Nee, jij werd persoonlijk door te beweren dat mijn kinderen makkelijk waren (niet moeilijk= makkelijk), terwijl je geen idee hebt .
Een tik. Bij slaan haal je uit om kracht bij te zetten, bij een tik niet. Daarbij is bij slaan de bedoeling dat je iemand pijn doet en bij een tik niet
Maar goed we gaan ophouden met deze discussie en het modder gooien, want het slaat nergens op. Het topic van ts wordt er helemaal door vervuild.
Tikken zonder kracht is gewoon aaien, je maakt mij niet wijs dat dat is wat je bedoelt. En tik of slaan; allebei mag gewoon niet in Nederland.
Ik was niet bang voor mn leerkracjten nee, maar die deden ook niet aan een tik. Ik snap het goedpraten ook niet. Als je partner je een tik geeft, is dat toch ook niet goed?
Ik ben het eens dat er tegenwoordig te panisch gedaan word over een corrigerende tik. Ik heb mijn kinderen overigens ook ooit een corrigerende tik gegeven en dan gaat het voornamelijk over een tik op de vingers, niet met een liniaal, riem of wat dan ook (zoals heel vroeger de corrigerende tik werd uitgevoerd) maar met mijn eigen vingers. Zoals ik ook wel eens ooit op tafel sloeg omdat ze ergens aan bleven zitten (dus om een schrikeffect te veroorzaken) ik heb zelf ook wel ooit een corrigerende tik gehad en ben er niet door getraumatiseerd, ik haat mijn ouders niet en ik ben er zeker ook van overtuigd dat slaan geen oplossing is dus ik was geen uit de band losgeslagen rondmaaiende puber Overigens als mijn kinderen in een driftbui zaten werden ze de gang op gezet, mochten ze daar even uitrazen.
Dit slaat toch helemaal nergens op Maar prima, verschillende meningen kan en mag. Maar er bestaat ook nog wetenschappelijk onderzoek. En daaruit blijkt dat, zeker op langertermijn een tik negatieve gevolgen heeft.
TS, je partner zegt het zelf al. Hij deed het uit pure onmacht. Dat is compleet de verkeerde manier om te handelen, je bent de controle kwijt! Hij had beter tot 10 kunnen tellen ff diep ademhalen en het op een fatsoenlijke manier aanpakken. Zij het streng aanspreken, straffen(als je dat ligt), afkoelen en daarna uitpraten... whatever. Maar schreeuwen, slaan(tik is ook slaan, kun je zo hard of zacht doen als je wilt, maar het is en blijft slaan), etc is geen oplossing. Het geeft angst, meer boosheid, de-escaleert totaal niet(eerder de andere kant op) en lost niets op.
Ik vind het zelf niet kunnen en mijn partner gelukkig ook niet. Als onze kids dreinen dan hebben we geleerd (om niet zelf mega boos of vreselijk geirriteerd te raken) om hen op tijd te waarschuwen dat het gedrag niet kan, en als ik het nog een keer zie ga dan maar op de trap zitten. Vooral onze oudste kan er wat van om grenzen op te zoeken en op deze manier worden wij er ook niet saggo van en moe, door op tijd te waarschuwen en dan ook te handelen. Duidelijk voor de kids ook. Oja, natuurlijk geleerd door onze kids haha, nadat ze het bloed onder onze nagels vandaan haalden. Ik heb geleerd dat ik mijn eigen grens daarin niet te ver moet oprekken, oftewel discipline..
Nog steeds vooropgesteld: ik ben geen voorstander van het geven van een tik en heb dit bij mijn kinderen ook nooit gedaan ( overigens heeft mijn oudste een periode gehad waarbij hij zelf tamelijk losse handjes had, terwijl hij dat toch nooit als voorbeeld heeft gehad). De vergelijking tussen je kind en je man slaat natuurlijk kant nog wal. Ik neem aan dat je je man ook niet meer naar bed stuurt, omdat het bedtijd is, of op de gang zet als hij blijft drammen. Dat komt waarschijnlijk omdat de positie partner/ partner heel anders ligt dan ouder/ kind. Je wil je kind opvoeden, dingen bijbrengen en je partner niet ( al zou dat hier soms best handig zijn). Over een aantal jaren zal moeten blijken of onze opvoeding ( die we blijkbaar zo fantastisch en veel beter vinden dan 30/ 40 jaar geleden) ook zoveel leukere mensen oplevert. Als ik nu om me heen kijk, ben ik niet zo hoopvol gestemd. Alle wetenschappelijke onderzoeken ten spijt.
