Ik ben teleurgesteld en weet niet zo goed wat ik ermee moet... Bijna negen weken geleden ben ik bevallen van een prachtige dochter. Ik ontving een appje van een vriendin met felicitaties etc. Uiteraard hebben we haar en haar vriend een kaartje gestuurd. Ik ken haar al vanaf de basisschool. We zijn dat type vriendinnen dat elkaar niet wekelijks ziet maar de vriendschap zit gewoon diep. Nu houd ik echt niet bij van wie ik allemaal kaartjes terug krijg maar opvallend vond ik het wel dat ik niets van haar kreeg. De weken verstreken, ik hoorde maar niets. Ook geen appje of belletje wanneer ze op kraamvisite zou komen. Ik begreep er niets van. Toen dochterlief zo'n 7 weekjes was, kwam een gezamelijke vriendin van ons op kraambezoek. Op een gegeven moment zegt ze "... komt niet". Dus ik dacht echt ooowwkay?!?! Toen vertelde ze dat ... een miskraam heeft gekregen met 10 weken en het dus niet trekt om op kraamvisite te gaan. De rillingen liepen over mijn lijf. Vreselijk vind ik het voor haar en haar vriend. Maar goed, onze gezamelijke vriendin had dus de opdracht gekregen om dat aan mij door te geven. Toen ik vroeg of het okay was om haar even te appen was dit prima. Ik heb haar dan ook een berichtje getuurd met een mooie tekst en laten weten dat ik aan haar denk. Dit werd gewaardeerd. Toch had ik wel gelijk zoiets van waarom heb je me niet even gebeld of even een berichtje gestuurd? Waarom helemaal niets van je laten horen? Waarom moet ik het op deze manier horen? Ik had dat nooit verwacht. Kijk we lopen elkaar de deur niet plat en we zijn dan ook niet de aller aller beste vriendinnen die elkaar met een poep en een scheet opbellen maar dit had ze toch wel zelf kunnen vertellen? Hoewel ik het dus echt allemaal heel erg vind voor haar ben ik toch ook wel teleurgesteld. En ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Het liefst zeg ik dit tegen haar maar ik vind het niet gepast om dit nu te doen. Heel stom hoor maar ik zie nu ook volop foto's op fb voorbij komen dat ze met andere vriendinnen dan weer ergens lekker uit eten is, biosje pakt of gewoon een drankje doet. Het doet me gewoon een beetje zeer. Ik snap best dat je niet op kraamvisite wil komen en lekker aan de beschuit met muisjes wil zitten omdat dit nu te pijnlijk is maar een persoonlijke felicitatie onder het genot van een drankje had wel gekund toch? Tsjongejonge... waar maak ik me weer druk om
Ja hoor, daar mag je best teleurgesteld in zijn...hier ook zo'n 'vriendin'..lief en leed hebben we samen gedeeld..maar reageren of langskomen ho maar. .ben er klaar mee. Heb haar ook uit mijn fb geknikkerd.
Misschien dat zij je in jouw roze wolk geen negatieve verhalen wilde vertellen? Ik snap dat je teleurgesteld bent maar ik kan mij haar ook wel voorstellen, zij heeft net een kindje verloren en zou dan bij jou op kraam bezoek moeten komen, kan mij voorstellen dat dat heel moeilijk voor haar zal zijn geweest, een echte vriendin zou dat kunnen begrijpen. Natuurlijk had ze het jou persoonlijk kunnen vertellen maar misschien vond zij dat gewoon moeilijk. @Minime3: Lekkere vriendin ben jij dan als je haar dan gelijk verwijderd, als je vriendin dat gene mee maakt zoals de vriendin van TS dan hoor je er voor haar te zijn ipv haar van je FB af te knikkeren. Wat ben jij dan voor '' vriendin'' ?
Nou, ik vind dat ze best langs had kunnen komen. Misschien niet gelijk maar wat wil ze dan? Nooit meer langs komen? Ik liep met een zwangerschap in mijn eileider rond toen mijn neefje werd geboren. Enorm pijnlijk om zo'n kleintje en de liefde en trots in de ogen van vader en moeder te zien terwijl je zelf leegloopt..... maar uiteindelijk minder pijnlijk dan de hele situatie vermijden. Goede vriendinnen delen lief en leed!
