Hoi dames, Mss hebben jullie dit al gelezen? Ben benieuwd naar jullie reactie's. ------------------------------------------------------------------------------- Toen Jaime Primak Sullivan haar kinderen op een ijsje wilde trakteren, had ze nooit verwacht dat dit zou uitdraaien op een ongelofelijke levensles voor haar (b)engeltjes. En dan nog eentje die het hele internet zou veroveren. De ster uit de Amerikaanse realityserie 'Jersey Belle' beschreef twee dagen geleden op Facebook wat er was gebeurd onder het mom van 'Ik ben de gemeenste mama ooit'. "Ik nam de kleintjes (8, 7 en 5 jaar oud) mee naar de 'Dairy Queen' voor een ijsje. Ze bestelden elk hun lievelingsdessertje. Een jong meisje (ik schat een jaar of 17) overhandigde de ijsjes. Niet één van mijn kinderen keek haar aan. Geen enkele pagadder zei 'Dank je' tegen haar noch tegen mij. Dus ik wachtte en telde tot 10 in mijn hoofd toen ik zag hoe de kinderen zich van geen kwaad bewust waren en gewoon van hun zoete lekkernij genoten." Toen vond Jaime het moment gekomen om in te grijpen. "Ik nam kalm hun ijsjes af en smeet ze prompt in de vuilbak terwijl mijn kinderen verbijsterd toekeken. Ze werden hysterisch. Ik wachtte rustig af. Toen ze eindelijk beseften dat ik iets had te zeggen, zwegen ze. Ik legde uit dat ze op een dag, indien ze geluk hadden, misschien ook in een ijskraam zouden werken zoals dat meisje. En dat ik hoopte dat de mensen hen dan wel een blik waardig zouden gunnen, recht in hun ogen zouden kijken en 'dank je' zeggen. Mijn kinderen zijn ondertussen oud genoeg om manieren te leren en respect te hebben voor anderen. Dus vandaag, ben ik de gemeenste mama ter wereld." Haar post heeft al bijna 300.000 likes gekregen.
Ik vind het maar vreemd. Je wilt je kinderen manieren bijbrengen, maar ondertussen smijt je wel net aangeschafte ijsjes de vuilnisbak in.... ook niet echt een hele strakke actie vind ik, geen goed voorbeeld. Ik had het niet zo aangepakt.
Dat noem ik nog eens eens respect bij brengen vind het super hoe ze dat met haar kids heeft aangepakt alleen denk ik wel dat ik er meteen iets van gezegd zou hebben.
Hm... misschien ze EERST dingen uitleggen en daarna ingrijpen als ze het niet doen? Ik vind dit overdreven. En ik ben niet onder de indruk van het posten van dit soort dingen op Facebook. Blegh.
Een ding is nu zeker de volgende keer bedanken ze x wel. Niet mijn keuze naar ben wel voor voelen hoeren principe.
Is dat niet een stukje opvoeding? Als mijn kinderen kunnen hoe klein ook iets krijgen moeten ze van mij dankjewel zeggen doen ze dit niet zeg ik het tegen ze dat ze het moeten zeggen of ik zeg "wat zeg je dan?" Dat ijs weg gooien Is gewoon een kutstreek zulke dingen kun je ook gewoon met praten oplossen ipv een draak te zijn
Dat is een manier om je kinderen iets te leren. Het zou mijn manier niet zijn. Dit zou dus bij ons niet gebeurd zijn. Mijn kinderen heb ik namelijk al vanaf ze heel klein zijn geleerd dat ze bedankt moeten zeggen. En doen dit ook dus altijd...omdat het normaal is en hoort. Mijn dochter zegt nu zelfs ook u tegen oudere mensen. Vindt ze zelf prettig. Dus misschien een fout van deze gemene moeder zelf?
Wow wat een gemene actie!! Ze kon het de kinderen ook even uitleggen of ze eraan laten herinneren om dank je wel te zeggen. Het zijn maar kinderen, die kunnen ook eens wat vergeten net zoals wij.
Ik vind dit idd een hele gemene moeder en het ergste is nog dat ze er trots op is. Ja ik verwacht ook dat mijn kinderen netjes dank je wel zeggen en zij worden hier ook zeker op aan gesproken. Maar dat kan wel op een andere manier dan zo. Mijn eerste reactie was eigenlijk, wat een tr*t!
