Komt het bloed niet van een wondje in je vagina misschien?? Heb ik vaak last van, echt zo'n pijnlijk wondje wat elke keer open gaat en bloed. Maar heb het meestal nadat ik ongesteld geweest ben, denk door het vele vegen ofzo... Hou je ons op de hoogte meid?? Ik hoop het beste voor je vrijdag. Mn broer is vrijdag jarig, dus een feestelijke dag, moet voor jou ook zo zijn!!!
hoi meiden.. sabrien geloof er best in dat het door de "samenleving" kan komen hoor.... heb ik ook wel eens ! lucky; hoop houden hoor voor volgende poging (is best lastig weet ik wel, maar toch....... komt goed zeg ik !!) hier vandaag gebeld dat captain iglo het ontdooien heeft overleeft en morgen om 14:30 is de TP !!!! ze hebben er 1 uit de vriezer gehaald dus nog 5 over, das ook best een prettig idee suc6 allemaal !! XX robing
Robing, bedankt voor je berichtje!! Wat een goed nieuws!!! Heel veel succes vandaag met de TP en nog meeeeeeeeer succes de komende WW! Ik ga je in de gaten houden en voor je duimen!!! Bedankt voor julie lieve reacties gisteren, de meeste van jullie weten wel dat ik altijd heel erg positief ben ingesteld maar ben nog steeds licht aan het vloeien en heb wat weeige (ongi)buikpijn dus denk echt niet dat het om een contactbloeding gaat (heb ik trouwens ook nog nooit gehad). Ik ga morgen maar gewoon voor een echo, dan zien ze tenminste wat er aan de hand is en hoe ze het voor de volgende keer hopelijk anders kunnen doen. Mijn man zei ook tegen me, tuurlijk ben je teleurgesteld ben je eindelijk weer begonnen en dan krijg je dit weer.... maar het allerbelangrijkste is natuurlijk dat ze niet zomaar cryos gaan verkwisten daar zijn ze veeeeeeeeeeel te kostbaar voor!!!!! We wachten het maar af en ik laat het jullie wel weten!! knuf
Sabrien, ik heb het vloeien ook een keer gehad. Niet bij een cryo poging maar bij het spuiten bij de laatste ICSI. Toen was ik al een paar dagen aan het spuiten met Menopur en toen ging ik ineens vloeien! Terwijl dat toch de periode is dat het bms moet opbouwen en niet moet afbreken. Na 2 dagen hield het op en blijkbaar had ik uiteindelijk toch het bms dik genoeg voor een tp. Dus ff afwachten! Succes! Ik heb nu al zoveel vreemde dingen meegemaakt, dat ik het maar niet meer probeer te begrijpen... * gespongen follikels bij de punctie * puncties met 1 eicel, puncties met 8 eicellen * ovulatiebloeding, 2 dagen bloeden na eisprong * vloeien tijdens spuiten met Menopur * menstruatie's van 1-2 dagen zelfs na de behandelingen * tp met progynova én een boel dansende follies (terwijl die bij anderen worden afgebroken) Heb altijd het idee dat ik de enige ben met dit soort vreemde randverschijnselen Robing, succes met jullie volgende cryo!!!
Jeetje Sikki inderdaad bij ons gaat ook altijd wat mis en heb ook altijd het gevoel dat ik de enige ben bij wie dat zo is. Probeer het inderdaad maar niet meer te begrijpen hoe het allemaal kan!!! Hoop morgen ook op goed nieuws, en anders dan beginnen we maar weer opnieuw!!!! Lief dat je reageert!!! Dit is onze rampscenario tot nu toe: 1e ICSI afgebroken i.v.m dreigende overstimulatie (meer dan 32 follikels) 2 dgn voor punctie 2e ICSI afgebroken na punctie, geen levende zaadcellen bij man 3e ICSI zwanger maar na 6,5 week miskraam 4e ICSI is "gewoon mislukt" 1e poging cryo TP: bloedverlies op CD 13, 14 bij Progynova gebruik Heb nog een sprankje hoop voor deze poging (ja ja altijd positief blijven) maar anders starten we gewoon weer opnieuw!!! Hoe is het met jou verder? Al plannen voor verder te gaan met de cryos? Bedankt!! kuss
Zit voor het eerst echt in een dip. Weet het allemaal even niet meer. Alles ligt ineens op de weegschaal. Niet alleen de ICSI, adoptie of eiceldonatie, maar ook het werk en verdere de invulling van mijn leven oftewel 'wat is de reden van mijn bestaan'. Klinkt heel zwaar, maar zo voelt het op dit moment wel een beetje. Misschien is het ook wel gewoon het dertigers dilemma. Anyway, volgende week hebben we eerst een gesprek met de arts wat het beste strijdplan is voor de laatste 2 Yeti's. Daarna op wintersport en dan bij aanvang van de volgende menstruatie de Yeti's ophalen. Zoals Lindinha ook al zei, wat heeft het wachten voor zin...