Ben het grotendeels wel met je eens. Ik ben heel erg tegen een tik, ik zie de meerwaarde gewoon niet. Maar ik hoorde vorige week een goed stuk op de radio van een pedagoog die benoemde dat hij het verbod van een tik bijzonder vind omdat er juist dingen zijn in de opvoeding die schadelijker zijn voor kinderen. Dan gaat het vooral om niet stabiele thuissituaties. Een kind dat weet dat het af en toe een tik krijgt als het zelf mept schijnt niet zo snel een trauma op te lopen. Een kind dat ouders heeft die niet stabiel zijn samen of alleen kán traumatischer zijn voor een kind. Terwijl er geen verbod is op niet stabiele gezinssituaties. En die zijn er zo ontzettend veel zie ik om me heen. Even helemaal los van het feit dat ik echt begrijp dat mensen gaan scheiden hoor, maar stabiel is dat niet voor een kind. En dat schijnt volgens die pedagoog dus schadelijker te zijn dan de corrigerende tik die het kind verwacht omdat het die altijd krijgt als het zelf mept, bij wijze van. Ik moet wel zeggen dat het me aan het nadenken zette.
Ik trok de vergelijking met haar man, omdat ze zelf aangaf dat het mocht? Of ik heb het verkeerd begrepen. Ik snap overigens de brug naar «we zullen later zien of deze opvoeding zoveel beter is» niet. Bedoel je dan het feit dat slaan of «tikken geven» niet meer mag? Lijkt me sterk dat dát de discriminerende factor zal zijn, aangezien er doorheen alle generaties genoeg kinderen waren die nooit geslagen werden.
Dit bedoelde ik dus ook met mijn bericht eerder in dit topic, alleen dat werd niet helemaal begrepen/goed opgevat. Het is mij wel eens gebeurd dat ik onze oudste een tik heb gegeven en daar ben ik echt niet trots op en ik voelde me ook echt wel rot na die tijd en heb goed nagedacht hoe ik zo'n situatie een volgende keer zou kunnen voorkomen. Maar die enkele keer dat ik in het bijzijn van de kinderen een discussie met mijn vriend aanga over de aanpak van de kids is misschien wel meer reden om me schuldig over te voelen.... of die keren dat ik onterecht teveel en te snel mopper omdat ik moe ben of gefrusteerd over heel iets anders.....
Het ging mij om de vergelijking over hoe je als partners met elkaar omgaat en de verhouding ouder/ kind. Die is heel anders, dus niet te vergelijken. Ik vind het prima te verantwoorden dat ik mijn 8 jarige om 20.00 uur naar bed stuur. Mijn partner kan zelf wel bepalen hoeveel slaap hij nodig heeft. Zo kan het ook werken met een tik. Het feit dat je je kind een tik geeft, omdat je hem misschien iets wil leren, is natuurlijk heel anders dan dat je partner je een tik zou geven. Ik geloof ook niet dat door het verboden stellen van de corrigerende tik, de mentaliteit van ouders/ kinderen anders is geworden. Daar zullen heel veel andere factoren in meespelen. We kunnen alleen wel hoog van de toren blazen dat onze generatie, met onze wetenschappelijk onderzoeken in de hand, beter op kunnen voeden dan de vorige generatie. Ik zie om me heen juist niet veel leukere mensen ontstaan, dus we kunnen wat dat betreft best een toontje lager zingen.
Sluit mij bij aan, wat ik vooral zie zijn de kinderen die geen grenzen kennen, erg verwend zijn (bij elke poep en scheet krijgen ze een cadeautje) en weinig zelfstandig zijn (tot en met groep 8 met de auto naar school gebracht worden en ken zelfs een vader die zijn dochter naar de middelbare school brengt en daar ook weer ophaalt).
Maar de dingen die jij noemt hebben niks met het corrigeren mbv een tik te maken. Ik kende vroeger ook kinderen die zo verwend waren als jij omschrijft. Dat is van alle tijden, net als de uitspraak "vroeger was alles beter". Let wel, er zijn heel veel volwassenen met depressies en andere psychische problemen. Gevolg van het laten huilen als baby? Onveilig gehecht? Maar goed, Dat is een andere discussie. Hetgene waar ik me over verbaas is dat mensen bang zijn hun kinderen te verwennen met liefde. Terwijl teveel liefde geven niet bestaat, dat zorgt juist voor een stevige veilige basis. Maar tegelijkertijd het wel zielig vinden als kinderen alleen maar water drinken/gezond eten en niet de nieuwste spulletjes hebben. Onze kinderen bijvoorbeeld krijgen onvoorwaardelijke liefde. We laten ze nooit huilen en ze mogen bij ons in bed slapen als ze 's nachts bang zijn oid. Maar met materialistische dingen en voeding zijn wij wel streng.