Ja ik snap je punt ook wel Yukl. Zo kun je laten zien hoe goed je het hebt gedaan. Stuk doorzettingsvermogen et cetera. ( vind ook dat je het knap doet trouwens) Maar op je cv je kinderen vermelden vind ik echt zo vreemd. Ik zou daar dus helemaal niks mee kunnen als werkgever. Ik zou eerder mezelf proberen te profileren in de motivatie van sollicitatie en daarin je intenties bekend maken. Mijn man heeft zijn kinderen ook echt niet vermeld op zijn CV toen hij ging solliciteren.
Hoi, Ik heb er voor gekozen om mijn dochter wel te noemen op mijn CV (voor nu) en dan met name haar geboortedatum. Ben er een jaar tussenuit geweest en wil dat mogelijke werkgevers zien waardoor dat komt (zorg voor mijn kind). Het gat in mijn CV is dan verklaarbaar. Vind het eerlijk gezegd 'oude stempel' denken dat werkgevers je mogelijk niet uitnodigen omdat je kinderen hebt. Zeker in functies en organisaties waar hoger opgeleiden werken maakt het vaak geen drol uit. Als zelfs Wouter Bos een papadag kan hebben terwijl hij fractieleider van de PvdA was..... Mensen krijgen kinderen. Punt. Dus werknemers ook. P.s. Ik zou trouwens nooit mijn kinderen noemen in een sollicitatiebrief. Die brief geeft aan waarom je die baan graag wilt en wat je voor de organisatie kunt betekenen. Alleen doorzettingsvermogen noemen is dan voldoende.
wat een onzin zeg, dat zegt niks over mijn persoonlijkheid pfff! ik zou het ook gewoon vertellen in een gesprek hoor. maar nee niet in mn cv... Mijn baas kijkt daar wel naar, als mensen nog kleine kinderen hebben vind hij dat al een minpunt terwijl ze zich nog niet eens hebben bewezen in ene gesprek. En hij vroeg ook in mijn sollicitatie naar mijn kinderwens die ik toen nog niet had. Ik vind dat als iemand zich daar goed bij voelt om het erin te zetten nou prima toch? maar iemand die het er niet in zet is niet gelijk een leugenaar en zegt echt niks over diegene zn persoonlijkheid.
Ik zou het zelf nooit doen, ook al is het in mijn geval ook meer een pluspunt (tijdens promotie 2 kinderen gekregen, ben ook al 'klaar' in tegenstelling tot de meeste hoogopgeleiden). Om de redenen die al genoemd zijn: relevantie enzo. Het ligt ook wel heel erg aan het soort bedrijf, ik ben een echte beta en dan kan je het beter niet vermelden. Als je bij een kdv solliciteert lijkt het me juist uiterst relevant. Ik ben nu het boek "help, ik zoek mijn passie" van Els Ackerman aan het lezen en zij zegt dat je het tijdens het gesprek ook helemaal niet moet vertellen (je hoort vriendelijk terug te vragen wat dat precies met de functie te maken heeft). Heeft namelijk helemaal niks met je werkgever te maken. Daar ben ik het dan weer niet mee eens, ik ga het tijdens het gesprek zeker vertellen. Maar ik vond het wel leuk om hier even te vermelden, het kan dus nog extremer. Als je twijfelt: als je het wel vertelt kunnen ze je om die reden niet uitnodigen; als je het niet vertelt weten ze niks en kan het ook geen reden zijn om je niet uit te nodigen.
Tuurlijk zijn je kinderen een bijzondere prestatie... maar niet relevant voor de werkzaamheden die je in je beroep wil uitoefenen. Daarmee niet vermelden op CV. Tijdens een gesprek kan je de vraag goed beantwoorden waarom je niet meer extracurriculaire activiteiten hebt staan op je CV.
In mijn ogen loop ik bij beide opties risico niet te worden uitgenodigd. Bij optie 1 omdat mijn kinderen op mijn CV staan, bij optie 2 omdat ik te weinig extracurriculaire activiteiten op mijn CV heb staan. Ik moet natuurlijk wel eerst uitgenodigd worden voordat ik iets kan uitleggen. Heb een beetje het idee dat veel mensen voorbij gaan aan mijn argumenten die ik in mijn eerste post geef.
