Lieve meiden, In het topic aug 2011 mama zijn er een aantal meiden bij wie het mis is gegaan of mis aan het gaan is. Ik dacht misschien kunnen we er hier over praten... als we/jullie dat willen. Om er in het topic over te blijven praten maar het zo grauw voor de meiden bij wie het wel goed gaat of bij de meiden die op het punt staan een termijn echo te maken.. of in ieder geval een erop of eronder moment. Hoop dat jullie het begrijpen. Ow en natuurlijk mogen andere ook reageren of mee praten!! ---------------------------------------------------------------- Post zo mijn verhaal so far. Liefs een verdrietige Sjors
Dit was gister mijn eerste bericht.. Lieve meiden, Met tranen in mijn ogen en pijn in mijn hart wil ik jullie mijn treurige nieuws vertellen dat mijn angst voor vandaag (3e echo) niet voor niets was. Tijdens de echo was er geen kloppend hartje te zien. Ze hebben uitwendig en inwendig erg lang gekeken en zelfs de bloeddoorstroming proberen te pijlen maar helaas. Aan de afmeting was ook duidelijk te zien dat we behoorlijk achter liepen. Vrijdag aanstaande worden we om 08:30 terug verwacht in het ziekenhuis. Daar zullen ze ter controle nog 1 maal een echo doen en met ons bespreken wat de gang van zaken verder zal zijn. Verder weet ik even niet wat ik ervan moet zeggen. Liefs een verdrietige Sjors
En deze van vannochtend... daarna besloot ik dit topic te openen.. Lieve meiden, Heb heel slecht geslapen, lig hier te malen en te woelen... Hoe heeft dit toch kunnen gebeuren? Waarom is dit zo gegaan? Waarom heeft ons ongeboren kindje geen recht gehad om te mogen bestaan? Heb jullie berichtjes allemaal zitten lezen.. wil jullie allen danken voor de lieve woorden en reactie's! Kan het nog steeds niet bevatten. Het is gister chaos geweest in het ziekenhuis. Verschrikkelijk nu ik er terug aan denk. Het erge is dat ik NIKS voel! Ik voel niets anders als anders.. in vergelijking met de afgelopen weken... (ja nu we het gezien en gehoort hebben MEGA hoofdpijn en oneindige golf aan tranen en pijn in m'n hart) maar me buik... geen pijn... geen misselijkheid die anders is of wat ook... zucht. 1 van de 6 mk's verloopt zo vertelde ze in het zh... sommige verliezen vruchtwater en andere bloed. De een heeft een heftige steek en de ander constante buikpijn/kramp. Het lichaam krijgt van het kindje een actie opgedragen en als reactie de symtonen zoals ik net noemde... alleen soms is het zo dat alleen het hartje stopt.. het vruchtwater gewoon blijft in het zakje... er geen bloed komt, geen pijn of wat ook. Lucky uss wij zijn 1 van die 6. Vind dit zo verschrikkelijk moeilijk. Vrijdag moeten we ons om 08:30 melden en maken ze ter controle nog een echo, daarna word er besproken hoe verder. Ik moet for sure nuchter komen. Evt opname als er een operatie nodig is. Sorry girls kan mijn verhaal niet vrolijker maken. Nogmaals ben enorm blij dat ik jullie heb. Het hier kwijt kan... jullie luisteren/lezen... en jullie lieve woorden schrijven. Sjors
Lieve Sjors, Ik vind het echt een top idee dat je dit forum hebt geopend. Ik heb het er zelf ook erg moeilijk mee. Ik weet ook niet zo heel goed wat ik moet denken, ergens besefte ik denk ik nog niet eens zo heel goed dat ik zwanger was en dat ze er druk naar zocht. Waarom voel ik daar dan niks van? Waarom doet mijn lichaam niks. Waarom pompt het bloed dan nog gewoon door? En net nou alles zo positief ging en ik zo gelukkig was, kregen we dit klote bericht. Het was echt onwerkelijk. Vooral omdat ik kort daarvoor nog moest lachen, omdat die kleine zo'n groot hoofdje had en dat je alles zo goed kon zien. Tot ik besefte dat er geen hartje te zien was. Het grootste verdriet komt nog voor mij denk ik. Ben nog normaal erg emotioneel, maar het dringt allemaal nog niet goed tot me door. Vanmiddag heb ik om 15:00 een afspraak bij de gynaecoloog., Ik heb alleen met golven steeds last van krampen in mijn buik of rug. En waaraan hebben we dit verdient? Als het voor de kleine beter was kan ik er mee leven. Maar ik weet niet zo goed hoe ik er zelf mee om moet gaan. Was zo gelukkig en trots! Maar laten we gewoon contact met elkaar houden en misschien dat we op een dag met al het geluk van de wereld kunnen vertellen dat we opnieuw zwanger zijn.
