hoi meiden, Ik heb jullie topic gevolgd en ik kan het niet laten even een berichte achter te laten. Afgelopen donderdag (ik zou toen 8 weken en 5 dagen zwanger zijn) naar de gyneacoloog geweest voor een eerste echo. Het vruchtzakje was leeg, waardoor de gyn. dacht dat ik pas 4 a 5 weken zwanger was. Ik vertelde toen dat dat niet kon omdat we ovutesten hadden gebruikt en we dus bijna precies wisten wanneer de bevruchting plaats heeft gevonden. Hij zei toen dat ik er dan sterk rekening mee moest houden dat het een vroege miskraam is geweest. Komende donderdag moeten we terug naar de gyn, maar eigenlijk weten we het al. Dat het geestelijk veel pijn doet hoef ik jullie niet te vertellen, maar ik ben nu alleen best wel angstig wat er komen gaat: een spontane miskraam of curettage die plaats moet vinden. Ik word al benauwd van de gedachte. Heeft iemand van jullie nog tips / advies hoe hiermee om te gaan. Want in principe weet ik nog niks (wel voor 95 % dat het fout is), maar je zou toch zeggen dat dat vruchtzakje uit mijn lijf moet? Help! Liefs Marie
als stefano 9 mnd en 1 dag is..en ze was 7 weken zwanger van de 2de..dan kan dit toch gewoon?of zie ik dat verkeerd?hahaha xxx sanne
hoi sanne, ja je ziet het goed, rekenen is nog nooit mijn sterkste punt geweest , ben beter in taal!hi i hi Ik zag het helemaal verkeerd sorry! hey mrijn hoe gaat het nu met je meis? ik herken dat heel erg wat je schreef dat je liever je "oude" leventje weer op zou willen pakken, ik heb dat een tijdej terug ook aan mijn man gezegd, dat als het nog een keer mis zou gaan dat ik het op zou geven en me volledig zou gaan richten op mijn paardjes! Dat geeft me tenminste niet zoveel verdriet! Mijn mannetje reageerde heel lief en begreep het volledig, hij vond het verschrikkelijk om me zo te zien eerst lichamelijke pijnen en daarna de emotionele schade! Maar ik denk wel dat dit een soort eerste reactie is, ik ben nu wat verder in de tijd en wil toch graag wel weer zwanger worden. komt goed meis! liefs jette
Lieve Marie26, Wat naar dat het niet goed lijkt te gaan met je zwangerschap! In ieder geval alvast heel veel sterkte morgen bij de gyn. Als jullie bange vermoedens bevestigd worden, zijn er drie dringen die je kunt doen: - afwachten of de miskraam spontaan komt - tabletten vragen die vaginaal ingebracht moeten worden en waardoor de miskraam wellicht opgewekt kan worden (dat doen ze niet in ieder ziekenhuis overigens) - een afspraak maken voor curettage. Ik heb de 'luxe' gehad om na mijn missed abortion in november 2005 alledrie uit te proberen: na twee weken afwachten gebeurde er nog niets. Toen heb ik twee rondes Cytotec-tabletten gehad. Ik ben daardoor wel heel veel verloren maar niet het belangrijkst - het vruchtzakje. Uiteindelijk ben ik gecuretteerd. Van tevoren zag ik daar als een berg tegenop. Ik vond het vooruitzicht - net als jij - doodeng, maar het viel me 100% mee. Sterker nog: het was een opluchting na drie emotionele en mentaal loodzware weken! Lieve schat, ik kan je alleen maar adviseren om je gevoel te volgen. Heb je vragen of wil je worden gerustgesteld, schroom dan niet om dat aan de gyn te melden. Je mag je vragen vanzelfsprekend ook aan mij stellen of gewoon van je af praten als je daar behoefte aan hebt. Dat heeft mij in ieder geval destijds heel goed gedaan. Heel veel sterkte de komende periode! Dikke knuffel, Wendy
Lieve marie, ik heb met spontane miskraam geen ervaring, ik bedoel dat het uit zichzelf dan komt, heb echter wel verhalen gelezen van vrouwen die dit als heel pijnlijk, en heel lang hebben ervaren. Ikzelf heb een curettage ondergaan, geheel pijnloos, en snel, eventjes onder narcose maar je bent er zo weer. Ik vondt het voordeel dat je dan normaal gesproken in 1x weer schoon van binnen bent en dan dus ook weer kunt proberen om weer zwanger te worden! Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen de komende tijd, je zult het nodig hebben! liefs jette
hallo meiden, het is nu precies een maand geleden dat ik een miskraam heb gehad... ik ben door gegaan met temperaturen en ovu-testen maar nog steeds niks, gisteren ben ik er helemaal mee gestopt. we zien nu wel wanneer ik weer mijn eerste menstruatie krijg. ik wil aalle andere emiden heel veel sterkte toewensen, een miskraam heeft echt een grote impact. zelfs nu na een maand moet ik er nog om huilen, de pijn blijft toch hoor merk ik.
