Sinds enige tijd gaan we wekelijks peuterzwemmen. Mijn zoon is net als zijn moeder een echte waterrat en brengt graag uren in het water door. Hij is dus aardig vertrouwd met het water:springt, duikt en gaat kopje onder zonder aarzelen. Op zijn rug echter raakt hij compleet in paniek en geeft aan het heel naar te vinden. Al na de laatste ziekenhuisperiode (hersenvliesontsteking+waterhoofd, toen 6 maanden oud) wilde hij niet meer op zijn rug in het badje liggen. We hebben eindeloos geoefend, in bad op mijn schoot, rustend met zijn hoofd op mijn schouder, op een matje... hij raakt(e) telkens in paniek, schiet vol spanning en overstrekt. Wat ik me afvraag is of dit normaal is (ik zie het in deze mate niet bij de kinderen van het peuterzwemmen, de juf ook niet) , of dat hij misschien toch iets overgehouden heeft aan zijn moeilijke start en hij daadwerkelijk naar wordt van die houding (beweging+op de rug liggen). Qua reactie doet hij hetzelfde als wanneer hij op de trein mee het wc-hokje in gaat. In het laatste geval lijkt het me zinloos dit meer te stimuleren of te oefenen en wil ik hem dat ook niet aandoen. We kunnen daar dan rekening mee houden bij het zwemmen. Mocht het normaal klinken, dan kunnen we het oefenen met vooruitzicht op resultaat, hebben jullie dan misschien nog tips?
Is normaal en komt vanzelf goed als hij ouder is. Meeste kinderen vinden het eng. Mijn jongste wil het ook nog niet.
Tot ze kunnen zitten vinden ze het vaak prima en vanaf die tijd (maamd of 6) is dat bij veel kinderen drama tot ze weer wat groter zijn..kleuterleeftijd.
Als hij in z'n bed wel gewoon op zijn rug ligt en hier geen last van heeft, zou ik het gewoon tijd geven. Bij de les hooguit een paar seconden snel even op zijn rug en dan gelijk weer afleiden met iets heel leuks. En dat misschien een paar keer met wat langere tussenpozen. Rugdrijven blijft voor veel kinderen moeilijk. Zeker ook op deze leeftijd en zeker als hij al wat meegemaakt heeft. Wat je misschien nog kan proberen is een fantasiespel op je bed, dat het bed water is... en ondertussen uit vissen wát hij niet leuk vind. Als hij een klein stukje verder is, zou ik bij het drijven op de rug ook achter je kindje gaan staan en zelf je hoofd boven hem hangen als het waren, zodat je rechtstreeks oogcontact kunt houden als hij naar boven kijkt en dan praten of zingen tegen hem (wel iets geweldig leuks natuurlijk )
Onze zoon wil ook niet op zn rug in het water liggen. Hij heeft zelfs gehad (nu nog een beetje) dat hij niet eens op zn rug In de douchebak wil liggen terwijl daar maar een heel klein laagje water in staat. Ik laat het maar zo. Hij wordt echt panisch en bang als hij op zn rug ligt. Vind het zielig als daardoor zn plezier in het zwemmen verdwijnt
hier precies zo, meneer wil het ook echt niet! idd blijven oefenen, maar ik kan het wel begrijpen hoor zeker als je je eigen lichaam nog niet helemaal onder controle hebt in het water en ondertussen loopt het water ook nog in je oren, brr verschrikkelijk gevoel!
Precies dit dus 😄 Dl wordt bijna drie en sinds een paar weken wil ze ineens wel weer op haar rug drijven! Blijven oefenen, hierboven worden goede tips gegeven. Maar niet overdrijven want je wil niet dat hij bang wordt of zo. Maar echt, hier sloeg het om van de ene les op de andere
Dat is standaard denk ik bij bijna alle kinderen. Heb zelf met de oudste aan ouder en kind zwemmen gedaan. Op de buik drijven vonden de kinderen allemaal prima, maar op de rug, met de oortjes in het water, dat is iets waar ze even doorheen moeten. Ik denk dat het bij je zoontje iets langer zal gaan duren voor hij zich eraan over kan geven, het is natuurlijk ook best eng als je in het water ligt, je niet kunt zwemmen en je even op je rug naar het plafond starend met je oren in het water moet drijven. Je ziet niemand meer!
Aan wat jij zegt, Storm, had ik nog niet gedacht. Afgezien van dat het normaal is, zou het natuurlijk wel even kunnen duren voordat hij zich over kan geven. D. is sowieso wel een kind dat niet graag de controle verliest, hij houdt alles en iedereen scherp in de gaten. Je weet nooit wat daar de oorzaak van is maar al die nare dingen die hij heeft meegemaakt kunnen daar natuurlijk wel aan bijdragen. Athina, goede tip van het naspelen!
Wauw, ik ga vaker topics openen. Vandaag peuterzwemmen gehad en hij had een andere 'juf'. Zij pikte mijn zoon eruit om voor te doen hoe je op je rug moet drijven. Wat vorige week met de andere juf niet lukte, ging nu ineens goed. Met mij wilde hij het daarna nog niet maar nadat ik hem eraan herinnerd had dat hij het met de juf ook kon en ik tijdens het drijven rustig tot 10 telde, ontspande hij en liet het over zich heen komen. Hij vond het spannend maar was wel trots en en dat hij mij daarna koppie onder mocht duwen maakte het natuurlijk helemaal mooi Bedankt voor de reacties!