Hier ook een dame met maat 48. Heb ik er vrede mee? Ja en nee. Ik accepteer dat ik nooit dun ga zijn, dat hoeft echt niet van mij. Maar het is voor de gezondheid beter om wat af te vallen. Als ik te dun wordt vind ik mijn lijf er niet mooier op worden. In kleding wel maar dat los vel wordt uk nog ongelukkiger van dan wanneer het gevuld is. Ik heb geen medische dingen waardoor het afvallen nu redelijk goed gaat. Werk zit niet altijd mee. Chocolade eten/testen en proeven is letterlijk onderdeel van mijn baan. Maar heb vroeger heel veel meegemaakt en dat probeerde ik weg te eten. Ik ben ook een echte emotie eter. Dat gaat nu meestal beter waardoor het ook makkelijker gaan om af te vallen. Ik gebruik van de Odorex. Wel een roller maar ik vind die super fijn. Kleding. Ik merk wel dat de kleding toch wel voor veel Curvy dames dezelfde winkels bezoeken. Maar het liht zo aan je lichaamsbouw en je persoonlijkheid wat bij je past. Wat ik wel irritant vind is dat de plussize modellen bijna altijd de perfecte plussize lichaam hebben. Dus gewoon hourglass, maar dan een grotere maat. Maar goed dat is een dingetje van mij denk ik, het is al beter dan wat het ooit was.
herkenbaar!! Ik heb wel een bolle buik maar niet echt heupen en brede schouders; mijn bovenlijf is een soort “blok-uit-1-stuk”. Ook met plussize kleding is het moeilijk iets te vinden wat mooi past en ook echt goed zit de hele dag. Met name broeken kan ik echt de hele dag blijven ophijsen. En die schattige jurkjes van Miljouschka met pofmouwtjes die maken mijn schouders echt megabreed.
Ha, ik ben ook echt spierwit, vooral mijn benen. Ja je figuur maakt echt veel uit qua kleding. Ik heb vooral dikke bovenbenen en billen, maar bijvoorbeeld mijn tante heeft echt flinke borsten en buik en dunne benen. Dus qua kleding heb je dan echt heel iets anders nodig.
Hier ook dikke bovenbenen, dus in de zomer moet ik echt korte leggings aan onder mn jurken. Voor mn witte benen gebruik in een tan- lotion van de Kruidvat. Voel ik me al een heel stuk zekerder!
Grappig trouwens dat ik qua zweten andersom ben: ik zweet eigenlijk al heel m'n leven amper. Juist nu ik dunner ben dan voorheen (maar zeker nog niet slank!) zweet ik wat meer. Ik zweet nog steeds weinig, maar er komt tenminste wel wat zweet nu. Dat niet zweten is ook heel lastig, dan blijft de hitte in je lichaam zitten en je krijgt er (ik althans) nare spierkrampen van. Ik denk dat het eerder door m'n leeftijd komt dat ik nu pas een klein beetje ben begonnen met zweten dan met gewicht. Mijn man is overigens prima op gewicht en die zweet juist snel.
