Alles met knopjes gaat sowieso omhoog. Babyfoon? Zodra ik de baby op bed leg, leg ik de babyfoon hoog op een kast. Anders weet ik zeker dat hij binnen no-time op het muziekknopje drukt waardoor Beethoven door de slaapkamer galmt in valse tonen waarvan hij zich zou omdraaien in zn grafdrukt en ik weer van voorafaan kan beginnen. Dat is me al net iets te vaak gebeurd. Net als ze telefoon waarvan ik alle voorgeselecteerde nummers uit heb moeten halen. Knopjes waren en blijven altijd magisch voor hem. Maar van theekopjes en andere zaken op tafels of in kasten kan hij prima afblijven.
Hier niets weggehaald. Alles staat nog zo als voor we een kleine hadden. Op 1 kamer plant na die extreem giftig is. Hier was het ook consequent herhalen. Boeken uit de open kast trekken, bakje met prulletjes op salontafel en lades openen waren haar grootste hobby. Zelfs de kerstboom had toen gewoon glazen ballen en alles bleef hangen. Ik kan wel zeggen dat ik een pittige dame heb die ook continu probeerde en uitprobeert. Nu met 20 maand nog. Alleen vertik ik het alles weg te zetten.
Zo herkenbaar die laatste zinnen van jouw post! Mijn zoontje is precies zo. Kon echt nérgens vanaf blijven. Hij moest er gewoon aan zitten. Gaat nu al veel beter. Terwijl ik bij kinderen van vriendinnen ook zie dat ze alles op tafel gewoon netjes laten staan. Daarom denk ik ook dat het niet voor iedereen werkt om maar te blijven corrigeren. Elk kindje is weer anders. Ik ben echt super consequent maar dat was echt niet te doen en ik zou er geen energie aan over hebben gehouden!
Hier ook, ik werd echt gek van dat alleen maar nee zeggen en steeds weghalen uit de situatie. Dus dan maar niks meer op tafel. Al moet ik zeggen, zoon is nu bijna 17 maand en het gaat al een stuk beter. Misschien langzaam maar weer opbouwen.
Denk dat dit het geval ook bij mijn kleintje is. Hij is zo vlug als water en hij loopt nog njet eens los! Vind er zo niks aan om de hele dag 'nee' of 'T, dat is van mama' en hem steeds ergens anders neer te zetten. Vanmiddag even heel boos op hem geworden, omdat hij mijn laatste plant om ver wilde trekken. Heb hem pardoes op de grond gezet en heel boos 'nee de plant is van mama. Af blijven!' Hij lachte even en trok toch een klein beetje een lip. Hierna bleef hij er wel af. Benieuwd voor hoe lang want daarna heb ik hem naar bed gebracht.
Consequent herhalen klinkt hartstikke leuk in deze situatie maar dat werkt gewoon niet voor elk kind. De mijne luistert niet. Ik kan iets 800 keer herhalen, als hij het een interessant spelletje vindt gaat hij gewoon door. Is nergens van onder de indruk. Al mijn grote vazen die op een plek stonden waar hij bij kon zijn dus ook gesneuveld. Inmiddels is zoon 20 maanden en vazen interesseren hem niet echt meer. Kan ook weer wat kaarsen enzo op de salontafel laten staan maar qua glaswerk is mijn huis vrij spartaans ingericht op het moment. Ik ben meer van 'pick your battles'. Mijn schoonmoeder kan nog steeds heel smakelijk vertellen hoe haar schoonzus haar vertelde: je moet gewoon duidelijk nee zeggen, dan luisteren ze wel. Totdat zij ook een kleinkind kreeg die nergens van onder de indruk was, toen kwam ze daar wel van terug.
Zooo herkenbaar als het om schoonmoeder gaat! Haar favoriete zin in: 'nou dat moet hij maar leren hoor!' Als ik dan netjes vraag: 'hoe doe ik dat dan?' Dan krijg ik geen normaal antwoord. En de kleine man trok daar ook van alles van de kast. Ze kon zeggen wat ze wilde, maar hij luisterde niet. Uiteindelijk begon ze er om te lachen... zucht.. en dan mij willen vertellen hoe het moet?! Vanavond ook weer pardoes op de grond gezet en boos geworden. Hij begon te huilen. Ergens anders neergezet om te spelen en speelde daar verder. Hopelijk is dit even de manier. Alles van glas zet ik nu aan de kant. Heb echt geen zin om 10.000 x per dag die strijd te voeren.
Ik denk trouwens dat hij vanzelf zijn interesse in bepaalde dingen verliest. In het begin waren het stopcontacten, maar daar komt hij niet meer aan.
Oh nee, je begrijpt het verkeerd! Mijn zoon is een kopietje van mijn man. Mijn schoonmoeder verteld nog regelmatig dat ze vroeger in het winkelcentrum haar zoon aan de lijn had en de hond er los naast liep. Hij luisterde gewoon nooit. Maar de schoonzus van mijn schoonmoeder, dus de tante van mijn man, die was van mening dat mijn schoonmoeder 'gewoon' duidelijk nee moest zeggen. Dan zou hij wel luisteren. Nu al die jaren later is zij daar ook van terug gekomen . Mijn schoonmoeder begrijpt het juist heel goed en ziet gewoon zijn papa terug in ons mannetje.
