nanette.. Klopt. Ik ben ook niet boos. Ik ben heel verdrietig en teleurgesteld. Ik wil ook helemaal geen ruzie. Bedankt voor je reactie! Lovely.. thanx meid!
misschien raar maar heb je het wel eens met je zusje hier over gehad?? hoe zij dit ervaart?? omdat zij ongewild er ook een rol in speelt. misschien kan zij ook er in bemiddelen als zij ergens voor worden uitgenodigd door je oudersbijv naar de dierentuin, dat ze ook aan jullie denkt en tegen je ouders zegt goh zullen we mamavanesmee en kindje ook vragen om mee te gaan? ik weet natuurlijk niet hoe de relatie met je zus is, maar als dat een goede relatie is zou ik haar steun hierin zoeken..
Fidel.. Mijn zusje deelt mijn mening maar ik heb ook gemerkt dat ze dingen die ik in vertrouwen heb verteld heeft doorverteld aan mijn ouders. Vind ik dus ook lastig. Maar mijn zusje betrekt me wel in dingen door te sms'n of te bellen. En andersom natuurlijk ook! Ik weet niet of mijn zusje bewust dingen door verteld en of het met een reden is maar het voelt niet heel veilig om nu dingen te delen. Uiteindelijk ben ik dan weer de boeman.
Net nog even met manlief er over gesproken. Die was woest vanwege het smsje van mijn moeder. Wij gaan zaterdag vragen of er iets aan de hand is? Of ze boos zijn omdat we wat verkeerds gezegt of gedaan hebben. Als ze dan nee zeggen geven wij aan: Maar dat gevoel krijgen wij wel. We vinden het jammer dat mama niet zo vaak meer wil/kan oppassen. En ook het gebeuren met de kerst & oud en nieuw wil ik dan aankaarten. Willen ze niet luisteren of wuifen ze het weg dan is het goed en ligt het balletje bij hen.
misschien probeert je zus ook op de manier dat ze de dingen doorverteld te bemiddelen omdat ze aan JOUW kant staat.. door het je ouders te vertellen, laat zij merken dat JIJ je niet happy voelt.. misschien een idee om je zus ook bij het gesprek uit te nodigen, misschien makkelijk om het alleen met directe familie te doen jij je zus en je ouders dus zonder partner, misschien dat dit makkelijker praat?? ik weet natuurlijk niet hoe de relatie is tussen je ouders en je man.. wel wil ik je heel veel sterkte toewensen, en een ding benadrukken, je weet niet wat je kwijt bent, totdat je het niet meer hebt... dus denk goed na over een eventuele definitieve breuk..
Fidel.. Zou i.d. kunnen. Maar ik wil dat mijn vriend er bij is. Mijn ouders hebben nogal de neiging om over me heen te lopen. Want het zal behoorlijk emotioneel worden ben ik bang. Dus vriendlief kan dan onze grenzen aangeven. Het contact met mijn vriend en moeder is goed. Met mijn vader wat minder. Vorig jaar met mijn verjaardag had mijn pa een biertje te veel op en zat ruzie te zoeken met mijn vriend.
Het voelt zo'n 2 strijd. Ik ben loyaal naar mijn ouders maar wil ook een fijn leven hebben zonder steeds die knoop in mijn maag.
Helaas heeft het gesprek nog niet kunnen plaatsvinden. Toen we bij mijn ouders aankwamen bleek mijn schoonzusje er ook zijn. Even laten kwamen mijn 2 broertjes ook op visite. Daarbij deden mijn ouders poeslief. Net op ze konden ruiken dat we ergens voor kwamen. Ik krijg steeds meer het vermoeden dat er iemand zit mee te lezen. Ik weet dat de kans er in zit op een openbaar forum. En misschien had ik dingen niet moeten zeggen. Maar ben wel blij met de tips etc die ik heb gekregen hier.
Hier iemand die je verhaal maar alste goed kent. Mijn exschoonmoeder en exschoonzus waren net zo. Nou ja in een andere vorm maar wel stekende. Paar voorbeeldjes. Ze konden wel bij elkaar op visite maar nooit bij ons. Kadotjes onderling kopen maar ons er nooit bij betrekken,op de manier van: ma hier een kadotje van ons allemaal(zus,zwager,broer enz) alleen wij deden daar niet in mee. Toen wij vertelde dat wij zwanger waren kwam als eerste de leed van een ander op tafel en later pas de felicitatie's,maar wel verwachten dat we wekelijks langs kwamen waarbij als we eens niet kwamen de nodige opmerkingen kregen. Zo hebben we eens bij zijn zus gezeten met de woorden:"we gaan nu iedereen af en wie niet terug komt daar zijn we klaar mee." Duidelijk statement lijkt mij zo maar helaas ze kwamen niet langs. Op een gegeven moment kwam voor mij de bekende druppel en heb alles eruit gegooid.Dit liep uit op 1,5 jaar niet meer gezien te hebben of gehoord te hebben.Prima als je zo graag wilt dan kom je wel is mijn gedachte dan.Ze kwamen alleen niet en ik bleef ook weg. Toen mijn ex en ik uitelkaar waren kreeg ik te horen dat ze kindlief wel gemist hadden en haar niet hebben op zien groeien. Aan mij heeft dat niet gelegen aangezien mijn ex gewoon mocht gaan maar op dat moment ook zag dat er vanuit hun niks kwam voor ons.Wel voor elkaar en voor broer lief. Ik zeg leven en laten leven.Ook al ben je nog zo loyaal naar je ouders(dit geval meest naar je moeder) toch niet meer steeds klaar staan en ook eens zeggen dat je niet kan.Laat je broer en zus dan maar eens rennen voor der. Praat er over en geef aan dat je je voelt alsof je er niet bij hoort.Kijk wat hun reactie is en reageer daar op.Je kunt wel bedenken wat je wilt zeggen maar vaak neemt zo'n gesprek een andere wending.Speel daar op in maar wees eerlijk en duidelijk in waarom jij dat zo voelt cq ziet. Misschien schop je ze dan wel tegen hun zere been maar het zij zo.Als dat jou en je gezin rust kan geven dan moet je dat maar doen dan.Geef hun de bal om die te kaatsen maar geef wel aan wat je dan verwacht van hun. In de trant van ma ik kom een tijdje niet meer langs en wacht eerst jou bezoek af.Hou dat vol en wacht ook echt af. Komen ze niet dan weet je gelijk waar je staat en kan je daar je les uit trekken. Ik wens je heel veel succes hoe moeilijk het ook is maar bedenk wel dat misschien het praten juist wel voor duidelijkheid zorgt en misschien voor rust.
