Corrigeren/ regels?

Succes waarmee precies??

 

Ik denk dat je dit wat breder / algemener moet zien. Onze samenleving is veranderd, de manier van lesgeven en de manier van opvoeden ook. Het is allemaal een stuk minder autoritair, ook op school, mensen gaan gelijkwaardiger met elkaar om. Mede daarom voeden wij DL 'democratisch' op.

Dat betekent niet dat hier geen regels zijn, maar wel dat er veel ruimte is voor de gevoelens van dl. Zo leert ze bijvoorbeeld dat mensen rekening met elkaars gevoelens moeten houden, ook als er iets gebeurt wat je zelf niet zo leuk vind

 

Mijn dochter is 15 maanden en al een echt klein boefje. We zijn vanaf het begin erg consequent met een paar regels. Ze weet bijvoorbeeld dat ze niet aan de tv of computer mag komen. Doet ze dit wel, dan roep ik hard: nee, en zet ik haar apart. Nu 3x gedaan en ik het is al maanden geleden dat ze eraan heeft gezeten. Ik ben niet echt een strenge moeder. Ik vertik het ook om de hele dag nee te roepen of achter haar aan te zitten. Ze krijgt alleen een time-out als ze mij of mijn man slaat, dat is gelukkig nog maar een paar keer voorgekomen. Als ze onze poes slaat, krijgt ze een tik van de poes terug, dus dat heeft ze ook al wel afgeleerd En we helpen haar met veel dingen, dus 'aai ipv slaan' en voordoen hoe ze moet eten (niet gooien, maar in je mondje.. tja Ik geloof niet in heftig straffen eigenlijk. En als ze een drama bui heeft, negeer ik haar echt even, meestal houdt ze dan snel op omdat ze door heeft dat het geen zin heeft en gaat ze mama kusjes geven (de dondersteen )
Verder huis kid-proof en pick your battles.. en een hele hoop zen
Mocht ze erg jengelen, zet ik haar weleens in der stoel achter de laptop, bassie en adriaan is ideaal, of de teletubbies.. kan mama even bijkomen Sterkte!

 

Toch maar even inhaken.

Ik kies voor het onvoorwaardelijk ouderschap, omdat ik er in geloof dat kinderen sponsen zijn en gedrag kopiëren. Vanuit die gedachte behandelijk ik mijn zoon met respect, ook als hij boos is of verdrietig. Ik wil hem leren dat je er voor elkaar kunt zijn, ook als je niet vrolijk bent.
Dat betekend niet dat je gedrag niet in banen lijdt en als ouder geen grenzen hebt! Grootste misvatting!

Het voorbeeld van de hond dan even:
Als ik zie dat hij met een glimlach de hond aan zijn staart trekt, vertel ik hem "Dat doet pijn, dat vindt "Fifi" niet fijn". Dan laat ik hem zien dat je ook kunt aaien.
Ik zie dat het werkt, want als hij bij de hond staat en het toch weer wil doen, denkt hij na, kijkt mij aan en zegt :"Aaaai."

In het kader van afleiden:
Als ik merk dat mijn zoon om de 2 minuten om de televisie vraagt, ik dat niet wil, vertel ik hem dat het niet mag en waarom niet. Vaak huilt hij dan. Als hij daar in blijft hangen, leid ik hem af met iets anders.

Op je vragen over dat oudere kinderen geen respect hebben, losgeslagen zijn kan ik ook vragen stellen: Komt het omdat die kinderen geremd zijn in hun emoties of karakter? Die niet goed kunnen uiten omdat daar geen ruimte voor was?

Het is lastig om een ander standpunt te hebben als je merkt dat mensen hun conclusies al klaar hebben ("Als kind de hond slaat: afleiden met kleuren?!?! Belonen voor slecht gedrag? Raar." las ik ergens). Zeker als ik dan lees dat wat ze schrijven, een totaal verkeerde conclusie is.

Er is veel over onvoorwaardelijk ouderschap te lezen, maar als je er niet voor openstaat zul je die artikelen niet opzoeken en niet met aandacht lezen. Ook prima hoor, want boven al moet je je hart volgen. Maar ik ben blij dat ik wel verder ben gaan kijken dan wat 'de norm' is.

 

Krijgen we nou weer die discussie dat je, als je niet straft, niet consequent kunt zijn of grenzen kunt stellen? Die twee dingen staan echt volledig los van elkaar.

 

Hier ook echt momenten dan ahhhhhh...

Vaak negeer ik hem dan. Allebei kunnen ze er wat van hoor.

