Ik ga sinds kort naar een logopediste omdat ik in stresssituaties niet altijd uit mijn woorden kan komen. Voorheen dacht ik altijd dat het gewoon lag aan het feit dat ik moe was, of dat ik opzag tegen een zwaar (bijvoorbeeld zakelijk) gesprek. Inmiddels begon ik mij er steeds meer aan te ergeren. Ik kan mij niet altijd uiten op de manier die ik wil omdat ik simpelweg de woorden niet uit kan spreken die ik uit wil spreken. Nu was ik vandaag bij de logopediste, en ze zei tegen mij dat ik eigenlijk helemaal niet echt stotter. Mensen merken het namelijk niet eens omdat ik mezelf enorm aangeleerd heb om de woorden te ontwijken of desnoods maar gewoon te zwijgen. Ze zei dat bij mensen die stotteren er vaak een probleem met de spieren is, en dat het bij mij vermoedelijk puur en alleen mijn ademhaling was. Ze vroeg het een en ander en zei daarna dat ik een ernstige vorm van hyperventilatie heb. Ik dacht dat het altijd veroorzaakt werd door iets tussen je oren. Ze gaf aan dat ik langs de huisarts moest om te kijken wat er aan ten grondslag ligt. Hyperventilatie is vaak een uiting van angst, maar het heeft vaak wel een lichamelijke reden om te beginnen. In het verleden heb ik 3 jaar ongeveer gehad dat ik weleens plotseling doodziek kon worden, zakte dan volledig in elkaar, was nergens meer toe in staat, mijn huid werd grauw en doorzichtig. Zolang iedereen me maar met rust liet was er niks aan de hand, dan was ik na een half uurtje wel weer mezelf. 1x gebeurde het in de klas, en toen kwam er een hele ploeg mensen bij die uiteindelijk de ambulance belde. Vlak voordat die kwam hadden die mensen besloten om mij plat neer te leggen en hierdoor moest ik opeens kotsen. En toen was ik plots weer helemaal beter. Op dat moment kwam de ambulance binnen, en zij zeiden dat het hoogstwaarschijnlijk hyperventilatie was geweest. Door de mensen eromheen kon ik er niet uit komen. Als ik aan de telefoon hang, en bespreek iets wat ik niet leuk vind, dan kan ik soms binnen enkele minuten volledig buiten adem zijn en ik wordt ook echt moe van een gesprek dan. Als ik een gesprek face to face heb met iemand die ik als ehm 'tegenpool' zie, dan kan ik weleens compleet stilvallen omdat ik gewoon geen woord meer kan uitspreken. Het belemmerd mij ontzettend op cruciale momenten en ik wil er graag vanaf. Maar toch schrik ik er wel een beetje van dat ze zei dat het door hyperventilatie kwam. Die link heb ik nooit gelegd, en vond zelf ook helemaal niet dat ik last had van hyperventilatie. Wel merkte ik door haar eerdere opmerkingen dat mijn ademhaling echt een drama is, ik adem heel hoog en heel oppervlakkig, en als ik in gesprek ben kom ik er helemaal amper aan toe. Hoe kom ik van dat hyperventileren af? Ze geeft mij wel ademhalingsoefeningen, maar dt hyperventileren gebeurd volledig onbewust. Het is niet dat ik zoals in de film in paniek een zakje zoek ofzoiets......
Ik denk ook dat ik chronische hyperventilatie heb. dit is namelijk bevestigd door iemand die mensen met hyperventilatie helpt en ze heeft een ademtest bij mij gedaan. En inderdaad je merkt zelf niet dat je heel de dag verkeerd ademhaalt behalve bij een paniekaanval. Bij mij voelt het namelijk zo dat ik opeens uit het niets het gevoel heb dat ik dood ga neervallen, krijg zweethanden, koude rillingen en ga adem happen en daarna veel geeuwen. en ik vind het doodeng. Merk ook al dat op de plaatsen waar ik het heb gehad weer bang word om het te krijgen. Er zijn 200 klachten die je kan krijgen van een verkeerde ademhaling. 3 keer per dag 10 minuten gaan liggen goed inademen door je neus en heel rustig uitademen net of je door een rietje blaast. Hier ben ik nu ook mee bezig en je gaat merken dat het in het begin nog niet zo goed gaat omdat je veel sneller eigenlijk wilt ademhalen. Ik heb als het goed is morgen mijn hyperven in huis. dat is een apparaatje waar je door moet blazen als je een aanval hebt en daardoor word gelijk je ademhaling weer normaal. wat merk jij eigenlijk voor lichamelijke klachten?
Ja kijk, dat heb ik dus niet.... Dat zijn de klassieke symptomen. Ik HAD vroeger dat ik plots heel ziek werd, na een uurtje met rust gelaten te worden kwam het dan altijd wel weer goed. Waar ik het nu alleen nog merk, is als ik een telefoongesprek voer waarin ik iets in bespreek wat ik niet leuk vind. Na enkele minuten ben ik dan buiten adem alsof ik de trap of en af gerend heb. Verder eigenlijk niks... Zeker geen paniekaanvallen waar je altijd over leest. Ik zie wel een relatie met stress, gesprekken die ik niet leuk vind, daar gaat het mis.