Natuurlijk, maar dat betekent niet dat een tik de oplossing is voor dat probleem En natuurlijk zijn er dingen die erger zijn, maar minder goed te vatten in een wettekst, niet goed te verbieden zijn vanwege vaagheid ed... dat maakt die tik dit ineens de betere oplossing. En dan gaat het over de bewuste, opvoedkundige tik, niet die tik van schrik omdat je kind een hete kachel wil gaan aanraken, of die tik tegen de luier omdat je plots een kopstoot tegen je neus krijgt.
Ik ben tegen de corrigerende tik, maar mensen moeten het ook niet maken tot een incident van volledige mishandeling (als uitleg ervan dus hè, ze moeten ook niet overdrijven)
Nee, ik vind het niet kunnen. Ik kan me voorstellen dat het je een keer gebeurt, maar goedpraten vind ik dan weer niet oke. Ik vind een tik geen middel om je kind respect bij te brengen en grenzen te geven. Ik vind het eigenlijk erg respectloos tegenover je kind.
Maar voor de ouders die een corrigerende tik oké vinden. Tot welke leeftijd dan? Want ik kan me voorstellen dat je op een geven moment een tik terug kan verwachten. En een tik op de luier? Dus baby's/dreumessen krijgen ook tikken??
Alsof er nu enig causaal verband is tussen tikken geven en goed opgevoede volwassenen krijgen, dat hangt met zo ontzettend veel andere zaken samen. Wat een onzin. Ik vind ook niet dat je kan verkopen dat je je kinderen leert niet te slaan en dergelijke, en vervolgens zelf wel tikken uitdelen aan je kind. Do as I say, not as I do. I guess.
Een tik geven lost niks op en het draagt al helemaal niet bij aan goed opgevoede kinderen. Je leert je kind er alleen maar mee dat slaan prima is en dat het iets niet moet doen omdat het anders een tik krijgt, in plaats van niet doen omdat *logische reden*. Ik begrijp ook niet dat mensen het goedpraten.
Dat zei ik al eerder: natuurlijk zijn er heel veel factoren ( stabiele gezinssituatie, financiële situatie, opleiding, enz, enz) die meespelen in de opvoeding die kinderen tot fijne/ niet fijne volwassenen maken. Wel of geen corrigerende tik zal daar geen grote bijdrage aan leveren. Het ging mij om het volgende: Er wordt hier op het forum nogal eens "opschepperig" gedaan over onze opvoeding van tegenwoordig. Met wetenschappelijke onderzoeken in de hand durven we te beweren dat onze opvoeding zoveel beter is dan de opvoeding van 30/ 40 jaar geleden. Toch zie ik juist in onze maatschappij steeds meer vervelende, egoïstische mensen ontstaan. Het aantal jongeren met psychische klachten/ depressies is nog nooit zo hoog geweest. Zo hoog hoeven we dus niet van de toren te blazen dat we het zoveel beter doen en dat het vroeger maar belabberd gesteld was met de opvoedkundige skills van onze ouders.
Mijn kinderen hebben nog nooit een tik gehad en toch heeft onze oudste een periode gehad dat hij sloeg en beet. Bovendien sluit het één het ander niet uit. Als een kind een tik ( let wel, het gaat hier net om een wekelijks pak rammel, of slaan tegen het hoofd, maar om een tik tegen de billen of de handen) krijgt, neem ik aan dat daarbij ook uitgelegd wordt waarom het kind die tik kreeg.
Als je genoeg kalmte hebt om uit te leggen waarom je een tik gaf, waarom had je die tik dan überhaupt nodig? En natuurlijk kan een kans ook beginnen slaan zonder het dat van zijn ouders gezien heeft. Een gemiddelde baby eet ook gras en stenen, ik neem aan dat geen enkele ouder dat standaard in zijn of haar maaltijdvoorkeur heeft. Slecht gedrag leren kinderen ook zónder voorbeeld van de opvoeders wel. Maar als die opvoeders zelf het foute gedrag gaan voorleven, is dat gewoon een rare insteek.
