Ik wil graag weten van de vrouwen die gecurreteerd zijn, of dit met 13 weken of later in de zwangerschap was. Er is namelijk een kans dat ik niet gecurreteerd kan worden omdat ik te ver zou zijn in de zwangerschap, dat is gezegd door een arts. Maar zeker weten doe ik het nog niet. Ik heb er volgende week een gesprek over. Ik wil het wel liever dan met pillen laten opwekken denk ik.
Hallo Manon, Hoe is het nou met je? Ben je al een beetje bijgekomen van het nare nieuws? Hoop dat je er goed over kunt praten met je mannetje. Had ook al op je andere topic gereageerd. Achteraf hoorde ik juist van een andere gynaecoloog dan die de medicijnen gaf, dat 15 weken (al was het vruchtje gestopt met groeien na 12 weken) wel erg laat was voor medicijnen. Curettage kan meen ik t/m 16 weken. Bij mij is de curettage in elk geval goed verlopen (al was het dan alleen de placenta), ik heb ook nauwelijks last ervan gehad daarna. Succes, Neeke
Dit klopt niet Neeke het is juist andersom, een kindje met kloppend hartje wordt niet gecuretteerd na 13 weken dat gaat met medicijnen zodat je lichaam het zelf uitstoot, ze weten n.l. niet zeker of het kindje wel of niet iets voelt he als het kindje niet meer zou leven doen ze wel curettage
Ik heb juist gevraagd aan de gynaecoloog of het kindje er iets van voelt. Hij zei dat dat niet zo was, omdat de hersenen nog niet helemaal goed ontwikkeld zijn waardoor de hersenen nog geen pijn registreren. Ook de bewegingen die de foetus met 13 weken maakt, zijn ongecontroleerde bewegingen, reflexen.
Ja het gaat wel, beetje wisselend. Het ene moment denk ik dat het wel gaat en het andere moment zit ik weer te huilen. Ik kan er in ieder geval goed over praten met mijn man, dat is echt wel fijn. Ik heb deze vraag dus gesteld, omdat ik van alle kanten andere dingen hoor. Daar wordt je dan onzeker van. De arts zei ook nog dat die pillen die ze gebruiken nog met 40 weken worden gebruikt. Het is gewoon het opwekken van de bevalling. Maar als ik nou lees dat er veel vrouwen met 13 weken nog zijn gecurreteerd, dan heb ik al wat meer hoop.
ik vind dit heel discutabel, dat is voor mij juist de reden dat ik voor de medicatie heb gekozen het is ook een heel persoonlijke keus, je moet het precies zo doen waar jij je goed bij voelt Manon, het is allemaal al moeilijk genoeg om dit door te moeten maken, heel veel sterkte met alles
ik ben met 12 wk gecureteerd en achteraf heb ik er spijt van dat ik niet voor de pillen heb gekozen (wist niet dat ze bestonde). de beslissing voor een curetage was snel gemaakt en heb hierdoor het vruchtje niet gezien en heb hierdoor moeilijk kunnen beseffen dat ik ineens niet mee zwanger was en heb geen afscheid kunnen nemen. bij mijn was het vruchtje gestopt met leven met bijna 11 wk en heb het hier wel heel moeilijk mee gehad. ik zou mocht het me nog is overkomen (hoop zo van niet) dan kies ik zeker voor de pillen. ik denk dat dit ook beter is voor je lichaam en lijkt meer op een natuurlijke mk
Ik wordt dus toch gecurreteerd maar krijg ook pillen om de baarmoedermond open te laten gaan. Vanvond wordt ik opgenomen en morgenmiddag is de curretage. Het is wel snel, maar dat liever dan nog een week wachten.
Lieve Manon, Heel veel sterkte vanavond en vooral morgen........praat er goed over, want de impact is groeter dan je vaak zelf denkt....
Ik ben gecuretteerd met 13,5 weken. Het bleek op de echo dat het hartje al gestopt was met 8 weken. Vreselijk om dat bericht te krijgen. Mijn baarmoeder was gewoon door blijven groeien onder invloed van hormonen. Maar ik heb de gyn er niet over gehoord dat het niet zou kunnen. Ik moest 's morgens thuis 2 van die pilletjes inbrengen zodat de baarmoedermond open ging staan. Ik zag er vreselijk tegenop. Had nog nooit in een ziekenhuis gelegen, laat staan geopereerd. De gyn en verlk. waren niet zo voor alleen maar pilletjes omdat de kans heel groot is dat je alsnog gecuretteerd moet worden. Vond het idd wel erg dat ik het vruchtje niet kon zien. En dat het op deze manier moest. Maar achteraf is het allemaal zo meegevallen. Ze waren super lief voor me. Iedereen weet waarvoor je komt. Moest vreslijk huilen toen ik uit de narcose kwam. Er stond gelijk een hele lieve broeder naast m'n bed. Het bloedverlies is wat tegen gevallen, dat heeft bijna 2 weken geduurd. Maar verder weinig klachten op wat krampen na. Ik wens je dan ook heel veel succes en sterkte. We zullen aan je denken hier. Want sommigen weten ook wat je mee maakt. Knuf van Maria
Hoi Manon, Ik lees nu pas de reden voor je curettage. Dat is heel wat anders als bij een missed abortion. zoals bij mij. Sorry, ik had eerst beter moeten lezen. Ik wens je heeeeel veel sterkte meid. het valt niet mee om zo'n beslissing te nemen. Sterkte morgen.... Liefs Maria
Daar ben ik weer... De curretage woensdag is goed verlopen. Alleen was het een hele toestand. Ik kreeg dus de avond daarvoor pillen ingebracht. Door die pillen 's nachts erge krampen gehad, als menstruatiepijn maar dan veel heftiger. Ook de volgende ochtend veel kramp. Net voordat ik geholpen zou worden, om 13:00 uur, kreeg ik een hele harde onderbuik en verloor ik opeens heel veel bloed. Er kwam opeens een heel groot iets uit van wel 6 bij 3 cm ofzo. Ik dacht dat dat het kindje was. Het was echt een vreselijke ervaring. Ik was in paniek. De verpleegkundige nam het gelijk mee om te bekijken. Het bleek een groot stolsel te zijn. Toen ben ik meteen naar de OK gereden en hebben ze me geholpen. Om 14:30 uur kwam ik uit de narcose. Ik was heel verdrietig, heel lang liggen huilen, ook mijn man had het moeilijk. Ik had op dat moment gelukkig lichamelijk niet veel pijn meer, alleen wat lichte krampen. Maar het idee dat het kindje nu echt weg was, was vreselijk. Het is natuurlijk een juiste beslissing geweest, maar geestelijk doet het heel veel met je. Om 18:30 uur mocht ik naar huis. Nu gaat het redelijk. Ben nog moe en soms heel verdrietig. Vooral als ik denk aan de ervaring net voor de curretage. Dan ben ik echt blij dat ik gecurreteerd ben en het niet alleen met pillen hoefte te doen. Het is ook zo dat ik me er niet op ingesteld had dat dat zou gebeuren, daarom was het heel naar.
heel veel sterkte met verwerken van dit verlies geef jezelf echt de tijd en praat er goed over met je mannetje, want zoals hier een topic was die word wel eens vergeten. groetjes een plaats genootje
Wat zul je geschrokken zijn, als je verwacht dat de medicijnen alleen de baarmoeder zullen openen en je verliest opeens veel bloed en grote stolsels... Maar goed dat je in het ziekenhuis was en dat je meteen geholpen werd. Heel veel sterkte Manon!