Weet niet of dit hier goed geplaatst is, anders sorry... Kennen jullie het gevoel te hebben dat je overal altijd achteraan huppelt? Wij wonen in het westen van het land en komen allebei uit het oosten. Een voor een gaan kennissen van ons weer terug naar hun 'roots' omdat ze toch wel missen waar ze vandaan komen. Ik ken dat gevoel maar al te goed. Ik wil dat ook dolgraag! Dan het volgende punt; Vrienden om ons heen zijn bezig met zwanger worden, zijn zwanger, net bevallen of hebben al kinderen... Ik heb een enorme kinderwens, maar m`n mannetje wil nog even wachten ... Tot slot (dan hebben we het rijtje huisje-boompje-beestje gehad) Om ons heen werd altijd geroepen: "jullie zijn vast de eerste die gaan trouwen". Not! De een na de ander trouwt. Toen dacht ik: Ik zal dan toch wel eerder dan H & L mogen roepen dat we gaan trouwen, want zij zijn allebei nog een jaar of 2 met hun studie bezig. Kreeg ik gisterochtend een mailtje van H... ze gaan trouwen! Voor hen ben ik natuurlijk echt heel erg blij, begrijp me niet verkeerd, maar ik had wederom het gevoel: Ik huppel er wéér achteraan ... Begrijp me niet verkeerd, mijn tijd komt vast nog wel hoor maar wilde ff lekker klagen...
Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat je nu meer aan dat soort dingen denkt ( baby /huwelijk ) dan eerder en dat de leeftijd er ook naar is dat mensen dit gaan doen Bij mijn oude schoolvrienden is zo ongeveer 3 kwart al zwanger of getrouwd... Ik woon nu in Lelystad en wil ook graag terug naar Nijverdal (oosten ) omdat ik daar graag mijn kind wil op laten groeien en ik mij daar ook wat beter in mijn vel voel maar ik snap hoe je je voelt hoor
Ja wij huppelen ook vrolijk overal achteraan.. Al onze vrienden van onze leeftijd zijn getrouwd, en wij nu eindelijk ook! Ze hebben allemaal een baan - en wij niet, ik moet toch echt mijn studie afmaken (ben laat begonnen). De een na de ander krijgt kinderen - en wij dan? Wij willen ze ook zo graag! Tja, je kunt wel vergelijken met anderen, maar het is toch nog altijd jullie leven..
Wij lopen juist voorop en dat vind ik juist weer irritant. Ik heb zelfs nog vrienden die moeten afstuderen (eeuwige studenten), niemand heeft het woord 'kind' nog in zijn vocabulaire en samenwonen is nu de grote stap van de meeste. Wij hebben een huis gekocht, wonen al een tijdje samen, vaste banen en zijn al een poosje bezig voor een kindje. Niemand begrijpt dat en we worden bestempeld als burgelijk en truttig. Het wordt niet zo direct gezegd, maar de sarcastische opmerkingen schieten ons wel ons om de oren. Ik baal er soms wel van dat wij onze gevoelens met niemand kunnen delen en dat daardoor ook te weinig begrip is voor het feit dat het zwanger worden (of beter gezegd het zwanger blijven ) bij ons niet zo vanzelfsprekend is. Conclusie van het verhaal eigenlijk is het nooit goed, te vroeg, te laat, er is altijd wel wat. Ik denk dat je moet proberen om je erbij neer te leggen en te bedenken dat je over een aantal jaar allemaal wel allemaal weer in dezelfde levensfase zitten. En voor de moeilijke momenten lekker even klagen Kan erg opluchten!
ik ken het gevoel maar al te goed hoor alleen denk ik maar zo haastig gespoed is zelden goed Heb ook veel mensen uit elkaar zien gaan jong samen wonen kindje leuk allemaal maar na een tijsje komen ze erachter dat ze hun jeugd missen en weer willen stappen enz. Dus dan denk ik maar zo dan wat later aan de kids enz maar wel weten dat het voor eeuwig is.
