Ik kijk absoluut niet vreemd op van de resultaten van het onderzoek. Het bevestigt juist mijn ervaringen die ik op kdv's heb gehad. Ik heb zelf op verschillende kdv's gewerkt. Als ouder wil je niet weten hoe het er soms aan toe gaat. Ik heb dingen gezien en gehoord waar m'n mond van openviel. Het is wel sterk afhankelijk van welke leidsters er op een groep staan en met hoeveel. Je hebt heel lieve en zorgzame leidsters maar er is helaas altijd tijd en aandacht tekort voor de kindjes. En je hebt leidsters waarvan je niet wilt weten hoe ze met jouw kind omgaan en hoe ze roddelen over de ouders. Dat zie je alleen als je er zelf werkt. Wat mij ook erg opviel op de kdv's was dat de kindjes -over het algemeen- later dan gemiddeld waren met zindelijk worden en leren praten. Je zou toch anders verwachten, maar er is vaak te weinig tijd voor persoonlijke aandacht voor de kindjes. Een ander onderzoek heeft uitgewezen dat knuffelen van je kind stress vermindert. De kindjes op een kdv liggen soms uren te wachten op wat aandacht. Leidsters jongleren met taken en tijd omdat het gewoon te druk is. En van elkaar leren dreumesjes niet zindelijk te worden of goed te praten. Ik bemerk soms ook een bepaalde frustratie/negatief aandacht vragen bij kdv-kindjes. Natuurlijk zijn er ook kindjes die wel prima gedijen op een kdv. Als je je kindje naar een kdv laat gaan, denk er eerst goed over na of het ook anders kan. Kan het niet anders kies dan voor een kleinschalig en huiselijk kdv en verdiep je erin. Mijn zoontje is de eerste jaren thuis bij mij geweest (soms oppas) en is vanaf 2 jaar naar een peuterspeelzaal gegaan. Het is een ontzettend sociaal jongetje en hij ontwikkelt zich super. Wat mij betreft is de thuisbasis nog altijd het beste voor een kindje (uitgaande van een gezonde thuissituatie). Werk je allebei dan moet je toch naar opvang zoeken. Daar krijgen wij straks ook mee te maken. Onze tweede zal ook niet naar een kdv gaan maar naar een gastouder: een huiselijke omgeving, klein groepje en liefde en aandacht.
ik geloof direct dat jij vervelende ervaringen hebt, maar ik vind dit toch wel een uiterst geval. Ik ga met veel voorzorg om met de ouders en kinderen en wij praten over de ouders in de situatie met de kinderen, maar roddelen is iets anders. Het komt op mij over alsof een kdv een vreselijk iets is wat je moet proberen te vermijden en dan bedoel ik het laatste stukje. en een gastouder is wat dat betreft ook niet voor 100% te vertrouwen. Er is totaal geen sociale controle en hoe weet jij wat ze overdag met je kindje uitspookt. Ik bedoel dit niet vervelend, echt niet, maar meer als tegenhanger.
sorry dat ik zeg maar naar mijn idee klopt echt helemaal niks van van. Een baby kan niet op zijn beurt wachten omdat ze te maken hebben met een directe behoeftebevrediging. en ja sommige uiten dit door hard te gillen of te huilen en ja de ander laat niet van zich horen. En juist de laatste zijn de "gevaarlijke" gevallen omdat zij dus niet laten merken dat ze niet goed in hun vel zitten, pas als de behoefte is bevredigd ervaren ze weer rust. 9 van de 10 keer moeten de stille baby`s langer wachten dan diegene die van zich laten horen. Dus zullen zij mogelijk nog meer stress ervaren dan de kinderen die het uiten door te huilen of te gillen. Verder leren kinderen sociale vaardigheden pas vanaf een jaar of 2,5/3. Zoals op hun beurt wachten, interesse in de andere, samenspelen. Dus dat het voor de sociale ontwikkeling van kinderen onder de 2 jaar goed zou zijn om naar een kdv te gaan is dus niet waar.
