waarom zo weinig rekening met mij?

Hoi meid.

Ik zit in een beetje andere schuitje, maar ik herken wat je probeert duidelijk te maken.

Wij willen heel graag een 2de wondertje. Voor mijn zoontje had ik een miskraam gekregen, maar werd daarna weer snel zwanger.

Deze keer helaas ook weer een miskraam gekregen, maar nu niet weer zo snel zwanger. Ik vind het elke maand steeds moeilijker worden en krijg soms hele lompe reacties.

'He, al jouw vriendinnetjes die de vorige keer met jou zwanger waren hebben al een 2de of zijn zwanger van een 2de...'

Niet echt de reacties waar ik op zit te wachten dus. Terwijl diegenen weten dat ik een miskraam gehad heb, dus dat we wel bezig zijn om een 2de wondertje te mogen ontvangen.

Het is moeilijk, je wilt zooooo graag. Maar moet nog wachten. Voor hoelang?? Dat weet je niet.

Ik probeer te doen alsof het mij niets doet, maar toch raakt het mij wel.

Sorry aan mijn verhaal heb je volgens mij niets, maar wou alleen even zeggen dat ik het begrijp.

 

He Bunchy,

Wat vervelend voor je meis...
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt!
Mijn schoonzusje is uitgerekend op de dag waarop ik uitgerekend zou zijn en die heeft echt 0,0 begrip voor mij. Ik moest vorige week doodleuk de babykamer komen bewonderen terwijl dat echt door elke vezel van mijn lijf sneed. En praten met haar heeft geen zin want ik heb het ooit geprobeerd en toen kreeg ik te horen dat ze daar geen rekening mee kon houden. "ze had ook haar eigen ikje" zei ze letterlijk.
Ik weet zeker dat ik dat heel anders zou aanpakken maar goed; ik weet ook hoe het voelt om een kindje te verliezen (3 maar liefst)

Ik probeer mezelf voor te houden dat je pas kan weten hoe het voelt als je er bent geweest en dat andere mensen (bij wie alles makkelijk gaat) gewoon niet beter weten.
Probeer dat dus maar te bedenken als iemand je weer kwetst! Ze weten gewoon niet beter...

 

Lieve meiden, ik heb ook ervaren, meerdere keren, dat mensen niet begrijpen hoe het voelt, wat het met je doet.
Vaak worden er opmerkingen gemaakt die voelen als een stomp in je maag. Ik probeer mezelf maar voor te houden dat deze mensen niet beter weten. Wel merk ik dat ik zelf meer astand creeer hierdoor, als een soort zelfbescherming.

 

Herkenbaar. Mensen bedenken gewoon vaak niet uit zichzelf dat je (kort) na een miskraam niet altijd op dit soort nieuws zit te wachten....
Ik denk niet dat je het moet zien als niet-rekening-houden met jou, maar gewoon als niet eraan denken dat dit te pijnlijk kan zijn voor mensen die kort geleden een miskraam hebben gehad.
Ik heb momenteel 3 collega's, (op ons team van 10, met mij erbij gerekend), die een maand later uitgerekend zijn dan wij zouden zijn geweest als we geen miskraam hadden gehad. Daarvan was er maar eentje die bedacht dat het handig zou zijn om, voor ze het nieuws in het hele team bekend maakte, mij even apart te nemen. Die zelfs een maand heeft gewacht met het bekend maken, vanwege mijn miskraam, (we zien elkaar maar eens in de maand op de vergadering). De andere twee meldden het gewoon zo in het team en dat was beide keren dus wel even flink slikken voor mij...

Ik heb zelf naar zoveel mogelijk mensen toe gewoon aangegeven dat dit soort nieuwtjes met enige regelmaat nog niet zo lekker vallen bij mij, en dat het dus handig is om daar rekening mee te houden. Dat helpt gewoon wel en kun je dus ook doen op een ander moment dan dat iemand dit soort nieuws brengt. Gewoon er even op terugkomen en zeggen: Joh, je vertelde dit, maar dat was voor mij wel even een lastig moment. Zou je allerlei zwangerschapsverhalen van mensen die we toch nauwelijks kennen, misschien even achterwege kunnen laten als ik erbij ben?
Mijn ervaring is dat de meeste mensen daar wel begrip voor hebben, zeker als je aangeeft dat je het voor anderen uiteraard fijn vindt als die zwanger mogen worden, maar dat het gewoon pijnlijk is om dat te horen als het bij jezelf net mis is gegaan...
Heel soms is er echt geen begrip en dat soort mensen mijd ik dan verder maar. Dat zijn niet echt de mensen waar ik heel erg veel energie in wil steken voor de toekomst ook, dus dat laat ik dan verder maar.

 

Over opmerkingen: mensen bedoelen het vaak wel goed, als het gaat om dingen als: "Maar je hebt er al eentje, dus je weet dat het kan". Of: "Het komt vast wel goed".
Ik kan daar momenteel weinig mee, en dat geef ik ook aan. Ik zeg gewoon: Joh, ik snap dat je dat goed bedoelt, maar ik kan er helemaal niets mee. We weten niet of zwanger worden en blijven nog eens zal lukken, en maar gewoon stomweg zeggen dat dat vast wel goed gaat komen, dat landt bij mij alleen maar in alle gevoelens van onzekerheid en verdriet en angst, en daar kan ik nu dus even niets mee.
Of wat betreft dat het wel zou moeten kunnen: Tja, misschien was onze dochter wel een enorme toevalstreffer... Dat weten we allemaal niet en daar doe ik dus liever geen al te stellige uitspraken over, en die hoor ik dus ook liever niet van anderen.

Ik blijf doorgaans gewoon rustig hoor, en geef dus ook rustig aan dat ik met dat soort opmerkingen weinig kan, en meestal houden mensen er daarna wel rekening mee.
Mijn leidinggevende, (zijn vrouw verwacht dus een kindje een maand na onze uitgerekende datum), gaf bijvoorbeeld ook aan dat als ik het nodig had om even te spuien over alle zwangere collega's, hij wel kon zorgen dat ik daar dan even iemand over kon spreken hier binnen de organisatie, die absoluut helemaal niet zwanger was... Dat was dan wel weer erg fijn en begripvol