Pff na veel ellende, 2 miskramen. Waarvan 1 niet volledig (daarna als nog gecurreteerd) & 2 jaar verder te zijn ben ik er zo klaar mee. Elke maand het 'moeten' rond de eisprong. Ja, zo voelt het inmiddels echt na 2 jaar. Elke maand die teleurstelling.. Ben ik het even volledig zat.. Eissprong is denk ik al geweest.. Deze maand gemiste kans. Ik vind het eigenlijk ook wel prima, dan weet ik waar ik aan toe ben.. En heb ik niet het 'stel' dat.. Pff Wie heeft er ook een pauze ingelast? Heeft dit je rust gegeven? Ik denk er over na om even een paar maanden een pauze in te lassen.. Ben echt volledig op, vind het zenuwslopend & ben aan de andere kant ook angstig
Lieve Sterre. Ik ben pas net bezig dus kan je niet het gevraagde advies geven, maar ik wil je heel veel sterkte wensen! Ik begrijp je gevoelens heel goed, ook de 'moet' gevoelens en steeds 'stel dat'. Sterkte met je keuze en ik hoop dat je toch (snel) zwanger gaat zijn/worden!
Hoi, Ik heb deze ervaring niet zelf meegemaakt, maar ik begrijp wel hoe je je voelt. Het is ook zenuwslopend! Ik vind het heel knap dat je een pauze kan inlassen en hoop dat het je de rust geeft die je nodig hebt. Veel succes nog!
Ik ben ook al weer tijdje bezig en begint ook wel soms te irriteren en he frustreert enorm... vooral als je dan ineens ook veel zwangere om je hebt. probeer het wat los te laten en geniet meer van elkaar zonder het verplichtte gevoel en lekker lol hebben dan komt het vaak vanzelf niet opgeven !!
Ik begrijp je helemaal. Hier ook na 2 jaar nog steeds niets. Alle testen in t ziekenhuis doorlopen alles perfect, dus conclusie, onverklaarbaar!! In October gaan we de mmm in en dit was totaal niet wat ik dacht toen we de beslissing gemaakt hadden om voor een kind te gaan. Sterkte dame met je keuze en mocht je willen kletsen, stuur me een pmmetje
Ik begrijp je heel erg goed, heb zelf godzijdank geen miskramen meegemaakt maar we zijn wel 15 ronde's bezig geweest en ik was erg onregelmatig dus toch zo'n 1,5 jaar. Wij waren er op een gegeven moment ook echt klaar mee en eerlijk gezegd hebben we er ons toen zelfs bij neergelegd dat het ons misschien niet gegeven zou zijn om zwanger te mogen worden, niet iedereen mag dat wonder meemaken helaas. De maand dat we dat besloten hadden was de druk van de ketel en het verplichte klussen ook voorbij, wel heb ik toen nog een ovulatietest gebruikt omdat ik evengoed nieuwsgierig was en dan ook kon inschatten wanneer ik ongesteld zou worden aangezien dat altijd stipt 14 dagen na een positieve ovulatietest was. We hebben wel rond de eisprong nog geklust maar meer omdat ik ook niet alles wilde opgeven Ik had er verder niet meer aan gedacht gewoon omdat we er niet meer bezig waren tot mijn man 2 dagen na mijn NOD vroeg of ik nog niet ongesteld was en er op stond een test te doen, ik vond het onzin want had nergens last van maar die was dus wel positief. Ik hoop dat dit ook het resultaat voor jullie wordt als jullie het eventjes laten rusten!
Bedankt voor jullie lieve berichtjes! Wij zijn ook in de mmm beland begin dit jaar al, alle testen en onderzoeken gehad en tot nu toe was alles goed ook bij vriendlief. Na de laatste zwangerschap, gaf de gyn aan dat we het nog een paar maanden zelf moeten proberen & anders gaan we weer terug de mm in en dan het vervolg traject in. Het is emotioneel slopend, elke maand weer de periode eisprong tot menstruatie. Ik gebruikte ovulatietesten maar de goedkopere geven bij mij geen duidelijk beeld. Misschien eind van de maand toch de clearblue aanschaffen. Soms wil ik er helemaal mee stoppen, omdat het emotioneel heel zwaar is. Afgelopen twee jaar, was en bleef ik positief maar nu we de twee jaar gepasseerd zijn vind ik het echt moeilijker worden. Bij de eerste miskraam was ik nog steeds heel positief, maar bij de tweede knakte er iets. Heb weken rondgelopen met iets wat niet goed is. Daarna zware mk met mega veel bloedverlies en pijn.. & daarna alsnog curretage omdat het niet volledig was. Het maakt me vaak verdrietig, heb veel zwangeren op het werk, waar ik gelijk mee liep. Een daarvan gaat bijna met verlof. Confronterend Wat voor ovulatietesten gebruiken jullie? Ps gefeliciteerd Drieka! Toch een positief verhaal, dat geeft toch een beetje hoop!
Bedankt! Ik had met de goedkope ovulatietesten ook steeds geen kans. Kon gewoon mijn ei er niet mee vinden en dus echt maanden verpest zal ik maar zeggen. Ben toen op Sensitest overgestapt, heb die 4 rondes gebruikt en de 4de ronde waren we zwanger dankzij deze ovulatietesten anders waren we echt nu nog niet zwanger, dat weet ik 100% zeker. Mijn man en mijn libido waren gewoon totaal verdwenen door het verplichte klussen, dus we deden het echt nog maar 1 keer per maand en als ik zag dat mijn eisprong eraan kwam dan zei ik dat tegen mijn man en dan deed hij zich 3 dagen van tevoren zelf eventjes helpen Zodat het zaad wel van goede kwaliteit was. Klinkt triest maar op een gegeven moment ben je er gewoon klaar mee!
