Omdat de eerste tijd met zl nogal heftig was en we in eerste instantie niet moesten denken aan een 2e, is het best wennen en verrassend dat die wens bij ons nu wel boven borrelt! Mijn lijf wil het al lang, maar mijn hoofd worstelt soms met het idee. Vooral tijdens lastige peuterbuien-dagen, vraag ik me af of het wel wat voor mij is om 2 kinderen op te voeden. Ik ben hooggevoelig en met een kleine druktemaker is er logischerwijs niet altijd ruimte voor rustmomenten. Maar er komen ook altijd weer rustige, makkelijke weken voorbij en dan begint het weer te rammelen down under . Ik vraag me af of we wel moeten wachten of dat we gewoon nu de stap moeten wagen. Ik vraag me af hoe het is om 2 kinderen met iets van 4 jaar er tussen te hebben. Niet dat zoiets te plannen valt natuurlijk. Of is het echt, zoals de meeste mensen zeggen, het leukste en makkelijkste als ze wat dichter bij elkaar zitten qua leeftijd?
Hier 3,5 jaar tussen de 1e en 2e: ideaal wat mij betreft haha. De oudste begreep natuurlijk superveel op die leeftijd, maakte de zwangerschap heel bewust mee, was al zindelijk, geen gebroken nachten meer, geen echte peuterbuien meer etc. Nee, heel fijn! Tussen de 2e en 3e zit 22 maanden, maar dat vond ik dan weer veel pittiger. Twee kindjes in de luiers, het zindelijk worden rond de tijd dat de jongste tanden kreeg, ontroostbaar was en absoluut niet alleen wilde zijn, het borstvoeden ondertussen, was de een niet wakker dan de ander wel met van die nachtangsten, overgang naar een peuterbed er bij etc. Nu was de middelste niet heel pittig wat gedrag betreft, maar vrij gevoelig en dat maakte het niet makkelijker. Ook wat omgang met elkaar betreft, merk ik geen verschil: iedereen speelt net zo lief met elkaar. Oudste en middelste hebben het prima samen, maar ook de oudste en jongste of middelste en jongste.
8 jaar en 10 maanden verschil tussen dochter en zoon hier en het is super die 2 samen! Hadden dit cadeautje nooit verwacht en al helemaal niet gepland, maar zou nooit anders meer willen!
Hier is mijn zoontje 3,5 en ik verwacht eind mei nummer 2&3.. heerlijk vind ik het dat we wat 'langer' gewacht hebben. Tijdens mijn verlof gaat mijn zoontje naar school.. Zo ben ik de eerste weken ook nog thuis voor hem als er wat is. Ik had het niet anders gewild!
hier zit ook ruim 8 jaar tussen 1 en 2. ik vind/vond het wel lekker. de oudste kon ik dingen uitleggen zoals waarom mama zo raar deed af en toe toen ik zwanger was. ze is ook niet zo heel erg afhankelijk van mij waardoor ik meer met de kleine bezig kan als dat nodig is. en ze kan ook echt hier en daar helpen ipv half helpen en alsnog het zelf kunnen doen. maar ik zag het zelf ook al niet zitten om bijvoorbeeld max 2 jaar er tussen te hebben. ja je moet er weer even 'in' komen maar dat was zo gebeurd
Ik heb tussen één en twee18 maanden zitten tussen twee en drie 3 jaar en tussen drie en vier 2 jaar, Relatief kort op elkaar dus ( 4 kindjes in 6 jaar tijd) Ik vind het korte op elkaar geweldig, hoewel ik wel merk dat de oudste twee die 18 maanden schelen nu zo nu en dan de concurrentie met elkaar aan gaan dus er is wat vaker strijd tussen die twee, En onze oudste is net wat verder dan de tweede en dit mag graag ingepeperd worden waardoor er dus weer ruzie komt wie er beter of sneller is Maar over het algemeen vind ik kort op elkaar heel fijn, Maar als ik kijk naar 1 en 3 bijv die schelen 4,5 jaar, zijn echte maatjes net als 2 en 3 die 3 jaar schelen, en tussen 1 en 4 zit 6 jaar en tussen 2 en 4 zit 5 jaar, het is fijn met vier kinderen dat ik als ik wat vergeten ben en net bezig ben met een voeding dat ik kan zeggen lieverd pak zelf maar even drinken of een boterham of een koekje en pak je zusje van 2 ook even wat, of ik ben vergeten sokken beneden klaar te leggen wil je uit jou kast even zelf sokken pakken zodat ik de fles nog even kan afmaken en zonder mopperen doen ze dit dan en dat is wel weer een voordeel van wat meer leeftijd er tussen. Ik vind dus voor beide wel wat te zeggen, ons voorkeur ligt net wat meer bij minder leeftijd verschil maar bij meer verschil zitten ook zeker voordelen aan.