Ik heb niet het hele topic gelezen, maar ik wil even op Tulip reageren: Erg kortzichtig om te zeggen dat het kind nu al verwend is. Als mijn zoontje honger heeft, krijst ie ook moord en brand. Dat heeft niks met zijn 'opvoeding' te maken, voor zover je al kunt spreken over opvoeding, maar over zijn karakter. Het is nu eenmaal een jongetje wat snel driftig kan worden. Dus als hij honger heeft, moet het ook nú gebeuren, en niet straks, want dat werkt bij hem averechts. Dan zit ik met een overstuur kind van de driftbuien, en eet ie jankend zijn potje/brood of wat dan ook op. En ja, ik heb ook geprobeerd om hem te laten wachten, maar nogmaals, dat werkt dus voor geen meter!
@Joyce en bosbesje, ik sluit me bij jullie aan. Waarom 'moet' een kind nu in hemelsnaam sociale vaardigheden ontwikkelen voordat ze 3 jaar oud zijn? Omdat ze dan later 'minder' verwend zijn? Hoeveel ouders zijn er wel niet die hun kinderen met materiële zaken gruwelijk verwennen? En wat is er nu erg aan een 'verwend' kind van onder de 1 jaar?? Hoe kun je die nu bedorven verwennen? Ze willen gewoon liefde en aandacht. Een kind van 7, ja die kun je misschien bedorven verwennen met allerlei materiële dingen maar een kind van 1 wil toch gewoon lekker knuffelen en meestal bij mama zijn? Ik zie het feit dat mijn zoontje de hele dag bij mij is niet als verwennen maar als een luxe dat ik dat zo kan doen en daar ben ik blij en dankbaar voor. Ik werk overigens 's avonds voor de goede orde. Maar gewoon thuis als ZZP'er.
Het was te verwachten dat thuisblijfmoeders met dit artikel hun keuze rechtvaardigen en dat werkende moeders zich niet in dit artikel kunnen vinden
En ach, werkende moeders hebben toch ook altijd nog een keuze? Als die zich niet goed voelen bij een creche, kies je toch voor gastouder? Stress hoeft niet per definitie slecht te zijn. Stress is pas echt slecht als het chronisch is. Daarbij heeft elk persoon een eigen manier van omgaan met stress. De een kan meer stress aan dan de ander. Dus een kindje wat veel stress heeft gehad op een creche hoeft daar dus niet altijd schadelijke gevolgen van te ondervinden. Dus doe vooral waar je je goed bij voelt, en laat je niet te veel beïnvloeden door allerlei onderzoeken, want dan zie je door alle bomen het bos niet meer en verlies je het belangrijkste uit het oog: Intuïtie!
Tuurlijk. Is ook logisch, zoveel mensen, zoveel meningen. Feit is wel dat 't een onderzoek is waarop deze dame promoveert. Ze zal 't niet uit d'r dikke duim gezogen hebben dus. Maar d'r zullen vast ook wel weer andere onderzoeken zijn die tienduizend voordelen van je kind zo vroeg mogelijk naar 'n kdv brengen ondersteunen. Ik denk dat je hoe dan ook goed naar je kind moet kijken en op eerlijke wijze van daar uit moet redeneren, los van welk onderzoek dan ook. (Indien mogelijk).
Nee, dat zal inderdaad wel niet (alhoewel, het hele oei ik groei boek is ook uit een dikke duim gezogen). Maar er zijn wel 100 nuances aan te brengen (die al door anderen in dit topic prachtig zijn weergegeven). Bovendien staat in het artikel zelf al dat ze geen onderzoek heeft gedaan naar de gevolgen. Dus je kunt ook helemaal niet concluderen dat dit niet goed is. Het allerbelangrijkste met betrekking tot opvang is dat de kwaliteit goed is. En inderdaad, dat je naar je eigen kind kijkt en naar je eigen gevoel luistert.
Indirect misschien wel, denk ik. Het is vaak genoeg onderzocht dat langdurige blootstelling aan stress ongezond is. Maar ja, wat is langdurig? Continu? Acht uur per dag? Twee dagen wel, vijf dagen niet? Andersom? En hoe werkt stress op 'n baby? In hoeverre speelt een karakter ook mee? (Mijn oudste heeft bijvoorbeeld behoorlijk veel stress in haar omgeving gehad als baby, maar ze was zo'n beetje de meest blije baby ter wereld!) Maar ik ga er van uit dat deze groepen kinderen ook wel weer bekeken worden wanneer ze een stuk ouder zijn. Dán pas kun je er (voorzichtige) conclusies aan gaan verbinden.