Gister ook: Mama mag ik een ijsje? ( half uurtje voor het eten)
Ik: nee.
Zoon: waarom niet, eten is toch nog niet klaar?
Ik: Nee, maar dan heb zo geen honger.
Zoon: Wel mama, ahhh ....
ik: nee...

en zo denk ik half uur geduurd... tot het eten.. meneer kwam wel aan tafel, en het was ineens voorbij.

en dit is maar een klein voorbeeldje.

Is zo moeilijk soms hoor,...zeg eerlijk heb vaak momenten dat ze ergens om zeuren , en dan toegeef, want dan ben ik het zo beu.
Maar ze weten wel hoe ze t moeten brengen. En ook als ik boos ben...en dan vinden ze het toch te gek worden en stoppen ze.

maar ach...

zo ook laats ook in de Efteling ook: Meneer wilde zo'n elektrische bellenblaas. Hadden ze al een keer gekregen, en binnen 2 dagen kapot.

Dus ook weer. NEE..Uitgelegd waarom, kost teveel centjes blabla...en echt hij werd toch boos ..mensen kijken...daar zit ik ook niet mee.... maar echt uitproberen... en ook gewoon doorlopen, negeren... en toen ging het vanzelf over.

soms is het niet makkelijk. En ik zal niet de enigste zijn...

 

Met het bezig blijven houden van je kind zodat ze niet ' lastig' gaat doen.

 

Het bezig houden van dl is vrij makkelijk, onze dag zit behoorlijk vol en ze helpt mama graag

Maar je lijkt een bepaalde mening te hebben over mijn reactie, misschien kan je ff duidelijk zeggen wat je bedoelt. Dan weet ik waar ik antwoord op moet geven.

 

Ach, het zal bij iedereen wel net iets anders werken. Maar met bezighouden bedoel ik b.v. dat als dl op de muur kleurt, ik een doekje pak en laat zien hoe je dat er weer afhaalt. Dan leert ze meteen iets nieuws.
(Daarna konden we de muur overschilderen en heeft ze het nooit meer gedaan).

Ze heeft 1x een boek gescheurd, toen hebben we het samen geplakt. Sindsdien doet ze van alles met plakband (kadootjes versieren en dingen op de koelkast plakken) en heeft nooit meer een boek gescheurd.

Maar misschien heb ik makkelijk praten, dl heeft nauwelijks driftbuien (sowieso niet langer dan een paar seconden).

 

Ehh.. Het was maar een tip hoor.... Je geeft zelf aan dat je er 'de godganse dag' mee bezig bent.
En daarbij ben ik er juist groot voorstander van om kinderen te leren ergens vanaf te blijven. Onze meiden waren (misschien door de tips die ik daarnaast gegeven heb..) nooit zo van die ondernemers, maar het lijkt me vervelend om de hele dag te moeten corrigeren. Dus als er wat minder te corrigeren valt, dan wordt de sfeer misschien wat beter. Succes.

 

Wil je niet afvallen maar misschien een beetje bitchy maar toen ik dit las dacht ik "nogal wiedens dat ze weinig driftbuien heeft, als ze na het kleuren op de muur gezellig met mama de muur schoon gaat maken".

Ik vind de waarheid in het midden liggen tuurlijk probeer ik "modern" opvoedkundig zoals hier eerder genoemd alles uit te leggen. Wegzetten heeft hier niet altijd zin want dan wordt het spelletje "Mama gaat mij pakken "
Toch gebruik ik wel degelijk het woordje niet en nee. Mijn zoontje weet nu dat hij niet mag staan op stoelen maar dat blijft natuurlijk leuk, hij gaat dan op de stoel staan en roept nee, als ik lief vraag of hij wil gaan zitten omdat de stoel is om op te zitten doet hij dat.
Sommige situatie zijn gewoon gevaarlijk zo bleef mijn dreumes aan de traphek trekken, dan zet ik echt een boze stem op, nee dat is gevaarlijk, dat helpt en hij doet het ook niet meer maar stem verheffen is echt bij gevaarlijke situaties.