Hier zit 6 jaar tussen! Oudste is echt aan het moederen haha, echt leuk om te zien Soms heeft mijn dochter wel eens ja nu even niet hoor! En ik vind het ook wel lekker dat mijn dochter al lekker op school zit, dus kan ik al mijn aandacht aan hem geven in de middag
Ik heb 2 kinderen kort op elkaar (17 maanden) en nu nr 3 onderweg en dat scheelt straks 22 maanden met nr 2. Ik weet dus niet hoe het is om ze niet kort op elkaar te krijgen Ik vind het pittig en echt heel erg aanpoten en wilde eigenlijk voor nr 3 ook wachten totdat nr 1 en 2 op de basisschool zouden zitten (is dus niet gelukt ). Het verschilt ook per kind natuurlijk. Ik heb op zich niet heel moeilijke kinderen los van elkaar, maar vooral de oudste kan super gemeen zijn naar de jongste en ik moet er dus altijd bij zijn (ze pakt hem bijvoorbeeld bij zijn middel en gooit hem dan op de grond of met zijn hoofd tegen de tafel, of ze slaat hem met een stuk hard speelgoed keihard op zijn hoofd) omdat ik dat wil voorkomen/verminderen. Ik had achteraf gezien graag gehad dat er wat meer leeftijd tussen had gezeten, ook om bijvoorbeeld dochterlief echt te kunnen laten helpen en wat meer met haar te kunnen praten om haar frustratie te kunnen begrijpen etc. Aan de andere kant, ze kunnen ook heerlijk samen spelen en dan hebben we er even 'geen kind aan'.
Mijn zoontje is net 5 geworden en door omstandigheden hebben we niet eerder een tweede kindje kunnen krijgen (heb rugklachten gekregen). Life is what happends while making other plans. Tussen mijn neefje (die in de weekenden bij ons woont) en mijn zoon zit ook 5 jaar, die spelen heel leuk met elkaar. Tsja het is wat het is.
Hier 4 jaar verschil, maar als ze klein zijn is het leuk maar mijn 2 oudste zijn nu 13 en 9 en nu merk je dat het niet leuk is. Vooral in de vorm van een dagje weg, mijn zoon heeft andere interesses dan mijn dochter. Dan krijg je te horen van zoon " had je maar niet zoveel leeftijdsverschil er tussen moeten hebben" Nou heb ik er ook nog een van 4 en dan is het voor zoon al helemaal niet leuk meer.
