Zucht.. misschien stel ik me aan maar slaapgebrek maakt me enigszins labiel. Mijn dochter is bijna 15 maanden en slaapt al sinds haar geboorte slecht, variërend van elk half uur elk uur of om de twee uur ofzo wakker worden. Waarom? Geen idee. Ze heeft buisjes in haar oren, ze is prima gezond. Ze is wel al maandenlang eenkennig. Ze heeft een hele poos haar ochtendslaapje in haar eigen bed gedaan. Maar dat lukt niet meer. Ook de middag en de avond krijg ik haar niet in haar eigen bed. Ik ben s avond echt lang bezig om haar in slaap te krijgen en dan ook nog in ons bed. Dat ze bij ons ligt vind ik niet zo erg maar daar slaapt ze ook gewoon slecht. Ik begin het echt beu te raken. Ik zit elke keer als een zombie op mn werk en heb huilbuien van vermoeidheid en ben vaak ook enorm boos overdag omdat ik niks kan hebben. Mijn zoon was ook echt een drama met slapen tot hij 2 werd. Zijn er hier meer meiden die meerdere slecht slapende kinderen hebben of hadden? Om mij heen hoor ik alleen maar altijd moeders die fantastisch slapende kinderen hebben al na een paar weken of maanden na de geboorte. Ik durf nu daarom bijna niemand meer te zeggen dat mijn dochter zo slecht slaapt en ook nog bij ons in bed ligt. Ik heb al van alles geprobeerd, campingbedje op onze kamer, allerlei bedrituelen, laten huilen tegen mn gevoel in. Dat laatste eindigt in krijsen tot ze bijna moet overgeven en dat vind ik zó zielig. Zijn er echt kinderen bij wie het laten huilen lukt?? Sorry voor dit lange verhaal, ik heb al vaker geklaagd over mn slaapgebrek op dit forum maar het moest even van mn hart. Iemand die het herkend of tips heeft?
Héél herkenbaar! Tot een maand of 14, 15 ook meer dochter bij ons in bed dan in haar eigen bed gehad. Heb me er ook heel lang druk over gemaakt, maar door het uiteindelijk te accepteren ging het voor mezelf een stuk beter. Hier ook van alles geprobeerd, maar niets hielp. Nu is ze bijna 20 maanden en slaapt ze van de 7 nachten er toch wel 6 in haar eigen bed en slaapt die ook door. De ene nacht dat ze om welke reden dan ook wel wakker wordt, komt ze gewoon lekker bij ons liggen. Laten huilen hebben we hier ook nooit gedaan, werkte alleen maar averechts.
Heel herkenbaar. Mijn dochter hebben we rond een jaar het rotslecht slapen afgeleerd door de slaaptraining. Niet gewoon laten krijsen, maar op gezette tijden terug binnen gaan om even te troosten en dan weer naar buiten. Maar ze is pas vanaf vier jaar echt goed gaan slapen. Mijn zoon is nu 11 maand en ook een verschrikkelijke slaper. Sinds een maand heeft hij buisjes, maar dat heeft niet veel verbeterd. Ik denk dat we binnenkort weer met training beginnen. En hopen dat we hier ook íets betere nachten kunnen creeren.
Ik denk dat je nu eerst voor jezelf moet zorgen. Dus zorgen voor voldoende slaap. Laat haar logeren, en denk dan niet dat kan ik anderen niet aandoen want dat kan wel. Diegene heeft dan misschien een keer een slechte nacht maar dat hebben ze er vast voor over om je te helpen, of erger nog; je dochter slaapt daar als een roosje. Kun je afwisselen met je man, dat je omstebeurt bij haar slaapt en de ander dan op de logeerkamer / bank? En wat laten huilen betreft, het wil gek genoeg nog wel eens werken om even te laten huilen, dan terug te gaan en troosten en erbij blijven tot ze slaapt. Dat gaat soms veel sneller dan meteen erbij blijven en dat ze dan gaat keten.
Hier ook een mannetje dat meestal bij ons in bed slaapt. Hij slaapt dan gelukkig wel goed. Ik hoor het vaker hoor dus trek je niets aan van die moeders met kinderen die goed en makkelijk slapen. Trouwens mijn buren zeggen ook dat hun kleine goed slaapt maar ik weet wel beter want ik kan horen hoe het snachts echt gaat Een jaar geleden sliep mijn zoontje eigenlijk alleen in het grote bed. Nu slaapt hij overdag en in de avond in zijn eigen bed en komt dan in de nacht bij ons. Dat is eigenlijk gewoon vanzelf gegaan. Het is zwaar maar probeer het te accepteren, dat scheelt alweer een hoop energie. En probeer af te wisselen met je partner. Wij slapen af en toe op een matras in een andere kamer om een nacht goed te kunnen slapen en op te laden.
