Annedore op weg naar moederschap

Ik zie dat meerderen hier een 'eigen' topic hebben. Ik dacht 'laat ik er ook een openen, als soort van dagboek-achtig-iets'.
Dus bij dezen

Sinds woensdag was ik weer wat aan het vloeien, beetje bruinig. Maandag werd ik strontsjaggie wakker en had ik me toch een huiskamer-verander-keuken-afsop-manie. Ook gaf de weegschaal 3kg meer aan dan 'ie voor het weekend nog deed Het was allemaal al zo 'verdacht'.
Mijn beste moedertje zei al 'volgens mij moet jij ongesteld worden'.
Zoals jullie in mijn handtekening kunnen zien is mijn menstruatie sinds februari 2007 verre van regelmatig te noemen en er waren ook veel meer extreem lange cycli dan korte.
Maar vandaag ben ik dan toch, wederom na 21 dagen, ongesteld geworden.
Dit is zo dubbel voor mij. Aan de ene kant wil ik natuurlijk niet ongesteld worden, aan de andere kant is het weer een opluchting. Een cyclus van 21 dagen is altijd nog beter dan ruim 13 maanden niet ongesteld worden.

Ik ben blij dat we 19 april eindelijk naar de gyn gaan. Zulke extreme wisselingen in mijn cycluslengte baart mij zorgen. Het zal me vast een soort van rust geven om te weten hoe dit komt en wat er eventueel aan te doen is.
Aan de andere kant ben ik zó bang voor die afspraak Ik ben zelfs al bang voor de anamnese papieren die ik vandaag of morgen zal ontvangen. Ik heb jarenlang issues gehad met eten/weegschalen/gewicht. Ik zit nu eindelijk op de goede weg, heb vorige maand eindelijk aan mijn man durven te vertellen hoeveel ik weeg. Dit vertellen aan de gyn doet mij in angstzweet uitbarsten. Wat zal 'ie wel niet denken en zeggen?
Ik heb van Geertgen vernomen dat ze niet zo streng zijn als sommige andere gyn's die bijvoorbeeld een max. BMI van 30 toestaan.
Maar toch...je weet maar nooit. Wat nou als ik een uitzondering ben?
Ik kan gewoon niet zo goed meer rationeel nadenken als het om dit onderwerp gaat, hoe erg ik ook mijn best doe om het allemaal over me heen te laten komen...

*zucht* Ik maak het mezelf niet gemakkelijk, wie doet dat voor me

Trouwens, de weegschaal geeft inmiddels weer 3,6 kilo minder aan dan afgelopen maandag. Dat doet me dan weer goed

Groetjes Annedore

 

@regi: Dank je!


Wat net ineens door mijn koppie schiet:

Mijn moeder was twee keer binnen twee maanden zwanger. Is dat nou niet stom

In dit geval geen 'zo moeder, zo dochter' verhaal dus.

 

@mol81: jullie natuurlijk ook heel veel succes gewenst!

Annedore in de bocht

Gisteren begonnen met obesimed, als ondersteuning bij het afvallen.
Ga ik vanochtend op de weegschaal staan, poepienieuwsgierig hoeveel ik was afgevallen.......

ben ik dus bijna een hele kilo aangekomen

Nu zit ik hier dus flink te balen, dit is niet de bedoeling van die ka-uu-tee pillen! :x

En nee.....ik heb niet teveel gegeten, ik hoor jullie denken
Dat kon ook niet, want ik heb echt heel de dag geen hongergevoel gehad. Wat dat betreft was ik dus echt enthousiast gisteren. Nu dus even niet meer.

Maar ik geef niet op. Net weer 2 pillen genomen. Straks lekker wat fruit eten en tussen de middag maak ik voor mezelf een lekker wortelsoepje

Nog 7 weken en 6 dagen tot de afspraak bij de gyn...ik MOET afvallen.

