Hoezo, ik probeer toch netjes mezelf uit te leggen enzo als ik denk dat iemand me verkeerd begrijpt? Alleen was het topic bedoelt voor mensen die zich ook ergeren op wat voor manier dan ook. Dat heeft niks temaken met het met mij eens zijn.
Hier iemand die zich wel in je verhaal kan verplaatsen. Onze zoon is op de neonatologie geweest, drie weken lang ivm vroeggeboorte. Omdat de bevalling heel moelijk is geweest, vonden ze het voor hem traumatisch (en voor mij dan? Niemand die daar met een woord over repte). Zowel mijn vriend als ik worden verlegen als mensen (lees: dus ook verpleegkundigen) gaan lopen loeren met hun neus op ons contact met onze (eerste) zoon. Vreselijk vonden we het. Daarnaast was er ongevraagd een aantekening gemaakt dat ivm de traumatische bevalling er een kans bestond dat ik mijn kind zou afwijzen!!!!!!!! Afschuwelijk toch! Het zal over je geschreven worden. Omdat het moelijk ging de bevalling, was er daardoor een kans op een interactieprobleem. We werden continu (met name ik) in de gaten gehouden volgens ons idee. Hele nare ervaring heb ik van deze drie weken. EEn van de redenen waardoor door de stress mijn borstvoeding denk ik niet op gang is gekomen. Tweede keer werd hij opgenomen vanwege erg veel huilen en koliekaanvallen. Legden ze hem VOOR de balie, direct ervoor. Zij zouden een huilschema bijhouden, wat ze niet correct gedaan hebben. Ben erachter gekomen dat ze hem gewoon voeding gaven (extra, veel extra) als hij huilde en dat notabene (het huilen) niet eens noteerden. Belachelijk. En zo krijgt ineens iedereen daar een mening over je. Ben nog zo ontzettend boos en heb ook aangegeven dat dit zeer gevaarlijk is naar de ouders toe. Onze verlegenheid is gewoon totaal verkeerd uitgelegd en niemand, maar dan ook niemand die wat hij/zij zag teruggekoppeld heeft naar ons. Vond het echt traumatisch en wens het niemand toe. Nou, toen van de speciale poli af (waardoor we dus ook als ouders op waren gezet he, een van de redenen bleek later en niet de vroeggeboorte allen) na mijn emotioneel betoog hoe dit alles op ons over is gekomen en dat ze vreselijk gevaarlijke dingen hiermee kunnen veroorzaken...........en hoe dit voor ons geweest is. Dus wij naar een normaal cb. Heb trouwens excuses gekregen, maar mijn traumatische ervaring verandert er niet meer door. Maar eindelijk waren we alleen met onze zoon, zoals het hoort. Eindelijk. Heerlijk was het. Maar goed, het cb: aangezien weer iemand van die poli de dame kent van het cb, valt het mij ook niet lekker. Heb toch weer het idee dat er nevenintenties zijn zeg maar en van die doorvragen. Dit, terwijl er volgens mij nu niets raars meer aan de hand is en ze gewoon dingen vragen die ze ook bij andere ouders vragne. Maar ik erger me echt vreselijk. Bij ons stonden ze ook ongevraagd en zonder afspraak op de stoep voor hoortest. En dan al die opvoedingsdingen. Toen die dame hier was voor huisbezoek, dacht ik ook: LAAT ONS!!! Het gaat super goed, ik ben niet dom, niet stom (universiteit gedaan notabene) en L. is een huilbaby geweest, maar wat zijn wij verliefd en wat gaat het goed met hem! Maar ja hoor, tien minuten bij het kopje thee en ik kreeg al een opmerking dat hij moest gaan draaien en dat ik het speelding niet boven hem moest hangen maar naast hem. t was maar een advies. Maar ik word er zo ontzettend kriegel van. Echt kriegel! Heeft niemand van jullie dat, of kan ik het gewoon niet van me af laten glijden? Donderdag mag ik weer. Onze jongen is iets zwaarder en iets langer dan gemiddeld. Vorige keer moest hij echt gaan draaien anders moest hij naar de fysio. Hij draait nu eindelijk al een tijdje en ik ben gewoon supertrots op hem. Waar moet alles gemiddeld zijn??? Hij is zes weken te vroeg geboren en sommige dingen zal hij gewoon later zijn, andere dingen 'op tijd'. Maar dat doorgevraagd en ongevraagd advies geven (wat op mij overkomt vaak als 'dat weet u toch wel he, ik zal t eens even haarfijn uitleggen aan u) maken mij zo kriegel............. Sorry voor mijn betoog. Waarschijnlijk is het allemaal helemaal niet zo erg als ik doe voorkomen en komt het gewoon van het trauma dat wij allebei hebben opgelopen bij de neonatologie. Ik weet het niet. Maar ik hoop dat het donderdag gewoon 'leuk' is en het meevalt zeg maar.
