@zg, ik herken dat wel hoor, van je man. Ik vind de thuissituatie van sollicitanten ook niet ter zake doende, hoe lullig het ook klinkt. Als ze solliciteren op de functies waarvoor ik interview, en bij het bedrijf waarvoor ik interview, ga ik ervan uit dat de wel de werkhouding hebben die nodig is, en daar hun prive situatie op aanpassen. Botweg gezegd, als er iets prive is valt dat in overleg bijna altijd op te lossen, maar ze moeten niet aan komen met opmerkingen als dat het de taak van mij als baas is om hun thuissituatie te faciliteren. Dus is het ook niet relevant voor mij om te weten wat ze thuis hebben zitten en hoe ze dat geregeld hebben. ***sorry Yukl, FF offtopic ***
Ik durfde het niet met zoveel woorden te zeggen, maar dat is bijna het woord dat mijn man vanochtend gebruikte, die had het over 'kriegelig'.
Ja dat was mijn verwacht ook wel (kriebelig/kriegelig ), vandaar dat ik niet de indruk wil geven dat ik niet flexibel ben. Zolang mijn werk leuk is en mijn baas geen starre lul is, denk ik dat ik het geen enkel probleem vind om door te pakken op momenten dat het nodig is (ik moet het natuurlijk allemaal nog ervaren). Sowieso is mijn verantwoordelijkheidsgevoel enorm en zal ik denk ik eerder moeite hebben om nee te zeggen ipv ja. Ik wil dus alleen niet zoals gezegd iedere dag overwerken en dus 4 dagen per week mijn kinderen alleen 's ochtends even kort zien.
Een goede baas moet ook bij tijden flexibel kunnen zijn. Laatst collega met prematuur kindje dat heel slecht lag, dan regelt mijn man dat zijn werk wordt overgenomen (lees: zelf het grootste gedeelte invult) en zegt: je blijft maar thuis zolang nodig. Het is een ander verhaal als een collega steeds de kantjes ervan afloopt en voor ieder wissewasje vroeg naar huis gaat. Mijn man heeft 1x zo'n collega gehad en ja, dat was wel een vrouw. Had een contract van 4x 9 maar daar kwam weinig van terecht, die werkte ook niet 's avonds. In mij man's internationale werkomgeving is dat nu eenmaal zo en dat weet men voordat men de functie aanneemt.
ik heb niet je hele topic doorgelezen, maar wat voor soort baan wil je op solliciteren? het is misschien niet gebruikelijk om het in je cv te vermelden, maar het hangt af van de functie vind ik. ik wil zelf de jeugdzorg in, en door mn kids heb ik geen interessante bijbaantjes/vrijwilligerswerk oid gedaan in mijn richting. medestudenten kunnen daar hun cv mee opleuken, ik niet. ik ga dan ook zeker wel ergens vermelden dat ik 2 kids heb, zodat ik een paar jaar 24/7/365 aantoonbare ervaring heb met kinderen bij sommige banen kan het denk ik ook een voordeel zijn dat je al wel kinderen hebt, veel net afgestudeerde studentes gaan aan het werk en worden niet lang daarna zwanger, daar is een baas ook niet altijd blij mee!! jij het die eerste zware jaren al gehad
Haha ja ik vind het ook ideaal dat ik die eerste tropenjaren al bijna achter de rug heb. Ik wil geen derde, dus zwangerschapsverlof of ouderschapsverlof zal ik ook niet meer nemen. Een werkgever weet dus wel wat hij aan me heeft (zolang het werk me bevalt ). Ik solliciteer wel op functies waarvoor kinderen verder niet relevant zijn (p&o afdelingen, consultancy mbt HRM). In die zin heeft het dus geen toegevoegde waarde (tenzij ze me aannemen voor personeelsbeleid mbt werk/prive balans ).
in dat geval zou ik het niet noemen, niet relevant idd, kan zelfs in je nadeel werken. mochten ze erover beginnen dan ist natuurlijk wel interessant om ze duidelijk te maken dat jouw tropenjaren op zn eind lopen
Ja, maar echt niet die evaring, geloof mij. Het wel of niet hebben van eigen goed gezonde kinderen uit een normale gezinssituatie is geen voordeel in deze. Je zal als hulpverlener of gezinsvoogd in situaties terecht komen die je echt nog nooit in je thuissituatie hebt meegemaakt. Als je leidster in de kinderopvang wilt worden of peuter- of kleuterjuf, kan ik me voorstellen dat het hebben van kinderen in je voordeel zou kunnen werken.