Groetjes (een toch nog strijdlustige) Annedore

 

Ruim een week geleden heb ik mijn ouders vertelt van het hele niet zwanger worden verhaal.
Mijn vader had geen idee dat we al drie jaar bezig zijn. Die pikt ook niet zoveel op.
Mijn moeder wil er niet aan dat ik misschien iets mankeer. Ze blijft bij hoog en bij laag beweren dat als ik de overtollige kilo's kwijtraak alles vanzelf weer goedkomt. Ik spreek haar niet tegen, want dat zou goed kunnen.
Maar ik houd ook andere scenario's in mijn achterhoofd waarbij zij zegt 'je vader en ik hebben een gezond kind op de wereld gezet, ik blijf erbij dat je niks mankeert, je moet 'gewoon' afvallen'.
Goed moeders, dat kan natuurlijk. Maar wij zijn klaar met speculeren en daarom willen we naar de gyn. Iemand moet ons zekerheid geven.

Het afvallen gaat gestaag. Dagelijks wissel ik enorm. Ik was vanochtend ruim een kilo zwaarder dan gisterochtend. Terwijl ik gister keurig gegeten heb en zelfs heb gesport en met de hond naar het bos ben geweest.
Anyhow...na 1 week met obesimed ben ik 2,1 kilo kwijt. Dan vergeet ik maar even wat ik zojuist op de weegschaal zag. Denk dat ik me ook maar niet meer tussendoor ga wegen, daar is geen pijl op te trekken.

Het klinkt misschien wat raar, maar we zijn ook met de babykamer begonnen. Het is een afzichtelijke kamer, waar we in de bijna 4 jaar dat we hier wonen amper wat aan hebben gedaan.
De kattenbakken en de krabpalen stonden er. Nu dus niet meer. De katten moeten een trap extra op, naar zolder.
Ik ben gisteren begonnen met losse verf van de muren afsteken. Het voelt goed. Het geeft hoop.
Heel soms denk ik wel eens 'en wat nou als er geen baby komt?'.
Nou ja, dan hebben we in ieder geval een mooi opgeknapte kamer, dat is altijd winst voor je huis
Maar toch hopen we natuurlijk dat we er, over niet al te lange tijd, ook meubeltjes in kunnen zetten en plankjes kunnen vullen met Zwitsal en luiertjes.

Groetjes Annedore

 

Toen wij een jaar of twee bezig waren met zwanger worden, kwam ik op het punt dat ik dacht 'het gaat ons zo toch niet lukken'.
Heel lang heb ik dus ook niet gedacht dat ik zwanger was. Wel een aantal keer voor de zekerheid testjes gedaan voorafgaand aan feestjes/kerst,just to be sure. Ik wist dan van te voren al dat ze negatief zouden zijn.

Nu ben ik ineens weer zo'n onzekere emomuts, die ik nog herken van vooral het eerste jaar dat we aan het proberen waren.
Afgelopen zondag had ik nog energie voor tien. Vanaf maandag ben ik 's avonds om 20 uur afgepeigerd en wil ik het liefst slapen.
Eergisteren, gisteren en deze morgen was ik ineens misselijk
Vanochtend werd ik wakker met een hele rand rode uitslag in mijn hals. Ik ben nagegaan of ik een andere sjaal draag, andere make-up gebruik of een nieuwe creme heb, maar niks van dat alles.
Daarnaast merkte ik ook kramperige steekjes op in mijn onderbuik en ben ik nogal euhh...vochtiger dan anders 'down under'
Volgens mij is mijn temperatuur zelf iets hoger dan anders. Maar die wil bij nogal eens schommelen.
Ik dacht 'ik ga vast weer na 21 dagen ongesteld worden, net zoals de laatste twee keer'. Maar dan had ik nu al moeten vloeien en dan zou het morgen moeten losbarsten. Maar daar merk ik helemaal niks van

Voor het eerst in een jaar a anderhalf jaar loop ik weer rond met gedachtes als 'zal het dan nu gelukt zijn?' en ' is er een wonder geschied?'.
Maar de nuchtere ik denkt 'joh, twee keer een cyclus van 21 dagen zegt niks, misschien is ie nu wel weer langer, je bent heus niet zwanger'.

Gatver de gatver, ik vind dit maar niks en ik vind het ook heerlijk
Stiekem soms dat gevoel hebben dat ik misschien wel zwanger ben, maar dan die doemgedachtes die zeggen dat dat nooit vanzelf gebeurd kan zijn. En dan begint mijn rug ook nog te zeuren
Ik schaam me bijna voor dit berichtje. Het zit vast allemaal tussen mijn oren, of ik heb wat onder de leden. Die hele beginstap door de afspraak te maken bij de gyn heeft vast onbewust iets getriggerd ofzo

Anyhow...toe be continued. Ik heb 20 maart bestempeld als eventuele testdag, we zullen zien...