Hey meiske, Vandaag kan ik wel met je meepraten, voel me vandaag ook een beetje zo. Het zit ons ook echt niet mee he!!!! Alles zit ons tegen en nooit gaat iets gewoon zoals het hoort. Wordt er ook gek van!!!!!!!! Gaat het ons dan ooit lukken? Ja, tuurlijk we moeten vertrouwen hebben en positief blijven maar soms is dat zooooo verdomd moeilijk. Al die rot hormonen doen er natuurlijk ook nog een schepje bovenop........ Hebben ook vorige week adoptie inschrijfformulieren thuis gekregen en willen na het mislukken van de cryo's (hoezo positief?!?!?!) naar Belgie gaan voor verdere onderzoeken en behandelingen. EVEN EEEN DIKKE DIGI KNUFFFFFFFFFFF, die kunnen we op dit moment beide gebruiken! Fijn dat jullie volg. week een gesprek hebben om alles te bespreken wat betreft de TP van de 2 yeti's. En dan lekker op wintersport, je hoofd proberen leeg te maken en lekker uit je bol gaan op de skipiste en natuurlijk apres ski!!! We moeten er maar het beste van hopen en moed blijven houden en hoe moeilijk dat ook is: WE MOETEN POSITIEF BLIJVEN!!!!! Dikke knufffff
Hey lieve Sikki en Sabrien, Wat herkenbaar wat jullie schrijven; met name wat jij schrijft Sikki. Hoe je je op dit moment voelt. Als ik jullie lijstjes zie dan valt t bij mij allemaal nog wel mee met "slechts" 1 verse ICSI tp en 1 cryo mislukt..... Maar na die cryo zat ik er ook even helemaal doorheen. Ik herken heel erg dat je schrijft dat je hele leven even op z'n gat ligt. Ik vond ook even niets meer leuk. Werk niet, leuke dingen doen niet, niks doen niet, enz. En ik ging aan alles en iedereen twijfelen. Is mijn werk nog wel leuk genoeg? Kan ik nou wel echt op mijn vrienden rekenen? Waarom wil ik ookal weer kinderen? Wat wil ik met mijn leven? enz. Voor het eerst in mijn leven dacht ik....zo moeten depressieve mensen zich voelen..... Gek genoeg was ik op een gegeven moment er wel weer doorheen (wel nadat ik er wat meer open over was richting mijn omgeving dat ik mijn gewoon "k#t" voelde). Ik denk ook wel dat al die hormonen in mijn lijf ook mee spelen bij dat depri-gevoel. Maar inderdaad Sabrien; we moeten positief blijven!!!! Alleen dat (en humor!) zal ons redden! Hebben jullie t trouwens ook dames, met die adoptiepapieren, dat je denkt...... "als ik die nu opvraag/instuur dan lijkt t net of ik de hoop/moed al heb opgegeven, moet ik dat dan wel doen?". Wij twijfelen heel erg of we t nu al willen opvragen of dat we toch nog wachten tot na een volgende of nog een volgende poging. De adoptieprocedures duren allemaal zo vreselijk lang dat ik denk...laat ik t maar opvragen. Aan de andere kant denk ik....maar we hebben nog kansen! Anyway; fijn om iig met jullie MMMeiden ervaringen te delen. Blijkbaar lopen we enorm tegen dezelfde dingen aan. Tis ook zo dat ik soms denk "mijn leven staat stil!". Dan vind je de andere dingen in het leven ook niks meer aan (bv werk) en wil je beweging brengen in je leven. (bv door een andere baan te vinden) Die neiging heb ik ook enorm (zelfs al sollibrief de deur uit gedaan), maar ook daar is weer de twijfel...Moet ik dat nu wel doen met al die toestanden? Dames; houd moed! Hele dikke ((((((((((((((knufffffff)))))))))))))))))) hypo
Hai Hypo, Bedankt voor je reactie. Ben zo blij te horen dat ik niet de enige ben die er mee worstelt. Wij hebben vorige week de adoptieaanvraag opgestuurd. We hadden het er al langer over gehad, maar stelden het iedere keer uit. Nog een poging, nog een poging... Maar toen vorige week ons BKA nummer kwam werd ik er toch wel heel erg emotioneel van. Best wel confronterend. Nu ben ik wel blij dat we het gedaan hebben. We geven absoluut nog niet op en weet ook niet 100% zeker of adoptie echt is wat we willen, maar de wachtlijsten zijn zo lang! Ook hebben we altijd gezegd, we laten ons leven niet hierdoor stilstaan. We boeken die vakantie, ik ga solliciteren. We moeten ons geluk niet laten afhangen van een kindje. Maar nu ben ik op een punt beland dat ik dat