Wat een fijne reacties bedankt! Ik weet dat accepteren het beste is want ik dacht bij mn zoon ook echt dat het nooit meer goed zou komen maar die ging ook langzaamaan steeds vaker in zn eigen bed slapen en nog wat later doorslapen. Maar pfff daar hebben we echt wel geduld voor nodig gehad. Maar soms lukt het me even niet om mezelf daar van te overtuigen. Bedankt voor jullie lieve berichten. Heb nu in in elk geval niet meer het gevoel de enige te zijn (hoewel ik het voor jullie ook rot vind). Wij hebben geen familie in de buurt en ook niet echt vrienden bij wie we onze kinderen kunnen laten logeren. Iedereen woont op minimaal een uur rijden afstand
Poeh heftig... Bij mij heeft 'laten huilen' heel goed gewerkt. (Icm speen cold turkey afgewend) Om de zoveel minuten terug voor aai over de bol. Ik zag er als een berg tegenop maar de eerste nacht was meteen de laatste, vanaf toen doorgeslapen. Soms nog wel wakker snachts, maar meeste nachten gaan goed. Was met 6 maanden, hij is nu 1. Ik was eerst tegen deze methode. Co sleeper gekocht etc. Totdat ik na een half jaar volledig gesloopt was. Ik wilde een leuke moeder zijn overdag. En das gelukt. Heel veel succes. Doe wat goed voelt, en soms iets wat nodig is.
Ik heb voor nu geen directe tip maar wil je wijzen op het bestaan van slaapcoaches. Zo iemand helpt jullie 3 weken lang intensief (dagelijks telefonisch contact) met het leren slapen van je kindje aan de hand van een op maat gemaakt 'slaapplan'. Vrienden van ons hebben dit gedaan omdat hun dochtertje zowel 's nachts als overdag nauwelijks sliep. Na 3 nachten sliep ze door. Wij gaan maandag met het traject beginnen omdat onze dochter overdag heel vaak maar 30 min slaapt. Je zou eens kunnen kijken of zoiets bij jullie past. Voor nu wil ik je veel sterkte wensen, ik hoop dat er snel verbetering in zal komen!
Hier heeft laten huilen wel gewerkt, de oudste heeft tot 14 maanden geen nacht doorgeslapen. Ze was soms 10-15 keer per nacht wakker. De eerste avond/nacht heeft ze anderhalf uur gehuild, tweede avond een half uur, derde avond 5 minuten. Snachts werd ze nog wel eens wakker maar na 5 tot 10 minuten huilen sliep ze weer verder. 4 maanden later zijn we cold turkey gestopt met de speen en daar heeft ze ook 2 avonden/nachten hinder van gehad en toen was het klaar.
Sterkte ts, sorry hier echt een goede slaapster sinds ze op dr buik begon te slapen en wij hebben geen bijzondere dingen voor hoeven te doen. Zijn gestopt er ons druk om te maken. Alleen de eerste 6 weken waren hier echt een rampenfonds en toen kwam mn broer en schoonzus heel lief de kleine ophalen, ik protesteerde want wilde ze dat niet aandoen en zij hadden zoiets van, maak je niet druk een weekendje rot slapen is voor ons niks en kunnen jullie bijtanken. Wij zaten in de shit, oververmoeid en nogal wat andere dingen te verwerken, baby die enorm veel huilde en zij wilden ons dolgraag helpen. En guess what, ze hebben zelf ook twee kinderen, die vonden de baby helemaal prachtig en zij had dr eigen tweekoppige entertainment team en mevrouw lag daar gewoon te pitten de hele nacht door...en ik me maar zorgen maken . Weekje op de camping in een bosrijke omgeving of bij zee wil ook nog wel eens helpen, slapen ze als beton van de lucht.
Beetje late reactie, maar hier ook een slechte slaper en ik herken je wanhoop! Laten huilen werkt gewoon niet bij ieder kind. Biologisch gezien kunnen jonge kinderen zichzelf helemaal niet tot rust brengen. Sommige kinderen zijn gewoon makkelijker met slapen en anderen (helaas) niet. Mijn zoontje huilt wel uit protest als ik grenzen stel (en dat heeft hij echt nodig!!) maar dat vind ik wat anders. Uit logeren is hier ook geen optie, opa´s en oma´s en familie wonen ver weg en zijn niet zo vertrouwd. Hier ook wel slaaptrainingen gedaan a la Tracey Hogg en veel geduld, grenzen stellen, herhalen. Vroeger hield ik uren vol en werd het drama. Nu denk ik, morgen probeer ik het weer, en ik merk dat dat hier veel beter werkt. Je moet iets kiezen wat voor ju haalbaar is, maar grenzen stellen en duidelijkheid is wel erg belangrijk denk ik. Ze zeggen dat het soms helpt om het bedje op een andere plek te zetten. Hier heb ik dat nooit gedaan, het was gewoon een kwestie van altijd hetzelfde doen. huilen? troosten en weer terugleggen. consequent zijn. een vast ritueel helpt ook. sterkte, pb-en mag!
Hier ook een lastige slaper sinds de geboorte. Vanaf 2 jaar gaat het beter en slaapt hij 8 van de 10x door. Er zitten dus ook gewoon nog nachten tussen waar hij uren wakker is en niet meer wil slapen. Inslapen kan hij niet alleen ik of mijn man moeten er een uur naast gaan liggen tot hij slaapt. En sochtends is het helaas ook al tussen 5 & 6 uur. Heb ik tips? Nee wij gaan binnekort verhuizen en dan gaan we toch proberen om hem weer zelf in slaap te leren vallen dat zal pittig worden er zit een behoorlijk koppie op. De jongste slaapt stukken beter heeft al is een ruk gemaakt van 7 uur maar komt ook gerust om de 1.5 uur om te drinken maar goed die is nog maar twee maanden dus geen goed vergelijk.