gewoon nieuwsgierig hoe jullie dat aanpakken als je kind(eren) ECHT niet luisteren.Bijvoorbeeld grote mond, doorgaan als er duidelijk gezegd is iets niet te doen, klieren enz enz. Soms zeg ik dat als ze doorgaan er geen tv gekeken mag worden s'avonds, maar merk dat dit niet het gewenste effect heeft en dat ze het eigenlijk helemaal niet erg vinden. Maar wat werkt bij jullie wel??? kids zijn 5 en 7 jaar!
Ik probeer de situatie iig niet op te lossen met straf, zoals bv geen tv kijken. Ten eerste heeft de straf niks te maken met wat ze doen: niet logisch. En daarbij geloof ik ook niet dat kinderen op die manier nadenken over wat ze gedaan hebben. Het ongewenste gedrag stopt enkel omdat er een straf is. Bij een grote mond of lelijk praten maak ik heel duidelijk dat ik zo niet wens aangesproken te worden en dat ik al helemaal niet van plan ben te gaan luisteren op deze manier. Vaak helpt dit al meer dan voldoende, want ze willen meestal iets op dat moment en dan hebben ze mooi pech en moeten ze wachten tot ik weer tijd heb.
Als ik ECHT moet doordringen bij mijn kinderen, dan pak ik ze vast bij de bovenarm (bij de jongste en oudste, bij de middelste is dat niet nodig, die roep ik bij me), zorg dat ik op ooghoogte ben, kijk ze aan en zeg op strenge maar zachte toon: "Wat zei ik tegen jou?" of "Heb je gehoord wat ik heb gevraagd?" of "Dat woord wil ik nooit meer horen." (vul maar in ) Meestal blijkt dan dat ze me best gehoord hebben en dan geef ik ze nog een kans om mij uit te leggen waarom ze niet luisteren en dan volgt de waarschuwing, herhaling van gedrag betekent een consequentie. Hier in huis is dat meestal dat ze dan woonkamer maar moeten verlaten als ze zich niet normaal kunnen gedragen. De jongste wil ik nog wel eens 'op de mat' zetten, wat voor haar een teken is hoe ver ze over mijn grens gegaan is . Ik zorg dat consequentie wel meteen in kan gaan, 'lik-op-stuk' als het ware, want als ik zou zeggen dat ze dan 'over 2 uurtjes iets niet meer mogen', dat zou hier ook weinig indruk maken ... Edit: ik benoem ook altijd wat ik wil dat ze WEL doen! Cq wat ik van ze verwacht, zodat daar geen onduidelijk over kan bestaan.
Mijn zoon heeft er nogal een handje van om zijn speelgoed niet op te ruimen, ik vraag dan meestal 2 of hij wil opruimen, gebeurd dit niet zeg ik met een hardere toon dat hij nu even moet opruimen. Wanneer dit niet gebeurd roep ik hem bij me, pak ik hem bij zijn bovenarm, ga op ooghoogte zitten en vraag hem streng wat ik vroeg? meestal zegt hij dan wat ik heb gezegd en ik vraag hem of hij mijn vraag heeft begrepen. Daarna vraag ik of hij of hij kan herhalen wat de bedoeling is om het vervolgens uit te voeren. Dit werkt meestal wel, mocht hij echt niet opruimen dan doe ik het en zet ik zijn speelgoed voor een uurtje ofzo weg. niet opruimen betekend niet spelen. Wanneer hij zijn zusje slaat of schopt gaat hij meestal naar de gang en ga ik vervolgens het gesprek met hem aan.
Als ze echt over de schreef aan het gaan zijn, dan waarschuw ik één keer: "dit is de eerste en de laatste waarschuwing: als je hiermee doorgaat, dan zet ik je apart." Ik ben heel erg consequent, dit gebeurt dan ook echt. Gelukkig hoef ik dat niet te vaak te doen, omdat ze weten dat hun slechte gedrag consequenties heeft. Daarentegen krijgen ze veel knuffels of complimenten als ze normaal doen. Dreigen met een straf als 's avonds geen tv kijken is in mijn ogen te ver afstaand van de huidige situatie. Het risico bestaat als ze zich later weer goed gedragen, de straf vervalt. Of dat je de straf vergeet. Het gedrag nú moet ook nú consequenties hebben.
Dat op ooghoogte aanspreken doen we hier ook. Het kan resulteren in twee dingen: 1. Hij gaat hartverscheurend huilen van frustratie zodat er zeker de komende 15 min niet opgeruimd/aangekleed/gewassen/geluisterd gaat worden. Ik ga dan meestal over op negeren. 2. Hij gaat er overheen praten door grapjes te maken. Vooral in dit laatste is hij heel behendig. Hij weet hoe hij mij moet bespelen en ik moet echt enorm veel moeite doen om mn gezicht in de plooi te houden. Zó lastig!
Als het na een aantal keer waarschuwen echt niet werkt dan ga ik ze negeren Dit vinden ze bij mij vreselijk dus zijn ze snel weer 'normaal' En soms zet ik de oudste apart (hangt van de situatie af ) Die komt dan na een tijdje met.... Ik heb nagedacht......
