Hoi mama's! Ik vraag me wat af. Is jullie sociale leven ook veranderd na de komst van jullie kindjes? en dan bedoel ik niet alleen dat je er minder tijd voor hebt (logisch...), maar ook dat je vriendschappen veranderen? Ik merk heel duidelijk dat ik met een aantal vriendinnen minder een klik heb (vaak kinderloze vriendinnen), terwijl ik met anderen hele weken zou kunnen kleppen (vaak vriendinnen met kinderen). Voel me soms ook schuldig omdat ik het idee heb dat ik minder aandacht heb voor vriendinnen. Lucas is er eigenlijk altijd bij als ik afspreek met vriendinnen, en dan is je aandacht toch verdeeld, of je dat nou wil of niet... Heb soms het idee dat ik tot een hele andere 'sociale orde' behoor nu ik mama ben. Met niet-mama's kun je geen zinnig gesprek meer hebben, terwijl je met bijna elke mama uuuuren kunt kletsen.. Hoe gaat dat bij jullie? Zijn jullie vriendschappen veranderd of zijn er bij jullie ook vriendschappen beëindigd? Iemand nog tips voor het behouden van gezonde vriendschappen met kids? Liefs!
Niet beeindigd, wel verandert, maar ik ben er zelf heel happy mee. Bijna al mn vriendinnen hebben kinderen. Als we afspreken is het dus met de kids erbij. Maar met 1 vriendin ga ik regelmatig (lees= 1x per 3 maanden) op zaterdag een dagje winkelen, de kids blijven dan bij de papa's. Met verjaardagen enz is het soms wel anders, eerst hadden we bijna elk weekend een verjaardag 's avonds. Bij een paar nemen we meisje mee en gaat ze daar op bed. Anders 1 van ons. Onze beste vrienden vieren het gelukkig overdag.
Heb ik hier ook.. ëén vriendin die het wel snapt en het ook leuk vind dat mike erbij hoort en dus altijd mee gaat. Maar er zijn er ook die er niks aan vinden. maar daarmee verwaterd het contact eigenlijk vanzelf een beetje.. Dat loopt dan gewoon zo.. Ik ga niet het ritme van mijn kindje aanpassen omdat mijn vriendinnen perse de hele dag willen winkelen.. Ik heb heel sterk dat de prioriteiten veranderd zijn. Mijn baby staat op nr 1. En vriendinnen zijn ook hartstikke belangrijk maar als ze niet mee om kunnen gaan dat ik een baby heb. Dan maar niet..
@ joycje: daar heb je gelijk in, dat je prioriteiten veranderen! ik pas ook Lucas z'n ritme niet aan eerlijk gezegd, anders zit ik straks met een ontregeld kind, heb ik niet zoveel trek in. Met vriendinnen winkelen is er sinds de geboorte van Lucas niet meer van gekomen, helaas, behalve met een vriendin die ook een dochtertje heeft. Misschien scheelt het ook dat ik nog vrijwel de enige van mijn leeftijd ben hierzo die kindjes heeft... andere belevingswereld?
De vriendschap tussen mij en mijn beste vriendin is sinds kort beeindigd.... Al vanaf het moment dat ik zwanger was, boterde het steeds minder tussen ons. Echter, dat hebben we toen wel steeds weer goed uitgesproken. Dacht ik althans... Toen de kleine geboren was, is ze nog even langs geweest in het ziekenhuis - ik heb een keizersnede gehad - en daarna hoorde ik bijna niks meer van haar. Via via vernam ik wel dat ze nog regelmatig bij mij in de buurt was, maar het is nooit eens bij haar opgekomen om even langs te wippen, of hulp aan te bieden. Terwijl ik toch een pittige buikoperatie achter de rug had en ik - zeker de eerste vier weken - best wat hulp hier en daar kon gebruiken.... Ik heb nog een aantal keer contact gezocht en gezegd dat ik haar zo graag wilde zien en dat ik haar miste, maar ze had telkens wel weer een reden om er onder uit te komen. Inmiddels hebben we elkaar al bijna drie maanden niet meer gezien en gesproken en wat mij betreft hoeft het ook niet meer. Onze levens zijn zo van elkaar vervreemd geraakt, ik heb eigenlijk ook niks meer met haar te bespreken. Anderzijds heb ik nu hele leuke contacten met vriendinnen die ik eerst niet meer zoveel sprak, maar die zelf nu ook een kindje hebben, zwanger zijn, of een kinderwens hebben. Met hen raak ik niet uitgepraat en we begrijpen elkaar ook veel meer. Ik heb me er maar bij neergelegd dat mijn "beste vriendin" mijn vriendin niet meer is. Misschien begrijpt ze het, als ze ooit zelf kinderen heeft, maar voor mij is het dan te laat. Dat een vriendschap door de geboorte van een kind kan veranderen, is een algemeen feit, maar dat je me gewoon keihard laat vallen, vind ik echt zeer ongepast!
