Een vriendin van mij is verpleegster in een verzorgingstehuis en wil graag de overstap maken naar het ziekenhuis. Wat denk je al maanden geen enkele vacature open voor haar en dat ligt niet aan haar cv. Ik dacht dat ze binnen no-time zou worden aangenomen daar, maar er zijn gewoon geen vacatures. kennelijk zitten ze daar niet te springen om extra handjes.
Ja ik ken dat gevoel, alsof je een tweederangs burger bent ofzo. Dit hele gebeuren (samen met de toeslagen affaire) heeft echt iets kapot gemaakt bij mij in hoe ik naar onze overheid kijk. ik heb me altijd als een nette burger gedragen en bijgedragen aan deze samenleving. Wat ze nu doen voelt zo onverdiend. En ik vrees dat met mij nog veel meer brave burgers zich genaaid voelen door de overheid. Goed voor het draagvlak ook.
De zorg is meer dan het ziekenhuis hè? Ik heb nu nachtdienst in een verpleeghuis. Wij hebben een record aantal ziekmeldingen momenteel, ziekteverzuim is nu rond de 25%!! Het is nu kwart over 5 en ik zit voor het eerst even. Ik ben vanaf 23 uur non-stop aan het lopen en rennen geweest. We werken vannacht niet alleen met minder personeel dan normaal, maar ik ben ook nog eens de enige vaste kracht. De andere twee zijn uitzendkrachten die hier nog nooit eerder gewerkt hebben en dus het huis en de bewoners niet kennen, niet in het computersysteem kunnen, niet het juiste kwalificatieniveau hebben om medicatie te kunnen geven etc. Verder hebben we nog vier bewoners in isolatie vanwege een besmetting met covid. Eén daarvan is behoorlijk ziek, maar ook onrustig. Maar elke keer als je de kamer opgaat, moet je je dus helemaal omkleden (schort, handschoenen, FFP2 masker, muts en spatbril) en alles weer uit als je klaar bent. Em dit moet dus ook als ze even moeten plassen, wat water willen drinken of gewoon even niet meer weten waar ze zijn en of er nog wel een zuster is. Dat geeft ook een behoorlijke belasting. Bedden sluiten is hier geen optie overigens, mensen wonen hier, dit is hun huis. De dagdienst start met tekorten in personeel op drie van de vier afdelingen, we missen ook sowieso twee avonddiensten. En dit is niet allen vandaag, we werken al weken zo. Daarvoor hebben we een maand of twee redelijk normaal kunnen werken, daarvoor hadden we ook maandenlang alleen maar uitval en tekorten. In de vorige golven ook veel uitval, toen nog gecombineerd met veel doodzieke bewoners, veel overlijdens. Godzijdank na de booster vrijwel geen erg zieke bewoners meer door covid. En ja, we zijn gewend om hard te werken en doen dat ook. Maar op een gegeven moment kán je gewoon niet nog harder werken, kan je gewoon echt niet nog een dienst erbij nemen (Had ik al gezegd dat ik eigenlijk vannacht vrij was?). Ik heb namelijk ook gewoon kinderen die weer eens een dag thuis zitten omdat de halve klas besmet is, net zoals de meeste van mijn collega's. Ik bedoel heb je wel eens geprobeerd om met zijn tweeën 20 ouderen met dementie in de ochtend uit bed te halen, te wassen, aan te kleden, eten te geven (een aantal moet echt met elke hap geholpen worden) en ze op tijd hun medicatie te geven? Normaal doen we dat met drie man zorgpersoneel en is er een gastvrouw voor de hulp met eten en drinken. Overigens moeten wij gewoon komen werken als we een pos. getreste huisgenoot hebben, je doet dan voor elke dienst een zelftest. Sorry, even wat frustratie eruit, maar ik word echt niet goed van de berichten als "de zorg is niet overbelast, ik ken iemand die.. blablablabla".
Precies. Ook met een besmette huisgenoot moeten ze in veel gevallen gewoon aan de slag. En dat is niet sinds de laatste verandering van quarantaineregels en ook niet sinds je met booster niet meer in quarantaine hoeft. Duidelijk verhaal en het zou weer een stap richting meer normaal zijn.
Daarom hoop ik al weken dat mensen stoppen met testen. Als we niet testen is er nu gewoon weinig aan de hand en valt de basis weg voor discriminerende maatregelen en angst.
Echt… ik lees eerst het bericht van @Elsss en dan dit van jou er vlak na. Weinig aan de hand en discriminatie en angst? Houd je toch gewoon eens aan de feiten dan te varen op je onderbuik. Ook zonder testen worden mensen ‘gewoon’ ziek en is de druk (te) hoog. Maar nee, we moeten vooral denken aan de mensen die zich gediscrimineerd voelen. Niet vanwege geloof, huidskleur of geaardheid, nee… omdat ze een vrije keuze hebben . En ja, ik zie de vergelijking met Denemarken alweer aankomen nu. Maar feit: Denemarken heeft nog geen 6 miljoen inwoners op een iets groter stukje aarde.