allemaal juist even niet meer wil! Ik moet nu eens stilstaan bij wat er allemaal gebeurt. Want we zijn nu al 2,5 jaar aan het doorhollen en ik word er nu erg onrustig door. Heel erg dubbel allemaal. Constant in tweestrijd. Maar ik 'baal' nu dat we over 3 weken op wintersport gaan, omdat ik hierdoor weer een maand moet missen. Ik wil me nu juist eens helemaal in de poging graven zonder dat ik in de knel zit door andere afspraken. Dat ik naar een concert ga en dan met het spuiten in de knel zit. Of dat we van een weekendje Texel eerder terug moeten komen voor een FM. Dus na de wintersport zet ik alles even stil. Even helemaal niets in de toekomst vast leggen. Geen vakantie, geen concerten, geen weekendjes weg. Even nergens anders voor hoeven te gaan. Even rust. En dat kan ook door even rust van de MMM te nemen. Maar gezien mijn eicelvoorraad heb ik die tijd gewoon niet. Weet je, ik ben altijd positief gebleven. Heb me altijd sterk op de been weten te houden. Ik heb me nog geen uur ziek gemeld van m'n werk. Loop altijd 'vrolijk' rond. Iedereen weet van onze MMM, maar als iemand me vraagt hoe het gaat, dan gaat het altijd goed. Maar op de momenten dat ik dan naar huis rij en ik een uurtje alleen in de auto zit, dan komen de huilbuien. En tuurlijk, we moeten positief blijven. Maar het is verdomde moeilijk!!! Liefs Sikki
lieve schatten. ik wil jullie allemaal een ontzettend dikke dikke knuffel geven het is zo erg, zo leeg, zo donker, zo koud, zo onheilspellend soms. dat je echt niet weet hoe het ooit nog goed zou moeten komen, en dat je helemaal in de knoop zit met jezelf. wat hypo ook zegt, dat je aan alles gaat twijfelen, ik heb wel eens gedacht dat ik zo klem zat in mijn kinderwens dat het net leek of alleen het zwangerworden nog een doel was, en verder niets. ik bedoel, niet eens dat kind krijgen, maar &^*&%(^% zwanger worden. ik herken t allemaal en toch kan ik nu niet meer meepraten, wegens het simpele feit dat ik ' opeens ' zomaar geluk heb gekregen. tot nu toe. maar ik denk aan jullie en ik wou dat ik jullie kon verlichten. sikki, na de wintersport een ronde totaal op de TP richten is denk ik heel goed, hoewel ook zwaar. als je dat als enige ' verplichting ' probeert te hebben en de rest eromheen vouwt.. nou ja, werk is natuurlijk lastig. wat dat betreft zat ik op het dieptepunt van mijn MMM (vmk-overstimu-nu zwanger) wel heel voordelig omdat ik net mijn baan had opgezegd. dat is wel een erg radicale move, maar ik zou echt, en zeker na de TP, kiezen voor absolute rust en ZEN. dat wens ik robin ook die morgen een cryootje terug krijgt! lieve MMMoedige MMMeisjes (leuk trouwens om te zien dat de term ' MMMeisjes ' een algemeen gehanteerde wordt; schept een (twijfelachtige) band he ) ik denk aan jullie en ik duim voor jullie. wat de fuk, ik steek NU een glitterkaarsje aan voor jullie. geef niet op!! KNUFFEL Bekijk bijlage 52470
Jemig, had ik een heel verhaal getypt, wil ik 'm plaatsen, wat denk je....loopt ie vast....GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR!!!! Iiiiirrriiiitant!!!! Maar goed, ik had dus een heel verhaal geschreven over ook mijn dertigers-dilemma. Maar we zijn niet de enige hoor meiden, heel veel mensen (van 30+) om me heen zitten ermee, moet ik dit werk nu blijven doen tot ik met pensioen ga? Daarom ben ik vorige week begonnen met een fotografiecursus, zat er al zo vaak aan te denken, dat ik dacht...nu moet het er maar eens van komen, ik heb toch nog geen kinderen, dus mooi de tijd om nog te studeren. En de 1e les was echt super leuk, ben helemaal enthousiast!!!! En Sabrien, kop op he meid!!! Ook al is de echo morgen niet goed, dan weet je in ieder geval zeker dat je cryo's niet verspild zijn en de maand erop gaat het dan vast goed!!! En misschien is het ook wel helemaal niks, maar dat weet je pas morgen. Het is ook zo moeilijk allemaal wat we moeten doormaken, maar wij zijn sterke vrouwen die dat wel kunnen!!! ****POSITIVE