Die wetenschappelijke bewijzen gaan voor zover ik weet eerder over zaken als samen slapen, niet laten huilen als baby etc. Dat zijn niet meteen de problematische situaties waaruit egoïsme en psychologische problemen ontstaan. Die lijken me net voort te komen uit een gebrek aan interesse vanwege de ouders door bijvoorbeeld te veel schermpjes en te weinig familietijd. Dat zijn niet meteen issues die te staven vallen met wetenschap.
Omdat sommige ouders geloven in het nut van een corrigerende tik? Ik heb hier geen enkele voorstander gezien van slaan uit onmacht/ woede, maar om een kind iets te leren/ af te leren. Dat doe je als het goed is niet in een opwelling, maar met een gericht doel. Ik denk dat er maar weinig ( lees geen) ouders zijn die geen slecht gedrag voorleven. De perfecte mens heb ik nl nog nooit ontmoet. Daarbij kan je een kind prima leren dat volwassenen sommige dingen wel mogen ( koffie drinken, auto besturen, laat naar bed) en kinderen niet.
Dit soort verbanden zijn onwijs gevoelig. Want om maar jouw voorbeeld te volgen: - juist de generatie van 20gers van nu vertoont veel meer stress en psychische klachten dan alle eerdere generaties. En dat zijn de kinderen die zeker niet opgegroeid zijn in de tijd dat een tik of urenlang huilen normaal waren. Integendeel. Er wordt nu juist gesproken over psychische dieptepunt op de leeftijd dat deze generatie achter komt dat de wereld niet zo rooskleurig en "alles is mogelijk bubbel' is als hun ouders hebben voorgezet tijdens de jeugd. - mensen uit zuiderlijkere landen waar AP de normaalste manier is om kinderen op te voeden, altijd al geweest, vertonen veel meer psychische instabiliteit dan een gemiddelde Nederlander geboren in jaren 60. Dus het bewijs dat onze generatie ouders (waar ik met opvoeding zeker toe behoor) het beter doet dan die vóór ons, zal pas over enkele decennia moeten blijken.
Hier werd anders beweerd dat het wetenschappelijk is aangetoond is dat het geven van een corrigerende tik schadelijk is voor een kind. Vroeger waren er ook wetenschappelijke onderzoeken die het tegenovergestelde beweren van de onderzoeken van nu. Wie weet wordt over 30/ 40 jaar een flinke schop onder de kont op zijn tijd wel weer geadviseerd
Ik heb nog nooit de behoefte gehad m'n kinderen een tik te geven. Uiteraard hebben ze hier ook echt wel eens t bloed onder mijn nagels uit gehaald. Dat lossen we op een andere manier op maar niet met slaan/een tik, dat vind ik zo'n nare manier van aanleren/afleren/opvoeden. Waar je vroeger gezinnen had waarbij het niet goed ging, waar kinderen zich niet gehoord voelde, waar er weinig onderling over gevoelens gepraat werd, ze bang waren voor hun ouders en er geslagen/getikt werd, heb je die gezinnen in deze tijd uiteraard ook. Vaak zie je ook wel dat ouders die zelf zo zijn opgevoed dat bij hun kinderen ook doen. Dat we nu jeugd hebben die losgeslagen/depressief/crimineel zijn heeft volgens mij niet te maken met dat we niet tikken/slaan/ teveel pamperen etc. Ik denk niet eens dat het zoveel meer voorkomt, ik denk dat we t alleen vaker horen en zien. Televisie en social media geeft ons zoveel meer beeld van de wereld om ons heen. Vroeger wist je niet zoveel naast je woonplaats, je familie en/of vriendenkring. Ook onderzoek ernaar werd nog helemaal niet zoveel gedaan als nu. En daarnaast denk ik dat het lastiger in de jeugd van onze kinderen is dat er zóveel meer slechte invloeden zijn waar ze mee in aanraking kunnen komen. Waar je vroeger foute vrienden op straat tegen kwam, heb je nu ook nog eens contacten via social media zoals instagram, snapchat, twitter en de vele groepsapps waar je in gestopt wordt waardoor veel kinderen aan je telefoonnummer komen. Pesten gaat ook een graad verder dan vroeger. En er bestaan wel tig soorten verslavende middelen meer dan vroeger waar je ook nog eens makkelijker mee in aanraking komt. Waar we van leren van vroeger zijn de dingen waar we als (jong)volwassenen tegenaan lopen en die voort kunnen komen uit bepaalde handelingen en gedrag uit onze eigen jeugd. Daar willen we van leren. Wij willen wel dat kinderen zich gehoord voelen en zich mogen uiten ipv mond houden en je ouders niet tegenspreken. Omdat is gebleken dat dit later tot last kan zijn als je dit niet geleerd hebt. Dat heeft voor mijn gevoel niets te maken met dat onze kinderen t nou niet zoveel beter doen doordat we teveel pamperen en geen tik geven.