Op dit moment met omikron zit je voor een deel wel met een hoog verzuim van mensen die feitelijk niet (meer) ziek zijn. Als je gewoon zou mogen werken zodra je nauwelijks of geen klachten hebt, zou dat een hoop schelen! Ik weet niet of het een goed idee zou zijn om het al los te laten hoor. Maar haar opmerking dat een deel van het probleem zich oplost door minder te testen, is niet helemaal uit de lucht gegrepen.
Het zit mij vooral in het tweede deel van het bericht. De meeste zorgmedewerkers moeten al werken met klachten. Er is dus wel iets aan de hand: het is dweilen met de kraan open. Je kunt alles loslaten en dat voorzie ik ook, maar dat lost het probleem niet op. Ja, het discriminatieprobleem .
Waarom is er dan perse iets aan de hand? Het was toch juist heel normaal als je gewoon ging werken als je verkouden was of keelpijn? Bij koorts bleef je thuis en anders, als je je goed genoeg voelde, ging je gewoon werken.
Maar dat idee is niet iets op basis van de situatie die nu speelt . Je ziet het hier wel vaker, bepaalde uitspraken waar er nu mss inderdaad eens kan over nagedacht worden. Maar dan zie je wie het schrijft en weet je dat het niets te maken heeft met hoe de situatie nu is. In dit geval werden dezelfde uitspraken maanden terug ook gedaan. Voor mij een heel groot verschil. Iemand die NU in deze situatie toch wel wat vragen stelt of iemand die al maanden bepaalde uitspraken doet en toen ook zei dat we maar minder moesten testen.
Maar de mensen in de zorg werken toch al ondanks positieve test als het nodig is (wat vaak zo is)? De druk komt niet door het aantal positieve tests onder zorg personeel maar door het jarenlang overvragen van dat personeel. Dus wat mij betreft, als 3G werkt, laten ze dat nog even gebruiken. Dan krijgt het zorg personeel tijd om op adem te komen. De vrije keus van de een mag niet zorgen voor zo’n hoge werkdruk bij een ander dat ze er ziek van worden.
Nou nee hoor. Bij mijn man in het ziekenhuis blijft men thuis bij klachten of positieve test. Bij positieve huisgenoot om de dag laten testen.
En er zijn nu best nog wat zorgmedewerkers thuis (vriendinnen hier in elk geval) waarbij nu man of kind positief zijn. Kind kan nergens heen dan. Dus papa of mam blijft thuis. Terwijl de meeste kinderen om mij heen alleen een snotneus hebben of zelfs helemaal niets. Maar die ouders zitten wel 8 dagen met kind thuis. Weer een kostbare zorgmedewerker die logischerwijs niet kan werken.
Ja maar dat kan omdat daar niks te doen is in het ziekenhuis zoals je een heel aantal pagina's eerder al zei. Zo werkt het echt niet overal hoor. En wellicht hangt het ook nog af van de afdeling waar je werkt. Een vriendin van mij op de obstetrie/gynaecologie bijv moet gewoon komen als ze zich fit genoeg voelt. Die bevallingen wachten heus niet, zelfde voor die op de NICU, de baby's komen toch wel (en dat zijn er veel nu agv de geboortegolf en de baby's van zwangeren met covid).
Dikke knuffel. Ik ben echt zoveel bewondering voor jullie. Als jij en je collega's ook maar een beetje lijken op de toppers die bij mijn schoonmoeder weren... echt petje af. Je ziet dat het vreselijk druk is. Maar ook de liefdevolle verzorging en aandacht die ze geven.
Ja, dat is zo. Maar lang niet alle zorgmedewerkers hebben geen partner die de opvang kan doen. En lang niet alle zorgmedewerkers hebben een kind met Corona.
Nee dat klopt maar in de huidige situatie waarin er altijd al een tekort was, het ziekteverzuim historisch hoog is in de zorg EN je ook nog mensen in deze situatie hebt wordt het en en en en dan wordt het wel steeds lastiger om de roosters rond te krijgen. En het is ook nooit eerlijk verdeeld. Verpleeghuis x heeft een team zonder kinderen en ervaren misschien meer relatieve rust maar verpleeghuis Y heeft een team waarin 60% kinderen heeft en ook nog eens 30% partners die in de bouw werken dus ook niet thuis kunnen blijven en daar lopen degene die nu nog werken enorm op hun tandvlees want die werken nu 10 dagen achter elkaar. Ik noem Maar iets. (ik ben planner in de zorg geweest ik weet hoe moeilijk dit is)