Mooi rond is niet lelijk dames ❤️ Hier iemand die al vanaf haar 13e ongeveer aan het lijnen is. Op de middelbare vaak gepest met mijn gewicht. Wat belachelijk is. Op foto's uit die tijd zie ik een mooie slanke meid met mooie rondingen (borsten en billen). Zeker niet te dik. Maar daardoor lange tijd onzeker gebleven. Na mijn studie en relatiebreuk besloten dat ik schijt had aan uiterlijk en gewoon mijzelf wilde zijn. Ex vond mij ook te zwaar, terwijl ik dat niet was (65 kilo bij 1.63. Slank met mooie rondingen nog steeds en maatje 38) Nouja.... dat schijt hebben aan resulteerde in aankomen tot ruim 80 kilo en maatje 44 net niet meer passen. Intussen een relatie met mijn man, die onvoorwaardelijk van mij houd. Maar ik voelde me niet prettig meer in mijn lijf. Ik houd van sporten, en dat extra gewicht kwam mijn conditie niet ten goede. Dus toch weer lijnen. Kind krijgen en flink aankomen. Opnieuw afvallen (zelfs tot bmi van <25). Twee weken voor ik opnieuw zwanger werd Mijn lijf nu: te zwaar. Voor mijn conditie zou ik graag nog een kilo of 5 tot 10 willen afvallen. Striae staat niet alleen op mijn buik maar ook op mijn heupen. Maar nog altijd vind ik mijn rondingen mooi (alleen baal ik als mijn buik verder naar voren steekt dan mijn borsten ) Mijn gezicht mooi. En ik ben trots op de twee benen die mij gisteren naar de top van de Alpe d'huZes hebben gefietst. Lang verhaal kort: slanker is gezonder en voelt fijner. Maar ik ga me op geen enkele manier meer schamen voor mijn lichaam. Ik ben een mooi mens. En vind je van niet, dan kijk je maar mooi de andere kant uit. Overigens. Gisteren op de berg haalde ik een dame in met een maatje minimaal 48. In strakke fietsbroek op de racefiets. Wat was ik trots op haar dat ze daar fietste. Zo zwaar, al dat extra gewicht naar boven fietsen. Heb haar dan ook wat bemoedigende woorden toe gehijgd (iets in de trant van "zet 'm op heldin" )
Over kleding: ik houd van jurken en jurkjes. Liefst met felle print en zachte rekbare stof. Niks mis met de bloemetjesjurk Korte modellen liefst wel met legging. Vooral omdat ik bijna alles met de fiets doe. In de winter ben ik meer van de spijkerbroek en trui. Of van die gebreide jurken van natuurlijke materialen. Of lange vesten.
Wat een mooie, eerlijke reacties allemaal Ik heb ook als ik fotos terug kijk dat ik denk, hoe kan het dat mensen je toch aanpraten dat je dik bent terwijl dat totaal niet het geval is. Resultaat dat ik 30 jaar onzeker en mezelf niet goed vind. En dat is nu klaar! Ik ben 1.80, heb maat 48, flinke heupen, dikke bovenbenen, wel taille en borsten die inmiddels de zwaartekracht wel verloren hebben en een leuk bekkie. Zo ben ik en ik ben trots op degene die ik ben en wat ik bereikt heb. En tuurlijk heb ik echt mijn momenten wel dat ik in de spiegel kijk en baal. Maar ik vind het ook super belangrijk dat ik mijn kind leer dat ze goed is zoals ze is, met of zonder buikje, dikke of dunne benen enz. Maar dan moet ik daar voor mezelf ook volledig achterstaan. Ik draag ook veel jurken, vooral in de zomer. En dan maxi of A-lijn jurken. Probeer nu ook wat meer broeken te dragen met een shirt erin en wat meer kleur omdat ik me altijd verstopte achter zwart. Koop vaak bij MS mode en bonprix. Hebben veel leuke dingen. Soms bij Happy size. Wat ik wel vaak vind is dat op die sites bij kleding met grote maten het nog niet echt modellen zijn die curvy of "dik" zijn en het wel eens een vertekend beeld kan geven. Gelukkig heb ik ook een man (net als wat ik voorbij heb zien komen hier) die stapelgek op me is, mij elke dag verteld hoe mooi hij me vind en van me houdt en me ook regelmatig helpt met kleding oid uitzoeken en laat zien wat mooi past bij mijn lichaam. Inmiddels 85% blij en happy met wie ik ben en hoe ik eruit zie
Hier ook een paar maatjes meer en ben mini geboren maar daarna altijd flink geweest had vorig jaar een hoop leuke jurken voor weinig bij prachtmaat besteld. Daar zijn ook regelmatig de modellen met een maatje meer en toch kan je het dan beter inschatten of iets staat. Hier ook 180 en maat 48/50 en shirtjes zijn vaak te kort maar bij prachtmaat hadden ze het vorige seizoen ook wat langere shirts. Wacht eigenlijk totdat ze weer de jurken krijgen als vorig jaar dan bestel ik er denk gelijk een stuk of wat.