Lieve meiden, wat verschrikkelijk voor jullie. Ik weet helaas maar al te goed wat jullie doormaken en hoe eenzaam het niemandsland kan zijn waarin jullie nu verkeren. Je kan er met je verstand niet bij dat het zo gaat, en met je gevoel al helemaal niet. Het verdriet is enorm, omdat je mist wat nooit zal zijn. Ik heb het weleens omschreven als een extreme vorm van liefdesverdriet. Ik wou dat ik jullie verdriet weg kon nemen of iets kon zeggen wat troost zou bieden. Het is niet eerlijk wat jullie overkomt en het heeft tijd nodig om dit een plekje te kunnen geven. Spreek alles goed door met de gyn en laat nog een keer een echo maken. Al is het maar voor de verwerking. Er zijn verschillende opties, namelijk afwachten, cytotec of een curettage. Het heeft allemaal voor en nadelen en ik kan er wel wat meer over vertellen, maar geef het maar aan wanneer je meer wilt weten. Voor nu: veel liefs, Suus
Hai meis... Ik herken je gevoel helemaal! Zal vanmiddag om 15:00 aan je denken. Hebben ze aangegeven wat er evt gaat gebeuren??? heb jij behalve die golf van pijn ook nog bloedverlies? Ik vind dat zo wazig. Ik voel me niet anders.. JA heb hoofdpijn en pijn in mijn hart. Maar me buik... niets!! Geen kramp, geen steek, geen bloedverlies.. geen vruchtwater. M'n lijf gaat vrolijk verder. Het was zo erg... we waren net in het ziekenhuis, moest er 13:00 zijn en waren er zo 12:50.. om 12:55 riep de receptioniste van de gyn afdeling me bij haar.. ze wilde ff me bloeddruk meten. Goed ik mee in een hokje.. ik zei; nou gister had je dit niet moeten meten hoor... wel zei ze hoezo?? Ik vertelde haar van mijn zenuwen dat ik bang was slecht nieuws te krijgen of dat het hartje ineens niet meer zou kloppen. Nog voor ze kon reageren ging de deur open... daar stond de dame die de termijn echo zou doen. Die zei ja eh ik heb mevrouw nodig voor de echo, bloeddruk meten doen de dokter straks wel. (ze bedoelde de gyn bij wie ik loop... had gister bij een termijn specialist op de zelfde afdeling de echo en daarna meteen aansluitend een afspraak bij eigen gyn voor hoe en wat verder enz). Nou ik dus mee met die dame.. zij had een gyn in opleiding bij die de echo samen met haar zou doen. Nou hup ff snel de datum van laaste ongi in de pc invoeren en de zei oke volgens de datum zou het 11 weken 2 dagen moeten zijn.. maar we weten dat je een zeer onregelmatige cyclus hebt blabla dus hup echo. Ze wilde eerst uitwendig proberen.. nou dat was zo onduidelijk dat die gyn tegen die in opleiding zei; nou stop maar we doen wel meteen een inwendige.. goed inwendig.. ze was beetje aan het stunte.. wel 10 x inzoemen.. wij dachten al te zien dat het hartje niet klopte en ik merkte ook dat er qua groei/ontwikkeling niet veel verschil te zien was... die gyn zei ineens.. ik neem het over.. en ze had dat ding al in haar handen en was aan het vroeten maar nog voor ze haar kont op haar kruk had zei ze; ik ga meteen eerlijk tegen jullie zijn.. en toen wist ik het al!