Dat gevoel er helemaal klaar mee te zijn is heel herkenbaar, helaas. Ik heb dit jaar al 3x (niet achter elkaar) een ronde overgeslagen, omdat ik het gewoon even niet zag zitten en bijv. eerst verdere onderzoeken wilde. Een andere reden was toen we op vakantie gingen, ik was veel te bang voor een miskraam op vakantie. Ik moet zeggen dat die overgeslagen rondes erg ontspannend waren. Er gewoon even niet mee bezig zijn. In het voorjaar ga ik een langere pauze inlassen, mocht ik nog niet zwanger zijn. Ik ga dan trouwen en wil dan echt niet de hele tijd hiermee bezig zijn. Dat zou m'n dag echt verpesten, het verpest nu ook al elke dag. Hier ook op het werk de ene zwanger na de andere. En ook in onze vriendenkring en familie. Zo kan ik morgen ook weer tegen 2 dikke buiken aankijken helaas, terwijl ik precies even ver zou zijn als ik de laatste keer geen miskraam had gekregen. Wat is het toch moeilijk allemaal he
Heel begrijpelijk dat je een pauze wilt inlassen! Zelf neem ik af en toe een pauze van dit forum. Het klinkt gek, maar dat helpt toch al wat. Daarnaast weet onze familie het en zullen we het hoogstwaarschijnlijk aan twee goede vrienden gaan vertellen. Op die manier kunnen we toch ons hart luchten en begrijpen mensen ons beter als we er even doorheen zitten. Wij zitten nog niet in het verplicht klussen, daar ik totaal geen eisprong heb.. Ik wens je veel succes!!!
Heel herkenbaar hoe je je voelt. Iedere maand weer verdriet, moed, hoop en dan weer die teleurstelling. Ik kan het steeds minder goed handelen. Emotioneel voel ik me vlak en op. Heb soms huilbuien maar zal nooit opgeven. Ik blijf hopen en volhouden. Dat verplichte vrijen breek idd op. Gebruik ook ovutesten, probeer rond de eisprong wel 3 of 4 keer gemeenschap te hebben maar daarna is het de rest van de maand echt wel klaar. Een pauze inlassen zou ik niet kunnen, zou voelen als een verloren kans. Veel succes en hopelijk zijn we snel zwanger!!
Voor volgende maand heb ik besloten om clearblue ovulatie testen te kopen, we hebben nog 3 maanden zelf de kans. Ik had woensdag vruchtbaar slijm en donderdag/vrijdag mn eisprong. Woensdag nog gezellig gemaakt, is niet een geheel verloren maand maar wel een enorm kleine kans. Maar het geeft me wel rust dat ik alles even laat. Klinkt gek, maar ik beschouw deze maand als verloren. Dat geeft me ook rust, ik weet dat ik over twee weken ga menstrueren. Het geeft gek genoeg heel veel rust. Hoe gaan jullie partners er mee om?
Heel herkenbaar Sterre! En dan zijn wij nog lang geen 2 jaar bezig.. Als ik de zoveelste bolle buik zie vraag ik me altijd af of ik ook ooit zon buik zal krijgen. Deze maand ging het weer beter maar de twee rondes na mijn tweede mk was ik er heel dichtbij om er maar gewoon mee te stoppen.Het gekke is dat als ik ovuleer, ik weer wat meer moed lijk te krijgen en dan proberen we het toch weer. Maar ik voel echt dat er een punt gaat komen waarop ik de moed echt niet meer heb. Mijn man vind het voor zichzelf niet zo vervelend, hij hoeft niet perse kinderen maar zou het wel een mooie aanvulling op ons leven vinden. Voor mij vind hij het zwaar knudde, al die maanden, al dat wachten, al die teleurstellingen en hormonale shit
Mijn man vindt het erg naar dat het maar niet zo mag zijn. We blijven praten en leuke dingen doen. Toch praten we er veel over. Hij heeft het zijn leidinggevende ook verteld, daar hij zwaar psychisch werk heeft. Bij ons volgende bezoek aan het ziekenhuis gaan we wel even goed praten denk ik. Hoe ver willen we gaan? En hoe lang willen we ziekenhuis in en uit lopen?
Wij zijn ook bijna 2 jaar bezig voor een derde. Februari hebben we een heftige bbz doorgemaakt. Wij hebben dit weekend besloten om het los te laten. Geen ovulatie testen meer en geen verplichte nummertjes. Ook geen behandeling waar we in november mee zouden starten. We geven het een kans tot april 2015 en dan is het klaar. Ik wil na 2 jaar eindelijk weer eens verder kunnen met mijn leven. Voor mijn gevoel sta ik nu stil. Heel veel succes voor jullie allemaal!
Jeetje Klarinet! Het lijkt me een erg moeilijke keuze. Hopelijk zal de keuze niet definitief worden.. Ging het bij je eerste twee kinderen wel makkelijk?
Hoi Sterre, erg herkenbaar jouw verhaal. Het is ook erg normaal dat je er soms gewoon helemaal doorheen zit en het zwanger worden even ´opzij wilt zetten´.Misschien is het ook wel goed om een pauze in te lassen. Ik zelf ben na 3 jaar zwanger geworden van de 2e. Natuurlijk vond ik het heel moeilijk en was het een emotionele tijd met elke maand weer die teleurstelling. Maar het is belangrijk om erin te blijven geloven. Zolang er bij jullie beide niks ernstigs aan de hand is kan het wel. Veel succes meid.