Hoi allemaal, Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt. Ik ben een moeder van een zoontje van 4. Tijdens deze zwangerschap ben ik bij de vader weggegaan vanwege alcohol probleem. Na 1.5 jaar nam hij contact op en had hij zich hiervoor laten behandelen. Ondertussen gaat alles goed en gaat mijn zoontje alweer een hele tijd om het weekend naar hem toe en wanneer ik doordeweeks oppas nodig, vanwege mijn werk, dan staat hij altijd klaar. De laatste weken leek het allemaal erg goed te gaan en bleef hij hier geregeld slapen. Nou ja alleen slapen, ik weet nu sinds een paar dagen dat ik zwanger ben. Morgen dus 4 weken, met de 2 weken cadeau die je krijgt. Dit heb ik hem verteld, had niet verwacht dat hij stond te springen, maar hij wil eigenlijk dat ik "het" laat weggehalen. Hij is blij met onze zoon maar wil nu niet nog een kind, omdat hij zijn leven nog niet qua financiën en werk op de rit heeft. Aankomend jaar wil hij als zzper gaan starten en dit past dus allemaal niet in zijn plaatje. Ik ben er zo van overtuigd, ondanks dat het nog niet veel is maar het is wel iets wat in mij zit en wat groeit, ik voel me zwanger en zou het ook echt niet kunnen om het te laten weg halen. Ik heb een huis, zelfs nog een slaapkamer over, dus alles kan. Het ging eigenlijk allemaal goed, maar wat als ik besluit (dat heb ik eigenlijk al) om het te houden? Ik heb het met mijn zoontje ook de 1e 2 jaar alleen gered, ik weet dat ik dit kan, maar zet ik daarmee de relatie zoals die nu gaat ook voor mijn zoontje op het spel? Of gaat hij toch veel voor dit kindje voelen als hij mij eenmaal ziet groeien of het kindje straks vast heeft? Zoveel vragen, alleen geen antwoorden
Hij wil geen tweede kind...., het is hem wel bekend dat je van sex zwanger kunt worden? Hebben jullie geen voorbehoedsmiddelen gebruikt? Of is er daarbij iets misgegaan? En jij wilt dit kindje blijkbaar wel graag. Denk je dat je relatie goed blijft als je abortus pleegt om hem terwille te zijn? Denk het niet! Je zult hem dat onbewust altijd kwalijk blijven nemen! En spijt krijgen van de abortus die je zelf niet wilt. Daar sta je dan, zonder partner, met zoontje en een ongewilde abortus rijker. Ik zou er toch rekening mee houden dat je in beide gevallen (kindje wel houden of kindje niet houden) alleen achterblijft. Hem dwingen om ook van het kind te houden kan ook niet. Maar wellicht dat het nog moet landen bij hem. Geef hem nog even een paar dagen de tijd.
Dank je wel Ik weet zeker dat ik spijt ga krijgen dus dat doe ik echt niet. Wat hij straks doet dat moet hij maar zelf weten. En ik ben ervan overtuigd dat ik alleen achterblijf alleen dat straks 2 kindjes rijker !
Hoi mama1984luuk, je klinkt als een sterke vrouw, dus dat je er wel komt, daar twijfel ik geen seconde aan! En natuurlijk van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! En als hij contact met zijn kind gaat verbreken hierom, dan is dat zijn zwaktebot, niet de jouwe. Uiteindelijk straft hij daar toch zijn eigen kind mee. Als hij dat wil doen, dan is hij toch de titel 'vader' niet waard. Wel goed dat hij zijn leven weer op de rit probeert te krijgen en dat hij zijn alcoholprobleem onder controle heeft, trouwens. En mannen denken alleen maar praktisch met dit soort dingen he... Misschien als hij went aan het idee, dat hij wel bijdraait. Kies in ieder geval voor jezelf, want uiteindelijk ben jij degene, die met jezelf moet leven. En niemand anders...
Jeetje, ingewikkeld voor je zo zeg! Ja, hij was er bij en gezien jullie eerste kindje, weet hij ook hoe je die maakt.... Niet om te oordelen oid maar is het een "ongelukje"? Dat hij er zo van schrikt? Wellicht moet hij even bijkomen. Het is wel duidelijk dat abortus voor jou geen optie is, je zou dat voor hem doen en dat lijkt me zeker in jullie situatie niet de goede beslissing. Jij red je wel, hopelijk met hem en anders zonder hem. Als hij jullie zoontje dan in de steek laat, is dat ZIJN fout en niet die van jou. Ik ben met je eens dat het, hoe klein en pril ook, wel een leventje is! Als jij daar voor kan zorgen moet hij niet de reden zijn t te beeindigen. Sterkte hoor! X
Wat fijn om te horen dat je nog een plekje voor die kleine heb. en dat je zo sterk overkomt. Als je denkt dat je het met 2 kindjes kan redden dan kan je natuurlijk het kindje gewoon houden als je dat wilt! Kan je hem niet even rust geven en laten bijkomen. Misschien een keertje rustig met hem erover praten. Aangeven dat je voor allebei je kindjes kan zorgen. Dat je zijn hulp niet nodig heb, MAAR dat je het heel fijn zou vinden als hij er wel is voor beide kindjes. misschien dat het hem dan ook meer rust en ruimte geeft en dat hij dan best aan het idee zou kunnen wennen! verder vind ik het wel goed dat hij ze leven op orde probeert te krijgen. En als het echt zo is dat hij allebei ze kindjes hierdoor in de steek laat dan is die geen waardevolle papa!
Dank voor jullie lieve reacties. Hij zal mijn zoontje nooit in de steek laten. Daarintegen is hij wel heel duidelijk dat hij dit kindje niet wilt en dat zelfs niet weet of hij er wel van zou kunnen houden. Dit maakt het wel zo ontzettend moeilijk. Dat zal dus betekenen dat mijn ene kind een lieve en goede vader heeft en de ander niks?
Voor nu nog wel ja. maar jij kent hem het beste. Denk je niet dat als hij straks een echo ziet, weet wat het word of misschien zelf pas als die de kleine ziet dat hij dan "wakker" word. Want ik denk dat het heel makkelijk is om nu te roepen ik kan er niet van houden omdat dat misschien beter uitkomt. Want het is nu nog allemaal zo onwerkelijk. Maar als hij straks ze eigen kleintje vast heeft dan is houden van ineens een heel ander iets. En aangezien die ook bijgedraaid is voor de eerste kleine, zit er misschien een kans in dat dat ook gebeurt voor de 2e?
Dat is misschien zijn argument voor nu in de hoop dat je toch een andere keuze maakt. Ik kan me niet voorstellen dat hij straks alleen 'zijn' ene kindje op komt halen en de andere zo voorbij loopt. Maar de tijd zal dat leren. Trek je eigen plan, zorg dat je alles in orde hebt en dan komt alles met jullie (ook zonder vader in beeld) helemaal goed.