Groetjes Annedore

 

Inmiddels al getest en ontzettend niet zwanger. Hoe heb ik ook anders kunnen denken?

Wel de afspraak bij Geertgen vervroegd naar 1 april. Ik zat mezelf toch gek te maken joh.
En uit te hongeren, waar ik dus NIKS van af viel. Logisch als je daarnaast 6 x in de week sport, mijn lichaam wilde alles vasthouden.

Maandag zei ik tegen manlief 'en nu wil ik het allemaal eens als een NORMAAL mens gaan doen'. Ik leef altijd zo in extremen, zo zwart-wit en alles of niets.
Of uithongeren of vol duwen met eten, beiden slechter dan slecht.
Dus maandag begonnen met normaal doen en nu al 2 kg lichter Normaal doen loont dus. Als een normaal mens één cakeje eten (dus geen twee, drie of een heel pak) is goed bevallen. Ik houd hem erin!

En dan wil ik nu ook als een normaal mens naar de gyn, die mij 'even' normaal zwanger gaat maken. Spread the word: normaal is het sleutelwoord! 8)

Groetjes Annedore

 

Tuuuuuuurlijk houd ik mijn topic up to date

Ik ben nog niet ongi. Had gehoopt dat het er dan weer na 21 dagen zou zijn, net als de afgelopen twee keer. Helaas...zit nu op dag 27 en nog niks.
Lief dat je meedenkt wat betreft het afvallen. Een diëtiste heb ik al geprobeerd. Een psycholoog ook zelfs. Het is gewoon ook dat ik er altijd mee bezig ben al járen. Dat blokkeert op een of andere manier. Nu ik het min of meer loslaat, lijkt het beter te gaan.
Net als dat soort verhalen wat je ook wel eens hoort over stelletjes die even niet zwanger proberen te worden en het dan ineens wel worden.

Groetjes Annedore

 

Ik snap je, denk ik, heel goed. Fijn om elkaar hier een beetje te kunnen supporteren. Heb jij ook een eigen topic eigenlijk?

Groetjes Annedore

 

Heb ik mezelf weer druk zitten maken om niks zeg!

Mijn oorspronkelijke afspraak bij Geertgen was bij dr. Ruis op 19 april.
Ik besloot dat ik het niet trok zo lang te wachten en verzette de afspraak naar 1 april, bij dr. Kuijpers. Nu las ik hier niet zo'n heel positief verhaal over deze arts. Angsthaas als ik ben begin ik al gelijk allerlei doemscenario's af te spelen in mijn hoofd

Had dus niet gehoeven, want ik krijg net de bevestiging van Geertgen. En ja hoor....ik mag nu bij dr. Wissman komen. Ze hadden het veranderd en dat vind ik dus niet erg! Wat ik heb gelezen over deze meneer, geeft mij heel veel rust. Ik ben dus weer helemaal zen vandaag.

Vandaag een vrij dagje en vanochtend lekker naar vriendin gefietst, die net in d'r nieuwe huis zit. Samen zitten dromen over onze bambino to be en het kamertje wat we voor bambino gaan inrichten. Net weer terug gefietst door het zonnetje en nu even een bammetje eten.
Hondjes zijn vanochtend vroeg al in het park geweest, dus die kunnen zo wel met een korter rondje toe, dus nu kan ik bijna gaan relaxen. Even stofzuigen en vaatwasser doen en nog een werktelefoontje en mailtje doen en dan lekker zitten met een koppie thee.
Vanavond lekker zwemmen en morgenochtend werken. Wat een leven

Groetjes Annedore

 

Dat is een laaaaang topic. Waar ergens kan ik jouw verhaal lezen? Ik ben wel benieuwd naar jullie MMM weg.

 

Gisteravond merkte ik wat roze/bruin 'spul' op toen ik afveegde na toiletbezoek. Ik denk dus dat ik weer ongesteld ga worden.