Geen dank hoor kan een heel boek schrijven over zulke situatie's van ex schoonouders tot ouders en schoonouders die ik nu heb. Je leert er van,je weet wat je plek is en doet je beseffen hoeveel je waard kan zijn voor een ander,maar op deze wereld is vast wel iemand die je inzet kan waarderen en ziet wat je allemaal doet.
Loontje.. En die mensen koester ik ook hoor! Vrienden en schoonouders zijn me heel veel waard. Ik kan inmiddels ook een boekschrijven.. Pffff
Dat heb ik nou ook.Je hebt mensen die zie je 1 keer in de maand maar bezorgen een glimlach als je naar huis toe gaat en je hebt mensen die zie je bijwijze elke week maar zorgen voor die baksteen op je maag...Liever dan maar 1 keer in de maand een happy gevoel dan elke week een rotgevoel is mijn mening. Dat boek wordt hier steeds dikker en natuurlijk zal dat ook een stuk aan mij liggen.Weet hoe het komt aangezien ik geen blad voor mijn mond kan nemen.Heb wel eens tegen mijn man gezegt dat als hun de situatie er niet naar hadden gebracht dan had ik nog toneel zitten spelen Met andere woorden je blijft je aanpassen tot de emmer doet overlopen.Dat kan ik lang vol houden mits het niet over de rug van mijn kinderen gaat anders is de emmer zo vol.En zeg waar op het op staat dan. Wordt niet altijd gewaardeerd maar goed je ziet wel gelijk hoe de persoon in elkaar steekt en hoeveel waarde je hebt. Dat vind ik belangrijk.
Jammer dat jullie er nou nog mee rond moeten lopen! Kun je vandaag niet onverwachts langs gaan? Weet niet of jullie in de buurt wonen? Weet iemand dat je op dit forum zit dan?
Ik lees met je mee want wat jij hier omschrijft lijkt als twee druppels water op mijn relatie met mijn ouders. Mijn jongste kinderen hebben opa en oma nu al 5 x gezien in hun leventje Mijn oudste zoontje wil niet bij ze zitten omdat het vreemde voor hem zijn Mijn neefje groeit practisch op daar omdat mijn moeder dus hele dagen op past omdat mijn zusje dus ook een fulltime opleiding doet en de weekenden natuurlijk op stap moet Ik snap je frustratie ontzettend goed Ik heb het gesprek aangegaan en bij mij heeft het niet geholpen helaas... het is alleen verslechterd heb ik het gevoel... ik wens je heel veel succes en kracht toe want het is niet leuk om aan de kant geschoven te worden door je eigen ouders!!!!
Silvia.. Vervelend dat jij in de zelfde situatie zit. Hier hebben we wekelijks contact. Maar mijn pa is dan wel vaak werken dus zien we dan niet. Maar i.d. het gevoel aan de kant geschoven te worden. Uitjes waar je niet voor wordt uitgenodigt. Vorig jaar kerst hoorden we via via dat ze met het gezin uit eten gingen. Ons hadden ze niet gevraagt omdat ik altijd met kerst werk ( 1 van de 2 dagen) dus gingen ze er maar van uit dat we toch niet konden. Maar als ik niet kan zijn er ook nog Vriend & esmee die bij de familie horen toch? En dat is nog maar 1 van de vele voorbeelden..
Ja ik weet precies hoe je je voelt. Wij werden afgelopen jaar niet eens uitgenodigd voor mn ouders verjaardag, omdat ze het ineens op vrijdag gingen vieren (normaal altijd op zaterdag of zondag) en dat we toch niet konden komen doordeweeks (ivm de afstand) Met kerst zouden ze hierheen komen dus ik alles in huis gehaald om uitgebreid te koken bellen ze kerstavond laat op dat ze niet komen en zijn ze naar mn zusje gegaan met de kerstdagen. dus daar zat ik dan met al mijn dure vlees en rommel wat ik in huis gehaald had, Dus afgelopen jaar heb ik ze niet meer gevraagd wat ze gingen doen met de kerst, ze hebben dus uitgebreid bij mijn ouders gegeten mn broer en zus partners oma etc en wij zijn niet gevraagd.... Dus ik heb me voorgenomen dat ik dus niet meer bel naar hun en gewoon afwacht of er iets van hun kant uit gebeurd.... ik heb mijn punt bereikt nu en ik heb daar heel veel moeite mee maar op de een of andere manier dringt het bij hun gewoon niet door.... en ik vertik het om mijn leven nog langer te laten vergallen door dit soort zaken.... ik kijk naar mijn gezin en ik weet wat voor een type moeder ik niet wil zijn en dat is voor mij heel belangrijk