nou, dan bel je ze op en meld je je af en zeg je dat je geen gebruik meer wil maken van het cb, het is niet verplicht,probleem opgelost. (ik vind ook wel dat je je aansteld trouwens) de eerste vraag die wij kregen was, wat verwacht je van ons als cb. nou, ik heb toen wat ik wel wilde en wat niet nodig was. ik heb verder nooit problemen met ze tot nog toe. hier zijn ze ook thuis geweest, 2 maal zelfs.
Maar daar gaat het in mijn ogen niet om. Wát is het nut van vragen stellen als "heeft u in uw jeugd een negatieve seksuele ervaring gehad". Als je daarop "ja" antwoord, wat is daarvan het gevolg? Een kruisje achter je naam? Want slachtoffer is potentiële dader (zeker in het geval van een man)? Ik weet natuurlijk helemaal niet of het zo daadwerkelijk werkt, maar ik krijg er wel nare ideeën van. Het is mij té eenheidsworst en totaal niet gericht op het individu. Wat ik overigens bij ons cb ook zo ervaar. Er wordt een lijstje vragen afgewerkt waarvan ik denk "HUH?". Bijvoorbeeld: Bij ons binnen wordt absoluut niet gerookt, ook niet voordat Ayla er was. Dit hebben ze ook gevraagd toen ik voor het eerst bij het cb kwam. Prima, helemaal niks mis mee, want zoals jij ook aangeeft, je hebt nog steeds mensen die niet begrijpen dat dat hartstikke slecht is. Toen ik met 10 maanden bij het cb was werd er gevraagd of we nog steeds niet binnen roken. Mijn antwoord (nogmaals) "Nee, hebben we nooit gedaan, ook niet vóór de komst van Ayla". Lijkt me toch een duidelijk antwoord en erop wijzen dat we niet uit een ei komen. Krijg ik toch nog een hele monoloog te horen over dat we dat ook zeker niet moeten gaan doen, want het is heel slecht en wat de gevolgen zijn en blablabla. Nou echt hoor, mijn haren gingen ervan overeind staan. Er wordt (iig bij ons cb) gewoon niet gekeken naar wie ze voor zich hebben en dat vind ik echt slecht. Ok, beetje van het onderwerp afgeweken, maar die eenheidsworstmentaliteit draagt m.i. niet bij aan het opsporen van de risico-gevallen. Ze zouden juist moeten investeren in het opbouwen van een vertrouwensband met de ouder(s), volgens mij levert dat veel meer resultaat op.