VIBE**** Hypo, ik snap heel goed wat je bedoelt met dat het lijkt alsof je de hoop/moed hebt opgegeven, omdat je de adoptiepapieren opstuurt, wij hadden dat ook heel erg, maar hebben ons daar wel overheen gezet, omdat de wachtlijsten zo ontzettend lang zijn voor adoptie, dat we het maar gewoon ingediend hebben en we hebben inmiddels de VIA-bijeenkomsten achter de rug. Het was zeer nuttig en je gaat wel heel erg goed nadenken of je adoptie wel wilt, maar wij zijn er nog steeds positief over, mochten wij geen kindje van onzelf krijgen. Het is echt wel een alternatief, we doen dit niet uit een of ander sociaal aspect. Sikki, snap dat je op dit moment 'baalt' dat je op wintersport gaat (hmmm dit klinkt wel heel raar....balen dat je op vakantie gaat...), maar het is wel weer goed voor je "state of mind", effe je hoofd leeg maken, lekker alleen maar met skien en apres-skien bezig zijn.... kan me wel iets vervelenders bedenken... hihi!! En daarna zit je weer vol goede hoop en moed om de volgende behandeling in te gaan. Ik "baal" ook een beetje omdat ik maandag de echo heb, dat is CD10 en ga het weekend daarna een weekendje weg naar Drente, zul je net zien dat we dan zondag ofzo nog een keer voor een echo moeten.... moeten maar even afwachten hoe het afloopt. Anders ook maar een maandje wachten. Lieve Mede-M-Meisjes, we zijn er hier voor elkaar, om elkaar te steunen, moed in te praten en elkaar door die *&*&^&*^-WW te sleuren..... DUS KOP OP chicas, we can do it!!!!! Liefs en cyber-hug van mij!!!!
Bedankt lieve Lindinha voor je lieve woorden gisteren!!!! Zat gisteren echt in een dipdag, maar nu gelukkig weer wat beter!!! Ben net terug uit het ziekenhuis. Baarmoederslijmvlies was +/- 5 mm dus moet echt nog effe dikker worden. Moet nu Progynova gaan verdubbelen en dan moet het bloedverlies gaan minderen, wordt het minder dan mag ik volg. week vrijdag terug voor echo. Blijf ik vloeien moet ik bellen en dan wordt de poging onderbroken maar de arts wilde het toch nog een kans geven!!! ..........dus we wachten het maar af............... Was zo bang dat er iets niet goed was dat ik zo vloeide maar de arts heeft me echt gerustgesteld en zei dat sommige vrouwen wel vloeiden (dus niet genoeg hadden aan 2x1 Progynova) en sommige vrouwen het dubbele nodig hadden. Sabrien is dus weer gerustgesteld . Fijn weekend!
zo zal ik deze ook maar weer eens omhoog gooien..... hier is mijn verhaal tenslotte ook begonnen........ 2 weken geleden cryo terug laten plaatsen, maandag bloedgeprikt en een HCG van 6, heel weing kans dus, maar goed we geven de hoop niet op, vandaag weer bloed geprikt, HCG behoorlijk gestegen (heb vergeten te vragen hoeveel) het kan nog steeds niet goed aflopen, maar heeeeeel voorzichtig wordt ik hier wel een beetje blij van, moet met het "zwangere" schema beginnen (ustrogestan & progynova verhogen..) ik hou nog heeel erg een slag om de arm, maar dit is een stapje in de goede richting !!! to be continued.. X robing
wauw meid het is wel gestegen??? het kan net als bij klingel zijn dat de emmy wat langer heeft gewacht met zijn plaatsje te zoeken
Hey Robing, wat goed!!! Ik duim met je mee. Wanneer weet je meer? Moet je over een paar dagen nog een keer bloed laten prikken? Ik heb vandaag ook weer 1 cryo teruggeplaatst gekregen, en nog 1 in de vriezer....nu weer 2 weekjes wachten! Hopelijk komt Sabrien me morgen vergezellen op mn wachtbank, want het is wel erg eenzaam zo in mn uppie.... of eigenlijk met zn 2-en, maar goed.... liever dan met zn 4-en of 5-en...hihi!!!
denk ook dat captain iglo iets langer nodig heeft gehad om een mooi warm plekkie te vinden ..... volgende week wo weer bloedprikken.. lindinha spannend zeg ! twee weken wachten is lang, maar goed je kunt er niets aan veranderen.. hoop dat er meerdere volgen op de wachtbank, ik blijf ook nog ff bij jullie op de bank zitten hoor, ik schuif wel naar het randje.... en elif voor jou schiet het nu toch ook op ! X robing