Wij zijn ook de 'voorlopers' zeg maar. Meer dan een jaar getrouwd, afgelopen januari een huis gekocht en nu bezig voor een kindje.. Maar om me heen gaat mn vrienden nu ook op zichzelf wonen of samenwonen. Ik kan me voorstellen dat als iedereen om je heen een 'stap' verder is dan jij (terwijl jij ook toe bent aan die stap), je er best wel van kunt balen. Maar inderdaad, jouw tijd komt nog wel
Wij zijn ook de voorlopers. Bijna een jaar getrouwd en bezig voor een kindje. Hier is ook nog iedereen flink aan het studeren en vaak nog vrijgezel ook. Wij kregen vooral commentaar van nu al?! Gok dat jullie vragen krijgen van wanneer? Idd, jullie tijd komt nog
Ik snap wat je bedoeld.. na mijn 2 schoonzussen die kinderen hebben.. krijgen wij nu te horen 'leuk he.. nu willen jullie zeker ook kinderen?"
mijn vriend en ik zijn ook 'voorlopers' een aantal jaar geleden hadden we een hele goede vriendengroep. Het ene na het andere stel ging uit elkaar en wij zijn nog altijd samen. We zijn met de meeste nog altijd vrienden. Heel stom eigenlijk, maar het zijn alleen nog maar de mannen waar we weer mee omgaan. Wij zijn nu dus ook de enige die aan kinderen willen beginnen en de rest nog niet.
In onze vriendengroep lopen wij voorop. We zijn als eerste getrouwd en zijn nu bezig voor een kindje. Ook als eerste. Bij de familie lopen we lekker achteraan. Een schoonzus is helemaal voorzien met haar twee schatten van knullen. en mijn andere schoonzus heeft ook een knul. Ik zie het er wel van komen dat zij dadelijk eerder is dan wij met haar tweede. Dan zou ik echt balen. Ken het gevoel dus wel, alleen heb ik het niet zo sterk. Omdat we eigenlijk mooi in het midden lopen
Ik snap helemaal wat je bedoelt! Qua trouwen en kinderen krijgen lopen we voor, maar qua werk ontzettend achter. Mijn man heeft er een tijd over gedaan om een leuke vast baan te vinden en bij mij hetzelfde. Ik werk al 2 jaar als invalkracht en al mijn collega's racen mij voorbij en krijgen zo uren op contract of een vaste baan Zet je aan het denken, wat doe ik dan toch verkeerd en waarom willen ze mij niet op een vast plekje hebben? Als je daar een gesprek over voert dan lullen ze er wat omheen..... Snap dus wat je bedoelt, voelt niet erg grappig
qua trouwen waren wij de voorlopers, qua werk niet, duurde het idd lang voor we elk een vaste baan hadden. En qua kids, tja wij waren de eersten die stopten met de pil, maar uiteindelijk de laatsten met een baby. Dat krijg je als je er 7 jaar mee bezig bent... Daar heb ik het best wel eens moeilijk mee gehad, maar dat zullen jullie wel begrijpen.
Verschilt een beetje. In de vriendengroep van mijn vriend lopen we lekker achter. Iedereen was al getrouwd en had al kinderen maar wij nog niet....hoewel dat trouwen er helemaal niet van gaat komen (ook daar weer een beetje uitzondering in) En met mijn vriendinnen schommel ik er een beetje tussenin. Sommige meerdere kinderen andere ook nog vrijgezel. Heb me daar nooit zo druk overgemaakt. Ieder leidt zijn eigen leven en doet dingen wanneer hij of zij er klaar voor is (ok in sommige gevallen bepaald de natuur helaas anders).
Wij wáren de voorlopers; als eerste samenwonen, als eerste trouwen, als eerste stoppen met de pil... en inmiddels hobbelen wij er ook - op een ander pad - achteraan; iedereen (nou ja, niet echt, maar zo lijkt het) is kinderen aan het krijgen, en wij starten in januari met ICSI...
Heel herkenbaar! Vriendinnen krijgen kinderen,hebben een koophuis,sommige trouwen..Het is mijn eigen schuld want ik heb nog niet zo lang een relatie met mijn huidige vriend,mijn vriendinnen zijn al langer bij hun vriend. Ik hoop dat bij mij een kindje zich snel aandient! (Hangt van vriend af hihi)
bij mij is het ook steeds dat ik bij een "groep" wil horen zeg maar eerst wilde ik bij de getrouwde mensen horen toen bij de moeders nu wil ik weer bij de groep ouders met meer dan 1 kind horen en zo gaat het maar door met mij
Ik huppel achter mijn twee zusjes aan .... Ik ben de oudste. Als laatste van ons drietjes was ik "aan de man", als laatste van ons drietjes ging ik samenwonen en ik hoop niet als laatste kids te krijgen... Mijn jongste zusje heeft er al 2, de middelste is (bij mijn weten) nog niet begonnen en ikke ben dus al wel bezig, maar dat wil nog niet zo vlotten.