Hoi meiden, Stiekem ben ik een klein beetje teleurgesteld in mijn beste vriendin.... Zij heeft een hele lange weg moeten bewandelen om zwanger te kunnen raken. Ik zelf bij de eerste ook helaas, dus weet hoe het is. Toen ze zwanger was heb ik een babyshower voor haar georganiseerd, wilde haar zo graag in het zonnetje zetten, na zoveel ellende en verdriet!! Nu ben ik bijna uitgerekend van de 2e en deze zwangerschap is echt alles behalve makkelijk geweest (nog steeds niet). Korte samenvatting: lig bijna de hele zwangerschap al plat op bed. Gelukkig nog maar even, de inleiding staat al gepland. Nu heb ik deze zwangerschap zo weinig steun van haar gehad, ze kwam niet langs, amper interesse via wa etc.... Valt mij zo tegen.... Ze zei steeds: we gaan er gezellig op uit, zal je goed doen. Terwijl ik maar blijf zeggen dat ik niks kan (kan niet eens boodschappen doen). Laat staan een avondje uit! 😳 Maar goed.... Nu knaagt het stiekem ook een beetje dat ze niet eens wat heeft georganiseerd of überhaupt de moeite doet voor mij.... Al is het maar een simpele boodschap... Gelukkig hebben we een top familie die dag en nacht klaar staan, zorgen voor ons zoontje als mijn man werkt etc.... Stel ik mij nu enorm aan of is mijn gevoel terecht?
Kan me je gevoel heel goed voorstellen! Je voelt je in de steek gelaten en had verwacht dat juist zij toch zou moeten kunnen indenken hoe zwaar zorgen om een zwangerschap kunnen zijn. Kan je dit uitspreken naar je vriendin? Het kenbaar maken. Misschien is zij zich nergens van bewust of speelt er wat wAt jij niet doorhebt! Je stelt je in ieder geval niet aan hoor!
Nou dit ligt niet aan de hormonen hoor, want dit is ook gewoon niet tof van haar! Ik ben tijdens mijn zwangerschap ook twee goeie vriendinnen kwijt geraakt. Daarvoor gingen we altijd stappen, winkelen, leuke dingen doen, maar door de zwangerschap lag ik plat of zat in een rolstoel. En dan ben je ineens niet boeiend meer ofzo Ja, wel steeds de vraag wanneer we weer eens wat gingen doen, tja als ik al amper zelf mijn bed uit kan komen, kan ik moeilijk in de kroeg gaan zitten Dus ja, gewoon niet tof van je vriendin. Zou je het uit kunnen spreken naar haar toe? Misschien zeggen dat je haar mist en haar vriendschap goed kunt gebriken nu omdat je het moeilijk hebt? Sterkte!
Dankjewel meiden voor jullie lieve berichtjes! Doet mij goed om te lezen dat ik mij niet aanstel... Je gaat toch ook aan jezelf twijfelen! Ik merk dat ik steeds minder contact met haar zoek, dat voelt ze natuurlijk ook. Ik moet het eigenlijk ook eerlijk zeggen tegen haar, maar heb er de energie niet voor, wil mij liever focussen op positieve dingen nu. Vlinder, heel herkenbaar helaas 😔. Hier precies zo, we deden altijd heel veel leuke dingen samen, maar ja dat kan ik nu niet meer.... Ze zegt wel: mis je heel erg, als je bent bevallen gaan we er lekker op uit! Maar heb zoiets van, als ik alleen daar goed voor ben . Ik denk dat ik na de bevalling (als ik weer lekker hersteld ben) een keer met haar ga praten. Kan daarna niet meer doen alsof er niks is gebeurd....
Nee dit is toxh wel een moment waarop je de steun van je vriendin wel kan gebruiken ! Ze kan ook gewoon spontaan ff langs komen met een gebakje en een filmpje of een Boek of een kleinigheidje om te tijd door te komen Als manier om te laten weten ook al heeft ze mssn weinig tijd dat ze toch aan je denkt vind ik..
in moeilijke tijden leer je je vrienden kennen. en daarom heb ik er heel weinig. geen verwachtingen meer hebben van mensen, dan valt het ook niet tegen.
Dat zei ik ook al tegen mijn man.... Waarom komt ze niet een keertje langs 😔. Al is het maar een half uurtje...
Is ook zo, na het overlijden van mijn moeder ook een goede vriendin kwijt geraakt. Alleen had ik nu toch echt meer verwacht, vooral omdat we samen al het nodige mee hadden gemaakt! Maar ja, toen zaten we beide in een nare situatie....
Ga het gesprek gewoon aan of schrijf een brief of iets. Ik heb ook een lading ellende door de zwangerschap en het contact met mijn beste vriendinnetje verwaterde echt. Gelukkig hebben we het uitgesproken. Zij wilde mij niet tot last zijn en liep met het gevoel rond dat ze niet welkom was omdat ik al genoeg aan mijzelf had. Ik liep met het gevoel rond dat ze me niet meer interessant vindt ofzo. Soms denk je van de ander dat die zich precies in jou kan verdiepen. Maar vaak vergis je je gewoon enorm. Pas het gesprek aangaan na de bevalling is denk ik een beetje als mosterd na de maaltijd. Je hebt je vriendin nodig, dat geef je nu wel aan toch? Gewoon het gesprek aangaan. Erger kan de situatie niet worden. Beter wel...
Kan het niet zijn dat het van beide kanten komt? Ik weet niet hoe close je was met die vriendin maar ik zou als een vriendin van me de hele zwangerschap bedrust nodig heeft misschien ook niets organiseren of zo. Denkend dat het te veel gaat zijn of dat je het niet aankan. En als je zelf minder contact zoekt dan zou ik dat interpreteren als dat je rust nodig hebt en geen zin hebt in dingen te doen. Ik weet het natuurlijk niet hé, maar ik probeer het ook vanuit haar standpunt te zien. Zelf zou ik er niet te zwaar aan tillen. Ik heb ook vriendschappen verloren door het zwanger zijn. Enerzijds is dat ook normaal. Je bent op dat moment met andere dingen bezig dan alle anderen.
Ontwijkt ze je wellicht omdat zij ook graag een tweede zouden willen, maar dat dat niet lukt? En dat ze qua haar gevoel niet in de hiephiephoerastemming is om voor jou iets te organiseren omdat dat te pijnlijk is? Ik bedoel daarmee: wellicht is er een reden dat ze zo doet? Ik denk dat jullie het beste even met elkaar kunnen praten hierover. Zeg wat je voelt. Laat haar ook zeggen wat ze voelt.
Ik heb hetzelfde gehad met mijn toen beste vriendin. De vriendschap zat al niet goed maar toen zij zwanger bleek en ik ging trouwen ging het helemaal fout. Zij had het alleen maar over de zwangerschap, ik alleen maar over trouwen. Beiden vroegen we weinig aan elkaar omdat we beiden niet wisten WAT we moesten vragen. Het kan soms gek gaan. Beste is om het gewoon eens aan te kaarten. Dan blijf je niet met een rot gevoel zitten en wie weet zit het gewoon wat dom in elkaar, als in: wellicht weet zij zich geen raad en jij op jouw manier ook niet. Moeilijk is het soms zeker.