Al een tijd zit ik te balen van mijn werk, niet genoeg uitdaging, crisistijd voelen we nog steeds (werk in de bouw als directiesecretaresse), chagrijnig thuis hierdoor, etc. Ik wil graag een carrièreswitch maken, maar tegelijkertijd lopen we in het in het ziekenhuis om zwanger te worden. Ik vind zelf dat ik het niet kan maken om te gaan solliciteren, en stel dat ik ergens word aangenomen, om dan misschien te moeten melden na een korte tijd dat ik toch zwanger ben. Plus dat nog alle uren die ik weg moet onder werktijd, dat krijg ik niet uitgelegd bij een nieuwe werkgever denk ik. En om onze kinderwijs on hold te zetten zien we ook beide niet zitten omdat we al zo lang wachten op een eerste kindje. Worstelen jullie ook wel eens met dit dilemma?
Hoi MPO, ja herkenbaar. Ik heb ook wel geworsteld met dit soort dilemma's. Ondanks de MMM wil je ook weer niet dat de rest van je leven stil komt te staan, al voelt dat soms wel zo. Ik zou je niet teveel laten leiden door wat mogelijk allemaal in de weg staat voor een nieuwe baan. Je weet niet hoe lang het traject nog duurt en tot die tijd is het toch ook fijn om wel een leuke baan te hebben? Je bent niets verplicht aan je nieuwe werkgever, dus je hoeft er tijdens een sollicitatie ofzo niet over te beginnen. Dat je kun je daarna ook wel doen. Ik heb binnen hetzelfde bedrijf een paar keer geswitched van functie/rol tijdens mijn MMM traject en iedere keer vond ik dat spannend, maar het is altijd nog goed gekomen. Tijdens mijn wachtweken van de laatste IVF werd ik gevraagd voor een nieuwe functie, ik heb toegehapt (hoe spannend ook) en nu blijk ik zwanger. Heb mijn leidinggevende hiervan op de hoogte gebracht en het is geen enkel probleem . Volg je gevoel!
MPO hier ook erg herkenbaar. Ik wil ook al een tijdje ander werk. Ik heb al een aantal leuke vacatures laten schieten in de afgelopen jaren omdat het zwanger worden voor op mijn op nummer 1 stond. Nu onze 1e icsi is mislukt heb ik besloten om maar gewoon te solliciteren als ik wat leuks zie. Ik ben het wachten en het stilstaan beu dus tijd voor een beetje actie. Ik vind het vooral erg lastig omdat iedereen in mijn omgeving nieuwe uitdagingen aangaan wat betreft werk etc. en ik het gevoel heb geen kant op te kunnen en al zo lang stil te staan.
Vooral het gevoel hebben stil te staan inderdaad. Ik heb een aantal keren gesolliciteerd op een compleet andere baan, maar helaas werd dat niets. Ik laat nu ook wel vacatures schieten. Laatst zag ik een leuke maar daarbij stond dat het echte fulltime functie was dus dat minder uren niet bespreekbaar waren. Dan denk ik weer 'tja, dus als ik wel zwanger word dan gaan ze me ontslaan omdat het een baan is voor 40 uur'. Want fulltime blijven werken met een kleine ben ik niet van plan...Zucht...
Ik ben hier heen verhuisd (almere) en heb eerst mn oude werk afgemaakt, kom uit gelderland. Onze wens stond op 1 en ze adviseerden ons als we dit allemaal wouden beter nu te beginnen. Heb wel gesolliciteerd maar moest dit vermelden omdat je nooit weer wanneer een echo of punctie datum ook af kan wijken, in mijn geval veel napijn dus verplicht rust. Schiet dus niet op in mijn geval. Helaas maar dit gaat voor bij ons. We zitten in de positie dat het financieel ook kan natuurlijk anders zat ik niet thuis.
Ik had de keuze niet maar verloor is het hele traject 2 x mijn baan en ook mijn vriend was even werkloos.. nu ben ik zwanger en heb ik een nieuwe baan.. En hij een vast contract terwijl ik toen al zwanger was.. Een zwangerschap kun je niet plannen.. En zou daar zeker dan ook geen rekening mee houden.. Het komt wanneer het komt.. En het komt dan ook vanzelf wel op zijn plek en als je nu niet naar je zin hebt is ook niet fijn werken! Heel veel succes! Met je baan en de mm
Oh en btw ik werk nu ook 40 tegen mijn zin heb er een halve dag afgekregen maar is zoon super baan .. Als het niet meer gaat lichamelijk dan ga ik (gedeeltelijk) de ziektewet in .. En na bevalling ga ik minder werken en of ze dat willen of niet willen ze blijf ik willen ze dat niet dan ben ik weg en is dat pech voor hun..
hi. ik zit in een situatie waar ik vanaf sept. 2015 werkeloos ben en zit nu in een re-integratie traject en dus ook hard opzoek naar een leuke baan of werkervaringsplek en mij is geadviseerd om niks te zeggen over het zwanger worden want idd je weet nooit wanneer t komt. en ze mogen er ook niet naar vragen dus. ik zeg gewoon ervoor gaan!
Ik vond een nieuwe baan toen we al 2 jaar aan het proberen waren en toen duurde het nóg 2 jaar voor ik daadwerkelijk zwanger was... Ik zou dus zeggen gewoon solliciteren want je weet niet hoe lang het duurt om zwanger te raken en mss geeft een nieuwe baan je net weer een posotieve flow waardoor je de mmm ook beter aankunt
Hier zo een. Ik ben gestopt met solliciteren omdat de mmm gewoon emotioneel te zwaar was laat staan de tijd die je ervoor nodig hebt. Kindje was op dat moment belangrjker en een gestressde moeder is niet bevordelijk voor zwanger worden.
Ik ben drie jaar geleden bij een nieuwe werkgever begonnen omdat mijn contract niet verlengd werd. We zaten ondertussen al een jaar in de MMM. Ik testte positief na de Icsi in het weekend voordat ik bij mijn nieuwe werkgever begon. De eerste weken voelde ik me heel opgelaten hierdoor. Gelukkig vatte de werkgever het positief op toen ik met 10 weken vertelde dat ik zwanger was, en kreeg ik een oprechte felicitatie.