Onze twee zoons schelen iets meer dan drie jaar. Wat minder dus dan bij jullie eventueel zou zijn. Ik vond het in de babytijd vooral heel fijn dat de oudste al veel dingen zelf kon. Hij was zindelijk, kon gewoon zelf de trap op en af, jas & schoenen aandoen deed hij al zelf. Als je ergens naar toe wilt met een baby moet je altijd aan zoveel dingen denken, spullen meenemen etc. Het is gewoon fijn als de oudste dan al redelijk zelfredzaam is en je daar niet óók nog eens achteraan hoeft. Ik stuurde natuurlijk wel ("Ga nog even plassen, pak je jast vast, wil je je schoenen aandoen") etc. Maar ik had dan wel mijn handen vrij voor de jongste. Fast forward vanuit de babytijd naar de periode dat ze samen gaan spelen. Dat gaat bij ons prima, al gaat het soms ook wel moeizaam. (Maar hé, in welk gezin niet?) De oudste heeft steeds meer plezier van / met zijn broertje. Ze kunnen zich steeds beter samen vermaken. Jongste doet enthousiast mee met de spellen die grote broer verzint. Hij hobbelt achter grote broer aan, doet hem vaak na. De oudste vindt die aandacht meestal wel fijn. Maar de oudste vindt het soms wel lastig dat de jongste het concept 'wedstrijd' nog niet begrijpt. Echte jongens, ze maken overal een wedstrijd van. Die de oudste uiteraard wint en dus staat te zingen & dansen "Ik heb gewonnen." Kleine broer doet zijn grote held in alles na en staat dan ook te zingen "Heb gewonnen". Weet hij veel Maar ja, dat tot irritatie van de oudste. "Jij HEBT NIET gewonnen! IK heb gewonnen!!" (broertje: "Jaaaa, wonnen!) En dan is het leeftijdsverschil nèt iets te klein om echt goed aan de oudste uit te leggen dat klein broertje dat gewoon niet snapt. Wat dat betreft is een wat groter leeftijdsverschil wel weer fijn. Maar ik kan me ook voorstellen dat als het verschil te groot is, het samen-spelen ook weer minder wordt, omdat dan bijvoorbeeld de oudste dan al vaker naar buiten wil om met vriendjes af te spelen. Daar kun je geen klein broertje / zusje bij gebruiken.
@Disaro: Bij dagjes weg kan ik me inderdaad voorstellen dat een groot leeftijdsverschil wel eens vervelend is. Het is dan moeilijk om het iedereen naar de zin te maken. Ik maak me daar bij ons iets minder zorgen om, de oudste is niet zo'n held en de jongste lijkt nogal een durfal te zijn. Dus ik vermoed dat die ondanks het verschil in leeftijd, op ongeveer dezelfde momenten in 'spannende' attracties gaan durven. Wij zien nu al dat de oudste soms dingen van de jongste leert, in dat opzicht. (Als broertje het doet, kan hij niet achterblijven.) Wat wij ook geregeld doen, is dingen met de kinderen apart doen. De jongste komt wel nu nog wel aan zijn trekken als de oudste op school zit, wat 1 op 1 tijd betreft. De oudste nemen we wel eens apart mee, naar de bioscoop, museum o.i.d. Ook de grootouders doen dat wel eens. Dan kunnen we dus wel goed mikken op zijn leeftijd / belangstelling. Of dingen met hem doen die ze allebei leuk vinden, maar waarbij anders toch meer aandacht naar de jongste gaat. Naar 'de grote speeltuin' bijvoorbeeld. De oudste kan wel zelfstandig door de speeltuin, maar zou het wel heerlijk vinden als we wat meer samen met hem spelen. Maar als ik alleen met ze ga, kan dat bijna niet omdat ik bij de jongste in de buurt moet blijven. En die wil natuurlijk precies de andere kant op. Zodra de jongste op school zit, zullen we dat met hem ook wel gaan doen, af en toe een uitje zonder broer. En daarnaast natuurlijk ook wel uitstapjes met het hele gezin. Dat vind ik ook belangrijk!
Tussen mijn oudste 2 kinderen zit 2 jaar en 4 maanden. Ik was er toen ook helemaal klaar voor om snel een 2e te krijgen. Toen de 2e er was had ik dat gevoel helemaal niet meer. Daarom zit er tussen de 2e en de 3e 3,5 jaar. Was perfect.
Bij ons zit er tussen de oudste en de middelste 7,5 jaar en tussen de middelste en de jongste 5,5 jaar. (Ze zijn nu 17, 9 en 4) Ik heb altijd minstens 4 jaar ertussen gewild, vind het fijn om voor elk kind alle tijd te hebben als de oudere op school is/zijn. Ze hebben wel minder aan elkaar qua spelen, maar ze kunnen zich goed samen vermaken. En kinderen vlak na elkaar krijgen geeft ook geen garantie dat ze samen leuk kunnen spelen. Dagjes uit is soms lastig vanwege het leeftijdsverschil, maar daar vinden we vaak wel een middenweg in.