Ik begrijp je vriendin ook wel. Een vriend van mijn en zijn vriendin waren gelijk met kinderen bezig als mijn en partner. 2 weken na hun teste ik positief. Bijde door het dolle heen. Met 11 wk was ik zo ziek ivm rode hond dat opname noodzakelijk was en op de echo bleek het hartje gestopt te zijn. Curettage volgde enkele dagen later nadat mijn waardes weer oke waren. Ik kon echt niet meer langs die vriend van mijn. Hun vreugde, hun mooie babykamer etc. Kon het gewoon niet aan. In januari 2007 bleek ik opnieuw zwanger en 7 februari bevielen hun van een prachtige dochter ( was zelf 14 februari uitgerekend) . Ik ging op kraamvisite maar echt blij kon ik niet zijn voor hun. Ik kon het aan omdat ik opnieuw zwanger was maar het bleef knagen . Natuurlijk gunde ik het hun maar het deed pijn. Het contact is helaas hierdoor verwaterd. Mis mijn maatje nog steeds want met hem kon je in vergelijking met andere mannen goed praten. Zoiets kan helaas het einde van je vriendschap betekenen. Ik heb nooit gezegd wat hun zwangerschap met mijn deed omdat ik niet afgunstig wilde overkomen. Hun hebben natuurlijk gedacht dat ik geen interesse meer had ik 'n hun.
Iedereen gaat daar anders mee om. Goede vriendinnen delen idd lief en leed ... En dus ook begrip kunnen tonen voor de situatie van de vriendin ... Zoiets werkt 2 kanten op ... Ik zou ook "gewoon" op kraambezoek gaan, maar ik zou een ander niet veroordelen als die dat anders zou doen.
Ja je kunt hier niet oordelen naar beide kanten.. Mijn mening. Ze had het op z'n minst zelf aan je kunnen vertellen.. Als ze dat niet persoonlijk had gekund, dan via een appje, kaartje, mailtje oid..aan kunnen geven dat het te pijnlijk voor haar is. Ik snap dat het voor haar pijnlijk is. Soms (hoe hard en pijnlijk ook) moet je over je eigen verdriet heen kunnen stappen en een ander wel het geluk gunnen, wat voor jou nog niet weggelegd is.. Jij kunt immers niets aan haar miskraam doen. Hopelijk is ze snel opnieuw zwanger en kan zij ook snel een kleintje in haar armen houden. Maarja..niet iedereen kan dit. Dus we kunnen niet oordelen. Probeer iig jou geluksgevoel met jou kleintje niet te laten afhangen van haar pijn en verdriet. Jij mag oprecht gelukkig zijn. En genieten.
Kan je vriendin wel snappen.. Ze wilt ook niet een negatieve toon aan jou kraamperiode geven. (Bij de tweede is een vriendenstel ook niet geweest omdat deze in de eerste kraamweek ook een mk door hebben moeten maken...) heb er respect voor omdat iedereen het op zijn eigen manier verwerkt, dit is bij ons er niet tussen komen te staan!
Ik snap je vriendin niet zo goed. Ik heb zelf ook een mk gehad maar heb wel tegen mn vriendin gezegd dat ik dus niet kwam naar haar speeltuin feestje. Wel via de app maar ik heb het tenminste gezegd. Dat had je vriendin eigenlijk ook beter kunnen doen al snap ik als ze het niet had gedaan omdat ze je roze wolk niet wilde verpesten. Persoonlijk zou ik een appje sturen niet verpesten noemen maar goed ik ben die vriendin niet
Ik vind het erg kinderachtig hoe vrouwen soms kunnen zijn, als ze zelf iets vervelends meemaken dat ze het kennelijk een ander ook misgunnen. Of in ieder geval niet kunnen opbrengen om heel even te feliciteren. Ik snap dat niet zo. Ik was bij de eerste ook tegelijkertijd met een kennis zwanger, ondanks dat het fout was gegaan bij mij had ik niet echt een probleem om haar te zien. Ok je wordt wel even herinnerd aan minder leuke dingen maar echt niet kunnen zien, dat vind ik overdreven. Ik vind zoiets ook niet echt een vriendschap, soms moet je je ook even ergens overheen zetten voor een ander. Stel dat je bij de Prenatal werkt, kan je toch ook niet zomaar even ermee stoppen omdat je een miskraam hebt gehad?
Dat was voor mij een serieuze optie. Na 4 jaar proberen en 4 miskramen kon ik het écht niet aan om bij zwangere vrouwen of net bevallen vrouwen met baby's in de buurt te zijn. Ik heb begrip voor de vriendin van TS. Zeker als die miskraam net achter de rug is. Waarom ze dat niet persoonlijk laat weten snap ik minder goed, dat heb ik wel altijd gedaan. Maar ik weet ook dat er heel veel mensen zijn die moeilijke gesprekken en confrontaties liever uit de weg gaan.