Het verhaal vermeldt natuurlijk niet hoe vaak ze in andere situaties al heeft uitgelegd dat ze dank je wel moeten zeggen. Ik hoor mezelf ook zó vaak zeggen 'Wat zeg je dan?' Ik baal daar altijd wat van. De jongste van 2,5: oké. Maar de oudste is 5,5 en moet dit toch onderhand gewoon weten. Ik heb wel eens het idee dat hij het zelden spontaan doet, juist omdat ik het altijd influister. Hij hoeft er zelf niet aan te denken, mama regelt het wel. Ik weet niet of ik ijsjes in de prullenbak zou smijten. Maar na ik-weet-niet-hoe-vaak-zeggen is een wat steviger statement misschien niet eens zo verkeerd. Ik vind een door mama ingefluisterd 'dank je wel' ook niet zoveel waard, eigenlijk. Het moet uit jezelf komen, dan drukt het pas echt waardering uit. Al is een 'dank je wel' uit angst ook niet veel waard natuurlijk.
Ik vind 't ook 'n trut. En sneu voor de kinderen. Eerst vergeet hun moeder ze iets te leren en daarna geeft dezelfde moeder ze een 'shocktherapietje' want dan voelen ze 't en dan leren ze 't wel. Ik geloof daar totaal niet in. En dan nog trots zijn. Trut x 3!!!
Even een dingetje...deze dame is volgens mij aandachtsgeil Als ik zo zie wat ze allemaal post en doet... Ik neem dit verhaal met een hele grote korrel zout... ( dat wil zeggen....ik geloof er niet zoveel van)
Beetje overdreven. Hier doen we het zo: zelf het goede voorbeeld geven en dochter leren dat alsjeblieft en dankjewel zeggen normaal is. Dochter is 3,5 en ik vind dat ze het fantastisch doet. Ze maakt ook vaak een praatje en geeft zelfs complimentjes. Maar wanneer ik iets afreken hoeft zij niet dankjewel te zeggen, maar weer wel als ze het bonnetje in ontvangst neemt of een iets anders bij de kassa krijgt. Snap niet wat die kinderen leren wanneer hun ijsjes in de vuilnisbak liggen, alleen dat hun moeder een rotsttreek uithaalt om zichzelf te bewijzen.
Soms hebben verlegen kinderen een aansporing nodig of een beetje hulp Ik vind dat als een kind even hulp nodig heeft bij het zeggen zeker niet minder geloofwaardig. Soms is het heel erg moeilijk om tegen een compleet vreemde te praten. Zelf heb ik dat totaal niet...als kind was ik erg zelfverzekerd ...maar nu ik een heel verlegen en angstig meisje heb heb ik geleerd ( voor mij dus ook een leermoment geweest) dat het voor die kinderen soms heel moeilijk is. Nu met 9 jaar zegt ze het zelf en durft ze dat ook wel...maar ik zie dat ze het nog altijd best een dingetje vindt. Toen ze 4 was moest ik haar altijd even helpen...gewoon omdat ze het eng vond.
Belachelijk vind ik het. En ook volledig buitenproportioneel! En ze is er nog trots op ook. Bovendien leer je kinderen zelf dit soort dingen door voor te leven! En wat zeg je dan? Is een manier om het te leren.
Mja niet zo leuk. Maarja, soms grijp je even drastisch in. Ik was vandaag ook erg gemeen. Mijn zoon wilde niet uit bad. "Ik wil pas uit bad als het donker is" zei hij steeds. Ik zei "het is over drie uur pas donker." "dan wil ik pas uit bad als het koud is." "goed, dan doe ik er wel wat koud water bij." woedend spring hij het bad uit en hij heeft me twee keer met zijn stuiterbal mogen bekogelen omdat ik zo gemeen was. "jij was heel, heel stout," zei hij.
Ik had het heel anders aangepakt maar kan niet zeggen dat ik het haar fout vind doen. Die kinderen zullen het iig niet zo gauw vergeten en een volgende keer vast netjes bedanken. Waar ik me vooral aan erger is aan al die moeders die er wat van vinden, hun mening dan ook niet onder stoelen of banken steken, er van overtuigd zijn dat hun opvoeding het allerbeste is en die vervolgens in je strot dauwen want zo 'hoort' het. Laat iedereen het lekker op haar eigen manier doen zeg.