Ik geef een waarschuwing en vertel welk gedrag ik wil zien en een eventuele consequentie (als het gedrag erom vraagt) en mijn doel is dan ook om de consequentie bij het gedrag te laten passen. En dan ook uitvoeren als er nog niet geluisterd wordt. Lukt meestal wel, maar soms roep ik te snel iets en heb ik mezelf er mee want ik ben behoorlijk consequent. Zo was mijn jongste dochter een keer raar aan het fietsen en ze luisterde niet toen ik zei hoe ze dan wel moest fietsen. Dus waarschuwing met consequentie: dan moest ze van haar fiets af en bij mij achterop, aangezien ze gevaarlijk deed. Ze bleef doorgaan en dus heb ik onderweg haar fiets aan een boom vast moeten zetten. Of een keer met mijn kleren aan in het zwembad gesprongen (een privézembad op vakantie) omdat ze er niet uitkwam en ik had te snel gezegd dat ik haar dan wel kwam halen Maakte overigens wel indruk haha.
Dat hangt van mijn eigen humeur af. Klieren mag b.v. even in de eigen kamer, in de tuin of op straat voor de deur maar niet naast mij. Niet luisteren = zal ik je even helpen? (dat haat dl, die wil alles zelf doen) etc etc. Ik maak er iig nooit een strijd van, die door mij gewonnen moet worden ofzo, daar hou ik niet van. Als ze zelf overgaat op grapjes maken, dat vind ik ook goed - is het vervelende gedrag ook over.
Dit, scheelt typen. Als hij overigens echt even in een hele boze bui is dan sturen we hem altijd even naar boven. Niet als staf, maar even een rust moment voor zichzelf. Los daarvan heb ik geen zin om te luisteren naar geschreeuw/gehuil om niets. Boven gaat hij dan op bed liggen en 8 van de 10 keer valt hij dan in slaap
Hier wel straf, maar t interesseert haar niks. Zijn nu bezig met ouder begeleiding voor haar gedrag. Voorbeeld. Ik: J. Ga je zo naar bed? Zij: Nee! Ik: jawel ik wil dat je ... uur op bed ligt. Zij: nee!! Ik ga toch niet Ik: jawel je bent erg moe en het is slaap tijd Zij: erg boos, keihard gillen en huilen, met deuren slaan, totaal overstuur, zichzelf kwijt en heeft een woede uitbarsting. Ik: probeer het haar uit te leggen en vertel dat ze normaal moet doen. Zij: Nog bozer, duwen, blijft keihard gillen en dingen naar mij roepen. Ik: probeer haar te kalmeren maar lukt niet. Maakt niet uit wat ik doe of zeg. Dit gaat zo door tot ze beseft wat ze doet. Kan zo een uur doorgaan. Roept mij dan alsof ik een hond ben en behandeld mij alsof ik niks ben. Zegt de meest nare dingen en let niet op wat ze doet. Eind van haar bui heeft ze spijt en wilde ze nog een spelletje doen. Fijn. Heel de buurt weet dat ze boos was. Dit gebeurd paar x per maand. Met geluk luistert ze gewoon als we wat vragen. Wij vinden dat ze haar spullen moet opruimen en doet dat vaak wel onder protest.
Aan straffen doe ik niet. Als mijn kinderen ongewenst gedrag laten zien is het in mijn ogen belangrijker om te achterhalen wáárom ze dit doen. Kinderen zijn niet vervelend omdat ze daar zin in hebben. Dan is er iets. Voelen zich niet prettig, hebben niet duidelijk wat er va ze veracht wordt. Zoiets. Hier gaat dat eigenlijk altijd goed
als zoon me niet luistert dan luister ik ook niet naar hem. even dus volhouden en wachten dat hij iets aan jou vertelt. dat vindt mijn zoon dus echt verschrikkelijk. grote mond leren zij van de omgeving. als jij beledigend kwetsend etc praat als je boos bent dan doen ze dat ook. doe je dat niet? dan maak hun duidelijk dat jij niet zo met hen praat dus waarom doen zij dat wel tegen jou? dat vinden de kinderen wel een goede vraag als mama die stelt. dus een verklaring vragen voor hun gedrag. en soms in t oor fluisteren helpt ook als je iets van je kind wilt. gewoon nr hem toe gaan en zeggen psst, in zijn oor, ga je je aan kleden nu, want we gaan zo.
Wat hier redelijk goed werkt (vooral bij de jongste) is hem op ooghoogte aankijken en duidelijk 2 keuzes geven. bijv. of 5 grote happen van zijn eten en dan een koekje bij de koffie of geen eten en zonder koekje naar bed. Dreigen met "anders dit of dat" werkt niet. Vooral de oudste hoort dan maar een paar woorden en maakt daar een hele andere zin van. Zeg ik bijv. "anders geen wii mario meer," denk hij dat hij er nooit meer op mag spelen en is de drama compleet met krokodillentranen.