Grappig, want mijn zoon wil ook bijna nooit vertellen wat hij gedaan heeft op school, of met wie hij gespeeld heeft haha Nee dat hij met plezier gaat, stelt me ook wel wat gerust. Maar toch blijf ik bang, ik ben echt en piekeraar...
Fijn om te horen. Ja bij mijn zoon is het ook vooral de uitspraak aan het begin van de woorden (zoals st- of sp-). Maar hij kent echt (nog) niemand op deze school en ik ook niet, dus dat maakt het wel iets anders. Hij is ook niet bang om op kindjes af te stappen (bijv. in een speeltuin) maar in de klas zie ik dit niet echt terug. Of ik zie dat hij een poging doet en dat andere kindjes daar dan niet op ingaan. Ik ben vooral bang dat hij onzeker wordt, zeg maar, of faalangstig.
Ja klopt, mijn zoon zegt ook dat hij van niemand de naam weet. Zelfs niet van de kindjes aan zijn tafel. Als ik de namen noem, wordt hij boos
We kennen eigenlijk nog geen kindjes goed genoeg om speeldates te plannen. Alleen zijn nichtje en neefje die komen wel eens spelen. Dat probeer ik inderdaad regelmatig te plannen.