Ik heb dit een beetje met mijn eigen vader. Hij liet 't vaak afweten (zei wel netjes af ipv niet komen opdagen) maar kids waren continu teleurgesteld en dit merkte ik aan ze. Oudste had hele sterke band met hem, 4 handen op 1 buik. Tot m'n neefje werd geboren (dit zagen we al aankomen, mijn broer is het lievelingetje) opeens had mijn vader nooit meer tijd, maar wel elke week mijn neefje bij ze over de vloer. Nog steeds en we zijn 6jaar verder. Mijn kinderen weten ondertussen dat opa gewoon weinig tijd voor ze vrij maakt. Begin gooide ik 't erop dat ze gewoon druk zijn. Maar mijn kinderen zijn nu 7 en 10 en niet dom. Ze hebben het door. Heb 1x een brief geschreven naar mijn vader met daarin mijn gevoel en die van mijn kinderen. Het deed mij pijn mijn vader weinig te zien, en mijn kinderen huilden regelmatig dat ze opa missen. Dit heeft opzich wel gewerkt, ze spreken meer af, bij ze eten, uit school halen enz. Contact met mij is nooit meer helemaal goed gekomen, ik doe er niet zoveel meer toe heb ik het gevoel. Als we ze zien, is het om de kinderen. Prima, als zij dat zo willen en mijn kinderen zijn gelukkig, dan leg ik mij daar bij neer Wat betreft jouw schoonmoeder, ik zag dat je nu had opgelost dat je man het communiceren doet, goede oplossing. Laat hem het nu maar verder regelen. En soms eerlijk zijn tegen je kinderen dat oma het weer eens vergeten is, is helemaal niet erg. Met mate mogen ze best zien wie en hoe oma is. Ze komen er uiteindelijk toch wel achter wat haar ware aard is.