Ik zou het niet doen (in je cv zetten), maar optie 1 kan best vermeld worden in het gesprek toch? Dat zou mijn keuze in ieder geval zijn.
Ja, ik bedoelde ook niet dat iedereen er aan voorbij ging. Er zijn best wel wat goede suggesties gedaan of rake opmerkingen geplaatst! Al blijf ik het wel lastig vinden hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Niet alleen wat betreft mijn CV, maar ook wat betreft de gesprekken. Zo vroeg de laatste keer iemand aan me hoe ik dat ging doen als mijn kind ziek is. Ik vond dat best een vervelende vraag en wist ook niet zo goed wat ik ervan moest denken. Heb wel gewoon eerlijk antwoord gegeven (dat mijn man en ik het 50/50 doen en we eventueel bij langdurige ziekte mijn schoonmoeder, 3 uur reizen bij ons vandaan, kunnen laten komen).
Eerlijk gezegd denk ik dat je teveel beren op de weg ziet. Ik denk niet dat mensen zulke enorme CV's verwachten van een net-afgestudeerde. Je hebt bestuurservaring, commissie-ervaring en ws. nog wel een bijbaan die je wat kan aandikken als die toevallig relevant is. Ik heb door zware depressies 2 jaar studievertraging opgelopen, niemand heeft daar ooit naar gevraagd. Gelukkig Veel extracurriculair had ik ook niet, mede hierom, maar ook omdat ik veel gewerkt heb naast mijn studie (soms in relevante baantjes, maar vaak ook niet). Het eerste wat ze zien is je brief, hoe ze je CV bekijken hangt deels af met welke indruk je ze achterlaat in de brief. Ik denk dat CV vooral heel belangrijk is voor vervolgbanen (hoe verder hoe belangrijker), ik neem aan dat je op een startersfunctie solliciteert? Wie je nu bent, wat jouw reden is waarom jij denkt dat je bij hun bedrijf/instelling past, wat in jouw opleiding en interesses maakt dat jij het bent? Etc. Dat is denk ik het belangrijkst (naast natuurlijk een netjes opgemaakt en goed ogend CV).
Wat een onzin zeg! Het niet vermelden van je kind(eren) op je cv heeft helemaal niks met eerlijkheid te maken. Kan je er nog zo trots op zijn; het doet niet ter zake. Je wilt toch geselecteerd worden op je kwaliteiten als werknemer en niet als moeder? Ik vraag me af hoeveel mannen hun kinderen op hun cv vermelden. Ik denk nog geen procent. Ook of je gehuwd bent of samenwonend doet niet ter zake. In een cv omschrijf je kort en bondig wat er wel toe doet voor desbetreffende baan.
Bij mij is een stuk gat in mijn c.v. ook te verklaren door zwangerschap en geboorte, waardoor ik ze ook om die reden in mijn c.v. had gezet. Na een paar maanden zonder veel resultaat ga je dan toch kijken of je wat aan je c.v. of brieven kunt veranderen en heb ik ze er afgehaald, daarna werd ik gewoon veel vaker uitgenodigd voor een gesprek. En dan kan ik wel gaan denken van 'mijn kinderen horen bij mij en willen ze dat niet, dan hoef ik die baan ook niet', op een gegeven moment was het niet meer een baan 'hoeven', maar een baan 'nodig hebben' en als je al bijna nergens wordt uitgenodigd voor een gesprek, is de kans op een baan ook kleiner.