Nee er is dus geen onderzoek gedaan Je kunt indirect wel menen dat het wellicht gevolgen heeft, maar ze heeft dit blijkbaar niet meegenomen in haar onderzoek. Dus daar kun je ook absoluut geen conclusies over trekken. Mede vanwege de vragen die jij terecht hierboven stelt. Dat zijn allemaal factoren die mee hadden moeten worden genomen voordat je daadwerkelijk weet wat de effecten zijn. Ik denk trouwens niet dat het een longitudinale studie is. Die zijn vrij kostbaar en worden maar zeer zelden uitgevoerd. Maar wie weet gaat ze er wel mee door, dat zou inderdaad goede resultaten teweeg kunnen brengen. Maar tot dusver; het blijft speculatief naar mijn mening.
Ik denk het ook. Het artikel is versimpeld en zal zeker niet alles brengen. Ik vind echt dat mensen eens meer bij hun eigen gevoel moeten blijven. Je kent je eigen kind het beste. De media zal altijd met dit zulk artikelen komen. De wetenschap staat nooit stil en onderzoeken zullen altijd gedaan worden. Over 10 jaar komt er vast weer iets heel anders uit ( mens en maatschappij veranderen voortdurend waardoor ook uitkomsten zullen veranderen)
Voor elk onderzoek zijn wel weer 3 andere onderzoeken die weer iets anders beweren. Ik weet het daarom ook nooit zo goed wat ik wel moet 'geloven' en wat niet. In dit geval denk ik idd dat je moet kijken naar je eigen situatie en vooral je eigen kindje. Je zal toch zelf de keuze moeten maken over wel of geen kdv.
Ik schaar me achter Yukl, Tulip en prrrsam. Yep, ook hier een werkende moeder die haar allerliefste naar het kdv brengt. Wat niet betekent dat ik niet zou geloven dat kindjes op een kdv meer stress ervaren, wat alleen niet duidelijk wordt (iig niet uit dit artikel) is welke gevolgen die stress heeft op de kindjes maar dat er wél een hele belangrijke conclusie aan verbonden wordt, namelijk dat je je kindje tot 1 jaar het beste thuis kan houden. Dus ofwel het artikel is te kort door de bocht over het onderzoek, ofwel de conclusie van het onderzoek is voorbarig. Stress is een toverwoord in deze maatschappij en bijna altijd iets negatiefs. Maar stress is ook een beschermingsmechanisme en zorg ervoor dat je vlucht van gevaarlijke situaties of je op kan laden voor iets waar je tegenop ziet of waar je gewoon heel alert van wordt van de omgeving om je heen. En dat hoeft niet iets negatiefs te zijn. Ik breng Mini in het volste vertrouwen naar het kdv. Ik ben wel blij dat ze een kindje is dat goed kan aarden op een kdv. Maar anders had ik haar toch ook gebracht en niet omdat ik voor het geld moet werken maar omdat ik graag wil werken. Ik zou alleen wel wat onrustiger op mijn werk zitten dan denk ik. En nog iets. Het is helemaal geen BS dat het voor sommige kindjes niet goed is om 24/7 thuis aan mama's rokken te hangen. Lees: voor SOMMIGE kindjes! Voel je niet aangesproken, tenzij je je wel aangesproken voelt en dat heb je een probleem dat je moet oplossen ipv hier zo boos te worden over een verder genuanceerde uitspraak.