Ik zou op zekere hoogte hier echt wel begrip voor op kunnen brengen. Een miskraam is ontzettend pijnlijk, heb er zelf ook één gehad met 5 weken, maar op een gegeven moment moet je toch door. En dan zal ze je toch onder ogen moeten komen. Ze kan niet eeuwig weg blijven. Als dit te lang zou duren zou ik in een net gesprek aangeven dat het einde vriendschap zou betekenen voor mij.
Mooi verwoord. Maar ik kan mij je teleurstelling voorstellen TS en in mijn ogen is die ook terecht. Dat ze het niet kon opbrengen om langs te komen de eerste paar weken na haar miskraam is één ding, maar ik vind het persoonlijk best zwakjes en laf van haar om je dat dan niet tenminste zelf te laten weten. Ze had toch gewoon een kaartje kunnen sturen om jullie te feliciteren?! Een gezamenlijke vriendin moet jou vertellen waarom je niks meer van haar hoort....het eerste wat in mij opkwam was toch wtf?! Ze lijkt mij in ieder geval geen echte vriendin op wie je kan bouwen en inderdaad lief EN leed kan delen. Ik heb een hele hechte vriendinnen groep, ikzelf en nog een vriendin hebben jarenlang in de mmm gezeten. In die periode kregen onze vriendinnen 'gewoon' kinderen, een paar kregen een miskraam en wij 2-en gingen ziekenhuis in en uit en kregen ook elk nog een miskraam en verloren een kindje. Nooit maar dan ook nooit is het in ons groepje voorgekomen dat we niet op kraamvisite gingen en niet openlijk onze blijdschap toonden wanneer er weer een baby geboren was. Ik houd zielsveel van die meiden dus was alleen maar intens gelukkig voor hen ook al was ik zelf op dat moment intens verdrietig. Kortom, er zijn heel wat tranen gevloeid zowel van verdriet en vreugde al die jaren. Maar in een echte vriendschap hoort dat erbij lijkt mij, anders ben je slechts een kennis in mijn ogen.
Maar dan is iemand toch ook niet meer een echte vriendin? Als alles alleen maar draait om baby's. Dus als het wel makkelijk was gegaan bij jullie, dan was er niks aan de hand qua vriendschappen? Ik ben zelf al jarenlang ziek. Het zou toch wat zijn dat ik iedereen die (gelukkig) gezond is, vermijd omdat ik dat zo moeilijk vindt, dat anderen iets wel hebben dat ik niet heb...
Ik dacht dat echte vrienschap betekende dat je ondanks alles begrip hebt voor elkaars situatie? Maar ik lees hier hele andere dingen? Misgunnen? Einde vriendschap? Dus een vriendschap is alleen waardevol als die voldoet aan jou "eisen"? Ik ben blij dat ik een echte vriendin heb die daar boven staat.
Bij vrouwen in het algemeen oke. Maar ook je goede vriendinnen?! Zou je hen dan nooit meer willen zien hierom, hoe verdrietig het ook voor jullie was? En andersom nu ook, je bent zwanger! Hoe zou jij het dan nu zelf vinden als een goede vriendin je in de steek zou laten omdat ze zelf moeite zou hebben met kinderen krijgen?
Precies ik snap jou wel ts maar zij heeft net een mk verwerk en gewoon even geen zin in zo'n dingen. Alhoewel een kaartje sturen had ze gewoon kunnen doen. Praat het uit als ze komten dan zit het vast weer helemaal goed straks...
Tja. Of ik dan wel of geen echte vriendin ben laat ik wel aan anderen om te beoordelen. Feit is -en dat vertel ik hier- dat ik het echt niet op kon brengen. Niet bij vrienden/vriendinnen, niet bij familie. Ik ging niet op kraamvisite, niet naar babyshowers en zwangeren ging ik zo acceptabel als mogelijk uit de weg. Dat zal gerust van alles over mij zeggen, maar ik kón het niet. Dat mag je veroordelen hoor, daar zit ik verder niet mee. Alleen het verandert er ook niet door. Toevoeging: zoals ik schreef vertelde ik het wel persoonlijk en legde ik het uit. Ik heb er dan ook nooit problemen door gekregen met mensen. In tegendeel.