Ik heb er 5 gehad in de afgelopen 2 jaar. De laatste in april 2010. Daarna kon of mocht ik heel lang niet zwanger worden door complicaties na de curettage. De meeste miskramen waren rond de 8, 9 weken. Dus ik weet hoe hard de klap aankomt. Je verhaal van de echo is huiveringwekkend. De wereld verdwijnt onder je voeten. Terwijl je het beseft, besef je ook dat de omvang van wat je te horen krijgt nog lang niet doordringt. Je vergeet het van je leven niet meer. Suus
... vervolg van mijn beleving... Vervolgens begon mijn hart overtoeren te maken... een brok in me keel. Mijn vriend begon enorm te zweten en wilde opstaan om naar de wc te gaan. De dame in opleiding zei dat hij beter kon blijven zitten. Maar hij gaf aan evt te willen overgeven.. hij voelde zich echt ff K*T. Nou zij dus met hem mee want hij mocht niet alleen.. en dus bleef ik achter met die andere gyn. Ik kon me aankleden en tijdens begonnen de tranen te komen. Ze was aan het meten op haar scherm en gaf aan 8 weken en 6 dagen.. (volgens mij eigen gyn en de meting van de vorige echo zou ik nu 10 weken en 2 dagen moeten zijn) en dus terug tellen en het is dus al 10 dagen zo!!! Ik werd misselijk en beroerd, vervolgens hoorde ik dat mijn vriend op de gang was flauwgevallen en in een kamertje lag. Ik schrok me wezeloos!! Ik hoorde niet meer wat ze vertelde. Ik blokkeerde helemaal. Ze brachten mij naar me vriend.. ow en meiden dan moet je dor die wachtkamer waar koppels zitten te wachten op een echo enz... wat erg... voor hun... maar ook voor mij heel AAAHHH op dat moment. Eenmaal bij mijn lief begon ik heel hard te huilen... het duurde en duurde voor we naar huis mochten.. hij moest daar eten en er werd naar zijn hoofd gekeken. M'n vriend vroeg aan me of hij me eerst thuis af moest zetten om daarna mijn auto te halen (we waren ieder afzonderlijk van elkaar vanuit het werk naar het zh gegaan)... maar ik koos ervoor om zelf te rijden.. wilde naar huis! In de auto ging alles op de automatische piloot. Eenmaal thuis dan stort je wereld in!!!
Jeetje suus... 5 in de afgelopen 2 jaar! Moet voor jou ook allemaal niet makkelijk zijn! Wel heel ''tof'' dat je hier mee kletst. Ik heb eerders 1 mk gehad op 4 weken nu 18 maanden gelee... en in 2006 hebben wij een mk gehad van een 2ling.. heb toen een curetage gehad maar weet er niet veel meer van. Was toen ook mega van de wereld. 1 zou er wel goed zitten en de ander buitenbaarm.. Vind het zo eng, weet niet wat me te wachten staat... en ...
Jeetje, dus ook al je derde! Heb je wel al een kindje? Ik (nog) niet... En heb je al onderzoeken gegad?
Nee wij hebben ook (nog) geen kindje... en hebben wel onderzoeken gehad ja.. liepen al een tijdje bij de gyn.. en die had tot voor de zwangerschap zeg maar wisselend nieuws. De ene zaadtest was niet zo best.. ander onderzoek weer wel.. dus ups en downs maar niets schokkends. vanaf de zwangerschap veel controle gehad (14 dec posi test) 24 dec 1e echo, 13 jan 2e echo 26 jan 3e echo.. tot gister zeg maar was hij heel positief... hij zei zelfs dat als het rond de 15 weken nog goed zou zijn ik evt verder kon bij een vk. Maar nu zal dat wel weer anders zijn.. denk dat ik vanaf nu bij de gyn blij (bij evt nieuwe zwangerschap ook zeg maar). Ik weet verder ff niet hoe en wat... puur dat ik er vrijdag heen moet.
Oke, ik snap het. Er is heel wat onderzoek mogelijk, meer dan veel Nederlandse gyns weten. Mocht je hoofd er tzt naar staan, dan kun je er het een en ander over lezen op Herhaalde miskramen - over de weg naar een effectieve zwangerschap onder 'Suus, 5 sterren'. Ik heb me na 3 mk's volledig daarop gestort, dat was mijn manier om ermee om te gaan. Zie maar. Voor nu heel veel sterkte. Klinkt wat obligaat, maar ik leef echt enorm met je mee. Met jullie allebei trouwens. Suus
@Suus35 Jeetje zeg ik begin me nog bijna slecht te voelen dat ik me voel alsof de hele wereld in stort terwijl jij ondertussen al 5x een miskraam hebt gehad. Is daar een bepaalde reden voor dat je zo moeilijk zwanger kan worden? En als ik mag vragen; hoezo complicaties met de curretage? Ik moet vanmiddag dus naar de gynacoloog, maar had het liever al eerder natuurlijk gehad. Bij de echo was ik 11 weken en volgens de echo was de kleine pas 9 weken en 3 dagen. Dat vond ik echt een schok, want zelf heb ik daar gewoon nooit iets van gemerkt. En al die tijd dat ik nog zo gelukkig was, had die kleine ons al verlaten. @Sjorsjette Jij hebt ook een lekker verhaal zeg. Sjonge jonge,. Ik probeerde het met alle macht nog even op te houden bij de verloskundige. Normaal gesproken kan ik dat echt niet, maar op dat moment was het even zo'n klap dat ik het gewoon niet goed kon beseffen. Totdat mijn vriend op het moment dat de verloskundige iets gaat kopieren, zijn hand op mijn been legt en zegt: ik hou van je. Toen kon je de kraan wijd opendraaien. Ik denk dat ik voor vanmiddag toch maar vraag of mijn schoonmoeder mee wilt. Ik zou eigenlijk alleen gaan, omdat het toch alleen maar een gesprek is, maar hoe meer ik erover na denk, hoe enger ik het begin te vinden. En het lijkt me toch maar niet zo verstandig om alleen te gaan. Nu moet ik er maar eventjes over ophouden, want anders wordt het voor mij even te zwaar denk ik. Vanmiddag laat ik wel even weten hoe het is gegaan. Vind het echt top dat we dit topic hebben geopend. Voor de andere meiden is het anders ook niet echt prettig als we hier over praten.