Ik heb een bepaalde opleiding gedaan waar mij o.a. is geleerd dat je burgerlijke staat wel vermeld hoort te worden op een CV. Daarnaast zeg je dat je al je kwaliteiten moet neerzetten, moeder zijn is een bepaalde kwaliteit die je juist kan helpen bij een baan, weet je hoeveel beter gemiddeld een moeder is als het gaat om managen e.d. lijkt mij juist een pluspunt om te noemen.. Ligt er misschien een beetje aan wat voor baan je solliciteert, kijk een simpele "tiepmiep" (niets ergs aan ben ik zelf ook geweest) die door iedereen te vervangen is zal ik minder daar naar kijken als iemand die een serieuze taak heeft in onze bedrijven daar kijk ik naar andere dingen. Juist een beetje meer info over hoe iemand is is dan fijn en daar horen dat soort dingen bij (gehuwd, kinderen e.d.) dat zegt namelijk wat over een persoon vind ik, maar goed het is aan iedereen persoonlijk, ik heb er andere ervaringen mee vanwege mijn (vroegere) werk.
nee gaat ze niks aan. het is prive en vermeld ook niet of ik getrouwd ben, alleenstaand of samenwonend. vind et niet relevant. tijdens de solicitatie zou ik het wel eerlijk zeggen als ze er om vragen en anders ook niet tenzij ik bijv echt een dag niet kan werken icm de kinderen dan kan je niet anders.
Nee dat zeg ik zeker niet! Ik denk dat in de cultuur waar Yukl solliciteert het zelfs beter is om het niet te vermelden en dat het zelfs tegen je kan werken in bepaalde werkculturen, maar da's mijn persoonlijke mening. Een werkgever kan het knap vinden; studeren en 2 kinderen op de wereld zetten, maar hij kan het ook omdraaien: was je wel gemotiveerd genoeg voor je studie, ben je niet liever thuis bij de kinderen? Dat is niet wat ik zeg, dat is een scenario dat plaats kan gaan vinden. Als je wordt uitgenodigd voor een gesprek kan je het er altijd nog over gaan hebben. Waarom zou een moeder gemiddeld beter zijn in managen? Kijk, ik ben een uitmuntende domestic manager, al zeg ik het zelf, maar zet mij geen 4 of 5 dagen in een leidinggevende hoge functie neer! En andersom geldt wsl net zo. Ik heb Yukl weleens horen zeggen dat ze heel carrieregericht is en knettergek wordt als ze ft voor de kinderen zou moeten zorgen (correct me if I'm wrong Yukl), dus ik snap de meerwaarde op het cv niet. Je kan al je kwaliteiten wel op gaan sommen, maar hou het gewoon bij die kwaliteiten die ter zake doen voor de functie.
ik kan uit mensen die dat soort belangrijke zaken verzwijgen (want het is belangrijk voor een baas om te weten omdat je ermee geconfronteerd kan worden tijdens ziekte van de kinderen e.d.) dat deze personen nog meer dingen (bewust) niet vertellen.. als je het pas verteld als ik erom vraag waar had ik dan nog meer allemaal om moeten vragen? (dat ga ik me dan afvragen) Maar goed ik spreek vanuit een andere plek; namelijk iemand die werkelijk mensen heeft aangenomen en ik vind het wel belangrijk er zijn mensen die het niet belangrijk vinden maar dat zegt genoeg over het type bedrijf denk ik dan en de vraag is of je daar wilt werken dan... Dat is denk ik persoonlijk ik ben altijd gezegend geweest met bedrijven die mij als persoon ook belangrijk vonden en niet alleen of ik goed kon typen of de telefoon aannemen e.d.
Ja ik heb zeker ervaring met mensen aannemen. En ik keek echt niet naar of mensen wel of niet kinderen hadden. Ik blijf het raar vinden dat mensen het er wel op zetten.
Nee hoor, bewust verzwijgen is heel iets anders dan niet vermelden omdat het gewoon niet terzake doet. Waarom is het voor een baas zo'n big issue als de werkneemster thuis bkijft bij haar zieke kind? Waar ouders evenveel werken komt dat toch net zo goed op de man neer? Maar leg mij nu eens uit hoe het komt dat het bij mannen niet op hun cv staat of dat er niet over wordt gesproken tijdens het sollicitatiegesprek? Mijn man praat regelmatig met sollicitanten en heeft het daar niet over.
zogelukkig, precies. Zoals ik ook al eerder vermelde bij mijn man stond het er niet op en werd er ook echt niet naar gevraagd. Ligt bij vrouwen echt niet anders