Ik ben ook niet zo'n fan van het consultatiebureau. Als een verpleegkundige na het wegen en meten het gesprek opent met 'Was het de vorige keer ook al niet goed met zijn hoofdje?" schrik je toch wel even. Wat er niet goed zou moeten zijn, moet ik nog steeds horen, want een minuut later zat ze doodleuk te vertellen dat zijn hoofdomtrek prima binnen de curve past. Toen we er rond 8 maanden kwamen met wat vragen over bijvoeding ivm afbouwen borstvoeding, wist ze te vertellen dat kinderen van die leeftijd in principe helemaal geen zuivel meer nodig hebben. En hij mocht best hagelslag en vlokken op brood. Beetje raar, om ouders te stimuleren om hun baby chocola te gaan zitten voeren. Maar da's mijn mening. Aan de andere kant vind het het inderdaad wel prettig dat zijn gehoor is getest. (Dat gebeurde bij ons trouwens gewoon in de kraamweek thuis, gelijk met de hielprik.) Ik vind het ook wel prettig om zijn groei een beetje in de gaten te houden. Dadelijk ogentest e.d. vind ik ook wel goed. En ik ga er heen voor de inentingen. Wat betreft adviezen over borstvoeding en ander eten, slapen, opvoeding vind ik de verpleegkundigen die ik tot nu toe heb gesproken domme dozen die zonder na te denken een boekje napraten. Ik stel ze daar dus geen vragen meer over en als ze met advies komen zeg ik dat ik alles zelf al weet. Wat betreft het bellen vind ik dat je enigszins overdreven reageert. Als je niet opneemt, is het logisch dat ze nog eens bellen. Zij weten nl niet waarom jij niet opneemt. Maar misschien ben je inderdaad nog aan het ontzwangeren?
Wat naar dat het zo is gelopen joh.. poeh. Ik hou er trouwens ook niet van als ik op me vingers word gekeken hoor, dat hebben meer mensen. Inderdaad ook jammer dat ze gelijk met hun oordeel klaar stonden en meteen dachten te weten dat jeje kind zou afstoten. Ik heb zelf in het begin ook wat dingetjes gehad waardoor ik dus ook zoiets heb met het cb van johhhh, laat ons ff lekker met rust. Eerst moest ik in het ziekenhuis overnachten omdat ik teveel bloed had verloren, maar dat was ons helemaal niet verteld. Wij dachten gewoon dat ze snachts niet afmelden ofzo. In de ochtend werd inneens verteld dat mijn bloed geprikt moest worden en gecontroleerd want als dat niet goed was mocht ik nogniet weg, nou ik was even in shock en zei gelijk nou ik ga sowieso hoor ik voel me prima... Ik was zo bang dat ik moest blijven, maar dat hoefde gelukkig niet. Nou eenmaal thuis was ik blij dat ik even alleen was met de kleine en vriendlief en toen kwam de kraamzorg al. We hadden maar 3 uurtjes aangevraagt en die vlogen de eerste dag voorbij. De dag erna zou er iemand anders komen, iets wat ze normaal niet deden bij een eerste kind maargoed ik vond het best. Nou die dame kon eerder weg want er viel verder weinig te doen in huis en we voelde het als een inbreuk op onze privacy. De tweede dag dat ze kwam bleek dat ook zij niet bleef.... Dus de volgende dag kwam er weer iemand anders. Die vrouw schrok van hoeveel melk onze dochter kreeg, ze kreeg te weinig! Die vorige kraam dame had dus een fout gemaakt, nou ik vond dit wel ff schrikken aangezien onze dochter ook erg was afgevallen. Toen kreeg ik nog problemen met het kraambureau en waarom ik maar zo weinig uren wou en waarom ik haar eerder weg lied gaan op een toon alsof ik iets misdaan had, nou ik had het echt gehad met al dat gebemoei waar ik ook nog is niks aan had, want ze hadden dus een fout gemaakt. Nou toen kwam dus die cb dame lans, was een hele lieve vrouw maar ik was het gebemoei zooo zat en vandaar dus ook dat ik me nu irriteer (maar daar merken hun niks van ). 20juni heb ik een afspraak en ik heb er wel zin in maar ik vind het wel jammer dat iedereen aan het gemiddelde moet voldoen, iedereen is immers uniek... Ik kan me daar echt aan irriteren. Dat merkte ik al toen ik zwanger was, mijn buik zou achterlopen op groei dus ik moest naar het ziekenhuis om de baby te laten controleren, nou alles was prima met haar. Zo zie je maar, heel dat gedoe sloeg nergens op, ik ben bijv gewoon iets kleiner van bouw. Net als dat jou ventje dan te lang zou zijn, wat een gedoe joh.. Ik zou er ook kriegel van worden, heb ik nu al.
Ik had dat dus precies zo... Alsof je ook zulke dingen maar zomaar even gaat vermelden alsof je een patatje besteld.