hoi meiden, ik was ook in augustus 2011 uitgerekend en met 6/7 weken is het mis gegaan. het gaat nu goed met me maar heb af en toe nog moeilijke momenten.. vooral als ik alleen ben. het was voor mij de 1e miskraam en ik ga ervan uit dat het ook de laatste keer is geweest!!! ik ben er een maand lichamelijk (en geestelijk) heel beroerd van geweest. op dit moment word ik onderzocht op endometriose. groetjes.
@Suus.. ik zal het lezen als ik er aan toe ben. @Babyboo snap het helemaal meis... zou ook niet alleen gaan als ik jou was. Maar goed je moet lekker doen wat jij wilt. Tis jou gevoel./ How ever snap dat je nu ff moet stoppen.. denk aan je voor vanmiddag en hoor je wel weer. Denk dat de andere meiden misschien ook wel komen. en ja voor de meiden bij wie het goed gaat is dit idd geen leuke praat. @sooohappy.. hoi meisss... ik had zitten terug lezen in het aug mama topic en heb een aantal een pb gestuurd over dit topic maar sorry dat ik jou niet had gevonden!! Maar goed... fijn dat je ons toch vind! Had jij wel bloedverlies of aanwijzingen meis???
Ha Babyboo, iedere mk is heftig. Dus 5 mk's is 5 keer heftig en niet 5 keer heftiger dan 1 miskraam, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik vond de eerste mk verschrikkelijk, maar die daarna waren even erg. Ik raak eigenlijk verbazingwekkend makkelijk zwanger, de 5 mk's kwamen in 11 maanden tijd, maar ik blijf het niet. Dat geldt wel voor meer meiden. Lang niet altijd wordt er een oorzaak gevonden. Ik ben in 5 ziekenhuizen binnenstebuiten gekeerd en zelfs nu staat de oorzaak nog niet vast. Ik loop inmiddels in het UZ Gent en krijg allerlei medicatie om het vasthouden van een zwangerschap te bevorderen. Hopen dat het helpt. Na de laatste curettage bleek ik het syndroom van Asherman te hebben. Dat zijn verklevingen van de baarmoeder. Hierdoor is 1 van mijn eileiders permanent verkleefd geraakt. Ik ben aan de andere verklevingen geopereerd, en moest toen nog een tijd een spiraal dragen en een hormoonkuur ondergaan. Ik zou dus zelf nooit meer een curettage willen. Asherman heet vrij zeldzaam te zijn, maar de angst die je hebt als je het krijgt is echt verschrikkelijk. Ik zou het zelf afwachten if cytotec proberen. Maar daar zal de gyn wel over vertellen. Vraag wel goed door naar de voor en nadelen. Lfs, Suus
hey, Eerst en vooral: Sjors bedankt voor dit topic! Ik heb gisteren mijn miskraam gehad en vanmorgen pas de nageboorte. Het was echt een bevalling met weeën en het deed verschrikkelijk veel pijn. Ineens, na 4u pijn, voelde ik een vloed en de pijn was weg. En vanmorgen vraag ik mijn dokter hoelang het bloeden nog gaat duren en voel ik ineens een pakje in mijn onderbroek: de moederkoek. Dat was het moeilijkst voor mij... die moederkoek in de frigo... Nu is't echt helemaal gedaan . Zaterdag, als mijn man terug thuis is, gaan we hem samen begraven en zo ons Prutske een plaats geven in ons leven.