Ik heb 1 hele goede vriendin, waarmee de vriendschap wel iets veranderde, maar ze vond het begrijpelijk dat ik het nu natuurlijk meer over kinderen heb en dat mijn zoontje meestal meekomt. Nu is ze zelf zwanger en ik merk nu dat het weer verandert, omdat ze er zelf nu ook mee bezig is. Lijkt me ook normaal dat vriendschappen veranderen, maar als het echte vrienden zijn blijven de vriendschappen wel.
Met de meeste vriendinnen is het wel hetzelfde gebleven. Nu hebben er eigen meer geen kinderen dan wel in mijn geval. Ik vind het vaak ook prima om niet over kinderen te praten, maar juist andere dingen. Moet zeggen dat ik voor ik kinderen had, ik me soms echt kon ergeren aan mensen die het steeds over hun kinderen hebben. Ze gaan inderdaad meestal wel mee als ik ergens op bezoek ga, maar soms ga ik ook 's avonds, dus dan zien ze ze niet. Geloof dat het in beide gevallen geen probleem is. Ja, ze vragen wel wat aandacht en verzorging, maar dat hoort er nu eenmaal bij. @MamaVanNina, Jammer voor je met die vriendin dat jullie vriendschap stuk is gelopen, misschien dat ze pas begrijpt wat een bevalling en moeder worden allemaal met je doet als ze zelf kinderen krijgt. Misschien probeert ze zelf al lang om zwanger te worden, maar wil het niet lukken, zou ook kunnen. Moeilijk.
Bij mij is het ook totaal anders geworden. Ik denk dat het ook aan mijn leeftijd ligt, al mijn vriendinnen zijn met hele andere dingen bezig. Dingen waar ik geen tijd voor vrij wil maken of de rust niet voor heb. Ik probeer wel te blijven bellen met een aantal vriendinnen, zou het toch jammer vinden als ik straks niemand meer heb om lekker mee te kletsen.
ja absoluut dat het hier erg veranderd is en ook sommige beeindigd. Ik heb nu eingelijk maar 1 vriendin(die idd ook een kidnje heeft net zo oud als mijn zoon) maar heel toevallig kreeg ik pas nadat we bevallen waren weer contact met haar..we wisten niet eens van elkaar dat we zwanger waren. aan haar heb ik wel een goede vriendin. Mijn "beste vriendin" die was ik al kwijt vanaf het moment dat ik vertelde dat ik zwanger was. zoeeeffffffff weg was ze. en dat terwijl we jaren vriendinnen waren en ook echt dikke vriendinnen. toen ik op mezelf ging wonen was ze vaker bij mij dan thuis. dus ja nu heb ik zoiets van kreng dat je er bent maar goed verder totaal geen contact meer met haar. ook heb ik en daar heb ik een hekel aan..dat mensen voor jou gaan inplannen zeg maar..stel bijv. dat een groepje afspreekt om te gaan eten..dan sluiten ze jou als moeder bijvoorbaat al uit omdat je toch niet kan vanwege je kind. grrrrrrrrrrrr ik kan heus wel een dagje lekker weg zonder mijn zoontje hoor. papa is er ook nog!!! dan heb ik ook al geen zin meer om mee te gaan
Vrienden van ons kregen ruim 6 jaar geleden hun eerste kindje en waren bang dat er wat zou veranderen tussen ons. En ik was juist bang dat het alleen maar over de kinderen zou gaan. Volgens mij is het van beide kanten heel hard meegevallen. Ik vond het ook heel bijzonder want het was toch redelijk dichtbij en dan zo'n mensje op zien groeien en tot zo'n dametje zien groeien. Ze hebben het echt niet de hele tijd over de meiden, maar ik vraag er wel regelmatig naar (ook voor wij zelf papa en mama werden). Ik vond het zo leuk om te horen allemaal!!! Nu we zelf papa en mama zijn merk ik van hun kant dat ze het ook heel leuk en byzonder vinden. En dat ze heel betrokken zijn en geïnteresseerd. Dan ben ik ineens bang dat wij dat niet genoeg waren naar hun toe, maar volgens mij valt het wel mee... Dus, ja er is wel wat veranderd, maar niet op een negatieve manier...