Ik ben eigenlijk nu soort van oke met m’n lijf. 10 kilo afgevallen Voor mij voelt het nu goed maar… Omdat ik diabetes heb, moet er nog zeker 5 kilo af. Dat is geen keuze, zeker omdat ik als streven heb om zonder medicatie te kunnen leven. Ik gebruik nu nog 1 pil, en nog meer afvallen gaat het bereiken van dat doel dichterbij brengen. Wat ik wel lastig vind… Het gaat hier over “curvy” en daar kan ik echt jaloers op zijn. Ik heb geen vorm, mijn lijf is niet in proporties Ik heb amper borsten, wel een buik, geen taille Qua kleding kan ik er wat dat betreft maar weinig van maken Mijn vriendinnetje bijvoorbeeld, die heeft ook een wat grotere maat maar dus wel echt dat curvy figuur, die gaat helemaal los op leuke jurkjes en mooie badpakken en dat staat haar zo goed.
Pofmouwen gewoon doen hoor. Je hoef door kleding niet dunner te lijken. Of altijd maar iets te moeten verbergen. Ik heb een Blazer van MS mode. Met pofmouwtjes. Krijg altijd een compliment als ik het aantrek. Als jij je goed voelt in een kledingstuk. Straal je dat ook uit.
Ik ben ook gewoon meer rond dan curvy haha. Het klinkt alleen wat positiever dan dik. Heb wel grote borsten en daar is helaas nog niks vanaf gegaan na 18 kilo kwijt te zijn geraakt. De 1e plek waar het hier afgaat is mijn buik. Op zich prima uiteraard, maar vind zulke grote borsten letterlijk wel zwaar.
Precies, dat het flatterend moet zijn is zo achterhaald. Gewoon aantrekken wat je leuk vindt. Ik vind pofmouwtjes hier overigens prima staan.
Ik was vroeger altijd netjes zo'n 65-68 kg met maatje 40/42 maar sinds een jaar of 15 geleden toch wel geleidelijk steeds voller en zwaarder geworden. Met als resultaat dat ik nu zeker 40/50 kg te zwaar ben heb ondertussen al vaker geprobeerd af te vallen maarja he dan gaat het goed en is er wat van af en dan van de een op de andere dag zit je zo weer in het slechte patroon en zijn alle verloren kilo's zo weer terug daar waar ze eerder ook zaten + soms nog wat extra. Bij mij is het wel dat mijn vet netjes verdeeld zit overal dus het valt iets minder op dat ik zoveel te zwaar ben maar als ik naar mezelf kijk in de spiegel wordt ik wel doodongelukkig van wat ik zie en dan nog maar niet te spreken over de lichamelijke klachten die ik ervaar en dan als ik mezelf zie lopen dan zie je gewoon net een waggelende eend. Nee ik wordt niet echt gelukkig nee van hoe ik er nu uit zie. Ik heb zeker wel geaccepteerd dat ik zwaarder ben en misschien wel nooit meer de kledingmaat krijg van toen en dat is allemaal goed en prima maar zit nu toch wel in maat 46/48/50 afhankelijk van hoe het valt en zou toch wel blij zijn als ik in elk geval in 42/44/46 kan komen en kwa gewicht toch wel dan op 75/80 uit mag komen maar dat is nog een behoorlijke weg te gaan. Woog op m'n zwaarste ooit 118.7 kg!! En dat is nog niet eens zolang geleden pff echt waar ik baalde zo hard en was zo boos op mezelf hoe heb ik het zo ver kunnen laten komen toen wel weer afgevallen tot 112.3 maarja daarna toch weer gestopt maar gelukkig toen niet meer weer terug aangekomen! En nu weer begonnen en zit nu op 109.7! En nu volhouden! Hebben ook een kinderwens voor een 2e en dat wilt ook niet lukken en ben bang dat als ik weer de mmm in ga dat ze me afwijzen ivm gewicht dus alleen al daarom zou en moet ik echt doorpakken nu dus dat hou ik mezelf nu voor, niet afvallen is geen hulp en dus geen 2e kindje
Ik probeer mijzelf te omarmen, heb denk maat 48/50. Soms denk ik, heb ik geen omgekeerde anorexia? Meestal zie ik mijzelf niet zo als mijn kledingmaat. Totdat iemand een foto uit een verkeerde hoek neemt. Dan heb ik er wel even moeite mee en denk ik, nee ben ik echt zo?
Dat heb ik ook hoor. Vind het altijd wel meevallen, tot ik mijzelf op een foto zie pff. Bodydismorphia oid heet het volgens mij.