hoi allemaal, mag ik ff klagen ik heb ontzettend last van mijn bekken ik werk sinds de 20 weken nog maar 50% ... en dat vond ik al moeilijk om toe te geven, maar wat krijg ik verschillende reacties van mensen als ik eerlijk zeg dat ik last heb van mijn bekken. vaak zeg ik gewoon dat alles goed gaat om er maar makkelijk vanaf te zijn. laatst had ik gezegd dat ik niet ver meer kon wandelen, zien mensen me lopen heb nog 2 kleine kids, krijg ik meteen smsjes ohhh ben je weer beter, heb je geen last meer van je bekken. en zo kan ik nog wel 100 voorbeelden opnoemen pffffffffff soms... soms kun je beter een been breken. nu ben ik erover na aant denken om 100 % de zw in te gaan ik doe zwaar lichamelijk werk. krijg ik naar mijn kop dat ik mijn man meer moet laten doen nog meer ?! hij werkt 16 uur op een dag, en als de kids er een rommeltje van hebben gemaakt kan ik toch niet aan hem vragen om bijv half 10 als hij thuis komt Schat zuig eens ff .. als dat het enigste is wat ik die week in het huishouden moet doen. want de rest doet die lieverd al. vanmorgen moest hij om 5 uur werken, voor die tijd had hij de was op gehangen, de vaatwasser leeg gemaakt en de tafel gedekt voor ons.. hoe tegek is dat !!! zo dat lucht op
Vervelend he? Ik liep bij Thirza op het eind zo, (sindsdien is het elke zwangerschap direct aan het begin terug, maar inmiddels dankzij goede bekkentherapie redelijk goed onder controle). Maar ik vond het ook zo frustrerend dat ondanks dat ik de hele dag op de bank lag, mijn man dan ´s avonds wel nog moest koken... Heb je een goede bekkentherapeut? Eentje die werkt volgens Cecile Rost? Dat scheelt namelijk nogal.... zie Bekkentherapie.nl - Bekkeninstabiliteit Bekkenpijn
pff hier hetzelfde verhaal!! en ik ben morgen nog maar net 12 weken zwanger!!! Ik heb een enorme last van mijn linker-bekken zo erg zelfs dat ik door mijn been ga soms! vanmorgen was ik aan het stappen en ik voelde niks aan mijn bekken en ineens met gewoon een stap te zetten kreeg ik zo een erge pijnscheut dat ik er van ben flauwgevallen... ik werk als poetsvrouw met dienstencheques dus doe ik best zwaar werk en dit 34u op een week! Echt pijnlijk :s
ja hier ook frustraties hoor! ik blijf het moeilijk vinden om hulp te vragen, maar het moet echt... gelukkig heb ik een keer per week een hulp in huis voor de grote klussen (alles zuigen, dweilen, de badkamer, toiletten, keuken) dat scheelt al enorm en ik laat de boodschappen bezorgen door albert... maar inderdaad, mijn vriend werkt op het moment (door een extra klus, hij is zelfstandige) 6 of 7 dagen per week en minimaal 2 avonden, dus echt heel veel, en dan 'moet' ie ook nog de vaatwasser doen, soms koken, de babykamer (hormonen gaan opspelen en ik word onrustig) etc.etc. mn moeder komt bijna elke dag (behalve als ze naar de opvang zijn op woe en vrij) om de kindjes even mee naar buiten te nemen... kortom, ik krijg heel veel hulp, maar het blijft heel vervelend! en ik zeg ook wel tegen mensen dat het goed gaat, want om elke keer maar weer te zeggen dat ik wel flink last heb van mn bekken, is ook zo zinloos... en ook lang niet iedereen snapt het helaas... ik werk nu nog iets van 1/5 van mn normale uren, en ik stop over 2 weken... nog meer frustratie, want dan breng ik ook geen geld meer binnen... het blijft nog even afzien... jij ook nog veel sterkte!!
pfff lastig is dat he , omdat je het niet kunt zien "heb " je ook niets .. en soms zie je mensen ( ook familie ) raar kijken als ik moeilijk loop nee ik kan geen hulp vragen van andere .. daar ben ik te eigenwijs voor ! of misschien wel te trots, als ze me dan toch niey "geloven "voor mijn gevoel dan niet !!! wow Surf we hebben stiekem wel zo goed als alles gemeen deze zwangerschap ...
Hier ook extreme Bi. Ik moetbij alles hulp vragen, heel frustrerend. Ik ben zo blij als die kleine er is. Mensen kijken mij vreemd aan omdat ik met krukken loop. Niks van aantrekken is dan makkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig heb ik een lieve moeder die mijn zoon van 2 veel opvangt en mijn huis poetst, anders zou ik niet weten hoe ik het allemaal zou moeten doen.
Erg hè, als ze geen begrip kunnen tonen.... Ik weet er alles van. Op een gegeven moment ben ik gewoon gestopt met praten er over. Toen ze op een gegeven moment krukken bij mij in de gang zagen staan begonnen ze er toch wel wat anders tegen aan te kijken. En toen ik van mijn gyn te horen kreeg dat ik alleen maar met een ruggeprik mocht bevallen die al gezet zou worden voor dat de bevalling begon. Tja, toen begrepen ze wel dat ik niet zomaar over iets gezeurd had...
