Mijn man is al een paar weken goed ziek, met een aanloop van al enkele maanden qua vermoeidheid. Vorige week bloed geprikt en vandaag is duidelijk geworden dat het Pfeiffer is. Hij zit nog niet in de genezende fase, over 2 weken moet hij weer terug om te zien of hij nu al wel aan de beterende hand is. Zijn er dames ( of heren ) die ook Pfeiffer hebben gehad, en zo ja, wat hielp? Ik heb multivitaminen voor wat extra energie gehaald. Hij eet en drinkt goed en gezond, hij slaapt véél ( 18 uur per dag ). Wat kunnen we extra doen? Moet zeggen dat het wel erg pittig is met 2 kindjes want de zorg komt nu op mij aan, en dan natuurlijk nog het huishouden en de nachten die ik er af en toe nog uit ben. 27 juni begin ik met mijn nieuwe baan en ik hoop dat ik dan iets uitgerust ben...
Ik heb pfeiffer gehad toen ik op de middelbare school zat, en weet dat ik enorm moe was, en veel sliep, gezond eten... en daarna voorzichtig aan je dagenlijkse dingen weer opbouwen. Ik heb zelf nog wel een terrug slag gehad een tijdje later, maar heb er allang geen last meer van. Manlief heeft het in 2004 gehad toen was hij 29 Kan me nog herinneren dat hij ook vooral moe was, en geloof na 6 weken was hij weer op de benen, en ging weer werken. Wel heeft hij altijd last gehad met de nachtdiensten daarna, en dat merkt hij nu ruim 6 jaar later nog steeds dat hij veel slechter tegen de nachtdiensten kan als voorheen. Maar enige wat ik kan zeggen, wel rust nemen, gezond eten, wel naar buiten gaan lekker de buitenlucht in een stukje lopen en zo opbouwen. En vooral wel toegeven als hij moe is.
Ik heb pfeiffer gehad, het duurde anderhalf jaar. Wat hielp, niet veel. Alleen veel slapen, ook overdag een paar uur. En gezond eten. Als ik een week niet gezond at, bijv pizza, frietjes en de derde dag pannekoeken, kon je me echt op dag 4 opvegen. Veel sterkte, heeft hij er ook al keelontsteking van gehad?
Ik heb Pfeiffer gehad toen ik 29 was, voorafgegaan door een burn-out. Toen dus keelontsteking en na drie, vier weken was ik echt helemaal totalloss.... bleek inderdaad Pfeiffer te hebben. De HA dacht eerst dat het "tussen de oren zat" vanwege die burnout. Maar bleek dus toch Pfeiffer in het "acute" stadium te zijn. Wat helpt: vooral veel rust en wees bedacht op terugslagen. Ik had het vooral bij stresssituaties in de privésfeer. Mn moeder heeft een hartinfarct gehad in die periode en daarvan heb ik een heftige terugval gehad,... dan was ik gewoon veertien dagen echt doodop en kon ik weer opnieuw beginnen met opbouwen. Ook concentratie was dan heel erg lastig. En bij de een is het met zes weken over, een ander heeft er een half jaar last van en weer anderen zijn er echt dusdanig ziek van dat ze worden opgenomen in het ziekenhuis. Beterschap en sterkte!
Bedankt dames. Gezond eten lukt redelijk, het is meer het eten in het algemeen waar hij geen zin in heeft. Maar hij zit goed aan het fruit en de zelf gemaakte smoothies. Maar het is wel heftig hoor, pfff. Eerst inderdaad erge last van zijn keel, nog steeds trouwens, maar geen ontsteking. En hij is best geel, doordat zijn lever minder functioneert. Misschien iemand tips wb homeopathische middeltjes?
Hmm, ik heb heb ook gehad en behalve gezond eten e.d. hielp niet veel. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daarna niet meer de energie heb gekregen die ik daarvoor had, maar dat is lang niet bij iedereen het geval hoor. Tips die ik kan geven is dat hij er beter aan toe kan geven en goed rust kan pakken. Heb je geen mensen in je omgeving die jullie wat kunnen bijstaan. Met 2 kindjes erbij en een nieuwe baan lijkt me het goed om hulp te durven vragen. Heel erg veel succes ermee!
mijn dochter heeft pfeiffer gehad. ze heeft inmiddels ( alweer ruim 2 jaar) officieel de diagnose CVS helaas. en al 2 maal een half jaar revalidatie gehad ervoor. ik hoop voor je man dat het bij hem beter geneest. omdat wij het niet wisten (het kwam niet uit herhaaldelijke reguliere testen) hebben we nooit iets speciaals kunnen doen voor haar. buiten dan dat ze veel thuis was omdat ze school niet trok en ontzettend veel hoofdpijn had. gezond etend eden we al, ze heeft wel vitamine preparaten gehad. verscheidenen zelfs, maar niks hielp. pas na 2 jaar werd duidelijk uit een kweek ( van de weet ik hoeveel die de kinderarts op kweek had gezet) dat het een verkapte vorm van pfeiffer is geweest en dat ze nu antistoffen heeft. als hij nog niet in de opbouwende fase zit is het wellicht ook nog besmettelijk. let dus goed op de hygiéne van hem. appart bestek bord en beker en handoekken enzo. opletten met hoesten en zeer geregeld de handen wassen. ow en dat van die langdurige keelpijn herken ik ook. daar klaagde zij ook over (nog steeds trouwens) en veel hoofdpijn. veel sterkte voor jullie allemaal.
