft soms wel bijzondere dingen, maar geen mens (ook zijn 4 juffen op de psz niet) denken aan autisme, maar dat hij gewoon zijn eigen weg gaat. Ze heeft hem nog net niet ingeschreven bij het speciaal onderwijs.
Hier eigenlijk nooit problemen met het cb. Moet ook zeggen dat ik naar hun adviezen luister maar me absoluut niet verplicht voel er iets mee te doen. De arts is af en toe wel in de war... Aan mijn dochter van destijds 3 maanden gaf hij wat blokjes om te kijken of ze er een toren mee kon bouwen
De eerste keer met yoshua was ik blij dat ik al 2 oudere kinderen heb. Hij zou te hard gegroeid zijn (hij was al groot bij zn geboorte) maar ik mocht wel zn flessen ophogen Ik moest zelf maar even kijken. Zn lengte klopte niet want ze hadden verkeerd gemeten (hij lag niet met zn hoofd niet tegen het plankje). Ze vroeg hoe het met mij ging en toen ik zei dat ik wel moe was door gebroken nachten en 2kinderen die naar school moeten (wat normaal is natuurlijk) vroeg ze of ik depressief was. Nou heb ik bij mn oudste een pnd gehad dus ik herken het wel. En ze vond een heupecho voor yoshua onzinnig terwijl mijn man een skelet afwijking en een heupafwijkjng heeft. (Hij krijgt maandag zn heupecho) De tweede afspraak verliep beter en er werd zelfs gevraagd of ik een klacht in wilde dienen tegen de arts.
Ooooh wat een idiote dingen zitten er tussen zeg!!! En het dan maar gek vinden dat zoveel mensen negatief over consultatiebureau praten.... Ik vind sommige van de omschreven situaties echt wel schandalig, kan me voorstellen dat je daar (zeker bij een eerste kindje) mega onzeker van kan worden...
Wat een verschil zit er toch tussen de cb's. Hier nooit problemen. Proberen ook niets op te dringen. Promoten vooral om zelf te kijken naar je kindje maar bij vragen geven ze altijd goed advies. Verder krijg ik elke keer de vraag hoe ik het zelf vind gaan. Nu is dl vlot in de ontwikkeling dus ze hebben ook niets te zeuren maar ze zijn altijd positief. De verpleegkundige vertelde de laatste keer wel dat ze weg gaat ivm nieuwe baan dus ben benieuwd naar de opvolgster.
Ik kreeg laatst zowaar complimenten. Ze zei dat ze zoveel gekke dingen ziet dat het altijd leuk is een moeder en kind te zien die het heel goed doen en een moeder die echt intereese in dr kind heeft. Vond t eigenlijk wel heel erg sneu.. schijnbaar is dat hier niet vanzelfsprekend..
ik heb de eerste discussie met het nieuwe CB alweer achter de rug ze hadden bedacht dat ik met mijn dochter op 12-10 langs zou kunnen komen .... op haar 4e verjaardag met als cadeautje een prik .... geloof je het zelf Ik belde die leukerds en vroeg om de afspraak te verzetten naar een moment waneer de baby geboren was om een dubbele afspraak te maken , scheelt mij ook weer heen en weer racen dat was op zich prima ... toen vroeg ze me waneer ik uitgerekend ben ... 4 weken na haar verjaardag dus als het goed is zou die afspraak in december plaats vinden ... toen begon ze , uw dochter MOET een vaccinatie krijgen en die MOET dit jaar plaats vinden .... daar begonnen mijn ogen al te rollen , en kon me niet inhouden dus zei nee t moet niet dit jaar perse gebeuren als zij niet fit is krijgt ze ook geen prik hoor .... nou nou mevrouw , niet zo eigenwijs doen he .... WTF ..... ik voel alweer 4 jaar gezeik aan mn kop blurghhh gaat nog leuk worden met de prikken van ukkie die gaan er pas in als IK het goed vindt en niet volgens hun standaard lijstje een van de verpleegklunzigen was hier in de zomervakantie ook aan de deur geweest om kennis te maken ..... uuuhm kon dat niet op het CB ? ik hou niet zo van ongevraagde bezoekjes werd me ook niet zo in dank afgenomen ze kwam ook niet binnen
Wij moesten vandaag (2 jaar consult) naar een ander consultatiebureau. Ons nieuwe bureau is wat volkser, zit midden in de Amsterdamse Pijp. Arts in opleiding vroeg bijna niks, draaide beetje verplicht riedeltje af geloof ik. Dl ging met een verveeld gezicht voor de 4e? 5e? keer bij het cb de toren met blokjes opbouwen (hoe vaak willen ze dat zien?!?) en moest nog wat dingen doen die ze al lang kan. Ach, over een jaar weer.