Ja het gaat vanzelf over en op een gegeven moment zijn ze natuurlijk wel oud genoeg... wij komen nu in de peuterpubertijd aan en ik ben nog steeds van pick your battles maar als ik eenmaal nee heb gezegd blijft het wel nee. Mijn man is veel makkelijker maar daar hangt hij dan ook veel vaker jankend aan zijn broekspijpen omdat hij opgetild wil worden ofzo. Bij mij is dat veel minder omdat ik niet mee ga in dat gedram.
Oooh! Haha! Nou ja, mijn schoonmoeder is wel zo Moet eerlijk zeggen dat ik vanavond ook makkelijker was.. Meneer wilde stappen, maar daar had ik even geen zin in. Begon hij enorm driftig te stampen met zijn voetjes en te brullen. Ben er gewoon bij weggelopen. Twee tellen later was het over. Onder het eten begint hij nu ook uit te dagen. Hij maakt een bepaald geluid met zijn keel. Kan het niet goed omschrijven. Het klinkt als een soort achterwaarts geschraap. Wil niet dat hij dat doet, omdat het niet goed voor zijn keel is. Elke keer toch weer doen... Toch negeren en uiteindelijk stopte hij. Na het eten toch weet doen. Zucht... Is dit vergelijkbaar met peuterpuberteit? Het uitdagen, de driftige reacties etc?
Hier een kleine draak die gemiddeld 100x per dag zijn zus opzettelijk pijn deed (slaan, schoppen, bijten, haren trekken). Ik Was eigenlijk ook niet zo van time-outs op deze leeftijd maar je wordt het een keer zat, je probeert eens wat en hier werkte het toch om hem op de trap te zetten (ong. 1 minuut) binnen een week was het gedrag al veel minder en nu komt het eigenlijk niet meer voor (alleen als ze hem uitdaagt en ze samen stoeien wordt hij al snel 'agressief'). Nu heeft hij wel een nieuw 'truukje' en dat Is het op zijn kop houden van een volle beker. Tja ik heb niet het geduld om minimaal 10x per dag 'nee' te zeggen en hem dan uit de situatie te halen etc. Hij gaat nu hiervoor ook gewoon op de trap. Gek genoeg komt hij nooit aan spullen waar hij niet aan mag komen zoals mijn thee, de vaas, de plant etc. Maar wie weet wordt dat zijn volgende project. Dat Is dan wel een dingetje waar ik makkelijk in ben. Dat haal ik dan gewoon weg zodat hij er niet bij kan. Pick your battles in dit geval. Mijn dochter Was wat dat betreft veel makkelijker. Die bedacht dit soort dingen niet en heeft nooit gebeten of geslagn, nooit glazen of decoratie van tafel gepakt, nooit memet spullen gegooid etc. Die Was onder de indruk als ik nee zei maar haar kleine broer Is echt een ander verhaal...
Ik vind het heel fijn om te lezen dat het zo verschilt per kind. Ik dacht dat ik zo'n kluns was. Vandaag heeft hij nog niet aan dingen gezeten wat niet mocht. Dat was ook wel even fijn :-D Slaan heeft hij ook even gedaan. Het was als spelen bedoeld maar hij had niet door dat hij mij ook echt pijn deed. Hij krabde mij aan de binnenkant van de neus en had gewoon een bloedneus. Eerst steeds zijn handje gepakt en gezegd: "Aaien is lief" of 'zachtjes doen' en het dan voordoen. Dit hielp echt voor geen meter. Toen heb ik hem heel zachtjes met mijn nagels op zijn wang getikt. Hij was zo geschrokken en hij huilde ontzettend (oh wat vond ik dát erg!) Alleen heeft hij het sinds die tijd niet meer gedaan. Nu haalt hij wel eens uit, maar is het beduidend zachter. Hij aait nu op zijn manier.
Een time-Out wil ik wel doen als hij iets ouder is. Ik dacht dat dat nog niet kon, omdat hij 13 maanden is. Is hij daar nog te jong voor of zou hij dat snappen?
Hier is ze vrij gevoelig voor een nee. Nu mag ze ook vrij veel, ze heeft twee weken lang consequent een paar keer per dag de dvd's uit de kast getrokken. Prima meid, leef je uit, kan geen kwaad. Maar van de grote plant in de woonkamer en van de apparatuur moet ze afblijven en dat weet ze inmiddels dondersgoed. Ze probeert het af en toe en dan is een nee voldoende. Maar als het niet gevaarlijk is en het geen kwaad kan mag ze van mij ontdekken. Keukenkastjes zijn ook interessant. Het kastje met de plastic bakjes mag ze opentrekken wat ze wil, het kastje met schoonmaakspullen is verboden terrein En de echt gevaarlijke dingen als hete thee oid komen niet op een plek waar zij bij kan. Voorlopig werkt de pick your battles fijn voor ons! Maar scheelt wel dat we een redelijk gevoelig meisje hebben. Mijn stoïcijnse neefje van drie weken jonger is heel wat bewerkelijker haha