voor een aantal van onze vrienden is onze baby de eerste baby die ze van "dichtbij" meemaken en dat terwijl het allemaal dertigers zijn met dertigersdilemma's! Een aantal vrienden komen bij ons echt kijken of het hen ook wat lijkt, zo'n baby. Ik heb 3 vriendinnen die geinteresseerd over me heen komen hangen als ik de borst geef zodat ze goed kunnen zien hoe dat nu allemaal werkt! Daarnaast heb ik een hele goede vriendin die al 2 jaar eerder een kindje kreeg en bij ons is het contact alleen maar hechter geworden nu we allebei moeder zijn en ze me bij kan staan met raad en daad. En er is een vriendin met wie ik tegelijk zwanger was, ja dat geeft natuurlijk ook een bijzondere wending aan je vriendschap. Dus over het algemeen kan ik wel stellen dat tot dusver onze baby mijn vriendschappen niet nadelig heeft beinvloed, maar wel veranderd. Vind het vooral lastig dat we minder vaak met mensen afspreken. Voorheen waren we het hele weekend heel nederland door aan het rijden om bezoekjes af te leggen en leuke dingen te gaan doen. Met de komst van een kleintje is dat toch allemaal wat minder handig en is zijn rust en regelmaat toch ook wel belangrijk
Hier is niks veranderd. (buiten het feit om dat de meeste mensen nu 's avonds bij ons langs komen, omdat wij niet meer weg kunnen). Ik ben dan wel moeder geworden, maar ik ben ook nog steeds die jonge, gekke griet die voor alles in is. Wij brengen regelmatig (lees: 1x per maand) de kleine naar opa en oma om zelf nog ff lekker te gaan stappen en leuke dingen te doen met vrienden. Verder nemen we onze meid zo veel mogelijk mee en iedereen is gek op haar. Je moet er alleen even rekening mee houden, maar dat doen onze vrienden allemaal graag! En een paar avonden per week zitten er wel vrienden bij ons thuis. En er wonen ook vrienden naast ons, dus dan gaat de babyfoon aan en kunnen we daar ook lekker een drankje doen in de avond. Ik ben moeder, maar wil ook gewoon mens blijven!
Zelf zwanger worden is (nog) niet aan de orde bij haar. Daar zal ze toch ook een vent bij nodig moeten hebben, maar vooralsnog is ze nog altijd heel vrijgezellig. Ze is vijf jaar jonger dan ik en nog echt een feestbeestje. Geeft niks, onze levens zijn gewoon echt heel erg gaan verschillen. Alleen dat je me zomaar laat vallen dan, zonder uitleg, dat steekt..
Ik had een goede vriendin, zij raakte 6 maanden voor mij in verwachting..We hadden het erover hoe leuk het zo zijn als haar kindje en mijn kindje zouden samen spelen en we leuke dingen zouden gaan doen..Alleen het liep allemaal iets anders helaasHaar kindje huilde heel veel en was niet bepaald de makkelijkste baby die er is...maar ons keano is zo'n hendige dat daardoor onze vriendschap helemaal is veranderd.Er zijn nog meer dingen maar om die allemaal te benoemen dan ben ik over een uur nog niet klaarMaar goed we spreken elkaar nog weleens alleen het is voor dat we kinderen kregen wel helemaal anders..Soms is het moeilijk omdat je een zeer goede vriendin bent verloren maar aan de andere kant ben ik ook gelukkig hoe het nu is..en geniet elke dag van mijn mannetje
Hier wel wat veranderd, maar niet heel veel eigenlijk. De meeste van mijn vriendinnen hebben geen kinderen, maar ik ken ze al wel mijn hele leven en kan niet zonder ze. Af en toe komen ze hier langs(sommigen vinden Boaz leuker en boeiender dan de ander, dat dan weer wel), maar meestal zie ik ze in de avond. Het is een groep van 7 meisjes en ongeveer 1 keer in de 2 weken hebben we een vriendinnenavond, wie wilt mag komen. Ik vind het juist heerlijk om het ook weer eens over andere dingen te hebben dan baby's en geniet van alle verhalen van mijn vriendinnen. Misschien dat ik dat ook wel makkelijker kan hebben omdat mijn beste vriendin en schoonzusje(ook een goede vriendin) wel allebei een baby hebben, dus ik kan mijn ei wel kwijt bij mensen die het begrijpen.
Ooh en ik heb ook nog wat 'losse' vriendinnen, die vinden het hartstikke leuk om hier te komen en Boaz te zien, maar af en toe een avondje sauna of bioscoop met z'n tweeen is ook wel nodig om echt goed bij te kunnen kletsen.