Daarnaast kom zeg, we zijn allemaal mensen, vind de verhalen en adviezen hier erg mooi maar je kunt mij niet vertellen dat deze moeders na een lange dag werken, maandelijks terugkerende ellende met bijbehorend migraine etc. een keer boos wordt en nee roept

 

Hier benoem ik zijn gedrag wat niet mag, en zeg daarna wat hij wel mag.
Zoals hierboven werd genoemd over de hond.
"Hond niet slaan, dat doet pijn, zullen we hem aaien? En hij slaat vaak niet uit frustratie maar omdat hij het leuk vind, waarschijnlijk vanwege de reactie die volgt. Maar daarna gaat hij dan ook gelijk aaien.
dat werkt voor ons het beste.
En duidelijke regels. Zo vaak leiden mensen hun kids af om een driftbui te voorkomen, en daar ben ik het niet altijd mee eens. Ze mogen best eens een driftbui hebben, op die manier kunnen ze hun emoties ook kwijt.
Ik merk hier dat het vaak frustratie is van het niet kunnen praten, en weinig geduld dan benoem ik waarom hij een driftbui heeft, en dat dat kan gebeuren en gaan we het soms samen proberen.
Het lijkt soms wel of kinderen niet meer boos mogen worden, als sommige ouders zien dat hun kind iets niet lukt zijn ze er als de kippen bij om het kind te helpen.
Zo leert het kind niet snel dat het iets wel, of juist niet kan.
En daar leert het ook niet van.
Net toevallig een stukje op Zembla gezien over het opvoeden van kinderen, en wat de kinderen er zelf van vinden.
Zeker een aanrader om even te kijken!
Het gaat over ouders die hun kinderen heel vrij hebben gelaten en ouders die hun kind meer regels opgelegd hebben. En hoe de kinderen dat ervaren.
TS, succes meid! Het gaat ooit over en ondertussen zijn er volgens mij veel bruikbare tips langs gekomen

 

Ik lees mee, want wij zijn hier nu ook heel erg in de driftbui-fase aangelandt..Ik vind het echt heftig: dl probeert voortdurend haar zin door te drijven door keihard te gillen en te huilen. Hier staat ze af en toe in de hoek en dat snapt ze prima. Ik probeer haar te leren dat bepaalde dingen niet mogen of nu niet mogen, en dat boos zijn wel mag en dat dat soms ook begrijpelijk is, maar dat slaan, schoppen of krabben onder geen beding mogen.

Ik probeer de balans te vinden tussen een respectvolle benadering en erkenning van haar gevoelens en tegelijkertijd haar te leren dat sommige dingen gewoon niet mogen, of ze dat nou leuk vindt of begrijpt of niet. Maar vermoeiend is het wel, en gezellig allerminst...

 

Oooh zo herkenbaar..
Ik besteed er niet veel aandacht aan, krijgt ze een driftbui laat ik haar gaan. Ze is nog niet extreem, zoekt wel grenzen op. Zo wilt ze haar aandacht tijdens koken of afwas. Heel handig, als ze moe is gaat ze driften en dan is het mama's Que om te zeggen "bedtijd". Voor de rest gedraagt ze zich goed.

Paar keer "strijd" gehad voor de luier, die laat ze niet verschonen. Kusjes geven mag niet dan gaat ze slaan.

 

Pfff wat een opvoeddiscussies allemaal zeg.. Heb nu een goed luisterende kleuter met hier en daar een driftbui allemaal echt normaal. Elke situatie vraagt denk ik een andere benadering, maar als je iets echt niet wilt hebben dan wil je dat niet. Kind heeft toch echt grenzen nodig. De opvoedterm democraties opvoeden brrr de rillingen lopen over me rug. Je geeft een kind keuzes uit het een of het ander. Zodat ze zelf een besluit kunnen nemen. Maar een discussie aangaan hou op schei uit. Het zijn kinderen en geen mini volwassenen. Bepaalde dingen uitleggen 2 of 3x uitleggen waarom het niet mag geen probleem, gebeurd hierna nog een keer bedenk ik een passende straf.. Even in de hoek. Iets zelf opruimen als ze hebben geknoeid. Of even het favoriete speeltje innemen. Kom op beetje orde kan geen kwaad, en wij zijn er toch ook niet slechter van geworden

 

Ik corrigeer(de) haar altijd en bood haar wat anders aan. Dit mag niet, maar dat mag wel.
Dit werkte goed en ik doe het eigenlijk nog steeds. Alleen in de peuterpuberfase is vaak het alternatief ook niet goed hahaha.
Dus dan zeg ik: Prima.. je mag kiezen. Die of die. Geen keuze en huilen? Ook goed maar niet in mijn buurt dus ga dat maar op de gang doen, want ik ga daar niet naar luisteren. Meestal komt het niet zover.

Het is vermoeiend maar dit is pas het begin. Probeer je niet uit het veld te laten slaan. Consequent zijn en soms even oostindisch doof zijn voor gebrul is je redding. Denk ik dan.