Heb heel lang zitten twijfelen, maar wil toch hier even mijn verhaal nog kwijt. 3 jaar geleden heb ik een miskraam gehad. Ik wist niet dat ik zwanger was, en soms voel ik me daar nog schuldig over. Ik moest op 10 December 2007 geopereerd worden. Geen ernstige ingreep, het was de 3e keer dat dit gebeurde. Ik heb al jaren cystes in mijn kont, en elke keer worden die weggesneden. Dit keer ging ik hiervoor onder narcose. Aangezien het geen prettig gevoel is als ze je opereren met plaatselijke verdoving, was ik hier heel blij mee. De weken voor de operatie was ik ziek en ging er het e.e.a mis met de pil. Hierdoor ontstond de twijfel of ik nog wel veilig was, advies gevraagd en uiteindelijk 2x getest. Beide negatief. Ik woonde toen nog thuis dus was eigenlijk best opgelucht! 2 weken na de laatste negatieve test was de operatie. Ik wist hoe het ging, was wel zenuwachtig maargoed wie niet? We waren nogal laat (dagopname) dus alles ging heel snel, maar de verpleegster vroeg nog of ik misschien zwanger kon zijn. Met die 2 testen in mijn hoofd, heb ik nee geantwoord, ook op de vraag of er eventueel nog een test gedaan moest worden. Die is dus niet gedaan en ik ben gewoon geopereerd. De operatie is uiteindelijk geslaagd. Die nacht kreeg ik last van bloedverlies, steeds meer bloedverlies.. Het ging gepaard met erge buikpijn, maar ik dacht dat dit van de narcose was. Ik moest ook ongesteld worden rondom mn operatiedatum dus ik dacht dat ik het dus ook was geworden. Tot ik de volgende dag dingen in mijn maandverband vond die ik nog niet eerder had gezien, en waarover ik me zorgen maakte. Ik ben naar de HA gegaan en die heeft me vrijwel direct verteld dat ik een miskraam heb gehad, waarschijnlijk door de narcose... Na wat onderzoeken bleek dat ik 5-6 weken zwanger was. De bloedingen waren na een dag over, 3 dagen later werd ik gewoon ongesteld. Ik heb gehuild, ik ben boos op mezelf geweest. Ik voelde me stom dat ik die test voor de operatie heb afgewezen, want anders had ik het geweten. Maar dat is allemaal achteraf gezien.. Soms voel ik me nog schuldig dat het zo gegaan is, maar heb het ook een plekje kunnen geven. Nu mijn man en ik bezig zijn om kinderen te krijgen, komt het af en toe wel naar boven. Wat als ik weer de operatiekamer inga voor de 5e keer? Of straks gebeurd het op een natuurlijke manier nog een keer.. Tips hoe je over die angst heen kan komen?
tsja, tips... probeer het jezelf niet kwalijk te nemen, je hebt 2x getest en die waren allebei negatief dus dan verwacht je het ook niet. En mocht je een volgende keer onder het mes moeten dan kan je dit verhaal vertellen en vragen om een bloedtest, die moet echt kunnen aantonen of er al dan geen hcg in je bloed zit. Succes met zwanger worden! Miek