Ik heb pfeiffer gehad toen ik zwanger was van mijn tweede, ik was toen 20. Alleen kwam ik daar pas 3 weken na de bevalling achter. (vermoeidheid werd afgedaan als normaal in de zwangerschap). Na de acute fase ging ik weer op volle kracht, ondanks de vermoeidheid. Hierdoor heb ik nu me/cvs (chronisch vermoeid). Dus vooral belangrijk dat hij het echt goed uitziekt, luisteren naar zijn vermoeidheid. Als hij last heeft van zijn lever dan niet teveel foute vetten want de lever heeft er moeite mee dat te verteren. ook geen geraffineerde suikers. Voor de rest zoveel mogelijk goed eten, en regelmatig eten. Verder wel lichaamsbeweging aanhouden, na de acute fase. en verder kan hij bij keelpijn bijv trachitol gebruiken en elke dag een vitamine C bruistablet en echinaforce
Bedankt dames. Anita, aaiii ik hoop wel dat hij zijn energie terug krijgt, hij is altijd zo bezig. Hij baalt nu ook gigantisch van zichzelf Mijn ouders kunnen mij redelijk helpen, en de kinderen blijven 2 dagen in de week naar het KDV gaan ondanks dat ik thuis bed. Blup, HA had het er niet over dat hij nog besmettelijk was. Maar misschien wel goed om er extra alert om te zijn. Bah, ik hoop dat hij niet onze kinderen aan steekt ( of heeft gestoken ) Napoleon, oh bah dat is wel heel heftig. Hij rust echt goed uit, luistert naar zijn lichaam, slaapt veel, drinkt veel water. Hij voelt zich al wel wat beter dan 3 dagen geleden, er zit héél geleidelijk aan verbetering in ( hoop ik ! ). Buuuuh, het is een soort van 'Ren je rot' de hele dag voor mij.
Mijn man had het. Hij was niet ziek, wel erg moe. Hij is er nooit voor thuis gebleven, slikte wel multivitamines. Het sleepte echt jaren voort en volgens de dokter blijft het in je bloed zitten en kan het de kop weer opsteken in stressvolle periodes. Hij merkt dan altijd meteen dat zijn klieren opgezet zijn dus dat klopt wel.
Volgens bloedonderzoek heb ik pfeiffer gehad (volgens de assistente was het negatief en bij de HA zelf bleek ik toch antistoffen te hebben). Ik weet niet wanneer ik het gehad heb. Wel ben ik drie maanden geleden erg ziek geweest en sindsdien heb ik een opgezette lymfeklier in mijn nek. Of het met de pfeiffer te maken heeft weet ik niet, morgen moet ik naar het zkh om het te laten checken. Verder heb ik er zelf dus niet zoveel van gemerkt.
Ik heb 2 jaar geleden Pfeiffer gehad maar was altijd al heel moe. Ik was ontzettend ziek toen met oud op nieuw (dik 40 gr koorts, keelangina, opgezette klieren) en heb t toen (waarschijnlijk) gekregen.. Nu heb ik 3 weken geleden bloed laten prikken en is mijn vit b 12 te laag, ik heb de andere variant van Pfeiffer gekregen en volgende week gaan ze weer prikken en kijken hoe het is 'ontwikkelt'.
TIP rusten wanneer je kunt! Mijn kinderen gaan 3 dagen in de week naar de gastouder zodat ik heel rustig aan mijn huishouden wat kan doen en veel kan bijtanken.
@Aszz, als je kinderen het krijgen, is het helemaal niet erg, fijn juist! Want als je onder de 11 bent dan maak je pfeiffer door als een erge verkoudheid, maar daarna kan je het nooit weer krijgen. op 40 jarige leeftijd heeft 98% van de mensen het gehad, waarvan verreweg de meesten voor ze de puberleeftijd bereiken het hebben gehad. Tussen de 11 jaar en de 29 is pfeiffer echt een zware ziekte maar daarna of daarvoor merk je er nauwelijks iets van (in zijn algemeenheid) Ja mijn pfeiffer was sowieso heftig, maar ik had ook mijn dochtertje kunnen verliezen. Door de pfeiffer was de placenta nl niet goed gegroeid (pfeiffer tast nl de aanmaak van nieuwe cellen aan) waardoor ze bijna met 30wk geboren was. Gelukkig stopten mijn weeën. Vervolgens heb ik weet ik niet hoe vaak aan het ctg gelegen omdat ze niet bewoog. Na de bevalling schrok de vk zich een hoedje want het was maar een mini-placentaatje. Ze is ook echt ondervoed geboren. Met van dat donshaar en bijna een kilo lichter dan mijn andere kinderen. Ik weet nauwelijks nog iets van haar eerste 4 maanden omdat ik gewoon knock-out was. Ik hoop dat je man er lekker snel weer bovenop is en dat jij ook uitgerust bent voor je weer aan het werk moet!
Ik heb het (gehad). Zal het altijd in mijn bloed hebben en het kan terug komen. (althans dat hebben ze tegen mij gezegd). Ik zal meer moeten rusten dan menig ander. Het is niet anders... tip. leef gezond en rust veel als je merkt dat je moe wordt op bent