Over 2 weken ben ik voor mijn werk een kleine week weg van huis. Opvang is goed geregeld, maar ik zit nog wel met 1 ding. Hoe kun je in die week het beste contact houden met de kinderen. Ze zijn 4,5 en 2,5, en dan nog een baby van 7 maanden. Ik zit in Amerika, tijdsverschil dus 6 of 7 uur... Dagelijks bellen of via Skype. Of juist niet? Of gewoon eerste dagen wel en dan maar zien hoe dat gaat? En welk tijdstip? Makkelijkst is voor mij waarschijnlijk net voordat ik ga slapen. Dan is het hier rond etenstijd... Moeders met ervaring?
Toen mijn man in mei in San Francisco zat voor zijn werk hebben we geskypet. Vanwege het tijdsverschil (9 uur) en zijn bezigheden daar plus mijn werk en school was het beste moment voor hem 's ochtends tussen ontbijt en start congres. Hier was het dan avond voordat de kinderen naar bed gingen. Onze jongste is 4 (nu 4,5) en dat ging goed. Toen wij samen in New York zaten een jaar geleden, was hij 3,5 en toen had hij steeds weinig aandacht voor ons tijdens het skypen, hij bleef liever spelen. De oudste is nu 9 en die vindt het leuk om te skypen. Nu zal dat ook heel erg per kind verschillen. Ze kunnen het leuk vinden, er onverschillig onder blijven of juist door van slag raken. In het laatste geval zou ik het niet doen, hoe graag ik mijn kinderen ook even zou willen zien. Ik zou het gewoon proberen en zien hoe het gaat. In NY deden we het rond het middaguur, hier avond rond etenstijd (6 uur tijdsverschil). Wat jij noemt, Amerika 6 of 7 uur tijdsverschil en dan voor jij gaat slapen en hier rond etenstijd snap ik niet helemaal? Als jij bijvoorbeeld om 23.00 uur daar gaat slapen is het hier 5 of 6 uur in de ochtend namelijk aangezien Amerika achter loopt op ons qua tijd.
wat wij ook weleens doen als we op vakantie zijn, is geluid opnemen via whats app. Dus even wat vertellen. Of voor je kindje een liedje zingen, dat kunnen ze dan ook 10x luisteren als ze dat leuk vinden. Dat zou je als extra kunnen doen...
Oh ja, duh... ik geloof dat ik het toch wel een beetje spannend vind... Dan wordt het dus lastig. Misschien tijdens mijn lunch. Vraag is hoeveel tijd daarvoor beschikbaar is... ik zou ook extra vroeg kunnen opstaan, maar ik weet niet of het verstandig is wanneer oudste 's middags nog naar school moet.
Ik ben zelfs dit voorjaar 5 dagen weg geweest en kinderen waren toen ruim 3 en bijna anderhalf. Ik wilde ook skypen maar heb daar vanaf gezien omdat ik dacht dat ze me dan juist zouden missen. Ik vond het van tevoren wel een beetje spannend maar Grappig genoeg bleken we elkaar nauwelijks te missen. Zij hadden het heel gezellig met papa en oma. En ik had een heerlijke tijd voor mezelf. De een na laatste dag had Ik wel even geskyped met mijn dochter en toen werd ze juist een beetje verdrietig, een bevestiging voor mij dus. Succes!
Ik denk dat het voor je kinderen inderdaad fijner is als het na school is. Even voor het slapen gaan mama nog zien en spreken (als het inderdaad goed werkt voor hen). Maar als je voor je werk weg bent, kan lunchtijd inderdaad lastig zijn. Voor mijn man was tussen omtbijt en start congres ook het makkelijkst. Tijdens de lunch is dan gewoon heel lastig. Gelukkig was voor hem het tijdsverschil wat groter dus dat kwam net goed uit. Toen wij vorig jaar in NY waren, waren we daar voor ons plezier en dan kun je het natuurlijk gewoon plannen zoals je zelf wilt. Alleen toen we in het 9-11 museum waren, waren we de tijd echt compleet uit het oog verloren en was het ineens al bijna 13.00 uur. Toen hebben we ergens buiten op een heel raar plekje maar gebeld, want zo snel een plek vinden waar we even rustig konden skypen werd lastig.
Ik kreeg vroeger altijd juist heimwee als ik mijn ouders sprak als ze weg waren, en ik merk dat Y dat ook een beetje heeft en dan is vlak voor het slapen gaan een slechte tijd om te bellen/skypen! WhatsApp spraakberichtjes gebruiken wij veel, ook als Y gewoon zomaar iets aan bijvoorbeeld oma wil vertellen..
Toen mijn man twee weken weg was, stuurde hij iedere dag een filmpje van zichzelf. Skypen was lastig ivm tijdsverschil, maar ook wel even kunnen doen, alleen niet dagelijks. Hij stuurde dus filmpjes waarin hij dingen liet zien en vertelde, samen met de dochters maakte ik dan een filmpje als antwoord voor hem. Dat werkte prima, en ze konden zijn filmpjes ook 10x achter elkaar kijken als ze wilden.
Het voordeel met die filmpjes is ook dat je partner in kan schatten of je kind daar behoefte aan heeft. Toen mijn man een paar dagen weg was, werd zoon heel verdrietig als hij papa zag of hoorde dus dat hebben we maar niet meer gedaan. Een paar weken later vond hij het juist wel heel leuk om te skypen dus het kan ook maar net aan de periode liggen..
Wij zijn deze zomer 8 dagen op vakantie geweest zonder mijn zoontje (2 jaar 2 maanden oud). Wij hebben bewust geen contact gezocht met hem, dan zou hij ons juist gaan missen! Hij had het reuze naar zijn zin bij oma! Door alle afleiding begon ik hem zelf na een dag of 6 pas echt te missen. Het weerzien was wel heeerlijk, de langste knuffel die ik ooit heb gehad.
Ik ben regelmatig van huis en ik bel ongeacht of er tijdsverschil is, altijd rond etenstijd van het land waar mijn zoontje is. Dat is dan voor mij niet altijd handig, maar altijd wel een mouw aan te passen. Of hij is dan nog net aan het eten en ik "zit" er dan bij, of hij is net klaar. Soms vindt hij leuk om me te zien en heeft hij hele verhalen, maar soms ook totaal geen aandacht voor mij en dan zijn het korte gesprekken hahaha. Nu hij ouder wordt, is het wel steeds leuker om te skypen/facetimen omdat hij nu steeds meer begrijpt dat ik er niet ben, maar we elkaar via de Ipad dus wel kunnen zien en horen. Ik heb niet het idee dat hij mij (meer) mist door me via de Ipad te zien, maar aan de andere kant weet hij misschien ook niet beter. Mama is regelmatig weg en dan praten we op die manier met elkaar. Ik zelf vind het altijd fijn om hem (en mijn man) gewoon even te zien en dat hoeft niet lang te duren.
Hier heb ik juist geen contact gezocht met dochter toen ik 3 dagen weg was. Wel met mijn man natuurlijk, maar ik merkte juist dat ze het dan juist erg vond dat ik er niet was als ze mijn stem hoorde.