Lieve lentefee, die pijn zal denk ik nooit helemaal slijten. Ik ben een maand geleden moeder geworden van een lief ventje en daar ben ik dolblij mee, maar af en toe heb ik nog steeds verdriet om de kindjes die er niet mochten zijn. Laat die emoties ook rustig toe hoor, ze mogen er zijn. Want zoals je zelf al aangeeft is een miskraam niet niks. Veel sterkte meid! Liefs, Wendy
dankje wendy, en jij nog van harte met Daan, gaat alles naar wens met hem? ik ben nu gestopt met temperaturen enzo, omdat ik er teveel mee bezig was.. we gaan nu gewoon afwachten en de natuur zn gang laten gaan. bovendien gaan we in juni trouwen dus ik weet ook nog niet of ik dan wel met n buik wil lopen, heb echt een mooie jurk uitgezocht hihi.. jette, klopt dat het wel lang duurde, ik bloedde uiteindelijk 16 dagen geloof ik met mn natuurlijke miskraam, achteraf ben ik wel blij dat ik geen curettage ben ondergaan, ik was er nu meer bij betrokken vond ik zelf en heb de miskraam samen met mn vriend gedaan. maar zal heel verschillend zijn wat men fijner vind hoor.
Hoi Wenniepennie en Jette Toch nog even een reactie op jullie lieve berichtjes, alhoewel ik niet meer echt op het forum aanwezig ben. Gisteren zijn we weer bij de gyneacoloog geweest en heeft hij bevestigd dat ik idd een miskraam heb gehad. Ik heb verteld dat ik een curettage wil, omdat ik zo snel mogelijk daarna het hoofdstuk af wil sluiten, emotioneel gezien dus. A.s maandag om 13:00 moet ik in het ziekenhuis zijn en hoewel ik van veel mensen gehoord heb dat de ingreep lichamelijk erg meevalt, zie ik er toch als een berg tegenop omdat ik ook doodsbang ben voor spuiten/ infuus, noem maar op. En ik vraag me af hoe ik me daarna zal voelen. Afgelopen weken heb ik vooral veel en hard gewerkt zodat ik afleiding had, maar zodra ik thuis ben en veel mensen bellen om te vragen hoe het gaat, moet ik toch weer aan dat verschrikkelijk nare gevoel toegeven. Ik kan nu alleen maar hopen dat het me echt enorm gaat meevallen en snel achter de rug is. Als jullie nog tips voor me hebben, graag! Heel veel liefs, Marie
Hier ben ik weer. Gisteren curettage gehad en hoewel ik er heel erg tegenop zag, viel het zo enorm mee. Alles eigenlijk: de prik, het infuus en de manier waarop ik uit de narcose kwam. Ze waren ook allemaal heel lief in het ziekenhuis. ' Ik was er om 13:00 en 's avonds om 20:15 mocht ik naar huis. Ben nu alleen heel moe en voel me heel opgelucht dat het achter de rug is. Het gekke is dat ik helemaal niet emotioneel ben, maar misschien komt dat nog. Voor alle meiden die ook een curettage moeten ondergaan: het valt zo ontzettend mee. Nu maar weer lekker onder de dekens, groetjes Marie
Marie fijn dat het uiteindelijk toch nog mee viel, en nu kan je tenminste ook weer verder gaan.. Sterkte nogmaals