Ja jammer eigenlijk, we leven best wel in een "niet zeuren maar doorgaan" cultuur. Zeker op de werkvloer. Gister nog een opmerking naar mijn kop gehad, ik kreeg een kaartje van de manager om me sterkte te wensen, en die collega had daarover een klacht ingediend omdat het niet de bedoeling is de "zieken" te gaan belonen, dat zou averechts werken. Ik wist niet wat ik hoorde, laat staan hoe ik moest reageren. Ik heb geen bekkenklachten trouwens maar ben wel ziek door de zwangerschap en loop ook tegen het eeuwige onbegrip aan waardoor je inderdaad soms hoopt dat het te zien is aan de buitenkant zodat ze het begrijpen.
Ik zit al thuis sinds week 14 ivm erge BI en nog meer zaken die losstaan van de zwangerschap maar door de zwangerschap wel ontzettend verergert zijn. Hier ook weinig begrip. BI is iets wat aanstellerites is. Maar, idd, moet wel zeggen dat mijn bekken therapie super goed helpt. Je leert zo bewegen dat je zo min mogelijk pijn hebt. Niet dat je dan opeens weer kan werken, maar jekan het dragelijk houden voro jezelf. Ik zit 100% thuis al die tijd al.
Jeetje wat zijn er toch botte mensen op de wereld hè! Alsof je het leuk vind om te feaken dat je pijn hebt, en bewust zielig wilt gaan doen om aandacht te krijgen. Ik zou het juist hartstikke lief vinden als ik een kaart van mijn baas / collega zou krijgen !
Sinds 12 weken zwangerschap (ben nu 16+3) heb ik ook heel veel last van bekkenproblemen en zit ik 100% in de ziektewet. Maar ik moet zeggen dat ik juist wel veel begrip krijg van mensen om me heen. Mensen weten vaak niet hoe het precies ontstaat, ze denken dat het alleen een pijnlijk bekken is en dat je de pijn wel af kan bijten. Maar wanneer je ze uitlegt hoe het werkelijk ontstaat begrijpen mensen het veel beter merk ik. Ik vertel altijd het volgende: als je zwanger bent maakt je lichaam hormonen aan die er voor zorgen dat je bekken soepeler wordt om er voor te zorgen dat je baby er na 9 maanden doorheen past. Dat is zo bij iedere vrouw. Die hormonen worden steeds meer tot 24 weken, dan is het hoogtepunt bereikt. Bij de meeste vrouwen zijn de spieren sterk genoeg om het bekken op zijn plaats te houden tijdens het bewegen en is er niets aan de hand. Maar bij sommige vrouwen, zoals bij mij, blijken de spieren daar moeite mee te hebben om de boel op zijn plaats te houden. En naarmate er meer van dat hormoon in je lijf komt krijgen je spieren het alleen maar moeilijker. Dus je kunt wel een beetje bewegen, maar hoe meer je beweegt, hoe harder je spieren moeten werken om de boel op zijn plaats te houden. En omdat dat nu juist niet lukt kunnen je klachten de ene dag erger zijn dan de andere dag. Het is maar net wat je gedaan hebt aan beweging. Het helpt ook heel erg om het woord bekkenproblemen te gebruiken i.p.v. bekkeninstabiliteit, want daar hangt echt een negatief plaatje aan.
Jeetje, wat een reacties hebben sommigen van jullie gekregen Die ervaring heb ik gelukkig niet (ja 1 keer van een tante tijdens mijn vorige zwangerschap dat ik vooral in beweging moest blijven en toen kreeg ze de halve familie over haar heen. ik zat verdorie in een rolstoel ). Ik loop heel moeilijk (echt zo'n BI-loopje) en krijg altijd heel begripvolle reacties van mensen. Misschien ook omdat mijn buik gigantisch is. Merk echt dat mensen medelijden hebben en dat hoeft nou ook weer niet Overigens gaat het met mijn bekken veel beter sinds ik acupunctuur heb laten doen. Ik ben alles af geweest van fysio, bekkenfysio, chiropractor, gyn tot reumatoloog en niemand kon iets doen (en ik heb volgens de gyn en bekkenfysio de meest ernstige bi gehad die ze ooit hadden gezien. Je zag mijn schaambot en bekken gewoon verschuiven tijdens het lopen/kreupelen). Ik kwam bij mijn vorige zwangerschap vanaf 25 weken in een rolstoel terecht en kwam daar pas 3 maanden na de bevalling weer uit. Nu zat ik vanaf 20 weken in een rolstoel, maar heb met 25 weken acupunctuur laten doen en sindsdien alleen af en toe met krukken lopen! Beperk de afstanden wel, kan echt niet meer dan 100 meter afleggen. Maar ben al blij dat ik me in en om het huis kan bewegen zonder al teveel pijn.
Wat is dat toch, die taboe op BI? Ik heb nu ook al pijn, niet zo erg als bij jullie, maar soms loop ik wel moeilijk. Vandaag kreeg ik ook al te horen "je gaat toch niet nu al moeilijk lopen he?". Dan denk ik echt, bemoei je er niet mee! Maar ja...