Ik was er helemaal van ondersteboven en in de war. Hoe kan dit?!
Hoe kan IK in hemelsnaam vandaag ongesteld worden?
Wie heeft dat geregeld?

Een cyclus van 28 dagen
*Wijziging: het zijn 29 dagen als het vandaag doorzet...neemt niet weg dat dit evengoed een soort doorbraak is in mijn cycluslijstje, samen met de 27 dagen die ik ook ooooooit had*

Een NORMALE, gemiddelde cyclus....IK?!

Ik ben in de war.......

Zoveel vragen komen er omhoog.

Wat nou als mijn lijf het nu ineens wel zelf blijkt te kunnen?
Wat nou als het een eenmalige verrassingsactie is?
Betekent dit dat ik ook een eisprong heb? Die heb ik nml. gemist, omdat ik op de verkeerde dagen heb getest, omdat ik uitging van weer 21 dagen.
Stel nou, mijn lijf doet dit nog een keer? Dan zou ik rond dat we de afspraak bij dr. Wissmann hebben, mijn eisprong moeten hebben/krijgen.
Dan zou 'ie dat moeten kunnen zien. Wat betekent dit dan voor ons?

Ik ben blijkbaar niet gewend aan deze normaalheid

To be continued..........

Groetjes Annedore

 

Gisteren heeft de menstruatie doorgezet. Dit keer was het dus een cyclus van 30 dagen.
Op 1 april ben ik dus op CD 12, ik ben benieuwd of dr. Wissmann een echo gaat maken en wat we daar dan op zullen zien. Ik ben zó benieuwd of het krijgen van een steeds regelmatiger cyclus ook betekent dat ik een eisprong heb.

Het begint nu op te schieten. Volgende week donderdag is het zover: onze eerste afspraak bij Geertgen. We vinden het allebei heel spannend.
Wat is de reden dat het niet gelukt is? Dat is natuurlijk goed om te weten, maar ook wel eng.
Daarnaast het idee dat het (zwanger worden) nu wel eens écht sneller dan verwacht zou kunnen gaan lukken. Dat is een magisch idee, maar een beetje beangstigend. Het is toch een hele verantwoordelijkheid (die we met alle liefde die we hebben aangaan).
En dan de onzekerheid over hoe het ons zal vergaan. Ik heb zoveel gehoord en gelezen. Sommigen zijn na 1 behandeling zwanger, dus daar houden we rekening mee (en dat zou megasuperfantastisch zijn!). Anderen zijn evengoed nog jaren bezig in de MMM. Dus ook dát scenario houden we in ons achterhoofd.

Gelukkig begint vandaag de nieuwe werkweek weer. Dan kan ik mijn gedachten verzetten. Ik wil toch zoveel mogelijk proberen het volgende week donderdag 'gewoon' over me heen te laten komen.

Groetjes Annedore

 

Gisteren bij Geertgen geweest. We waren ruim op tijd weggegaan, maar alles zat ons tegen. Drie keer file en tig omleidingen.
Dus maar gebeld dat we later kwamen. Geen enkel probleem!
Daar aangekomen een megadrukke wachtkamer. Gelukkig ook heel gezellig en rustig, dus lekker zitten lezen en theetje gedronken.
Na anderhalf uur mochten met dr. Wissmann mee.

N.a.v. mijn zeer onregelmatige cyclus en overbeharing dacht hij aan PCOS. Goh, dat dacht ik ook al Echo gemaakt en daarop een heel mooie baarmoeder te zien, met prima baarmoederslijm. Beide eierstokken waren typisch PCOS. Aan elke kant meerdere, kleine eiblaasje en geen enkele dominante. Geen eisprong dus.
Ik stond mijn legging nog op te hijsen toen hij begon over provera en clomid. Gelukkig hierna nog bezoekje aan medisch assistente die alles wat uitgebreider heeft uitgelegd.

Nu dus, vanaf gisteren, zeven dagen provera slikken om ontrekkingsbloeding op gang te brengen.
Op CD 3 t/m CD 7 50 mg Clomid slikken en dan op CD 11, 12 of 13 terug voor een echo.
Dr. Wissmann vroeg nog of het niet te snel ging. Nee hoor

Daar gaan we dan...