Ik had het gelezen op nu.nl NIJMEGEN - Baby's met een moeilijk temperament krijgen op de crèche minder aandacht en warmte van de leidsters dan de makkelijke kindjes. © Gezondheidsnet Dat is ernstig, omdat baby's met meer negatieve emoties juist gevoeliger zijn voor de kwaliteit van de zorg dan kleintjes die wat makkelijker zijn. Dat stelt orthopedagoge Esther Albers vast, die deze maand aan de Radboud Universiteit in Nijmegen promoveert op een onderzoek naar de 'uitdagingen in de zorg voor hele jonge kinderen'. Albers heeft baby's in 53 groepen van in totaal 38 verschillende kinderdagverblijven in de regio Arnhem - Nijmegen geobserveerd toen ze drie, zes en negen maanden oud waren en nog eens rond hun eerste verjaardag. De pedagoge is niet optimistisch over de kwaliteit van de zorg in crèches in het algemeen. Onderzoek Albers heeft het onderzoek gedaan waarvoor bekende wetenschappers als Louis Tavecchio, hoogleraar kinderopvang, en Marianne Riksen-Walraven, hoogleraar ontwikkelingspsychologie, al jaren pleiten. Beide hoogleraren maken zich grote zorgen over de kwaliteit van de kinderopvang in Nederland en het effect dat die zorg heeft op de latere ontwikkeling van het kind. Geschikt Tavecchio stelt dat een kind met een moeilijk temperament misschien wel helemaal niet geschikt is voor opvang buitenshuis in de jongste jaren, ook niet bij oma of de buurvrouw. Zo'n kind gedijt volgens hem beter bij zoveel mogelijk rust. Tot nu toe waren daar vrijwel alleen Amerikaanse onderzoeksgegevens over beschikbaar. Goede wil Volgens Albers zijn leidsters in de kinderopvang wel van goede wil, maar ontbreekt het hen aan opleiding. Zij noemt de kwaliteit van zorg in alle door haar onderzochte crèches matig. De medewerkers benaderen temperamentvolle kinderen vanaf het begin minder sensitief en babbelden er minder mee tijdens de momenten als verschonen, voeden en naar bed brengen. Stressniveau De promovenda ontdekte ook dat het stressniveau van baby's vanaf drie maanden behoorlijk stijgt als ze bij de kinderopvang binnengebracht worden. Dat is vooral het geval bij kinderen die thuis een warme band met hun moeder hebben. De stressfactor neemt toe naarmate de baby's ouder worden. ''Een kinderdagverblijf is een behoorlijke opgave voor zeer jonge kinderen'', concludeert Albers. Ze vraagt zich af of baby's tot een jaar niet beter gewoon thuis bij de vaste verzorgers kunnen blijven. Leuk zo'n onderzoek, misschien krijgen de werkende moeders nu wel langer zwangerschapsverlof ofzo. Maar ja ondanks het onderzoek veel mensen hebben gewoon geen keuze en moeten wel werken en dus gebruik maken van een kdv. Wat ik persoonlijk schokkender vind is dat er dus naar voren is gekomen dat "moeilijke" baby's veel minder aandacht krijgen van de leidsters. Groetjes anita
Heb eergisteren voor het eerst m'n dochter naar het KDV gebracht. Daar hangen verschillende artikels op over de vele voordelen van een KDV tov oplossingen als oma & opa, thuisblijven etc.. En met die onderzoeken zal ongetwijfeld ook wel eens iemand gepromoveerd zijn Artikels als die van dit topic zijn enkel om werkende moeders lekker schuldig te doen voelen.. Ben zelf in eerste instantie opgevangen geweest door een familielid (thuisblijfmoeder), maar ik verveelde me dood, omdat ik interactie miste. Uitspraken als "kinderen moeten urenlang blijven liggen eer ze aandacht krijgen" en "max 30 uur/week" doen me dan ook grijs haar krijgen (bij ons gemiddeld 45 à 50 u/week). Ieder doet of laat waar ie zich goed bij voelt!
Hehe, kwek, logisch dat er in een KDV geen artikelen hangen over de nadelen ervan . En de onderzoekster van dit artikel zal vast gedacht hebben: laat ik eens iets onderzoeken zodat werkende moeders zich lekker schuldig kunnen gaan voelen . Is er een reden dan, om je schuldig te voelen als je je kind naar een KDV brengt? Uiteindelijk zijn we het toch allemaal eens met het feit dat iedereen moet doen waar die zich goed bij voelt.
Er zijn 64 kids onderzocht, waarvan de creche-kids een hoger cortisolniveau hadden. Er is dus wel een controlegroep geweest...
Werd hier aangehaald dat het artikel wel waar zal zijn "omdat de onderzoekster ermee gepromoveerd is" - da's al! Iedereen kan aantonen wat hij of zij wil aantonen. Vroeger moest je kind op z'n buikje liggen (owv aangetoonde studies) en nu is het weer de rugligging (ook al owv studies) En neen, heb helemaal niets om me schuldig over te voelen. Waarom zou ik?