@zogelukkig: uiteraard ken ik geen crisisgezinssituaties uit eigen gezin, toch maakt het wel verschil voor je werkgever als je als 22jarige net van de opleiding komt en als gezinsvoogd aan de bak wilt bijv., of wanneer je wat jaren ouder bent en een gezin hebt. maar uiteraard kijken ze dan meer naar levenservaring dan naar je kids (en ik ga dus niet in de kinderopvang oid werken )
Even klagen hoor. Wat is solliciteren frustrerend en slecht voor je eigenwaarde zeg! Ik heb nu 2 keer gesolliciteerd en 2 keer ben ik niet eens uitgenodigd op gesprek. Ik heb ze beide gebeld. De eerste was bij een groot consultancy organisatie. Daar heb ik de kinderen niet genoemd. Zij zei dat mijn brief en CV er keurig uitzien en dat ze daar geen aanmerkingen over had. De vacature was alleen 1 in het algemeen en binnen mijn specifieke richting hadden ze geen plekken op dit moment. Ok, duidelijk. De tweede was een klein adviesbureau, daar heb ik de kinderen wel gemeld. Zoals ik hier al zei pas ik volgens mij goed bij de vacature. De man die ik sprak begon ook een heel verhaal over wat ze zoeken etc. toen ik vroeg waarom ik niet ben uitgenodigd (ze hadden zo'n 50 brieven gehad dus hij kon me niet zo snel precies voor de geest halen). Of ik daar wat mee kon? Ik heb hem gezegd dat me dat niet verder bracht omdat ik naar mijn idee voldoe aan de eisen. Hij zei vervolgens dat hij op het lijstje inderdaad allemaal plussen bij mijn naam zag staan en dat mijn brief en CV dus positief zijn beoordeeld. Waarschijnlijk ben ik net niet uitgenodigd op basis van de andere kandidaten. Pff, wat is dit frustrerend! Hij gaat gelukkig nog wel even goed naar mijn brief en CV kijken en mailt me later deze week of volgende week of hij concrete tips heeft. Maar dat mijn brief en CV dus tweemaal goed is beoordeeld, voelt best wel machteloos eigenlijk. Aan de ene kant natuurlijk fijn dat ik een goede opzet heb gevonden, aan de andere kant zou het fijn zijn als ik op basis daarvan tenminste op gesprek mag komen. Maar niet eens jezelf mogen presenteren in een gesprek voelt echt rot! Bah... Zucht.
Ah, jammer Het is een rottijd, de arbeidsmarkt is vrij krap en afwijzingen (of niet eens uitgenodigd worden) hoort er vrees ik een beetje bij. Zijn er dingen die je scherper zou kunnen neerzetten in je cv of brief? Je weet natuurlijk niet tegen wie je het aflegt, maar misschien zou het helpen om de cvs van mensen te bekijken die het soort baan hebben waar jij op mikt? Via LinkedIN zou dat misschien wel kunnen.
Ja ik weet het niet zo goed. Ik heb om concrete tips gevraagd maar die konden ze me niet geven. Ik heb mijn brief en CV ook door een recruiter en door een goede vriendin laten beoordelen (die vriendin werkt bij PwC), maar ook die hebben verder geen tips. Ik had ook niet verwacht dat ik direct een baan zou hebben, maar ik baal er wel van dat ik niet eens op gesprek mag komen. Er komt ook zo vreselijk weinig vrij in de richting die ik op wil. Alle HR vacatures gaan richting de recruitment en die kant wil ik helemaal niet op. Maar het lijkt wel alsof je als net afgestudeerde alleen daar terecht kan.
Ik heb wel 2 mensen om een recommendation gevraagd op linkedin (een docent en mijn "baas" van mn laatste stage). Hopelijk helpt dat een beetje. Mijn zinnen heb ik nu op een traineeplek gezet bij de gemeente. Eentje die ik heel graag wil, omdat het qua inhoud mij precies past. Het is alleen een hele competitieve sollicitatieprocedure, dus ik heb niet veel hoop. Maar als ik daar ook niet word uitgenodigd op gesprek, word ik echt gek.
Nee, dat is niet perse makkelijk. Ik zie ook in de senior vacatures dat ze vaak om werkervaring vragen in het specifieke deel van het vakgebied. En recruitment sluit daar dan niet direct op aan. Mijn "baas" van mn stage, die zelf als leidinggevende op een HR afdeling van Randstad heeft gewerkt, zei ook dat als ik die kant ambieer, ik de recruitmentvacatures in eerste instantie links moet laten liggen. Omdat ik mijn kansen sterk verklein als ik voor zo'n baan ga als opstap.