Hier 4 jaar en 3 maanden en ik vind het perfect. Ik heb zoveel tijd alleen met de oudste gehad, dat is onbetaalbaar voor mij. En met de jongste hetzelfde toen zijn zus naar school ging. Ik zou dat nooit meer anders willen doen. Het is wel weer even wennen om een baby te hebben. Mijn dochter was nl vanaf 2 jaar al zindelijk en sliep sinds ze 13 maanden is elke nacht als een blok. Nu zijn ze 7 en 3 en nog gaat het heel goed eigenlijk, mijn oudste is welwat jonger van geest dat scheelt. En ja broertje wil wel eens iets wat zus mag en dat mag niet altijd, dat begint nu soms lastig te worden, maar dat is ook maar een fase. Mijn zwager en zijn broertje schelen maar 13 maanden en vanaf hij tiener/puber was vind hij dat verschrikkelijk. Omdat het leeftijdsverschil zo klein was mocht zijn broertje eigenlijk alles gelijk met hem. Uiitgaan e.d. en had hij dus altijd zn kleine broertje mee.
Onze oudste 2 schelen 2,5 jaar, dat vond ik achteraf echt te weinig, ik had het idee dat ik de oudste niet de aandacht kon geven die ik hem wilde geven. Tussen de middelste en jongste zit ruim 3,5 jaar. En dat was veel fijner. Broer en zus begrepen goed dat er een broertje bij kwam, ze zijn dol op hem, spelen veel met hem, letten even op als ik naar boven loop bijvoorbeeld. En sinds de middelste op school zit heb ik alle tijd met hem, en dat vind ik zo heerlijk.
Wij willen echt heel graag een tweede, maar echt niet voordat onze dochter 3 jaar is. Het lijkt me zo fijn als zij alles goed snapt en je het eea kan uitleggen aan haar en ook leuk dat ze het bewust mee maakt.
Er zit bij ons ruim 3,5 jaar tussen oudste en jongste en er zal straks iets minder dan 3,5 jaar tussen jongste en de nieuwe zitten. Dat is geheel ongepland, maar bevalt wonderlijk goed. De oudste kan goed overweg met zijn broertje en tegelijkertijd zit er genoeg verschil in dat er redelijk weinig concurrentie in zit. Wel doen ze inderdaad constant wedstrijdjes, die de oudste dan wint. De jongste springt dan net zo vrolijk in de lucht en roept "verloren". Maakt hem niets uit. Dat zal straks geheid veranderen. Het verschil straks tussen oudste en baby ben ik wel benieuwd naar. Mijn broer en zusje schelen 6 jaar en dat ging best goed. Ik hoop dat dat straks ook is. Ik hoop voor de jongste eigenlijk dat de nieuwe baby een jongetje is. Ik denk dat het moeilijker wordt als ze van verschillend geslacht zijn. Maar misschien valt dat ook wel mee.
Ik heb exact 2 jaar tussen mijn mannen. Mijn oudste was een huilbaby en ik heb maanden maar 2-3 uur geslapen per etmaal. Mijn jongste was ongepland. Mijn oudste was direct zo verliefd op zijn broertje dat hij veel ging 'helpen' en eem stuk liever werd. Nu zijn ze 6 en 4 en ze houden altijd elkaar bezig wat mij echt ontlast. Ze slapen op eigen verzoeken samen op 1 kamer met de bedden tegen elkaar aan. Ik weet niet of veel tijd ertussen het minder intens maakt.
Bij ons zit er 2 jaar tussen onze dochter en zoon. Ik wilde heel graag weinig leeftijdsverschil, maar ik vind het nu behoorlijk pittig. Slaapjes vallen niet altijd gelijk, de oudste kan heerlijk peuterpuberen en de jongste slaapt overdag en 's nachts moeilijk. Ik heb vaak het idee 1 kind tekort te doen. Om over mijn huishouden nog maar te zwijgen... Ik verwacht wel dat het makkelijker wordt met verloop van tijd en dat broer en zus later veel met elkaar optrekken, maar heb stiekem wel eens spijt van mijn 'haast' voor een 2de kindje... (géén spijt van ons zoontje hoor, tis een schat!!)