Super herkenbaar dit! Hier in maart 2020 bevallen en alles was toen nog zo onbekend, eng en nieuw. Enkele weken na de ziekenhuisbevalling opgenomen wegens baarmoeder ontsteking en voelde me toen zo onveilig in het ziekenhuis.
Ik hou mijn hart ook vast voor het najaar. Denk dat we dan weer een lockdown gaan krijgen. Het is zo ook uitzichtloos vind ik. Daar word ik verdrietig van. Nu ben ik wel blij dat er meer mag. Maar van genieten dan.
Ik denk dat ik toch nog even moet wennen aan het mondkapjesloos winkelen Op het winkelplein zag ik nog mensen lopen met mondkapje (op of in de hand) en toen ging ik meteen twijfelen of het wel de juiste dag is. Voelde nog een beetje illegaal om zo ‘bloot’ de etos in te stappen. Maar dit vind ik dan toch wel fijn om aan te wennen. Ik vond het wel opvallend dat er toch nog best veel mensen met kapje op liepen in de AH. Maar goed, dat mag iedereen dat zelf weten, zolang ik het maar niet meer hoef
Haha, ja dat geloof ik. Ik moet zo nog naar de supermarkt. Zal best gek zijn om zonder kapje de winkel in te stappen... Ben ook best nieuwsgierig of er nog mensen met zullen lopen...
Ik zag net in de stad nog behoorlijk wat mensen met mondkapje. Had ik niet verwacht. Voelde erg onwennig om zelf zonder mondkapje een winkel binnen te lopen
Had ik echt 0,0 problemen mee. Ik zou er eerder problemen mee hebben als het onwennig zou voelen om zonder mondkapje rond te mogen lopen. Dit was echt 1 van de maatregelen waar ik helemaal niets mee kon en ook niet achter stond.
Ik ben 4 april vorig jaar bevallen met 34+3, midden in de 1ste lockdown dus. 1ste week in het ziekenhuis doorgebracht en wat vond ik die rust fijn zeg! Eenmaal thuis ook veel rust omdat het kraambezoek sporadisch kwam. Wij hebben die periode echt als heel fijn ervaren, we konden goed uitrusten en bijkomen van haar vroeggeboorte, dat hebben wij echt nodig gehad. Wat ik echter wel heel vervelend vond was dat ik als verpleegkundige in het ziekenhuis de patiënten en bezoekers continu moest herinneren aan de maatregelen. Ik voelde mij soms meer politieagent als verpleegkundige. Daarbij vond ik de maatregelen ook veel te lang, veel te streng in ons ziekenhuis en heb ik ook regelmatig een oogje dicht geknepen
Ik heb er eigenlijk bijna geen last van, mondmasker ook niet (ik hoef m dan ook niet de hele dag op, dat scheelt). Enige irritante is de regelingen omtrent KDV en school. Die "hatsjie, snif, thuis" regel zeg maar, dat je met een stuiterbal die zich prima voelt thuis zit en in de avond en weekenden probeert je uren nog te maken als je afgegaard bent van de "maaaaaamaaaaa" langspeelplaat en dan vooral nog blij bent dat je die luxe hebt vanuit je werk ipv continue verlof aan moet vragen. Als we zo ver zijn dat DIE regel permanent verdwijnt (omdat het kan), dan hang ik de vlag uit en doe een happy dance.
Ik heb gisteren dikke corona tranen gelaten omdat mensen nu zo verschillend denken over wat wel en niet weer kan. Wat wel en niet goed voelt. Dat het begrip naar elkaar daar in verdwijnt. Ik mis die saamhorigheid die ik aan het begin van de coronatijd echt voelde. En toen het gisteren dichtbij ons hierin mis ging kon ik niets anders dan huilen, huilen, huilen. We moeten het er maar mee doen.
Ik ervaar dat ook. Er was al veel verdeeldheid en nu al helemaal. Ineens vinden mensen dat álles kan en moet? Heb het gevoel dat er aan alle kanten gepusht en getrokken wordt om maar op te komen dagen, mensen over de vloer te accepteren, met 20 man in een vergaderzaaltje te zitten zonder afstand, ineens weer volop feestjes, teamdag, enz. Mijn man is nog niet eens voor de 2e keer gevaccineerd, mijn schoonmoeder over wie we mantelzorgen ook niet. Ben nu al klaar met aan iedereen nee verkopen. Laat mij voorlopig nog maar even met rust....
Juist precies dit! Laat mij het ook lekker in mijn eigen tempo doen. Ik ben ook blij met de versoepelingen en maak er ook wel gebruik van maar het gaat me ook wel erg hard op het moment...
Dat klopt. Maar kinderen zijn niet gevaccineerd. Dus blijf je met die quarantaine regel zitten als er toch corona in je gezin komt.
Klopt, op veel werkplekken moet je gewoon komen. Dat is bij ons (onderwijs) niet anders. Als je werk op locatie moet gebeuren èn vervanging moeilijk is, meld je je niet zomaar ziek. Ik doelde ook meer op dingen zoals bij iemand op de koffie / kraamvisite. Maar als ik het doortrek naar de werksituatie, lijkt het mij prettig als mensen die erg verkouden zijn bijvoorbeeld die paar dagen in hun eigen klaslokaal lunchen en niet schouder aan schouder in de koffiekamer. Er is er namelijk altijd wel één die wèl omvalt met zo'n virus. Dus zorg nou dat de kans op doorgeven zo klein mogelijk is.
Dat klopt, als hier een van de kleintjes corona krijgt zal hij thuis moeten blijven. En de andere ook. Doordat ik tbm ben is dat voor ons ook niet lastig. Maar de groten zijn straks wel gevaccineerd, dus zij kunnen dan wel naar school, studie, stage, werk. De impact zal daardoor een stuk kleiner worden voor ons gezin.
Ik vind het ook lastig dat ineens alles weer “moet” en er ineens geen regels meer lijken te zijn. Ik vind het hartstikke leuk dat ik weer bij de wedstrijden van mijn kinderen kan kijken. Maar de looproutes, handgel, corona-ouders zijn ook meteen helemaal aan de wilgen gehangen… echt alles mag ineens weer. En dan zit je daar ineens weer naast die zure moeder die alleen maar negatieve opmerkingen over alle kinderen kan maken. En bij een vader die een halfuur durende monoloog afsteekt over dat vaccinaties verschrikkelijk zijn en alles een groot complot is. Dan mis ik ineens toch de livestream
Mwoah, ik heb de afgelopen periode niet als moeilijk ervaren, er zaten voor mij ook heel veel positieve kanten aan. Dus voor mij/mijn gezin persoonlijk heeft het geen echte frustraties opgeleverd. (Ja zo af en toe eens een baaldag ofzo, maar niet zoals sommigen hier beschrijven) Ik ben wel blij dat het mondkapje niet meer verplicht is op veel plaatsen, want ik had/heb ook twijfels bij de zin daarvan, maar ik vond het ook geen probleem om hem wel te moeten dragen. En ik ga zeker genieten van alle dingen die nu wel weer kunnen, zoals een etentje of een dagje weg met de kinderen. Verder heb ik zeker nog niet het idee dat het voorbij is, laten we dit eerst maar eens een heel jaar volhouden zonder lockdown, dan krijg ik daar misschien weer wat meer vertrouwen in.
Ik ben verpleegkundige en moet hem gewoon op bij patiëntenzorg en overlegmomenten waar niet voldoende afstand gehouden kan worden. We zien er teveel mensen voor gedurende de dag.