Uit wetenschappelijk onderzoek is al wel gebleken dat de jong volwassenen van nu teveel gepamperd zijn in hun jeugd en daardoor moeite hebben om zelfstandig juiste keuzes te maken. Daarbij is er juist al wel heel veel onderzoek gedaan naar de effecten van de opvoeding van onze ouders op onze generatie. We beweren daar juist een heleboel negatieve effecten van te merken. Wat nu alleen nog moet gaan blijken is, nu we het dus blijkbaar beter weten/ kunnen, wat dát voor effect gaat hebben op onze kinderen. En juist dat stemt mij niet zo hoopvol, als ik om me heen kijk.
Dat uiteraard ook, we weten dat pas als onze kinderen zelf volwassen zijn. Ik bedoel juist dat hoe wij onze jeugd nu zien dat waarschijnlijk niet eens zoveel anders is als de jeugd vroeger. Oké er wordt gezegd dat kinderen vroeger beter naar de leraar luisteren maar in mijn tijd waren er ook al kinderen die dat niet deden en zelfs kinderen die met enige regelmaat een woedeuitbarsting kregen en de krukken dan door de klas vlogen. En nóg vroeger waren die er zelfs al, kijk maar naar Ciske de Rat . Waarschijnlijk wel minder want de meeste kinderen waren bang hoor de leraar omdat ze anders slaag met de lineaal kregen. Maar of gedrag aanpassen door angst nou zo de oplossing is vragen wij ons in deze tijd vooral af. Kinderen uit deze tijd krijgen ook veel meer scheldwoorden te horen in hun jeugd. Vroeger scheldde ze ook, maar hun vocabulaire was minder uitgebreidt. We kunnen eigenlijk ook gewoonweg niet alles vergelijken met vroeger natuurlijk. Alles was zoveel anders dan nu. Ik denk zelf in ieder geval niet dat het wel of niet slaan/een tik geven daarin de doorslag geeft. En inderdaad, wij zien wel vanzelf weer wat onze ideeën doen met onze kinderen. En zij weer met die van hun enzovoorts.
Interessante discussie... Ikzelf heb vroeger af en toe zeker een tik gekregen, maar ook altijd met veel uitleg... Nu wil ik mijn kinderen opvoeden zoals ik zelf ben opgevoed dus ik heb geen trauma en weet echt wel dat slaan niet hoort Hier een dochter/peuter die best wel een pittig karakter heeft, woedebuien, slaan, ... Maar ze kan ook erg lief zijn... Ze gaat al een jaar naar school en ik ben daar blij om, daar heeft ze geleerd dat als ze slaat, dat dat pijn doet... En hoe heeft ze dit geleerd: doordat ze wel eens een slag terugkrijgt van een kindje... Het slaan is nu beduidend minder... Veel van de dingen die wij leren, leren we toch echt door dingen zelf te ondervinden... Als ze tegen mij 5x zeggen dat ik niet te snel mag rijden, heeft dat minder effect dan die boete in de bus... En zo gaat dat met heel veel dingen... Ik moet zelf dingen ontdekken (soms op de 'harde manier') dan dat ik dingen geloof omdat ze het uitleggen... Ik had mijn dochter echt al vaak gezegd dat slaan pijn deed, tranen van nichtje laten zien, maar pas toen ze zelf geslaan werd (door een leeftijdsgenoot) begreep ze het echt...