En ook op LinkedIn aangeven dat je in de markt bent voor een functie. En misschien de eerste tijd een baan in een richting accepteren waar je hart niet echt ligt. Als je maar de eerste 2 a 3 jaar overbrugd hebt en helemaal in het arbeidsproces zit en een netwerk hebt opgebouwd, is het vaak makkelijker. De eerste baan is vaak niet zo leuk. Bij grote consultancybureau's powerpoints maken voor de senior consultant bv. Of tot 's avonds laat Excel analyses zodat de senior consultant die de volgende dag kan presenteren.....
Haha, ja, dat vind ik geen probleem. Dat was ook de laatste vacature waar ik op solliciteerde. Namelijk als officemanager van het adviesbureau. Maar doordat hun specialisme wel mijn interesse is, verwachtte ik er wel veel van te kunnen leren door via hun een kijkje in de keuken te kunnen nemen. Op linkedin heb ik inderdaad aangegeven geinteresseerd te zijn in carrieremogelijkheden. Ik ben ook al eens benaderd op die manier, maar de functie startte te snel (voor mijn afstuderen).
@Yukl: Ik snap je frustratie al te goed, maar je weet vast ook dat voor (junior) HR functies voor net-afgestuurden nu geldt dat je gemiddeld 3 maanden moet solliciteren voor het raak is. Je brieven en CV kunnen perfect zijn, maar uiteindelijk gaat het natuurlijk altijd om een vergelijking en als er door een ruime arbeidsmarkt genoeg net-afgestudeerden zijn met meer relevante werkervaring of e.d. dan ben je alsnog de sjaak. Ik ben nu zelf net bezig met het zoeken van een geschikte kandidaat om aan te nemen (niet jouw veld ) en ik kan ook vrij veel mensen die er op papier echt goed uitzien niet uitnodigen, omdat er nou eenmaal betere kandidaten zijn en ik niet iedereen kan uitnodigen. Ik vind dit zelf ook erg jammer en kan hen niet echt vertellen wat er nou mis is met hun CV, behalve dat er gewoon nog betere kandidaten zijn . Gewoon volhouden, de aanhouder wint! Succes!!
@ nana33: ja dat is inderdaad ook wel begrijpelijk. Maar ook al heb ik minder gedaan vanwege de kinderen dan ik zonder kinderen had gedaan, ik troef mijn mede studenten vrij makkelijk af. Maar dat zal vast ook wel weer aan mijn opleiding liggen: het trekt over het algemeen niet echt ambitieuze mensen. Hopelijk helpt mijn volgende stage (ik begin volgende week) om mijn CV er iets meer bovenuit te laten springen. Omdat er dan meer relevante werkervaring op vermeld staat.
Hoi yukl, Wat ongelooflijke balen voor je dat je twee keer niet uitgenodigd bent. Het is vreslijk frustrerend als er maar weinig vacatures zijn en je niet eens uitgenodigd wordt voor de vacatures waar je volgens jou heel goed bij zou passen. Zeker omdat je tijdens het solliciteren dan al zo enthousiast kunt worden en jezelf al helemaal in de baan kunt zien... Dan is het zo hard als dat in een keer wordt weggenomen. :x Ik weet een beetje hoe het voelt, omdat mijn man ook aan het solliciteren is. Toen hij afstudeerde - ook al in economisch magere tijden - heeft het drie (!) jaar geduurd voor hij een baan had op zijn vakgebied. Ik heb gezien hoe dat hem frustreerde: alsmaar geen kans krijgen omdat er anderen zijn met meer ervaring. Alsof je die ooit krijgt als niemand je ooit de kans geeft! Anderhalf jaar geleden is de gemeente waar hij werkt helaas gefuseert met een andere gemeente en sindsdien heeft hij het vanwege meerdere dingen die niet lekker lopen totaal niet meer naar zijn zin. Hij is dus al zeker een jaar bezig maar het wil ook niet vlotten (weinig vacatures, veel concurrentie). Een keer kreeg hij een ontvangstbevestiging waarin meteen stond dat hij niet was uitgenodigd, omdat ze na de 200ste inzending waren gestopt met lezen van brieven en cv's. Laatst was hij samen met één andere kandidaat overgebleven en hebben ze de ander gekozen. Waarom? Tja, ze hadden eigenlijk geen tips, hij was de ideale kandidaat, maar die ander was dat ook en ze moesten toch kiezen... Aaaarch :x Hmm, eigenlijk een weinig opbeurend berichtje dit. Sorry. Behalve dan dat je echt niet de enige bent en dat je op zich nog niet zo lang aan het solliciteren bent en dus de moed nog niet moet laten varen! Er komt echt wel een keer iemand die je wel een kans geeft! Ik duim voor je!